FIND(1) General Commands Manual FIND(1)

find - szuka plików w hierarchii katalogowej

find [-H] [-L] [-P] [-D opcje-debugowania] [-Opoziom] [punkt-początkowy...] [wyrażenie]

Ta strona podręcznika man opisuje wersję GNU programu find. GNU find przeszukuje drzewo katalogowe, zakorzenione w każdej z podanych punktów początkowych. Wykonuje przy tym podane wyrażenie od lewej do prawej, zgodnie z zasadami priorytetów (rozdział OPERATORY), aż do ustalenia wyniku (lewa strona jest fałszywa dla operacji and, a prawdziwa dla or), co powoduje przejście do następnej nazwy pliku. Jeśli nie podano punktu początkowego, przyjmuje się ".".

W przypadku używania find w środowisku, w którym istotne jest bezpieczeństwo (np. przy przeszukiwaniu katalogów, które są zapisywalne dla innych użytkowników), należy zapoznać się z rozdziałem "Security Considerations" w dokumentacji findutils, pod nazwą Finding Files. Dokument ten (w języku angielskim) jest bardziej szczegółowy i opisowy niż niniejsza strona podręcznika systemowego, więc może okazać się przydatniejszym źródłem informacji.

Opcje -H, -L i -P kontrolują sposób traktowania dowiązań symbolicznych. Kolejne argumenty wiersza poleceń powinny być plikami lub katalogami do przeszukania, aż do pierwszego argumentu rozpoczynającego się znakiem "-" albo argumentu "(" lub "!". Argumenty te (razem z następnymi) są rozpoznawane jako wyrażenie opisujące to, co ma zostać przeszukane. Jeśli nie zostanie podana ścieżka, użyty będzie bieżący katalog. W przypadku braku wyrażenia, używane jest domyślne wyrażenie -print (lecz wówczas i tak zapewne lepsze byłoby skorzystanie z -print0).

This manual page talks about `options' within the expression list. These options control the behaviour of find but are specified immediately after the last path name. The five `real' options -H, -L, -P, -D and -O must appear before the first path name, if at all. A double dash -- could theoretically be used to signal that any remaining arguments are not options, but this does not really work due to the way find determines the end of the following path arguments: it does that by reading until an expression argument comes (which also starts with a `-'). Now, if a path argument would start with a `-', then find would treat it as expression argument instead. Thus, to ensure that all start points are taken as such, and especially to prevent that wildcard patterns expanded by the calling shell are not mistakenly treated as expression arguments, it is generally safer to prefix wildcards or dubious path names with either `./' or to use absolute path names starting with '/'. Alternatively, it is generally safe though non-portable to use the GNU option -files0-from to pass arbitrary starting points to find.

Nigdy nie podąża za dowiązaniami symbolicznymi. Jest to zachowanie domyślne. Gdy find sprawdza lub wypisuje informacje o plikach, a jest on dowiązaniem symbolicznym, to użyta informacja powinna być wzięta z właściwości samego dowiązania symbolicznego.
Podąża za dowiązaniami symbolicznymi. Gdy find sprawdza lub wypisuje informacje o plikach, to powinny być one wzięte z właściwości pliku, na który wskazuje dowiązanie symboliczne, a nie z samego dowiązania (chyba, że jest to zerwane dowiązanie symboliczne lub find nie może sprawdzić pliku, na który wskazuje dowiązanie). Użycie tej opcji implikuje -noleaf. Jeśli użyje się później -P, to -noleaf wciąż będzie działać. Jeśli działa -L, a find podczas wyszukiwania odkryje dowiązanie symboliczne do podkatalogu, to przeszukany zostanie podkatalog, na który wskazuje dowiązanie.
When the -L option is in effect, the -type predicate will always match against the type of the file that a symbolic link points to rather than the link itself (unless the symbolic link is broken). Actions that can cause symbolic links to become broken while find is executing (for example -delete) can give rise to confusing behaviour. Using -L causes the -lname and -ilname predicates always to return false.
-H
Nie podąża za dowiązaniami symbolicznymi, z wyjątkiem przetwarzania argumentów wiersza polecenia. Gdy find sprawdza lub wypisuje informacje o plikach, powinny być one brane z właściwości samego dowiązania symbolicznego. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy plik podany w wierszu polecenia jest dowiązaniem symbolicznym i może być ono rozwiązane. Wówczas informacja jest brana z tego, na co wskazuje dowiązanie (tj. podąża się za dowiązaniem). Informacja z samego dowiązania jest używana w razie, gdy plik, na który wskazuje dowiązanie nie może być sprawdzony. Gdy działa -H i jedna ze ścieżek podanych w wierszu polecenia jest dowiązaniem symbolicznym do katalogu, sprawdzana jest zawartość tego katalogu (zapobiegnie temu skorzystanie z -maxdepth 0).

Jeśli podano więcej niż jedną z opcji -H, -L i -P, każda przesłania poprzednią - liczy się ostatnia podana w wierszu polecenia, Ponieważ opcja -P jest domyślna, powinno się ją uznać za działającą, chyba że podano -H lub -L.

GNU find często sprawdza status plików podczas przetwarzania samego wiersza polecenia, przed rozpoczęciem właściwego przeszukiwania. Opcje te mogą również wpływać na sposób przetworzenia argumentów. Co więcej, istnieje wiele testów, które porównują pliki z wiersza polecenia do aktualnie rozważanego pliku. W każdym przypadku, plik podany w wierszu polecenia będzie sprawdzony i niektóre z jego właściwości zostaną zachowane. Jeżeli nazwany plik jest w rzeczywistości dowiązaniem symbolicznym, a działa opcja -P (lub nie podano -H, ani -L), to informacja użyta do porównania zostanie wzięta z właściwości dowiązania symbolicznego. W przeciwnym razie, właściwości będą wzięte z pliku, na który wskazuje dowiązanie. Jeżeli find nie może podążyć za dowiązaniem (np. ponieważ ma niewystarczające uprawnienia lub dowiązanie wskazuje na nieistniejący plik) zostaną użyte właściwości samego dowiązania.

When the -H or -L options are in effect, any symbolic links listed as the argument of -newer will be dereferenced, and the timestamp will be taken from the file to which the symbolic link points. The same consideration applies to -newerXY, -anewer and -cnewer.

Opcja -follow ma podobne działanie do -L, choć działa tylko w miejscu pojawienia się (tj. jeśli -L nie jest użyte, a skorzystano z -follow, to wszystkie dowiązania symboliczne pojawiające się w wierszu poleceń za -follow zostaną rozwiązane, lecz umieszczone wcześniej - nie).

-D debugopts
Wyświetla informacje diagnostyczne - może okazać się przydatna do zdiagnozowania przypadków, gdy find nie robi tego czego od niego oczekujemy. Lista opcji debugowania powinna być oddzielona przecinkami. Nie gwarantuje się kompatybilności opcji debugowania pomiędzy wydaniami findutils. Pełną listę prawidłowych opcji debugowania wyświetli polecenie find -D help. Są to między innymi:
Wyświetla informacje diagnostyczne związane z -exec, -execdir, -ok i -okdir.
Wyświetla informacje diagnostyczne związane z optymalizację drzewka wyrażeń; patrz opcja -O.
Wyświetla podsumowanie wskazujące częstość sukcesu lub porażki każdego wskazania.
Informuje o przechodzeniu przez drzewo katalogów.
Wyświetla komunikaty o plikach sprawdzanych przez wywołania systemowe stat i lstat. Program find stara się zminimalizować liczbę takich wywołań.
Wyświetla drzewko wyrażeń w formie oryginalnej i zoptymalizowanej.
Włącza wszystkie inne opcje debugowania (poza help).
Objaśnia opcje debugowania.
Włącza optymalizację zapytań. Program find zmienia kolejność testów, aby przyspieszyć wykonanie przy zachowaniu efektu końcowego; tj. nie zmienia się wskazań z efektami ubocznymi w stosunku do każdego innego. Optymalizacje są przeprowadzane zgodnie z poniższymi poziomami optymalizacji.
0
Odpowiednik poziomu optymalizacji 1.
1
Jest to domyślny poziom optymalizacji i odnosi się do tradycyjnego zachowania. Kolejność wyrażeń jest zmieniana w ten sposób, że testy działające tylko na nazwach plików (np. -name lub -regex) są wykonywane jako pierwsze.
2
Any -type or -xtype tests are performed after any tests based only on the names of files, but before any tests that require information from the inode. On many modern versions of Unix, file types are returned by readdir() and so these predicates are faster to evaluate than predicates which need to stat the file first. If you use the -fstype FOO predicate and specify a filesystem type FOO which is not known (that is, present in `/etc/mtab') at the time find starts, that predicate is equivalent to -false.
3
Na tym poziomie optymalizacji, włączona jest pełna optymalizacja, działająca w oparciu o koszt zapytań. Kolejność testów jest modyfikowana w taki sposób, aby tanie (szybkie) testy były przeprowadzane wcześniej, a droższe - później, jeśli to konieczne. Wewnątrz każdej grupy kosztowej, wskazania są przeprowadzane wcześniej lub później, zgodnie z prawdopodobieństwem ich powodzenia. Przy -o, wskazania o większym prawdopodobieństwie sukcesu są przeprowadzane wcześniej, a przy -a, wcześniej wykonywane są wskazania o większym prawdopodobieństwie niepowodzenia.
Optymalizator działający w oparciu o koszty, ma z góry przyjęte założenie o prawdopodobieństwie powodzenia danego testu. W niektórych przypadkach, prawdopodobieństwo bierze pod uwagę naturę testu (np. -type f powinien kończyć się sukcesem częściej niż -type c). Optymalizator jest jeszcze w fazie kalkulacji. Jeśli nie poprawi to wydajności programu find, zostanie ponownie usunięty. Podobnie, optymalizacje, które udowodnią swą rzetelność, spójność i efektywność, mogą w przyszłości zostać włączone na niższym poziomie optymalizacyjnym. Jednak domyślne zachowanie (poziom optymalizacji 1) nie zmieni się w wydaniach 4.3.x. Zestaw testów findutils wykonuje wszystkie testy find na każdym poziomie optymalizacji, aby mieć pewność, że wyniki pozostają te same.

