TUNE2FS(8) System Manager's Manual TUNE2FS(8)

tune2fs - modyfikacja konfigurowalnych parametrów systemów plików ext2/ext3/ext4

tune2fs [ -l ] [ -c max-liczba-montowań ] [ -e zachowanie-w-razie-błędu ] [ -f ] [ -i przerwa-między-sprawdzeniami ] [ -I nowy-rozmiar-i-węzła ] [ -j ] [ -J opcje-dziennika ] [ -m procent-zarezerwowanych-bloków ] [ -o [^]opcje-montowania[,...] ] [ -r liczba-zarezerwowanych-bloków ] [ -u użytkownik ] [ -g grupa ] [ -C liczba-montowań ] [ -E opcje-rozszerzone ] [ -L etykieta-woluminu ] [ -M ostatnio-montowany-katalog ] [ -O [^]cecha[,...] ] [ -Q opcje-przydziałów-dyskowych ] [ -T czas-ostatniego-sprawdzenia ] [ -U UUID ] [ -z plik-zapasowy ] urządzenie

tune2fs modyfikuje konfigurowalne parametry linuksowych systemów plików ext2, ext3 lub ext4. Bieżąca wartość tych opcji może zostać wyświetlona dzięki opcji -l programu tune2fs(8) lub za pomocą programu dumpe2fs(8).

Urządzenie może zostać podane według nazwy pliku (np. /dev/sda1) albo LABEL (etykiety) lub UUID: „LABEL=etykieta-woluminu” lub „UUID=uuid” (np. LABEL=home or UUID=e40486c6-84d5-4f2f-b99c-032281799c9d).

Zmiana maksymalnej liczby montowań między dwoma sprawdzeniami systemu plików. Jeżeli jako max-liczba-montowań poda się random, tune2fs użyje losowej wartości z przedziału od 20 do 40. Jeżeli max-liczba-montowań jest równa 0 lub -1, wtedy liczba montowań będzie ignorowana przez e2fsck(8) i jądro.

Ustawienie liczby montowań, po których system plików będzie bezwzględnie sprawdzany, przemiennie spowoduje, że systemy plików z księgowaniem nie będą sprawdzane w tym samym czasie.

Domyślnie funkcja sprawdzania w zależności od liczby montowań jest wyłączona, aby zapobiec niespodziewanie długim przeładowaniom systemu, gdy wypadnie akurat kolej na sprawdzenie e2fsck. Aby zapewnić diagnostykę systemu plików pod kątem ewentualnych błędów spowodowanych przez potencjalnie problemy sprzętowe lub błędy jądra, lepszym rozwiązaniem od opisywanej funkcji jest użycie programu e2scrub(8). Wymaga to jednak umieszczenia systemu plików na woluminie LVM.

