NAZWA

less - przeciwieństwo more

SKŁADNIA

less -?
less --help
less -V
less --version
less [-[+]aABcCdeEfFgGiIJKLmMnNqQrRsSuUVwWX~]
[-b rozmiar] [-h wiersze] [-jwiersz] [-k plikklu]
[-{oO} pliklog] [-p wzór] [-P zachęta] [-t tag]
[-T pliktagów] [-x tab,...] [-y wiersze] [-[z] wiersze]
[-# przesunięcie] [+[+]polecenie] [--] [plik]...
(Alternatywną składnię, z długimi nazwami opcji, opisano w części OPCJE).

OPIS

less jest programem podobnym do more(1), ale pozwalającym na poruszanie się w tył w pliku tak samo jak w przód. less nie musi też czytać całego pliku wejściowego przed rozpoczęciem, tak więc przy dużych plikach wejściowych uruchamia się szybciej niż edytory tekstu takie jak vi(1). less używa bazy termcap (w niektórych systemach terminfo), tak więc może pracować na szeregu terminali. Istnieje nawet ograniczona obsługa terminali drukujących (na terminalu drukującym, wiersze, które powinny zostać wypisane na górze ekranu, są poprzedzone daszkiem).

Polecenia oparte są zarówno na more jak i vi. Polecenia można poprzedzić liczbą dziesiętną, zwaną N w opisach poniżej. Liczba ta jest używana przez niektóre polecenia, jak to zaznaczono.

POLECENIA

W poniższych opisach, ^X oznacza Control-X, ESC oznacza klawisz ESCAPE; na przykład ESC-v oznacza dwuznakową sekwencję ESC, potem "v".

h lub H

Pomoc: wyświetla podsumowanie tych poleceń. Jeśli zapomni się wszystkich innych poleceń, należy zapamiętać właśnie to.

SPACJA lub ^V lub f lub ^F

Przewija w przód o N wierszy, domyślnie jedno okno (zob. opcja -z poniżej). Jeśli N wynosi więcej niż rozmiar ekranu, wyświetlany jest tylko ostatni pełny ekran. Ostrzeżenie: niektóre systemy używają ^V jako specjalnego znaku dosłowności.

z

Jak SPACJA, ale jeśli podano N, staje się nowym rozmiarem okna.

ESC-SPACE

Jak spacja, ale przewija o pełną wielkość ekranu, nawet jeśli po drodze osiągnie koniec pliku.

ENTER lub RETURN lub ^N lub e lub ^E lub j lub ^J

Przewija w przód o N wierszy, domyślnie jeden. Wyświetlanych jest wszystkie N wierszy, nawet jeśli N wynosi więcej niż wielkość ekranu.

d lub ^D

Przewija w przód o N wierszy, domyślnie połowę wielkości ekranu. Jeśli podano N, staje się ono nową wartością domyślną dla kolejnych poleceń d i u.

b lub ^B lub ESC-v

Przewija w tył o N wierszy, domyślnie jedno okno (zob. opcja -z poniżej). Jeśli N wynosi więcej niż rozmiar ekranu, wyświetlana jest tylko ostatnia wielkość ekranowa.

w

Jak ESC-v, ale jeśli podano N, staje się ono nowym rozmiarem okna.

y lub ^Y lub ^P lub k lub ^K

Przewija w tył o N wierszy, domyślnie jeden. Wyświetlanych jest wszystkie N wierszy, nawet jeśli N wynosi więcej niż wielkość ekranu. Ostrzeżenie: niektóre systemy używają ^Y jako specjalnego znaku kontroli zadań.

u lub ^U

Przewija w tył o N wierszy, domyślnie połowę wielkości ekranu. Jeśli podano N, staje się ono nową wartością domyślną dla kolejnych poleceń

J

Jak j, lecz kontynuuje przewijanie poza koniec pliku.

K lub Y

Jak k, lecz kontynuuje przewijanie poza początek pliku.

ESC-) lub STRZAŁKA_W_PRAWO

Przewija poziomo N znaków w prawo, domyślnie o połowę szerokości ekranu (zob. opcja -#). Jeśli podano liczbę N, to staje się ona domyślna dla przyszłych poleceń STRZAŁKA_W_PRAWO i STRZAŁKA_W_LEWO. Podczas przewijania tekstu działa to tak, jakby była włączona opcja -S (ucinania wierszy).