Część wiersza poleceń po liście punktów początkowych jest wyrażeniem. Jest to rodzaj określenia zapytania, opisującego w jaki sposób dopasowywać pliki i co z nimi zrobić po dopasowaniu. Wyrażenie składa się z kilku rzeczy:

Testy zwracają prawdę lub fałsz, zwykle na podstawie jakiejś własności rozważanego pliku. Na przykład test -empty jest prawdziwy tylko, gdy bieżący plik jest pusty.
Akcje mają efekty poboczne (takie jak wypisywanie czegoś na standardowym wyjściu) i zwracają prawdę lub fałsz, zwykle w zależności od tego, czy się powiodą. Akcje -print wypisuje na przykład nazwę bieżącego pliku na standardowym wyjściu.
Opcje globalne wpływają na działanie testów i akcji podanych w dowolnej części wiersza poleceń. Opcje globalne zawsze zwracają prawdę. Na przykład opcja -depth powoduje, że find przechodzi przez system plików, zagłębiając się najpierw w katalogach.
Opcje pozycyjne wpływają tylko na testy lub akcje, które występują za nimi. Opcja pozycyjne zawsze zwracają prawdę. Na przykład opcja -regextype jest pozycyjna, określa dialekt wyrażeń regularnych, dla wyrażeń regularnych, które pojawią się dalej w wierszu polecenia.
Operatory łączą inne rzeczy w wyrażeniu. Obejmują na przykład -o (oznaczające logiczne LUB — OR) oraz -a (oznaczające logiczne ORAZ — AND). Tam, gdzie nie podano operatora, przyjmowane jest -a.

Akcja -print jest wykonywana na wszystkich plikach, dla których prawdziwe jest całe wyrażenie, chyba że zawiera ono akcję inną niż -prune lub -quit. Akcjami wstrzymującymi domyślne -print są: -delete, -exec, -execdir, -ok, -okdir, -fls, -fprint, -fprintf, -ls, -print i -printf.

Akcja -delete działa również jak opcja (ponieważ wymusza -depth).

Opcje pozycyjne zawsze zwracają prawdę. Wpływają jedynie na testy, które znajdują się za nimi w wierszu polecenia.

Mierzy czasy (dla -amin, -atime, -cmin, -ctime, -mmin i -mtime) od dziś, a nie od 24 godzin temu. Opcja ta wpływa jedynie na testy, pojawiające się później w wierszu polecenia.
Przestarzałe, proszę zamiast tego użyć opcji -L. Rozwiązuje dowiązania symboliczne. Implikuje -noleaf. Opcja -foolow działa jedynie na testy pojawiające się w wierszu polecenia za nią. O ile nie poda się opcji -H lub -L, pozycja opcji -follow zmienia zachowanie wskazania -newer - pliki będące argumentami -newer zostaną rozwiązane, jeśli są dowiązaniami symbolicznymi. To samo dotyczy opcji -newerXY, -anewer and -cnewer. Podobnie, wskazanie -type zostanie zawsze dopasowane do pliku wskazanego przez dowiązanie symboliczne, zamiast do samego dowiązania. Użycie -follow powoduje, że wskazania -lname i -ilname zawsze zwracają fałsz.
Changes the regular expression syntax understood by -regex and -iregex tests which occur later on the command line. To see which regular expression types are known, use -regextype help. The Texinfo documentation (see SEE ALSO) explains the meaning of and differences between the various types of regular expression.
Turn warning messages on or off. These warnings apply only to the command line usage, not to any conditions that find might encounter when it searches directories. The default behaviour corresponds to -warn if standard input is a tty, and to -nowarn otherwise. If a warning message relating to command-line usage is produced, the exit status of find is not affected. If the POSIXLY_CORRECT environment variable is set, and -warn is also used, it is not specified which, if any, warnings will be active.

Opcje globalne zawsze zwracają prawdę. Opcje globalne działają nawet wobec testów, które występują wcześniej w wierszu polecenia. Aby uniknąć zamieszania, opcje globalne należy podawać w wierszu polecenia po liście punktów początkowych, a przed pierwszymi testami, opcjami pozycyjnymi lub akcjami. Jeśli poda się opcję globalną w innym miejscu, find wypisze ostrzeżenie, wyjaśniające że może być to mylące.

Opcje globalne pojawiają się po liście punktów początkowych, zatem nie są opcjami tego samego typu jak np. -L.

-d
Synonim -depth, ze względu na kompatybilność z FreeBSD, NetBSD, MacOS X i OpenBSD.
Przetwarza zawartość każdego katalogu przed samym katalogiem jako takim. Akcja -delete implikuje także -depth.
Read the starting points from file instead of getting them on the command line. In contrast to the known limitations of passing starting points via arguments on the command line, namely the limitation of the amount of file names, and the inherent ambiguity of file names clashing with option names, using this option allows to safely pass an arbitrary number of starting points to find.

Using this option and passing starting points on the command line is mutually exclusive, and is therefore not allowed at the same time.

The file argument is mandatory. One can use -files0-from - to read the list of starting points from the standard input stream, and e.g. from a pipe. In this case, the actions -ok and -okdir are not allowed, because they would obviously interfere with reading from standard input in order to get a user confirmation.

The starting points in file have to be separated by ASCII NUL characters. Two consecutive NUL characters, i.e., a starting point with a Zero-length file name is not allowed and will lead to an error diagnostic followed by a non-Zero exit code later.

In the case the given file is empty, find does not process any starting point and therefore will exit immediately after parsing the program arguments. This is unlike the standard invocation where find assumes the current directory as starting point if no path argument is passed.

The processing of the starting points is otherwise as usual, e.g. find will recurse into subdirectories unless otherwise prevented. To process only the starting points, one can additionally pass -maxdepth 0.

Further notes: if a file is listed more than once in the input file, it is unspecified whether it is visited more than once. If the file is mutated during the operation of find, the result is unspecified as well. Finally, the seek position within the named file at the time find exits, be it with -quit or in any other way, is also unspecified. By "unspecified" here is meant that it may or may not work or do any specific thing, and that the behavior may change from platform to platform, or from findutils release to release.

-help, --help
Wypisuje sposób użycia find z wiersza poleceń i kończy pracę programu.
Zwykle find wyświetla błąd, gdy nie uda mu się pobrać statusu pliku. Po podaniu tej opcji i usunięciu pliku pomiędzy odczytem przez find nazwy pliku z katalogu i momentem próby pobrania statusu, błąd nie zostanie wyświetlony. Dotyczy to również plików i katalogów podanych w wierszu polecenia. Opcja ta zaczyna działać już przy odczycie wiersza polecenia, co oznacza, że nie da się przeszukiwać systemu plików częściowo z opcją włączoną i częściowo z wyłączoną (aby to zrobić, konieczne jest dwukrotne uruchomienie polecenia find, jeden raz z opcją włączoną, a drugi - z wyłączoną).

Furthermore, find with the -ignore_readdir_race option will ignore errors of the -delete action in the case the file has disappeared since the parent directory was read: it will not output an error diagnostic, and the return code of the -delete action will be true.

Descend at most levels (a non-negative integer) levels of directories below the starting-points. Using -maxdepth 0 means only apply the tests and actions to the starting-points themselves.
Nie stosuje testów lub akcji w poziomach niższych niż głębokość (nieujemna liczba całkowita). Użycie mindepth 1 oznacza przetwarzanie wszystkich plików poza punktami początkowymi.
Nie zagłębia się w katalogi na innych systemach plików. Jest to alternatywna nazwa dla -xdev, stworzona dla zgodności z innymi wersjami find.
Wyłącza efekt opcji -ignore_readdir_race.
Zakazuje optymalizacji wykonywanej przez zakładanie, że katalogi zawierają o dwa podkatalogi mniej niż ich licznik dowiązań zwykłych (twardych). Opcja ta jest wymagana podczas przeszukiwania systemów plików, które nie używają uniksowej konwencji wiązania katalogów, takich jak systemy plików CD-ROM, MS-DOS czy wolumeny AFS. Każdy katalog w normalnym systemie uniksowym zawiera przynajmniej dwa twarde dowiązania: jego nazwę i ".". Dodatkowo, jego podkatalogi będą do niego dowiązane za pomocą ".." każdy. Gdy find testuje katalog po zbadaniu funkcją stat o 2 mniej podkatalogów niż licznik dowiązań, wie, że reszta wpisów jest niekatalogowa (są to "liście" - "leaf" w drzewie katalogów). Jeśli testowane mają być tylko nazwy plików, to nie ma potrzeby ich sprawdzać; daje to znaczące przyspieszenie.
Wypisuje wersję i kończy pracę.
Nie zagłębia się w katalogi na innych systemach plików.