Ustawia licznik montowań systemu plików. Jeśli jest on ustawiony na wartość większą niż max-liczba-montowań ustawioną przez opcję -c, to e2fsck(8) sprawdzi system plików po następnym restarcie.
Zmienia zachowanie jądra, gdy wykryty zostanie błąd. We wszystkich przypadkach błąd systemu plików powoduje uruchomienie e2fsck(8) podczas następnego restartu w celu sprawdzenia systemu plików. Zachowanie-w-razie-błędu może przyjmować następujące wartości:
Kontynuuje normalną pracę.
Powoduje przejście systemu plików w tryb tylko do odczytu.
Wywołuje panikę jądra.
Ustawia rozszerzone opcje systemu plików. Opcje rozszerzone są oddzielone przecinkami i mogą zawierać argument podany po znaku równości („=”). Obsługiwane są następujące opcje:
Resetuje blok MMP (jeśli występuje) z powrotem do stanu czystego. Może być użyte tylko w przypadku absolutnej pewności, że urządzenie nie jest obecnie zamontowane lub sprawdzane za pomocą fsck, ponieważ może wówczas wystąpić poważne uszkodzenie systemu plików. Wymaga opcji „-f”.
Dostosowuje pierwotny interwał aktualizacji MMP (zabezpieczenia przed wielokrotnym montowaniem) do interwału sekund. Podanie wartości 0 spowoduje użycia domyślnego interwału. Podany interwał musi być mniejszy niż 300 sekund. Wymaga włączonej funkcji mmp.
Konfiguruje system plików do macierzy RAID z rozmiarem-części (ang. stride size) bloków systemu plików. Jest to liczba bloków odczytywanych lub zapisywanych na dysk przed przejściem na następny dysk. To ustawienie wpływa głównie na położenie metadanych systemu plików, takich jak mapy bitów podczas wykonywania mke2fs(2), aby zapobiec umieszczeniu ich na jednym dysku, co mogłoby negatywnie wpłynąć na wydajność. Może być również użyte przez alokator bloków.
Konfiguruje system plików do macierzy RAID z rozmiarem-paska (ang. stripe width) bloków systemu plików na pasek. Zazwyczaj jest to rozmiar-części * N, gdzie N jest liczbą dysków z danymi w macierzy RAID (np. RAID 5 N+1, RAID 6 N+2). Pozwala to alokatorowi bloków na przeciwdziałanie cyklowi odczytu-modyfikacji-zapisu w pasku RAID, jeśli to możliwe, przy zapisie danych.
Ustawia domyślny algorytm haszujący używany do systemów plików z haszowanymi katalogami b-drzew. Poprawnymi algorytmami są: legacy, half_md4 i tea.
Włącza funkcję casefold w superbloku i ustawia nazwa-kodowania jako używane kodowanie. Jeśli nie podano nazwy-kodowania, użyte będzie kodowanie utf8. Jeśli funkcja casefold była wcześniej włączona, nie da się zmienić kodowania.
Określa parametry operacji kodowania znaków nazw plików. Jeśli nie zmienia się flagi za pomocą tej opcji, używana jest wartość domyślna. Flagi-kodowania to oddzielana przecinkami lista flag do włączenia. Jeśli funkcja casefold była wcześniej włączona, nie da się zmienić flag.

Obecnie jedyną flagą jaką można ustawić, to strict oznaczająca, że nieprawidłowe łańcuchy znaków powinny być odrzucane przez system plików. W domyślnej konfiguracji flaga strict jest wyłączona.

Ustawia domyślne opcje montowania używane przy montowaniu systemu plików. W przeciwieństwie do domyślnych opcji montowania, bazujących na mapach bitów, które mogą być podane przy użyciu opcji -o, łańcuch-opcji-montowania jest dowolnym łańcuchem o maksymalnej długości 63 bajtów, który jest przechowywany w superbloku.
Sterownik systemu plików ext4 zastosuje najpierw domyślne opcje oparte na mapach bitów, a następnie przeanalizuje łańcuch-opcji-montowania, przed przetworzeniem opcji podanych programowi mount(8).
Ustawienia supebloku są przestrzegane wyłącznie przez jądra 2.6.35, i nowsze; są ignorowane przez sterowniki systemów plików ext2 i ext3.
Ustawia rozmiar pliku służącego do śledzenia niepodlinkowanych, lecz wciąż otwartych i-węzłów oraz i-węzłów które właśnie są przycinane. Większy plik zwiększa skalowalność, najlepiej jest zarezerwować kilka bloków na procesor.
Ustawia flagę superbloku systemu plików oznaczającą, że znaleziono błędy. Wymusi to sprawdzenie fsck przy następnym zamontowaniu.
Ustawia flagę superbloku systemu plików, oznaczającą, że może być on montowany przy użyciu eksperymentalnego kodu jądra, np. kodu systemu plików ext4dev.
^test_fs
Usuwa flagę test_fs, wskazując, że system plików powinien być montowany wyłącznie przy użyciu kodu produkcyjnego systemu plików.
Wymusza kończenie operacji tune2fs nawet w przypadku wystąpienia błędów. Ta opcja jest przydatna podczas wyłączania cechy has_journal w systemie plików posiadającym zewnętrzny dziennik (lub tak uszkodzonym, że sprawia wrażenie posiadającego zewnętrzny dziennik), który nie jest dostępny. Jeśli system plików wymaga odtworzenia dziennika to aby kontynuować flagę -f należy podać dwukrotnie.

OSTRZEŻENIE: Usuwanie zewnętrznego dziennika z systemu plików, który nie został prawidłowo odmontowany, bez wcześniejszego zabezpieczenia tego dziennika, może prowadzić do utraty danych i poważnych uszkodzeń systemu plików.