ESC-( lub STRZAŁKA_W_LEWO

Przewija poziomo N znaków w prawo, domyślnie o połowę szerokości ekranu (zob. opcja -#). Jeśli podano liczbę N, to staje się ona domyślna dla przyszłych poleceń STRZAŁKA_W_PRAWO i STRZAŁKA_W_LEWO.

ESC-} lub ^STRZAŁKA_W_PRAWO

Przewija poziomo w prawo, aby pokazać najdłuższy wyświetlany wiersz.

ESC-{ lub ^STRZAŁKA_W_LEWO

Przewija poziomo w lewo, wracając do pierwszej kolumny.

r lub ^R lub ^L

Odświeża ekran.

R

Odświeża ekran, odrzucając wszelkie wejście z bufora. Oznacza to przeładowanie bieżącego pliku. Użyteczne jeśli plik zmienia się w trakcie oglądania.

F

Przewija w przód, i próbuje nadal odczytywać gdy osiągnięto koniec pliku. Normalnie polecenia tego używano by znajdując się już na końcu pliku. Jest to metoda monitorowania ogona pliku który właśnie rośnie podczas oglądania (zachowanie to jest podobne do polecenia tail -f). Aby zatrzymać oczekiwanie na kolejne dane, należy wprowadzić znak przerwania (zwykle ^C). W systemach obsługujących poll(2) można użyć również ^X lub znaku podanego opcją --intr. Jeśli wejście jest potokiem i stosowana jest opcja --exit-follow-on-close, less automatycznie przestanie oczekiwać na dane, gdy strona wejściowa potoku zostanie zamknięta.

ESC-F

Jak F, lecz gdy tylko odnaleziony zostanie wiersz pasujący do ostatniego wzorca wyszukiwania, jest to sygnalizowane dzwonkiem terminala, a przewijanie w przód zatrzymuje się.

g lub < lub ESC-<

Przechodzi do wiersza numer N w pliku, domyślnie pierwszego (początku pliku). (Ostrzeżenie: może to być powolne jeśli N jest duże).

G lub > lub ESC->

Przechodzi do wiersza numer N w pliku, domyślnie na koniec pliku. (Ostrzeżenie: może to być powolne jeśli N jest duże lub jeśli N jest niepodane, a czytane jest standardowe wejście zamiast pliku).

ESC-G

Jak G, lecz gdy nie poda się liczby N, a wejście jest standardowym wejściem, przechodzi do ostatniego zbuforowanego wiersza.

p lub %

Przechodzi do pozycji N procent w pliku. N powinno zawierać się między 0 a 100 i może zawierać kropkę dziesiętną.

P

Przechodzi do wiersza zawierającego przesunięcie bajtowe N w pliku.

{

Jeśli w wierszu wyświetlanym na górze ekranu znajduje się otwierający nawias klamrowy, polecenie { przejdzie do odpowiadającego mu prawego nawiasu. Pasujący zamykający nawias klamrowy jest umieszczany na dole ekranu. Jeśli w wierszu na górze ekranu znajduje się więcej niż jeden nawias klamrowy, można użyć liczby N określającej N-ty nawias w wierszu.

}

Jeśli w wierszu wyświetlanym na dole ekranu znajduje się zamykający nawias klamrowy, polecenie } przejdzie do odpowiadającego mu prawego nawiasu. Pasujący otwierający nawias klamrowy jest umieszczany na górze ekranu. Jeśli w wierszu na dole ekranu znajduje się więcej niż jeden nawias klamrowy, można użyć liczby N określającej N-ty nawias w wierszu.

(

Jak {, ale odnosi się do nawiasów okrągłych, a nie klamrowych

)

Jak }, ale odnosi się do nawiasów okrągłych, a nie klamrowych

[

Jak {, ale odnosi się do nawiasów kwadratowych, a nie klamrowych

]

Jak }, ale odnosi się do nawiasów kwadratowych, a nie klamrowych

ESC-^F

Po którym następują dwa znaki, zachowuje się jak {, ale używa tych dwóch znaków jako odpowiednio nawiasu otwierającego i zamykającego. Na przykład, "ESC ^F < >" można użyć do przejścia do >, które odpowiada < wyświetlanemu w wierszu na górze ekranu.