Niektóre testy np. -newerXY i -samefile pozwalają na porównanie pomiędzy aktualnie sprawdzanym plikiem i plikiem odniesienia podanym w wierszu polecenia. Gdy te testy są używane, interpretacja pliku odniesienia zależy od opcji -H, -L i -P i podanej wcześniej -follow, lecz plik odniesienia jest sprawdzany tylko raz, przy przetwarzaniu wiersza polecenia. Jeśli plik odniesienia nie może zostać sprawdzony (np. wywołanie systemowe stat(2) nie powiedzie się na nim), wyświetlany jest błąd, a find wychodzi z niezerowym kodem zakończenia.

Do testów (takich jak -amin, -mtime, -gid, -inum, -links, -size, -uid i -used) można podać argument numeryczny n jako

+n
dla większych niż n,
-n
dla mniejszych niż n,
n
dla równych n.

Obsługiwane testy:

Dostęp do pliku nastąpił ostatnio wcześniej niż, dawniej niż lub dokładnie n minut temu.
Time of the last access of the current file is more recent than that of the last data modification of the reference file. If reference is a symbolic link and the -H option or the -L option is in effect, then the time of the last data modification of the file it points to is always used.
Dostęp do pliku miał miejsce wcześniej niż, dawniej niż lub dokładnie n*24 godzin temu. Gdy find dowie się jak wiele okresów 24-godzinnych temu dostano się do pliku, ignorowana jest część ułamkowa; tak więc aby dopasować -atime +1, dostęp do pliku musiał być co najwyżej dwa dni temu.
Status pliku został zmieniony wcześniej niż, dawniej niż lub dokładnie n minut temu.
Time of the last status change of the current file is more recent than that of the last data modification of the reference file. If reference is a symbolic link and the -H option or the -L option is in effect, then the time of the last data modification of the file it points to is always used.
Status pliku został zmieniony wcześniej niż, dawniej niż lub dokładnie n*24 godzin temu. Proszę zapoznać się z komentarzami do -atime, aby zrozumieć wpływ zaokrąglenia na interpretację czasu modyfikacji pliku.
Plik jest pusty i jest albo zwykłym plikiem, albo katalogiem.
Dopasowuje pliki, które są wykonywalne i katalogi, które są przeszukiwalne (w sensie tłumaczenia nazw pliku) dla bieżącego użytkownika. Bierze pod uwagę listy kontroli dostępu (ACL) i inne zasady praw dostępu, które są ignorowane przez test -perm. Ten test używa wywołania systemowego access(2) i może być zmylony przez serwery NFS używające mapowania UID (lub root-squashing), gdyż wiele systemów implementuje access(2) w jądrze klienta i nie może użyć informacji mapowania UID po stronie serwera. Ponieważ test ten działa tylko w oparciu o wywołanie systemowe access(2), nie ma gwarancji, że plik dla którego test się powiódł, może być w rzeczywistości wykonany.
Zawsze fałszywe.
Plik jest na systemie plików o typie typ. Prawidłowe typy systemów plików różnią się na różnych wersjach Uniksa; ich niekompletna lista, która jest przyjmowana w części systemów to: ufs, 4.2, 4.3, nfs, tmp, mfs, S51K, S52K. Aby zobaczyć typy swoich systemów plików, należy użyć -printf z dyrektywą %F.
Numeryczny GID pliku, który wynosi mniej niż, więcej niż lub dokładnie n.
Plik należy do grupy nazwag (numeryczny GID jest dopuszczalny).
Podobnie jak -lname, lecz dopasowanie jest niezależne od wielkości znaków. Jeśli działa opcja -L lub -follow, test zwraca fałsz, chyba że dowiązanie symboliczne jest zerwane.
Like -name, but the match is case insensitive. For example, the patterns `fo*' and `F??' match the file names `Foo', `FOO', `foo', `fOo', etc. The pattern `*foo*` will also match a file called '.foobar'.
Plik ma numer i-węzła mniejszy niż, większy niż lub dokładnie równy n. Zwykle łatwiej jest użyć testu -samefile.
Podobne do -path, lecz dopasowanie jest niewrażliwe na rozmiar liter.
Podobne do -regex, lecz dopasowanie jest niewrażliwe na rozmiar liter.
Patrz -ipath. Ta alternatywa jest mniej przenośna niż wspomniana opcja.
Plik ma mniej niż, więcej niż lub dokładnie n dowiązań zwykłych (twardych).
Plik jest dowiązaniem symbolicznym, którego zawartość odpowiada wzorcowi powłoki wzorzec. Metaznaki nie traktują specjalnie "/" i ".". Jeśli działa opcja -L lub -follow, to test zwraca fałsz, chyba że dowiązanie symboliczne jest zerwane.
Dane pliku były ostatnio modyfikowane wcześniej niż, dawniej niż lub dokładnie n minut temu.
File's data was last modified less than, more than or exactly n*24 hours ago. See the comments for -atime to understand how rounding affects the interpretation of file modification times.
Base of file name (the path with the leading directories removed) matches shell pattern pattern. Because the leading directories are removed, the file names considered for a match with -name will never include a slash, so `-name a/b' will never match anything (you probably need to use -path instead). A warning is issued if you try to do this, unless the environment variable POSIXLY_CORRECT is set. The metacharacters (`*', `?', and `[]') match a `.' at the start of the base name (this is a change in findutils-4.2.2; see section STANDARDS CONFORMANCE below). To ignore a directory and the files under it, use -prune rather than checking every file in the tree; see an example in the description of that action. Braces are not recognised as being special, despite the fact that some shells including Bash imbue braces with a special meaning in shell patterns. The filename matching is performed with the use of the fnmatch(3) library function. Don't forget to enclose the pattern in quotes in order to protect it from expansion by the shell.
Time of the last data modification of the current file is more recent than that of the last data modification of the reference file. If reference is a symbolic link and the -H option or the -L option is in effect, then the time of the last data modification of the file it points to is always used.
Succeeds if timestamp X of the file being considered is newer than timestamp Y of the file reference. The letters X and Y can be any of the following letters:
a Czas dostępu (ang. access) pliku odniesienie
B Czas powstania (ang. birth) pliku odniesienie
c Czas zmiany (ang. change) statusu i-węzła odniesienia
m Czas modyfikacji pliku odniesienie
t odniesienie jest interpr. bezpośrednio jako czas (ang. time)

Niektóre kombinacje są nieprawidłowe, np. X nie może być t. Część kombinacji nie jest zaimplementowanych we wszystkich systemach, do takich należy np. B. Jeśli poda się nieprawidłową lub nieobsługiwaną kombinację XY, otrzymuje się błąd krytyczny. Określenia czasowe są interpretowane jak argument do opcji -d GNU date. Jeżeli czas powstania pliku odniesienia nie może być ustalony, to przy próbie użycia go wynikiem jest komunikat o błędzie krytycznym. Jeśli poda się test, odnoszący się do czasu powstania sprawdzanych plików, to test ten nie powiedzie się dla wszystkich plików, których czas ten jest nieznany.

Do numerycznego GID pliku nie pasuje żadna grupa.
Do numerycznego UID pliku nie pasuje żaden użytkownik.
Nazwa pliku odpowiada wzorcowi powłoki wzorzec. Metaznaki nie traktują specjalnie "/" lub "."; tak więc na przykład, 
find . -path "./sr*sc"

will print an entry for a directory called ./src/misc (if one exists). To ignore a whole directory tree, use -prune rather than checking every file in the tree. Note that the pattern match test applies to the whole file name, starting from one of the start points named on the command line. It would only make sense to use an absolute path name here if the relevant start point is also an absolute path. This means that this command will never match anything: 