Ustawia grupę użytkownika, który może używać zarezerwowanych bloków. Parametr grupa może być numerycznym gid-em lub nazwą grupy. Jeżeli podana jest nazwa grupy, jest ona zamieniana na numeryczny gid przed zachowaniem danych w superbloku.
Dostraja maksymalny okres czasu między dwoma sprawdzeniami systemu plików. Brak przedrostka lub d oznacza dni, m miesiące, a w tygodnie. Zero wyłączy sprawdzanie w zależności od upływu czasu.

Wyłączenie tych okresowych sprawdzeń ma swoje zalety i wady. Szerszy opis przy opcji -c (sprawdzenia zależne od liczby montowań).

Zmienia rozmiar i-węzła używany przez system plików. Wymaga to przepisania tablicy i-węzłów, dlatego konieczne jest uprzednie sprawdzenie systemu plików za pomocą e2fsck(8). Operacja ta może zająć dłuższy czas, a jeśli konwersja zostanie przerwana, możliwe jest uszkodzenie systemu plików i utrata danych. Przed zmianą rozmiaru i-węzła zaleca się wykonania kopii zapasowej systemu plików.
Systemy plików z i-węzłami o rozmiarze 128 bajtów nie obsługują znaczników czasu późniejszych niż 19 stycznia 2038. I-węzły o rozmiarze 256 bajtów lub większym obsługują rozszerzone znaczniki czasu, identyfikatory projektów oraz możliwość przechowywania pewnych dodatkowych atrybutów w tabeli i-węzłów, które wpływają na zwiększoną wydajność.
Dodaje dziennik ext3 do systemu plików. Jeżeli opcja -J nie została podana, do utworzenia dziennika o odpowiedniej wielkości (dla podanego systemu plików), przechowywanego w systemie plików, zostaną użyte domyślne parametry. Należy zauważyć, że aby móc używać księgowania, jądro musi obsługiwać ext3.
Jeżeli ta opcja jest użyta do utworzenia dziennika na już zamontowanym systemie plików, to w głównym katalogu tego systemu plików zostanie utworzony niemodyfikowalny plik .journal, ponieważ jest to jedyna bezpieczna metoda utworzenia i-węzła dla dziennika w zamontowanym systemie plików. W czasie gdy plik dziennika ext3 jest widoczny, nie jest bezpieczne usuwanie lub modyfikowanie go; z tego powodu plik ten jest zaznaczony jako niemodyfikowalny (immutable). Podczas sprawdzania odmontowanych systemów plików e2fsck(8) automatycznie przeniesie pliki .journal do niewidocznego, zarezerwowanego węzła dziennika. Dla wszystkich systemów plików, poza głównym (root), powinno się to stać automatycznie podczas następnego restartu systemu. Ponieważ główny system plików jest zamontowany w trybie tylko do odczytu, w celu dokonania tej przemiany e2fsck(8) musi zostać uruchomiony z dyskietki ratunkowej.
Aby uniknąć używania dyskietki ratunkowej do dodania dziennika ext3 do głównego systemu plików, skrypty initrd niektórych dystrybucji, np. Debiana, automatycznie skonwertują główny system plików ext2 do ext3, jeżeli używany jest początkowy ramdisk oraz gdy plik /etc/fstab określa typ ext3 dla głównego systemu plików.
Zmienia domyślne parametry dziennika ext3. Opcje dziennika są oddzielone przecinkami i mogą zawierać argument podany po znaku równości („=”). Obsługiwane są następujące opcje dziennika:
Tworzy przechowywany w systemie plików dziennik, o wielkości rozmiar-dziennika megabajtów. Rozmiar dziennika musi wynosić co najmniej 1024 bloki (np. 1MB jeżeli używane są bloki o rozmiarze 1k, 4MB jeżeli 4k, itd.), ale nie może przekraczać 1.024.000 bloków. System plików musi zawierać ilość wolnego miejsca wystarczającą do utworzenia dziennika.
