uname(2) System Calls Manual uname(2)

uname - pobiera nazwę oraz informacje o bieżącym jądrze

Standardowa biblioteka C (libc, -lc)

#include <sys/utsname.h>
int uname(struct utsname *buf);

uname() zwraca informacje systemowe w strukturze, na którą wskazuje buf. utsname jest zdefiniowana w <sys/utsname.h>:


struct utsname {
    char sysname[];    /* Nazwa systemu operacyjnego (np. "Linux") */
    char nodename[];   /* Nazwa w sieci komunikacyjnej, do której
                          węzeł jest dołączony (o ile występuje) */
    char release[];    /* Wydanie systemu operacyjnego
                          (np. "2.6.28") */
    char version[];    /* Wersja systemu operacyjnego */
    char machine[];    /* Identyfikator typu sprzętowego */
#ifdef _GNU_SOURCE
    char domainname[]; /* Nazwa domeny NIS lub YP */
#endif
};

Długość tablicy w struct utsname jest nieokreślona (zob. UWAGI); pola są zakończone bajtem null ('\0').

Po pomyślnym zakończeniu zwracane jest zero. Po błędzie zwracane jest -1 i ustawiane errno, wskazując błąd.

buf nie jest prawidłowe.

Składowa domainname (nazwa domeny NIS lub YP) jest rozszerzeniem GNU.

Długość pól w strukturze jest zróżnicowana. Niektóre systemy operacyjne lub biblioteki używają stałej długości 9 lub 33, lub 65, lub 257. Inne systemy operacyjne korzystają z SYS_NMLN lub _SYS_NMLN, lub UTSLEN, lub _UTSNAME_LENGTH. Jest zatem złym pomysłem używanie którejś z tych stałych; proszę korzystać z sizeof(...). SVr4 używa długości 257, „aby obsługiwać internetowe nazwy stacji” — jest to prawdopodobnie największa wartość, jaką można spotkać w praktyce.

POSIX.1-2008.

POSIX.1-2001, SVr4, 4.4BSD.

Z biegiem czasu, zwiększający się rozmiar struktury utsname spowodował powstanie trzech kolejnych wersji uname(): sys_olduname() (slot __NR_oldolduname), sys_uname() (slot __NR_olduname) oraz sys_newuname() (slot __NR_uname). Pierwsza korzysta z długości 9 we wszystkich polach; druga używa 65; trzecia — również 65, lecz dodaje pole domainname. Funkcja opakowująca uname() z glibc ukrywa te detale przed aplikacjami, przywołując najnowszą wersję wywołania systemowego zapewnianą przez jądro.

Jądro ma wbudowane: nazwę, wydanie, wersję i obsługiwany typ sprzętowy. Pole nodename jest natomiast konfigurowane przez administratora, właściwie do sieci (BSD historycznie nazywało je „hostname”; jest ustawiane za pomocą sethostname(2)). Pole domainname jest z kolei ustawiane przez setdomainname(2).

Część informacji utsname jest dostępna rownież za pomocą /proc/sys/kernel/{ostype, hostname, osrelease, version, domainname}.

uname(1), getdomainname(2), gethostname(2), uts_namespaces(7)

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.

2 maja 2024 r. Linux man-pages 6.8