find bar -path /foo/bar/myfile -print

Find compares the -path argument with the concatenation of a directory name and the base name of the file it's examining. Since the concatenation will never end with a slash, -path arguments ending in a slash will match nothing (except perhaps a start point specified on the command line). The predicate -path is also supported by HP-UX find and is part of the POSIX 2008 standard.
File's permission bits are exactly mode (octal or symbolic). Since an exact match is required, if you want to use this form for symbolic modes, you may have to specify a rather complex mode string. For example `-perm g=w' will only match files which have mode 0020 (that is, ones for which group write permission is the only permission set). It is more likely that you will want to use the `/' or `-' forms, for example `-perm -g=w', which matches any file with group write permission. See the EXAMPLES section for some illustrative examples.
Wszystkie bity praw pliku są ustawione dla pliku. Akceptowane są tryby w postaci symbolicznej i jest to zwykle wygodniejsza forma do użycia. W przypadku korzystania z postaci symbolicznej trzeba podać "u", "g" lub "o". Lepsze przykłady podano w rozdziale PRZYKŁADY.
Ustawiony jest dowolny z bitów praw pliku. Akceptowane są tryby w postaci symbolicznej. W przypadku korzystania z postaci symbolicznej trzeba podać "u", "g" lub "o". Lepsze przykłady podano w rozdziale PRZYKŁADY. Jeśli nie ustawiono bitów praw w trybie, to test dopasuje każdy plik (zgodnie z zamysłem, aby pozostać w zgodzie z zachowaniem -perm -000).
Nie jest już obsługiwane (a było przestarzałe od 2005 roku). Proszę użyć w zamian -perm /tryb.
Dopasowuje pliki odczytywalne przez bieżącego użytkownika. Bierze się tu pod uwagę listy kontroli dostępu (ACL) i inne sprawy związane z uprawnieniami, które -perm ignoruje. Ten test używa wywołania systemowego access(2) i może być zmylony przez serwery NFS używające mapowania UID (lub root-squashing), gdyż wiele systemów implementuje access(2) w jądrze klienta i nie może użyć informacji mapowania UID po stronie serwera.
Nazwa pliku odpowiada wyrażeniu regularnemu wzorzec. Dopasowanie stosuje się do całej ścieżki, nie dla przeszukiwanej. Na przykład, aby dopasować plik o nazwie ./fubar3, można użyć wyrażenia regularnego ".*bar" lub ".*b.*3", lecz nie "f.*r3". Wyrażenia regularne rozumiane przez find są domyślnie wyrażeniami regularnymi Emacsa (z tym wyjątkiem, że "." dopasowuje nowy wiersz), lecz można to zmienić opcją -regextype.
Plik odnosi się do tego samego i-węzła co nazwa. Gdy działa opcja -L, obejmuje to dowiązania symboliczne.
Plik używa mniej niż, więcej niż lub dokładnie n jednostek miejsca, zaokrąglając w górę. Można dodać następujące przyrostki:
bloki 512-bajtowe (wartość domyślna, gdy nie użyto przyrostka)
bajty
słowa dwubajtowe
kibibajty (KiB, jednostka 1024 bajtów)
mebibajty (MiB, jednostka 1024 * 1024 = 1048576 bajtów)
gibibajty (GiB, jednostka 1024 * 1024 * 1024 = 1073741824 bajtów)
The size is simply the st_size member of the struct stat populated by the lstat (or stat) system call, rounded up as shown above. In other words, it's consistent with the result you get for ls -l. Bear in mind that the `%k' and `%b' format specifiers of -printf handle sparse files differently. The `b' suffix always denotes 512-byte blocks and never 1024-byte blocks, which is different to the behaviour of -ls.
The + and - prefixes signify greater than and less than, as usual; i.e., an exact size of n units does not match. Bear in mind that the size is rounded up to the next unit. Therefore -size -1M is not equivalent to -size -1048576c. The former only matches empty files, the latter matches files from 0 to 1,048,575 bytes.
Zawsze prawda.
Plik jest typu c:
blokowy (buforowany) plik specjalny
znakowy (niebuforowany) plik specjalny (ang. character)
katalog (ang. directory)
łącze nazwane (FIFO, ang. pipe)
zwykły plik
dowiązanie symboliczne (link); nigdy nie jest to prawda, gdy działa opcja -L lub -foolow, chyba że dowiązanie jest zerwane. Aby wyszukiwać dowiązania symboliczne przy korzystaniu z opcji -L, należy użyć -xtype.
gniazdo
door (Solaris)
To search for more than one type at once, you can supply the combined list of type letters separated by a comma `,' (GNU extension).
Numeryczny UID pliku wynosi mniej niż, więcej niż lub dokładnie n.
Do pliku ostatnio dostano się wcześniej niż, dawniej niż lub dokładnie n dni po zmianie jego statusu.
Właścicielem pliku jest użytkownik unazwa (numeryczny UID jest tu dozwolony).
Patrz -path. Ta alternatywa jest mniej przenośna niż wspomniana opcja.
Dopasowuje pliki zapisywalne dla bieżącego użytkownika. Bierze pod uwagę listy kontroli dostępu (ACL) i inne zasady praw dostępu, które są ignorowane przez test -perm. Ten test używa wywołania systemowego access(2) i może być zmylony przez serwery NFS używające mapowania UID (lub root-squashing), gdyż wiele systemów implementuje access(2) w jądrze klienta i nie może użyć informacji mapowania UID po stronie serwera.
Jest to to samo co -type, chyba że plik jest dowiązaniem symbolicznym. Dla dowiązań symbolicznych: jeśli podano -H lub -P, jest prawdziwe gdy plik jest dowiązaniem do pliku typu c; jeśli podano -L, jest prawdziwe, jeśli c to "l". Innymi słowy, dla dowiązań symbolicznych -xtype sprawdza typ pliku, którego nie sprawdza -type.
(tylko SELinux) Kontekst bezpieczeństwa pliku dopasowanego przez wzorzec typu glob.

Usuwa pliki lub katalogi; prawdziwe gdy usunięcie powiedzie się. Jeśli nie, to wypisywany jest błąd, a kod zakończenia find będzie niezerowy (gdy program ostatecznie się zakończy).

Warning: Don't forget that find evaluates the command line as an expression, so putting -delete first will make find try to delete everything below the starting points you specified.

The use of the -delete action on the command line automatically turns on the -depth option. As in turn -depth makes -prune ineffective, the -delete action cannot usefully be combined with -prune.

Often, the user might want to test a find command line with -print prior to adding -delete for the actual removal run. To avoid surprising results, it is usually best to remember to use -depth explicitly during those earlier test runs.

The -delete action will fail to remove a directory unless it is empty.

Together with the -ignore_readdir_race option, find will ignore errors of the -delete action in the case the file has disappeared since the parent directory was read: it will not output an error diagnostic, not change the exit code to nonzero, and the return code of the -delete action will be true.

-exec polecenie ;
Wykonuje polecenie; prawdziwe jeśli zwrócony został status 0. Wszelkie następne argumenty find są brane za argumenty polecenia, aż nie zostanie napotkany argument, składający się z ";". Łańcuch "{}' jest podmieniany na obecnie przetwarzaną nazwę pliku, wszędzie, gdzie wystąpi ona w wierszu polecenia, nie tylko w argumentach, gdzie jest ona sama, jak w niektórych wersjach find. Obydwie te konstrukcje być może będą wymagały zacytowania (znakiem "\") aby uchronić je przed rozwinięciem przez powłokę. Więcej informacji na temat użycia opcji -exec, zawiera rozdział PRZYKŁADY. Polecenie jest wykonywane w katalogu startowym. W związku z akcją -exec występują pewne nieuniknione zagrożenia związane z bezpieczeństwem, należy zamiast niej używać -execdir.
-exec polecenie {} +
This variant of the -exec action runs the specified command on the selected files, but the command line is built by appending each selected file name at the end; the total number of invocations of the command will be much less than the number of matched files. The command line is built in much the same way that xargs builds its command lines. Only one instance of `{}' is allowed within the command, and it must appear at the end, immediately before the `+'; it needs to be escaped (with a `\') or quoted to protect it from interpretation by the shell. The command is executed in the starting directory. If any invocation with the `+' form returns a non-zero value as exit status, then find returns a non-zero exit status. If find encounters an error, this can sometimes cause an immediate exit, so some pending commands may not be run at all. For this reason -exec my-command ... {} + -quit may not result in my-command actually being run. This variant of -exec always returns true.
Like -exec, but the specified command is run from the subdirectory containing the matched file, which is not normally the directory in which you started find. As with -exec, the {} should be quoted if find is being invoked from a shell. This a much more secure method for invoking commands, as it avoids race conditions during resolution of the paths to the matched files. As with the -exec action, the `+' form of -execdir will build a command line to process more than one matched file, but any given invocation of command will only list files that exist in the same subdirectory. If you use this option, you must ensure that your PATH environment variable does not reference `.'; otherwise, an attacker can run any commands they like by leaving an appropriately-named file in a directory in which you will run -execdir. The same applies to having entries in PATH which are empty or which are not absolute directory names. If any invocation with the `+' form returns a non-zero value as exit status, then find returns a non-zero exit status. If find encounters an error, this can sometimes cause an immediate exit, so some pending commands may not be run at all. The result of the action depends on whether the + or the ; variant is being used; -execdir command {} + always returns true, while -execdir command {} ; returns true only if command returns 0.
Prawda; podobne do -ls, lecz zapisuje do pliku jak -fprint. Plik wyjściowy jest tworzony zawsze, nawet jeśli wskazanie nigdy nie pasuje. W rozdziale NIETYPOWE NAZWY PLIKÓW znajdują się informacje nt. obsługi nietypowych nazw plików.
Prawdziwe; wypisuje pełną nazwę pliku do pliku. Jeśli plik nie istnieje w czasie działania find, zostanie utworzony; jeśli istnieje, zostanie obcięty. Nazwy plików /dev/stdout i /dev/stderr są traktowane osobno; odnoszą się one odpowiednio do standardowego wyjścia i standardowego wyjścia błędów. Plik wyjściowy jest tworzony zawsze, nawet jeśli wskazanie nigdy nie pasuje. W rozdziale NIETYPOWE NAZWY PLIKÓW znajdują się informacje nt. obsługi nietypowych nazw plików.
Prawda; podobne do -print0, lecz zapisuje do pliku jak -fprint. Plik wyjściowy jest tworzony zawsze, nawet jeśli wskazanie nigdy nie pasuje. W rozdziale NIETYPOWE NAZWY PLIKÓW znajdują się informacje nt. obsługi nietypowych nazw plików.
Prawda; podobne do -printf, lecz zapisuje do pliku jak -fprint. Plik wyjściowy jest tworzony zawsze, nawet jeśli wskazanie nigdy nie pasuje. W rozdziale NIETYPOWE NAZWY PLIKÓW znajdują się informacje nt. obsługi nietypowych nazw plików.
Prawdziwe; wypisuje plik bieżący w formacie ls -dils na standardowe wyjście. Liczniki bloków są 1K blokami, chyba że ustawiono zmienną środowiskową POSIXLY_CORRECT, gdy używane będą 512-bajtowe bloki. W rozdziale NIETYPOWE NAZWY PLIKÓW znajdują się informacje nt. obsługi nietypowych nazw plików.
Jak -exec, lecz najpierw pyta użytkownika. Jeśli się on zgodzi - uruchamia polecenie. W przeciwnym wypadku jedynie zwraca fałsz. Gdy polecenie jest uruchomione, standardowe wejście jest przekierowane z /dev/null. Akcji nie można podać równocześnie z opcją -files0-from.
Odpowiedź na pytanie jest dopasowywane do pary wyrażeń regularnych, aby określić, czy jest pozytywna czy negatywna. Wyrażenie to jest pozyskiwane z systemu, jeśli ustawiona jest zmienna środowiskowa POSIXLY_CORRECT, a w przeciwnym wypadku - z katalogu tłumaczeń komunikatów find. Jeśli system nie posiada odpowiednich definicji, użyta będzie własna definicja finda. W każdym przypadku, interpretacja wyrażenia regularnego będzie zależała od zmiennej środowiskowej LC_CTYPE (klasy znakowe) i LC_COLLATE (przedziały znaków i klasy równoważności).
Like -execdir but ask the user first in the same way as for -ok. If the user does not agree, just return false. If the command is run, its standard input is redirected from /dev/null. This action may not be specified together with the -files0-from option.
Prawdziwe; wypisuje pełną nazwę pliku na standardowe wyjście razem ze znakiem nowego wiersza. Jeśli wyjście finda jest przekierowane za pomocą potoku do innego programu i istnieje choć najmniejsza możliwość, że nazwa jednego z przeszukiwanych plików może zawierać znak nowego wiersza, należy się poważnie zastanowić, czy lepszym wyjściem nie będzie skorzystanie z opcji -print0, zamiast -print. Rozdział NIETYPOWE NAZWY PLIKÓW zawiera informacje nt. obsługi nietypowych znaków.
Prawdziwe; wypisuje pełną nazwę pliku na standardowe wyjście. Za nazwą daje znak null (zamiast znaku nowego wiersza używanego przez -print. Umożliwia to poprawne wyświetlenie plików, zawierających w nazwach znaki nowej linii w programach, przetwarzających wyjście finda. Opcja ta odpowiada opcji -0 programu xargs.
Prawdziwe; wypisuje format na standardowe wyjście, interpretując sekwencje specjalne "\" i dyrektywy "%". Szerokości pól i precyzje mogą być podawane dokładnie jak w funkcji printf(3) z C. Proszę zauważyć, że wiele z pól jest wypisywanych jako %s, a nie jako %d - może to oznaczać, że flagi nie będą działać zgodnie z oczekiwaniami. Oznacza to również, że flaga "-" działa (wymusza wyrównanie do lewej pól). W przeciwieństwie do -print, -printf nie dodaje znaku nowego wiersza do końca łańcucha. Sekwencje specjalne i dyrektywy to:
Dzwonek.
Backspace.
Wstrzymuje wypisywanie tego formatu i natychmiast wymiata wyjście.
Wysuw wiersza.
Nowy wiersz.
Powrót karetki.
Tabulacja pozioma.
Tabulacja pionowa.
\0
ASCII NUL.
\\
Literalny lewy ukośnik ("\").
Znak o kodzie ASCII NNN (ósemkowo).