Tworzy dodatkowy obszar szybkiego zatwierdzania dziennika o rozmiarze rozmiar-szybkiego-zatwierdzania w kilobajtach. Opcja jest prawidłowa wyłącznie jeśli włączono funkcję fast_commit w danym systemie plików. Jeśli nie podano tej opcji, a funkcja fast_commit jest włączona, domyślnym rozmiarem tego obszaru będzie rozmiar-dziennika / 64 megabajtów. Całkowity rozmiar dziennika z ustawioną funkcją fast_commit wynosi rozmiar-dziennika + ( rozmiar-szybkiego-zatwierdzania * 1024) megabajtów. Całkowity rozmiar dziennika nie może być większy niż 10 240 000 bloków systemu plików lub połowy całkowitego rozmiaru systemu plików (mniejszą z tych wartości).
Określa położenie dziennika. Argument położenie-dziennika można podać jako numer bloku lub, jeśli liczba ma przyrostek określający jednostkę („M”, „G” itp.), liczbę interpretowaną jako przesunięcie od początku systemu plików.
Przyłącza system plików do urządzenia z dziennikiem (journal block device) umieszczonego na zewnętrzny-dziennik. Zewnętrzny dziennik musi być utworzony przez wywołanie
mke2fs -O journal_dev zewnętrzny-dziennik
Proszę zauważyć, że zewnętrzny-dziennik musi zostać sformatowany z tą samą wielkością bloku jak system plików, który będzie go używał. Dodatkowo, o ile obsługa dołączania wielu systemów plików do pojedynczego dziennika zewnętrznego jest obecna, jądro Linux i e2fsck(8) nie obsługuje na razie dzielonych dzienników zewnętrznych.
Zamiast podawać nazwę urządzenia bezpośrednio, zewnętrzny-dziennik może być określony przez LABEL=etykieta lub UUID=UUID, aby znaleźć zewnętrzny dziennik na podstawie etykiety woluminu lub UUID przechowywanego w superbloku ext2 na początku dziennika. Do wypisania etykiety i UUID urządzenia z dziennikiem można posłużyć się dumpe2fs(8). Zobacz także opis opcji -L programu tune2fs(8).
Dla danego systemu plików można podać tylko jedną z opcji size lub device.
Wypisuje zawartość superbloku systemu plików, w tym aktualne wartości parametrów, które mogą zostać ustawione tym programem.
Ustawia etykietę systemu plików. Etykiety systemu plików ext2 mogą zawierać co najwyżej 16 znaków; jeżeli etykieta jest dłuższa niż 16 znaków, tune2fs skróci ją i wypisze ostrzeżenie. W przypadku innych systemów plików, które obsługują zmianę etykiety online i są zamontowane, tune2fs również zadziała, ale nie podejmie próby przycięcia etykiety. Etykieta może być używana przez mount(8), fsck(8) i w /etc/fstab(5) (i pewnie też w innych sytuacjach) poprzez podanie LABEL=etykieta-woluminu zamiast nazwy urządzenia blokowego, jak np. /dev/hda5.
Ustawia procent systemu plików, który może zostać zaalokowany jedynie przez procesy uprzywilejowane. Rezerwacja pewnej liczby bloków systemu plików do użytku przez procesy uprzywilejowane jest wykonywana w celu przeciwdziałania fragmentacji systemu plików i aby pozwolić na poprawne działanie demonom systemowym, takim jak syslogd(8), w sytuacji, gdy procesy nieuprzywilejowane nie mogą zapisać na system plików. Domyślny procent zarezerwowanych bloków wynosi zwykle 5%.
Ustawia katalog, w którym system plików był ostatnio zamontowany.
Ustawia lub usuwa wskazane opcje montowania w systemie plików. Domyślne opcje montowania mogą zostać nadpisane przez opcje określone albo w /etc/fstab(5), albo przez argumenty linii poleceń przekazane do mount(8). Starsze jądra mogą nie obsługiwać tej cechy; w szczególności jądra starsze od 2.4.20 najprawdopodobniej zignorują pole domyślnych opcji w superbloku.
Można podać więcej niż jedną opcję montowania do usunięcia lub ustawienia rozdzielając je przecinkami. Opcje montowania poprzedzone znakiem karety („^”) będą usuwane w superbloku systemu plików; opcje bez podanego przedrostka lub poprzedzone znakiem plusa („+”) będą dodane do systemu plików.
