Tabele

Dla wygody, poniżej przedstawione są tabele szesnastkowe i dziesiętne w bardziej zwięzłej formie.

   2 3 4 5 6 7       30 40 50 60 70 80 90 100 110 120
 -------------      ---------------------------------
0:   0 @ P ` p     0:    (  2  <  F  P  Z  d   n   x
1: ! 1 A Q a q     1:    )  3  =  G  Q  [  e   o   y
2: " 2 B R b r     2:    *  4  >  H  R  \  f   p   z
3: # 3 C S c s     3: !  +  5  ?  I  S  ]  g   q   {
4: $ 4 D T d t     4: "  ,  6  @  J  T  ^  h   r   |
5: % 5 E U e u     5: #  -  7  A  K  U  _  i   s   }
6: & 6 F V f v     6: $  .  8  B  L  V  `  j   t   ~
7: ' 7 G W g w     7: %  /  9  C  M  W  a  k   u  DEL
8: ( 8 H X h x     8: &  0  :  D  N  X  b  l   v
9: ) 9 I Y i y     9: '  1  ;  E  O  Y  c  m   w
A: * : J Z j z
B: + ; K [ k {
C: , < L \ l |
D: - = M ] m }
E: . > N ^ n ~
F: / ? O _ o DEL

Historia

/etc/ascii (VII) pojawiło się z UNIX Programmer's Manual.

Na starszych terminalach zamiast znaku podkreślenia wyświetlana jest strzałka w lewo, zwana "backarrow", zamiast znaku powrotu karetki wyświetlana jest strzałka do góry, a pionowa kreska posiada dziurę w środku.

Wielkie i małe litery różnią się tylko jednym bitem, także znak ASCII 2 różni się od cudzysłowu (podwójnego) tylko jednym bitem. Ułatwia to znacznie kodowanie znaków mechanicznie lub za pomocą elektronicznej klawiatury nie zawierającej mikrokontrolera. Te skojarzenia par pochodzą ze starych dalekopisów.

Standard ASCII został opublikowany przez Instytut Standardów Stanów Zjednoczonych (USASI - United States of America Standard Institute) w roku 1968.