"\", za którym następuje dowolny inny znak, jest traktowany jak zwykły znak, więc są wypisywane obydwa.

%%
Literalny znak procenta.
%a
Ostatni czas dostępu do pliku w formacie zwracanym przez funkcję ctime(3) C.
%Ak
File's last access time in the format specified by k, which is either `@' or a directive for the C strftime(3) function. The following shows an incomplete list of possible values for k. Please refer to the documentation of strftime(3) for the full list. Some of the conversion specification characters might not be available on all systems, due to differences in the implementation of the strftime(3) library function.
@
Sekundy od 1 stycznia, 1970, 00:00 GMT, z częścią ułamkową.

Pola czasowe:

godzina (00..23)
godzina (01..12)
godzina ( 0..23)
godzina ( 1..12)
minuta (00..59)
przetłumaczone AM lub PM
czas, 12-godzinny (gg:mm:ss)
Sekundy (00.00 .. 61.00). Jest tu część ułamkowa.
czas, 24-godzinny (gg:mm:ss.xxxxxxxxxx)
+
Data i czas, oddzielona "+" np "2004-04-28+22:22:05.0". Jest to rozszerzenie GNU. Czas jest podany w bieżącej strefie czasowej (na którą wpływ może mieć ustawiona zmienna środowiskowa TZ). Pole sekundowe zawiera część ułamkową.
lokalna reprezentacja czasu (G:M:S). Drugie pole zawiera część ułamkową.
strefa czasowa (np. EDT), lub nic jeśli nie da się jej określić

Pola daty:

lokalny skrót nazwy tygodnia (nie..sob)
lokalna pełna nazwa tygodnia, zmiennej długości (niedziela..sobota)
lokalna skrócona nazwa miesiąca (sty..gru)
lokalna pełna nazwa miesiąca, zmiennej długości (styczeń..grudzień)
data i czas zgodnie z ustawieniami regionalnymi (sob, 4 lis 1989, 12:02:33). Format ten jest taki sam w przypadku ctime(3) i w celu zachowania z nim kompatybilności, nie ma tu części ułamkowej w polu sekund.
dzień miesiąca (01..31)
data (mm/dd/rr)
data (rrrr-mm-dd)
to samo co b
dzień roku (001..366)
miesiąc (01..12)
numer tygodnia w roku, z niedzielą liczoną jako pierwszy dzień tygodnia (00..53)
dzień tygodnia (0..6)
numer tygodnia w roku, licząc z poniedziałkiem, jako pierwszym dniem tygodnia (00..53)
lokalna reprezentacja daty (mm.dd.rrrr)
ostatnie dwie cyfry roku (00..99)
rok (1970...)
%b
Wielkość przestrzeni dysku, użyta dla tego pliku w blokach 512-bajtowych. Ponieważ przestrzeń dyskowa jest alokowana w wielokrotnościach rozmiaru bloku systemu plików, jest to zwykle więcej niż %s/512, lecz może być to również mniej, gdy plik jest tzw. plikiem rzadkim.
%Bk
File's birth time, i.e., its creation time, in the format specified by k, which is the same as for %A. This directive produces an empty string if the underlying operating system or filesystem does not support birth times.
%c
Ostatni czas zmiany statusu pliku, w formacie zwróconym przez funkcję ctime(3) z C.
%Ck
Ostatni czas zmiany statusu pliku w formacie określonym przez k, w taki sam sposób, jak dla %A.
%d
Głębokość pliku w drzewie katalogowym; 0 oznacza plik będący punktem startowym.
%D
Numer urządzenia, na którym istnieje plik (pole st_dev ze stat struct), dziesiętnie.
%f
Print the basename; the file's name with any leading directories removed (only the last element). For /, the result is `/'. See the EXAMPLES section for an example.
%F
Rodzaj systemu plików, na którym znajduje się plik; wartość ta może być używana do -fstype.
%g
Nazwa grupy pliku lub numeryczny GID, jeśli grupa nie ma nazwy.
%G
Numeryczny GID pliku.
%h
Dirname; the Leading directories of the file's name (all but the last element). If the file name contains no slashes (since it is in the current directory) the %h specifier expands to `.'. For files which are themselves directories and contain a slash (including /), %h expands to the empty string. See the EXAMPLES section for an example.
%H
Punkt początkowy, pod którym plik został znaleziony.
%i
Numer i-węzła pliku (dziesiętnie).
%k
Wielkość przestrzeni dysku, użyta dla tego pliku w blokach o wielkości 1K bajtów. Ponieważ przestrzeń dyskowa jest alokowana w wielokrotnościach rozmiaru bloku systemu plików, jest to zwykle więcej niż %s/1024, lecz może być to również mniej, gdy plik jest tzw. plikiem rzadkim.
%l
Obiekt dowiązania symbolicznego (pusty łańcuch, jeśli plik nie jest dowiązaniem symbolicznym).
%m
Bity praw pliku (ósemkowo). Ta opcja korzysta z "tradycyjnych" liczb, używanych przez większość implementacji Uniksowych, lecz jeśli dana, używana obecnie implementacja, wykorzystuje dziwną kolejność ósemkowych bitów uprawnień, widoczna będzie różnica pomiędzy prawami pliku i wynikiem %m. Zwykle chce się tu użyć początkowego zera i aby to zrobić należy skorzystać z flagi # (np. "%#m")
%M
Uprawnienia pliku (w postaci symbolicznej, jak w ls). Ta dyrektywa jest obsługiwana przez findutils 4.2.5 i późniejsze.
%n
Liczba twardych dowiązań do pliku.
%p
Nazwa pliku.
%P
File's name with the name of the starting-point under which it was found removed.
%s
Rozmiar pliku w bajtach.
%S
File's sparseness. This is calculated as (BLOCKSIZE*st_blocks / st_size). The exact value you will get for an ordinary file of a certain length is system-dependent. However, normally sparse files will have values less than 1.0, and files which use indirect blocks may have a value which is greater than 1.0. In general the number of blocks used by a file is file system dependent. The value used for BLOCKSIZE is system-dependent, but is usually 512 bytes. If the file size is zero, the value printed is undefined. On systems which lack support for st_blocks, a file's sparseness is assumed to be 1.0.
%t
Ostatni czas modyfikacji pliku w formacie zwróconym przez funkcję ctime(3) z C.
%Tk
Ostatni czas modyfikacji pliku, w formacie określonym przez k, podobnie jak dla %A.
%u
Nazwa użytkownika pliku, lub numeryczny UID, jeśli użytkownik nie ma nazwy.
%U
Numeryczny UID pliku.
%y
Typ pliku (podobnie jak w ls -l), "U" to typ nieznany (ang. unknown, nie powinien wystąpić).
%Y
File's type (like %y), plus follow symbolic links: `L'=loop, `N'=nonexistent, `?' for any other error when determining the type of the target of a symbolic link.
%Z
(SELinux only) file's security context.
%{ %[ %(
Reserved for future use.