Następujące opcje montowania mogą być ustawione lub wyczyszczone za pomocą tune2fs:
Włącza tryb debugowania na tym systemie plików.
Emuluje zachowanie BSD przy tworzeniu nowych plików: będą one przyjmowały identyfikator grupy katalogu, w którym zostały utworzone. Domyślne jest standardowe zachowanie Systemu V, polegające na tym, że nowo tworzone pliki przyjmują fsgid bieżącego procesu, chyba że katalog ma ustawiony bit setgid, w którym to przypadku przyjmuje gid z katalogu nadrzędnego i także ustawia bit setgid, jeżeli nowo utworzonym plikiem jest katalog.
Włącza rozszerzone atrybuty podane przez użytkownika.
Włącza listy kontroli dostępu POSIX (Posix Access Control Lists).
Wyłącza 32-bitowe UID-y i GID-y. Umożliwia to współdziałanie ze starszymi jądrami, które zachowują wartości 16-bitowe i ich oczekują.
Kiedy system plików jest zamontowany z włączonym dziennikiem, wszystkie dane (nie tylko metadane) są zapisywane do dziennika przed zapisaniem ich go systemu plików.
Kiedy system plików jest zamontowany z włączonym dziennikiem, wymuszane jest zapisywanie danych bezpośrednio do systemu plików przed zapisaniem ich metadanych do dziennika.
Kiedy system plików jest zamontowany z włączonym dziennikiem, dane mogą być zapisane do systemu plików, po tym jak ich metadane zostały zapisane do dziennika. Może to zwiększyć przepustowość, jednakże może to spowodować, że w plikach pojawią się stare dane po załamaniu systemu i odtworzeniu dziennika.
System plików będzie zamontowany z wyłączonymi operacjami barier w dzienniku (opcja jest obsługiwana obecnie jedynie przez sterownik systemu plików ext4 w jądrach 2.6.35 i nowszych).
System plików zostanie zamontowany z włączoną opcją block_validity, która sprawia, że po odczycie lub zapisie do systemu plików zostaną wykonane dodatkowe sprawdzenia. Zapobiega się w ten sposób uszkodzeniu systemu plików przez naruszone bloki metadanych, w wyniku nadpisania części tabeli i-węzłów lub deskryptorów grupy bloków. Kosztem jest zwiększone użycie pamięci i procesora, więc służy to tylko debugowaniu (opcja jest obsługiwana obecnie jedynie przez sterownik systemu plików ext4, w jądrach 2.6.35 i nowszych).
System plików zostanie zamontowany z opcją montowania discard. W ten sposób sterownik systemu plików będzie starał się używać funkcji trim/discard niektórych urządzeń (np. SSD lub dysków dynamicznie alokowanych, obecnych w niektórych zaawansowanych macierzach dyskowych) do poinformowania urządzenia dyskowego o możliwości ponownego użycia do innych celów, bloków należących do usuniętych plików (opcja jest obsługiwana obecnie jedynie przez sterownik systemu plików ext4, w jądrach 2.6.35 i nowszych).
System plików zostanie zamontowany z opcją nodelalloc. W ten sposób wyłączona zostanie funkcja odłożonego alokowania (opcja jest obsługiwana obecnie jedynie przez sterownik systemu plików ext4, w jądrach 2.6.35 i nowszych).
Włącza lub wyłącza wskazane cechy (opcje) systemu plików. Można włączyć bądź wyłączyć wiele cech jednocześnie. Muszą one wtedy być oddzielone przecinkami. Cechy poprzedzone przedrostkiem karetki („^”) będą wyłączone w superbloku; cechy bez przedrostka lub z przedrostkiem plus („+”) zostaną dodane do systemu plików. Szczegółowy opis funkcji systemu plików znajduje się w podręczniku ext4(5).
Następujące cechy mogą być zmienione przez tune2fs:
64bit
Umożliwia utworzenie systemu plików większego niż 2^32 bloków.
Włącza obsługę zmiany wielkości znaków na małe litery na poziomie systemu plików. Opcję można wyłączyć tylko wtedy, jeśli system plików nie zawiera katalogów z atrybutem F.