Znak "%" po którym występuje dowolny inny znak jest ignorowany, lecz ten drugi znak jest wypisywany (nie należy na tym polegać, gdyż mogą zostać wprowadzone nowe znaki formatu). Symbol "%" na końcu argumentu formatu skutkuje niezdefiniowanym zachowaniem, ponieważ brak jest następnego znaku. W niektórych ustawieniach regionalnych opcja ta może ukryć klucz do domu, w innych usunąć ostatnią stronicę czytanej powieści. Ostrzegaliśmy!

Dyrektywy %m i %d obsługują flagi #, 0 i +, lecz inne dyrektywy nie, nawet jeśli wyświetlają liczby. Do dyrektyw liczbowych, które nie obsługują tych flag, należą G, U, b, D, k i n. Flaga formatu "-" jest obsługiwana i zmienia wyrównanie pól z prawego (domyślnego) na lewy.

Rozdział NIETYPOWE NAZWY PLIKÓW zawiera informacje nt. obsługi nietypowych nazw plików.

True; if the file is a directory, do not descend into it. If -depth is given, then -prune has no effect. Because -delete implies -depth, you cannot usefully use -prune and -delete together. For example, to skip the directory src/emacs and all files and directories under it, and print the names of the other files found, do something like this: 
find . -path ./src/emacs -prune -o -print

Exit immediately (with return value zero if no errors have occurred). This is different to -prune because -prune only applies to the contents of pruned directories, while -quit simply makes find stop immediately. No child processes will be left running. Any command lines which have been built by -exec ... + or -execdir ... + are invoked before the program is exited. After -quit is executed, no more files specified on the command line will be processed. For example, `find /tmp/foo /tmp/bar -print -quit` will print only `/tmp/foo`.
One common use of -quit is to stop searching the file system once we have found what we want. For example, if we want to find just a single file we can do this: 
find / -name needle -print -quit

Wymienione według malejącego priorytetu:

( wyraż )
Wymusza pierwszeństwo. Ponieważ nawiasy są znakami specjalnymi dla powłoki, trzeba je zwykle cytować. Wiele przykładów z niniejszej strony podręcznika używa do tego celu odwrotnych ukośników: "\(...\)" zamiast "(...)".
! wyraż
Prawda, jeśli wyraż jest fałszywe. Znak ten zwykle wymaga również ochrony przed interpretacją przez powłokę.
Jak ! wyraż, lecz nie jest zgodne z POSIX.
Dwa wyrażenia z rzędu są traktowane, jakby były połączone jawnym -a; wyraż2 nie jest analizowany jeśli wyraż1 jest fałszywe.
To samo, co wyraż1 wyraż2.
To samo, co wyraż1 wyraż2, lecz nie jest zgodne z POSIX.
Lub ("or"); wyraż2 nie jest analizowane jeśli wyraż1 jest prawdziwe.
To samo, co wyraż1 -o wyraż2, lecz nie jest zgodne z POSIX.
Lista; zarówno wyraż1 jak i wyraż2 są zawsze analizowane. Wartość wyraż1 jest pomijana; wartością listy jest wartość wyraż2. Operator w formie przecinka może być przydatny do wyszukiwania wielu różnych typów rzeczy, lecz przechodząc przez hierarchię systemu plików tylko raz. Do wypisania różnych dopasowań do wielu różnych plików wyjściowych, można użyć akcji -fprintf.

Please note that -a when specified implicitly (for example by two tests appearing without an explicit operator between them) or explicitly has higher precedence than -o. This means that find . -name afile -o -name bfile -print will never print afile.

Wiele akcji find skutkuje wypisywaniem danych, będących pod kontrolą innych użytkowników. Dotyczy to nazw plików, rozmiarów, czasów modyfikacji itp. Nazwy plików są potencjalnym problemem, ponieważ mogą zawierać dowolne znaki oprócz "\0" i "/". Nietypowe znaki w nazwach plików mogą robić nieoczekiwane i często nieprzewidywalne rzeczy z terminalem użytkownika (np. zmieniać ustawienia klawiszy funkcyjnych niektórych terminali). Nietypowe znaki są obsługiwane w różny sposób, w zależności od akcji, zgodnie z poniższym opisem.

Zawsze wypisuje dokładne nazwy plików, niezmienione, nawet jeśli wynik trafia na terminal
Nietypowe znaki są zawsze cytowane. Białe znaki, odwrotny ukośnik i znak podwójnego cudzysłowu jest wypisywany za pomocą cytowania w stylu C (np \f lub \" ). Inne nietypowe znaki są wypisywane za pomocą cytowania ósemkowego. Inne znaki drukowalne (dla -ls i -fls są to znaki pomiędzy ósemkowym 041 i 0176) są wypisywane bez zmian.
Jeśli wynik nie trafia na terminal, nic nie jest zmieniane. W przeciwnym razie, wynik zależy od używanej dyrektywy. Dyrektywy %D, %F, %g, %G, %H, %Y i %y są rozwijane do wartości, które nie są pod kontrolą właścicieli plików, są więc wypisywane bez zmian. Dyrektywy %a, %b, %c, %d, %i, %k, %m, %M, %n, %s, %t, %u i %U mają wartości będące pod kontrolą właścicieli plików, lecz nie mogą być one użyte do wysłania dowolnych danych na terminal, dlatego są wypisywane bez zmian. Dyrektywy %f, %h, %l, %p i %P są cytowane. Cytowanie jest wykonywane w ten sam sposób, jak w GNU ls. Nie jest to ten sam mechanizm, co używany przez -ls i -fls. Jeśli można zdecydować o formacie wyniku find lepiej jest zwykle skorzystać z "\0" jako ogranicznika, zamiast używać znaku nowego wiersza, ponieważ nazwy plików mogą zawierać białe znaki i znaki nowego wiersza. Ustawienie zmiennej środowiskowej LC_CTYPE jest używane do określenia tego, które znaki mają być cytowane.
Cytowanie jest obsługiwane w ten sam sposób co w -printf i -fprintf. Jeśli używa się find w skrypcie lub w sytuacji, gdzie dopasowywane pliki mogą mieć dowolne nazwy, powinno się rozważyć skorzystanie z -print0 zamiast z -print.

Akcje -ok i -okdir wypisują bieżące nazwy plików bez zmian. Może się to zmienić w kolejnych wydaniach.

W celu najściślejszej zgodności ze standardem POSIX, należy ustawić zmienną środowiskową POSIXLY_CORRECT. W standardzie POSIX (IEEE Std 1003.1-2008, 2016 Edition) określono następujące opcje:

-H
Opcja jest obsługiwana.
Opcja jest obsługiwana.
Opcja jest obsługiwana, lecz zgodność z POSIX zależy od zgodności z POSIX systemowej funkcji bibliotecznej fnmatch(3). Od wersji findutils-4.2.2 metaznaki powłoki (np. "*", "?", "[]") dopasują początkowe ".", ponieważ wymaga tego interpretacja 126 IEEE PASC. Jest to zmiana w stosunku do poprzednich wersji findutils.
Supported. POSIX specifies `b', `c', `d', `l', `p', `f' and `s'. GNU find also supports `D', representing a Door, where the OS provides these. Furthermore, GNU find allows multiple types to be specified at once in a comma-separated list.
Obsługiwane. Interpretacja odpowiedzi jest zgodna z wzorcami "yes" i "no" wybranymi przez ustawienie zmiennej środowiskowej LC_MESSAGES. Gdy ustawiona jest zmienna środowiskowa POSIXLY_CORRECT, wzorce te są wzięte z systemowych definicji odpowiedzi pozytywnej (yes) lub negatywnej (no). Proszę zapoznać się z systemową dokumentacją nl_langinfo(3), w szczególności YESEXPR i NOEXPR. Gdy POSIXLY_CORRECT nie jest ustawiona, wzorce są brane z własnego katalogu komunikatów find.
Obsługiwane. Jeśli podany plik jest dowiązaniem symbolicznym, jest zawsze rozwiązywany. Jest to zmiana w stosunku do wcześniejszego zachowania, gdy odpowiedni czas był brany z samego dowiązania; patrz poniższy rozdział HISTORIA.
Obsługiwane. Jeśli zmienna środowiskowa POSIXLY_CORRECT nie jest ustawiona, część argumentów trybu (np. +a+x), która nie jest prawidłowa w POSIX, jest obsługiwana w celu zachowania kompatybilności wstecznej.
The primaries -atime, -ctime, -depth, -exec, -group, -links, -mtime, -nogroup, -nouser, -ok, -path, -print, -prune, -size, -user and -xdev are all supported.