Używa haszowanych B-drzew, aby przyspieszyć przeszukiwanie dużych katalogów.
Pozwala na więcej niż 65 tysięcy podkatalogów w katalogu.
Pozwala na przechowywania wartości każdego z rozszerzonych atrybutów w blokach danych oddzielnego i-węzła, jeśli jest to konieczne, zwiększając rozmiar plików i liczbę rozszerzonych atrybutów na plik. Tune2fs obecnie obsługuje wyłącznie włączenie tej funkcji systemu plików.
Włącza obsługę szyfrowania na poziomie systemu plików. Tune2fs obecnie obsługuje wyłącznie włączenie tej funkcji systemu plików.
Włącza ekstenty drzew do przechowywania położenia bloków danych w i-węzłach. Tune2fs obecnie obsługuje wyłącznie włączenie tej funkcji systemu plików.
Włącza rozszerzone pola i-węzłów używane przez ext4.
Przechowywanie informacji na temat typu pliku we wpisach do katalogów.
Pozwala mapom bitów i tabelom i-węzłów na przechowywanie grup bloków w dowolnym miejscu nośnika. Tune2fs nie będzie reorganizował położenia tablic i-węzłów ani map bitowych alokowania w sposób, jaki mke2fs(8) zrobiłby to podczas tworzenia nowo formatowanego systemu plików z włączoną opcją flex_bg.
Używa dziennika w celu zapewnienia spójności systemu plików nawet pomiędzy nieprawidłowymi zamknięciami systemu. Ustawienie tej funkcji systemu plików jest odpowiednikiem użycia opcji -j.
Włącza funkcję szybkiego zatwierdzania dziennika, poprawiającą opóźnienia fsync.
Zwiększa limit liczby plików na katalog. Tune2fs obecnie obsługuje wyłącznie włączenie tej funkcji systemu plików.
Obsługuje pliki o rozmiarze większym niż 2 TB.
System plików może zawierać pliki większe niż 2 GB.
Przechowuje sumę kontrolną w celu zabezpieczenia zawartości w każdym bloku metadanych.
Pozwala systemowi plików na przechowywanie sumy kontrolnej metadanych w superbloku, umożliwiając administratorowi zmianę UUID-u systemu plików za pomocą funkcji metadata_csum, gdy jest on zamontowany.
Włącza lub wyłącza funkcję zabezpieczenia przed wielokrotnym montowaniem (MMP - ang. multiple mount protection).
Włącza śledzenie identyfikatora projektu. Służy to śledzeniu przydziałów dyskowych projektu.
Włącza i-węzły przydziałów dyskowych wewnątrz systemu plików.
Wymusza na jądrze zamontowanie systemu plików w trybie tylko do odczytu.
Rezerwuje przestrzeń, dzięki której tablica deskryptora grupy bloków może się powiększyć w przyszłości. Tune2fs obsługuje wyłącznie usunięcie tej funkcji systemu plików.
Ogranicza liczbę kopii bezpieczeństwa superbloków dla zaoszczędzenia miejsca w dużych systemach plików. Tune2fs obecnie obsługuje wyłącznie włączenie tej funkcji systemu plików.
Zabezpiecza system plików przed zmniejszeniem i zmianą UUID, aby umożliwić użycie specjalistycznych ustawień szyfrowania korzystających z numerów i-węzłów i UUID-ów. Tune2fs obecnie obsługuje wyłącznie włączenie tej funkcji systemu plików.
Pozwala jądru na opóźnioną inicjalizację map bitów i tablic i-węzłów, oraz przechowywanie najwyższej wartości nieużywanych i-węzłów systemu plików, w celu zredukowania czasu działania e2fsck(8). Pierwsze uruchomienie e2fsck po włączeniu tej funkcji będzie trwało przez pełen czas, ale kolejne zajmą jedynie ułamek pierwotnego czasu trwania, w zależności od zapełnienia systemu plików.
Włącza obsługę zabezpieczeń plików verity. Tune2fs obsługuje wyłącznie włączenie tej funkcji systemu plików.