Standard POSIX określa nawiasy "(", ")", negację "!" i operatory logiczne ORAZ/LUB -a i -o.

Wszystkie inne opcje, wskazania, wyrażenia itd. są rozszerzeniami wykraczającymi poza standard POSIX. Wiele z nich nie jest jednak unikalnych dla GNU find.

Standard POSIX wymaga wykrywania przez find pętli:

Narzędzie find powinno wykrywać pętle nieskończone, tj. gdy wchodzi do wcześniej odwiedzonego katalogu, będącego przodkiem pliku, który wystąpił jako ostatni. Gdy pętla nieskończona jest wykrywana, find powinien wypisać informację diagnostyczną na standardowe wyjście błędów i powinien albo odzyskać swą pozycję w hierarchii albo wyjść.

GNU find jest zgodny z tymi wymaganiami. Liczba dowiązań katalogów zawierających wpisy będące dowiązaniami zwykłymi (twardymi) do katalogu nadrzędnego będzie często niższa, niż powinna być. Oznacza to, że GNU find czasami zoptymalizuje liczbę sprawdzeń podkatalogów będących dowiązaniem do katalogu nadrzędnego. Ponieważ find nie wchodzi w rzeczywistości do każdego podkatalogu, może unikać wyświetlania komunikatu diagnostycznego. Choć to zachowanie może być niekiedy mylące, jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek na nim polegał. Jeśli optymalizacja "liściowa" (ang. leaf optimisation) zostanie wyłączona za pomocą -noleaf, wpis katalogu zostanie zawsze sprawdzony, a gdy to będzie konieczne, zostanie wypisany komunikat diagnostyczny. Dowiązanie symboliczne nie może być użyte do tworzenia podobnych cykli systemu plików, lecz jeśli działa opcja -L lub -follow, komunikat diagnostyczny zostanie wypisany, gdy find natrafi na pętlę dowiązań symbolicznych. Podobnie jak w przypadku pętli z dowiązaniami zwykłymi (twardymi), optymalizacja liściowa często będzie oznaczać, że find wie, iż nie musi wywoływać stat() lub chdir() na dowiązaniu symbolicznym, więc taka diagnostyka często nie jest konieczna.

Opcja -d jest obsługiwana w celu kompatybilności z różnymi systemami BSD, lecz powinno się w zamian używać zgodną z POSIX opcję -depth.

Zmienna środowiskowa POSIXLY_CORRECT nie wpływa na zachowanie testów -regex ani -iregex, ponieważ opcje te nie są określone w standardzie POSIX.

Dostarcza domyślną wartość do zmiennych dotyczących umiędzynarodowienia, które nie są ustawione lub są puste.
Jeśli jest ustawiona na niepusty łańcuch, przesłania wartość wszystkich innych zmiennych dotyczących umiędzynarodowienia.
Standard POSIX określa, że ta zmienna wpływa na dopasowanie wzorców używanych przez opcję -name. GNU find używa funkcji bibliotecznej fnmatch(3), w związku z tym obsługa LC_COLLATE zależy od biblioteki systemowej. Zmienna ta wpływa również na interpretację odpowiedzi na -ok - podczas gdy zmienna LC_MESSAGES wybiera rzeczywisty wzorzec używany do interpretacji odpowiedzi na -ok, interpretacja wyrażeń klamrowych we wzorcu będzie zależna od LC_COLLATE.
Zmienna wpływa na traktowanie klas znaków używanych w wyrażeniach regularnych, jak również w teście -name, jeśli obsługuje to systemowa funkcja biblioteczna fnmatch(3). Zmienna wpływa również na interpretację klas znakowych w wyrażeniach regularnych używanych do interpretacji odpowiedzi na pytanie wydane przez -ok. Zmienna środowiskowa LC_CTYPE wpływa również na to, które znaki są uważane za niedrukowalne przy wypisywaniu nazw plików; patrz rozdział NIETYPOWE NAZWY PLIKÓW.
Określa język (lokale) komunikatów. Jeśli ustawiona jest zmienna środowiskowa POSIXLY_CORRECT, to określa również interpretację na odpowiedź na pytanie zadane przez akcję -ok.
Określa lokalizację katalogów z przetłumaczonymi komunikatami.
Wpływa na katalogi, które są przeszukiwane przez find w celu wykonania plików wywołanych przez -exec, -execdir, -ok i -okdir.
Określa rozmiar bloku używany przez -ls i -fls. Jeśli ustawiona jest zmienna POSIXLY_CORRECT, bloki mają po 512 bajtów. W przeciwnym wypadku - 1024 bajtów.
Ustawienie tej zmiennej domyślnie wyłącza również ostrzeżenia (tzn. implikuje -nowarn), ponieważ niezależnie od wyniku -ok, POSIX wymaga aby wszystkie komunikaty wypisywane na standardowe wyjście błędów były diagnostyczne i wynikał z nich niezerowy kod zakończenia.
Gdy POSIXLY_CORRECT nie jest ustawiona, -perm +zzz jest traktowane jak -perm /zzz jeśli +zzz nie jest prawidłowym trybem symbolicznym. Gdy POSIXLY_CORRECT jest ustawiona, takie konstrukcje są traktowane jako błąd.
Gdy POSIXLY_CORRECT jest ustawiona, odpowiedź na pytanie zadane przez akcję -ok jest interpretowane zgodnie z katalogiem systemowym wiadomości, a nie zgodnie z własnymi tłumaczeniami komunikatów programu find.
Wpływa na strefę czasową używaną przez część związanych z czasem dyrektyw formatu opcji -printf i -fprintf.

•
Znajduje pliki o nazwie core w lub poniżej katalogu /tmp i usuwa je. 
$ find /tmp -name core -type f -print | xargs /bin/rm -f
Proszę zauważyć, że przykład nie będzie działał poprawnie, jeśli w którejś z nazw są znaki nowego wiersza, pojedyncze lub podwójne cudzysłowy lub spacje.

•
Znajduje pliki o nazwie core w lub poniżej katalogu /tmp i usuwa je, przetwarzając nazwy plików w ten sposób, że nazwy zawierające pojedyncze lub podwójne cudzysłowy, spacji lub znaki nowego wiersza są obsługiwane poprawnie. 
$ find /tmp -name core -type f -print0 | xargs -0 /bin/rm -f
Test -name jest wykonywany przed testem -type, aby zapobiec wywoływaniu stat(2) na każdym pliku.

Note that there is still a race between the time find traverses the hierarchy printing the matching filenames, and the time the process executed by xargs works with that file.

•
Given that another program proggy pre-filters and creates a huge NUL-separated list of files, process those as starting points, and find all regular, empty files among them: 
$ proggy | find -files0-from - -maxdepth 0 -type f -empty
The use of `-files0-from -` means to read the names of the starting points from standard input, i.e., from the pipe; and -maxdepth 0 ensures that only explicitly those entries are examined without recursing into directories (in the case one of the starting points is one).

•
Uruchamia file na każdym pliku w lub poniżej katalogu bieżącego. 
$ find . -type f -exec plik '{}' \;
Proszę zwrócić uwagę, że nawiasy klamrowe są ujęte w pojedyncze cudzysłowy, aby ochronić je przed interpretację przez interpunkcję skryptów powłoki. Średnik jest również chroniony, przez odwrotny ukośnik, choć pojedyncze cudzysłowy byłyby równie dobre.

In many cases, one might prefer the `-exec ... +` or better the `-execdir ... +` syntax for performance and security reasons.

•
Przeszukuje system plików jeden raz, wypisując pliki i katalogi z set-user-ID do pliku /root/suid.txt, a duże pliki do /root/big.txt. 
$ find / \
\( -perm -4000 -fprintf /root/suid.txt '%#m %u %p\n' \) , \
\( -size +100M -fprintf /root/big.txt '%-10s %p\n' \)
This example uses the line-continuation character '\' on the first two lines to instruct the shell to continue reading the command on the next line.

Wyszukiwanie plików według wieku

•
Wyszukuje pliki w katalogu domowym użytkownika, które zostały zmodyfikowane w ciągu ostatnich 24 godzin. 
$ find $HOME -mtime 0
To polecenie działa w ten sposób, ponieważ czas od ostatniej modyfikacji pliku jest podzielony przez 24 godziny, a reszta jest odrzucana. Oznacza to, że aby pasować do -mtime 0, plik musiał być zmodyfikowany mniej niż 24 godziny temu.

Wyszukiwanie plików według uprawnień

•
Wyszukuje pliki wykonywalne, lecz nieodczytywalne. 
$ find /sbin /usr/sbin -executable \! -readable -print
•
Wyszukuje pliki posiadające prawa odczytu i zapisu dla właściciela i grupy, które dla innych są odczytywalne, lecz nie są zapisywalne. 
$ find . -perm 664
Pliki, które spełniają te kryteria lecz mają ustawione inne bity praw (np. wykonywalności) nie są dopasowane.
•
Wyszukuje pliki posiadające prawa odczytu i zapisu dla właściciela i grupy, które dla innych są odczytywalne, bez względu na obecność jakichś dodatkowych bitów praw (np. bitu wykonywalności). 
$ find . -perm -664
Dopasowany będzie też np. plik z trybem 0777.
•
Wyszukuje pliki, które są przez kogoś zapisywalne (dla ich właściciela, grupy lub innych). 
$ find . -perm /222
•
Wyszukuje pliki, które są przez zapisywalne dla ich właściciela lub dla ich grupy. 
$ find . -perm /220
$ find . -perm /u+w,g+w
$ find . -perm /u=w,g=w
Wszystkie trzy polecenia wykonują to samo, lecz pierwsze używa reprezentacji ósemkowej praw lików, a pozostałe dwa - postaci symbolicznej. Pliki nie muszą być zapisywalne zarówno przez właściciela jak i grupę, aby zostać dopasowane; wystarczy spełnić jeden warunek.
•
Wyszukuje pliki, które są zapisywalne dla ich właściciela oraz dla ich grupy. 
$ find . -perm -220
$ find . -perm -g+w,u+w
Oba te polecenia robią to samo.
•
Bardziej skomplikowane przeszukiwanie uprawnień. 
$ find . -perm -444 -perm /222 \! -perm /111
$ find . -perm -a+r -perm /a+w \! -perm /a+x
Oba polecenia wyszukują pliki odczytywalne dla wszystkich (-perm -444 lub -perm -a+r), mające ustawiony co najmniej jeden bit zapisu (-perm /222 lub -perm /a+w), lecz nie będące wykonywalne dla kogokolwiek (odpowiednio ! -perm /111 lub ! -perm /a+x).

•
Polecenie to kopiuje zawartość /source-dir do /dest-dir, lecz pomija pliki lub katalogi o nazwach .snapshot (i wszystko wewnątrz ich). Pomija również pliki lub katalogi o nazwach kończących się na "~", lecz nie ich zawartość. 
$ cd /source-dir
$ find . -name .snapshot -prune -o \( \! -name '*~' -print0 \) \
| cpio -pmd0 /dest-dir
Konstrukcja -prune -o \( ... -print0 \) jest dość częsta. Pomysł jest taki, że wyrażenie przed -prune dopasowuje rzeczy, które mają być wycięte. Jednak sama akcja -prune zwraca prawdę, więc kolejna -o upewnia się, że prawa strona jest obliczana tylko dla niewyciętych katalogów (zawartość wycinanych katalogów nie jest nawet sprawdzana, więc ich zawartość jest nieistotna). Wyrażenie po prawej stronie -o, znajduje się w nawiasach jedynie dla przejrzystości. Podkreśla, że akcja -print0 ma miejsce jedynie do rzeczy, do których nie zastosowano -prune. Ponieważ domyślna zależność "and" (i) jest ściślejsza niż -o, tak jest domyślnie, lecz nawiasy pomagają pokazać o co chodzi.
•
Podając następujący katalog projektu i powiązany katalog administracyjny SCM, wykonuje wydajne wyszukiwanie korzeni projektów: 
$ find repo/ \
\( -exec test -d '{}/.svn' \; \
-or -exec test -d '{}/.git' \; \
-or -exec test -d '{}/CVS' \; \
\) -print -prune
Przykładowe wyjście: 
repo/project1/CVS
repo/gnu/project2/.svn
repo/gnu/project3/.svn
repo/gnu/project3/src/.svn
repo/project4/.git
W tym przykładzie, -prune zapobiega niepotrzebnemu zagłębianiu się w już odkryte katalogi (np. nie szuka się w project3/src, ponieważ znaleziono już project3/.svn), lecz znajduje katalogi sąsiednie (project2 i project3).

•
Wyszukiwanie różnych typów plików. 
$ find /tmp -type f,d,l
Search for files, directories, and symbolic links in the directory /tmp passing these types as a comma-separated list (GNU extension), which is otherwise equivalent to the longer, yet more portable: 
$ find /tmp \( -type f -o -type d -o -type l \)
•
Search for files with the particular name needle and stop immediately when we find the first one. 
$ find / -name needle -print -quit
•
Demonstrate the interpretation of the %f and %h format directives of the -printf action for some corner-cases. Here is an example including some output. 
$ find . .. / /tmp /tmp/TRACE compile compile/64/tests/find -maxdepth 0 -printf '[%h][%f]\n'
[.][.]
[.][..]
[][/]
[][tmp]
[/tmp][TRACE]
[.][compile]
[compile/64/tests][find]

find wychodzi ze statusem 0, gdy pomyślnie przetworzono wszystkie pliki i większym niż 0, gdy wystąpił błąd. Jest to bardzo ogólny opis, lecz gdy zwracaną wartością nie jest zero, nie powinno się po prostu polegać na poprawności wyników find.

When some error occurs, find may stop immediately, without completing all the actions specified. For example, some starting points may not have been examined or some pending program invocations for -exec ... {} + or -execdir ... {} + may not have been performed.

Od findutils-4.2.2, metaznaki powłoki (np. "*", "?" lub "[]") używane we wzorcach nazw plików dopasują początkowe ".", ponieważ wymaga tego interpretacja 126 IEEE POSIX.

Od findutils-4.3.3, -perm /000 dopasowuje wszystkie pliki, zamiast żadnego.

W findutils-4.3.3 zaimplementowano nanosekundową rozdzielczość znaczników czasu.

Od findutils-4.3.11, akcja -delete ustawia kod zakończenia find na wartość niezerową, jeśli się nie powiedzie. find nie wyjdzie jednak od razu. Wcześniej, kod zakończenia find nie zmieniał się pod wpływem niepowodzenia -delete.

Funkcja Dodana w Pojawia się też w
-files0-from 4.9.0
-newerXY 4.3.3 BSD
-D 4.3.1
-O 4.3.1
-readable 4.3.0
-writable 4.3.0
-executable 4.3.0
-regextype 4.2.24
-exec ... + 4.2.12 POSIX
-execdir 4.2.12 BSD
-okdir 4.2.12
-samefile 4.2.11
-H 4.2.5 POSIX
-L 4.2.5 POSIX
-P 4.2.5 BSD
-delete 4.2.3
-quit 4.2.3
-d 4.2.3 BSD
-wholename 4.2.0
-iwholename 4.2.0
-ignore_readdir_race 4.2.0
-fls 4.0
-ilname 3.8
-iname 3.8
-ipath 3.8
-iregex 3.8

The syntax -perm +MODE was removed in findutils-4.5.12, in favour of -perm /MODE. The +MODE syntax had been deprecated since findutils-4.2.21 which was released in 2005.

The command find . -name afile -o -name bfile -print will never print afile because this is actually equivalent to find . -name afile -o \( -name bfile -a -print \). Remember that the precedence of -a is higher than that of -o and when there is no operator specified between tests, -a is assumed.

“paths must precede expression” error message

$ find . -name *.c -print
find: paths must precede expression
find: possible unquoted pattern after predicate `-name'?

This happens when the shell could expand the pattern *.c to more than one file name existing in the current directory, and passing the resulting file names in the command line to find like this:

find . -name frcode.c locate.c word_io.c -print

That command is of course not going to work, because the -name predicate allows exactly only one pattern as argument. Instead of doing things this way, you should enclose the pattern in quotes or escape the wildcard, thus allowing find to use the pattern with the wildcard during the search for file name matching instead of file names expanded by the parent shell:

$ find . -name '*.c' -print
$ find . -name \*.c -print

Występują pewne zagrożenia związane z bezpieczeństwem, będące wynikiem tego, co standard POSIX przewiduje dla find - dlatego nie mogą być naprawione. Na przykład akcja -exec jest niebezpieczna i powinno się używać w zamian -execdir.

Zmienna środowiskowa LC_COLLATE nie ma wpływu na akcję -ok.

Strona internetowa z pomocą GNU findutils: https://www.gnu.org/software/findutils/#get-help
O błędach tłumaczenia programu prosimy poinformować przez https://translationproject.org/team/pl.html

Wszelkie inne problemy prosimy zgłaszać za pomocą systemu śledzenia błędów GNU Savannah:

https://savannah.gnu.org/bugs/?group=findutils
Do ogólnej dyskusji na tematy związane z pakietem GNU findutils służy lista dyskusyjna bug-findutils:
https://lists.gnu.org/mailman/listinfo/bug-findutils

Copyright © 1990-2022 Free Software Foundation, Inc. Licencja GPLv3+: GNU GPL w wersji 3 lub późniejszej https://gnu.org/licenses/gpl.html.
Jest to wolne oprogramowanie: można je zmieniać i rozpowszechniać. Nie ma ŻADNEJ GWARANCJI, w granicach określonych przez prawo.

chmod(1), locate(1), ls(1), updatedb(1), xargs(1), lstat(2), stat(2), ctime(3) fnmatch(3), printf(3), strftime(3), locatedb(5), regex(7)

Pełna dokumentacja: https://www.gnu.org/software/findutils/find
albo dostępna lokalnie przez: info find

TŁUMACZENIE

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.