Po zmianie cech sparse_super, uninit_bg, filetype lub resize_inode, może być konieczne sprawdzenie systemu plików przez e2fsck(8), aby przywrócić go do porządku. Jeśli będzie to potrzebne, tune2fs wypisze prośbę, aby administrator uruchomił e2fsck(8). Po ustawieniu cechy dir_index może zostać uruchomiony e2fsck -D, aby skonwertować istniejące katalogi do formatu zhaszowanych B-drzew. Włączenie określonych funkcji systemu plików może uniemożliwić zamontowanie go przez jądro nieobsługujące takich cech. W szczególności: funkcje uninit_bg i flex_bg są obsługiwane tylko przez system plików ext4.
Ustawia liczbę zarezerwowanych bloków na podanym urządzeniu.
Ustawia funkcję „quota” systemu plików i działa na plikach udziałów danego typu udziałów. Opcje udziałów mogą być jedną lub kilkoma z poniższych:
[^]usrquota
Ustawia/usuwa udziały i-węzłów użytkownika w superbloku.
[^]grpquota
Ustawia/usuwa udziały i-węzłów grupy w superbloku.
[^]prjquota
Ustawia/usuwa udziały i-węzłów projektu w superbloku.
Ustawia czas kiedy system plików był ostatnio sprawdzany przez e2fsck. Może to być przydatne w skryptach używających Zarządcy Woluminów Logicznych (Logical Volume Manager) do tworzenia zrzutu (snapshot) systemu plików i późniejszego jego sprawdzenia. Jeśli system plików nie był uszkodzony, ta opcja może służyć do ustawienia czasu ostatniego sprawdzenia oryginalnego systemu pików. Format czas-ostatniego-sprawdzania jest zgodny z międzynarodowym formatem daty, z opcjonalnie podaną godziną, np. RRRRMMDD[GG[MM[SS]]]. Słowo kluczowe now jest także akceptowane, czas ostatniego sprawdzenia będzie wówczas ustawiony na aktualny.
Ustawia użytkownika, który może korzystać z zarezerwowanych bloków. użytkownik może być wartością numeryczną lub nazwą użytkownika. Jeżeli podana jest nazwa użytkownika, jest ona zamieniana na numeryczny uid przed zapisem do superbloku.
Ustawia uniwersalnie unikatowy identyfikator (universally unique identifier - UUID) systemu plików na UUID. UUID składa się z serii cyfr w systemie szesnastkowym oddzielonych myślnikami, jak np.: „c1b9d5a2-f162-11cf-9ece-0020afc76f16”. Parametr UUID może przyjmować też następujące wartości:
usuwa UUID systemu plików
generuje nowy, przypadkowy UUID
generuje nowy UUID, oparty na czasie
UUID może być używany przez mount(8), fsck(8) i w /etc/fstab(5) (i pewnie też w innych sytuacjach) poprzez podanie UUID=uuid zamiast nazwy urządzenia blokowego, jak np. /dev/hda1.
Więcej informacji można znaleźć w uuidgen(8). Jeżeli system nie posiada dobrego generatora liczb losowych, takiego jak /dev/random lub /dev/urandom, tune2fs automatycznie posłuży się generatorem opartym na czasie.
Przed nadpisaniem bloku w systemie plików, zapisuje jego starą zawartość do pliku zapasowego. Później można użyć programu e2undo(8) do przywrócenia starej zawartości systemu plików z pliku zapasowego, jeśli coś pójdzie nie tak. Jeśli jako plik-zapasowy poda się pusty łańcuch, przyjmie on wartość domyślną: tune2fs-urządzenie.e2undo w katalogu określonym zmienną środowiskową E2FSPROGS_UNDO_DIR.

OSTRZEŻENIE: Plik zapasowy nie pomoże w przypadku utraty zasilania lub zawieszenia systemu.

Nie znaleźliśmy jeszcze żadnych błędów, co nie oznacza, że ich tu nie ma...

tune2fs został napisany przez Remy'ego Carda <card@masi.ibp.fr>. Obecnie opiekuje się nim Theodore Ts'o <tytso@alum.mit.edu>. tune2fs korzysta z biblioteki ext2fs, napisanej przez Theodore'a Ts'o <tytso@mit.edu>. Ta strona podręcznika została napisana przez Christiana Kuhtza <chk@data-hh.Hanse.DE>. Sprawdzanie zależne od upływu czasu zostało dodane przez Uwe Ohse <uwe@tirka.gun.de>.

tune2fs jest częścią pakietu e2fsprogs i jest dostępny na stronie http://e2fsprogs.sourceforge.net.

debugfs(8), dumpe2fs(8), e2fsck(8), mke2fs(8), ext4(5)

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.

maj 2024 E2fsprogs wersja 1.47.1