ESC-^B

Po którym następują dwa znaki, zachowuje się jak }, ale używa tych dwóch znaków jako odpowiednio nawiasu otwierającego i zamykającego. Na przykład, "ESC ^B < >" można użyć do przejścia do w tył do <, które odpowiada > wyświetlanemu w wierszu na dole ekranu.

m

Po którym następuje dowolna mała lub wielka litera, oznaczając pierwszy wyświetlany wiersz tą literą. Jeśli wyświetlana jest kolumna stanu za pomocą opcji -J, będzie tam odnotowany oznaczony wiersz.

M

Zachowuje się jak m, lecz oznaczany jest ostatni, a nie pierwszy wyświetlany wiersz.

'

(Pojedynczy apostrof) Plus dowolna mała lub wielka litera: powraca do pozycji zaznaczonej uprzednio tą literą. Plus kolejny pojedynczy cudzysłów: wraca do pozycji, w której wykonano ostatnią "duże" polecenie przemieszczania się. Plus ^ lub $, skacze odpowiednio na początek lub koniec pliku. Znaczniki pozycji są zachowywane przy otwieraniu nowego pliku, tak więc polecenia ' można użyć do przełączania między plikami wejściowymi.

^X^X

Tak jak pojedynczy apostrof.

ESC-m

Plus dowolna mała lub wielka litera; usuwa oznaczenie identyfikowane tą literą.

/wzorzec

Szuka w przód w pliku N-tego wiersza zawierającego wzorzec. N domyślnie równa się jeden. Wzorzec to wyrażenie regularne rozpoznawane przez bibliotekę wyrażeń regularnych dostarczaną przez system użytkownika. Domyślnie, szukanie jest wrażliwe na wielkość znaków (rozróżnia się wielkie i małe litery); można to zmienić opcją -i. Szukanie zaczyna się od pierwszego wyświetlanego wiersza (ale zob. opcje -a i -j, które to zmieniają).

Pewne znaki mają specjalne znaczenie jeśli wprowadzono je na początku wzorca; zmieniają one typ szukania, a nie są traktowane jako część wzorca:

?wzorzec

Szuka w tył w pliku N-tego wiersza zawierającego wzorzec. Szukanie zaczyna się od ostatniego wyświetlanego wiersza (lecz zob. opcje -a i -j, które to zmieniają).

Pewne znaki mają specjalne znaczenie, jak w poleceniu /:

ESC-/wzorzec

To samo co "/*".

ESC-?wzorzec

To samo co "?*".

n

Powtarza poprzednie szukanie, dla N-tego wiersza zawierającego ostatni wzorzec. Jeśli poprzednie szukanie zmodyfikowano przez ^N, szukanie jest wykonywane dla N-tego wiersza Nie zawierającego wzorca. Jeśli poprzednie szukanie zmodyfikowano przez ^E, szukanie ciągnie się przez następny (lub poprzedni) plik, jeśli nie wystarczył plik bieżący. Jeśli poprzednie szukanie zmodyfikowano przez ^R, szukanie wykonywane jest bez użycia wyrażeń regularnych. Jeśli poprzednie szukanie było zmodyfikowane przez ^F lub ^K, nie występuje żaden efekt.

N

Powtarza poprzednie szukanie, ale w przeciwnym kierunku.

ESC-n

Powtarza poprzednie szukanie, ale przekraczając granice plików. Efekt jest taki sam, jak gdyby poprzednie szukanie zmodyfikowano przez *.

ESC-N

Powtarza poprzednie szukanie, ale w przeciwnym kierunku i przekraczając granice plików.

ESC-u

Cofa (Undo) podświetlanie szukania. Wyłącza podświetlanie łańcuchów pasujących do bieżącego wzoru szukania. Jeśli podświetlenie już jest wyłączone z powodu poprzedniego polecenia ESC-u, włącza je z powrotem. Podświetlenie włączy też każde polecenie szukające (można je też wyłączyć przełączając opcję -G; wówczas polecenia szukające nie włączają go z powrotem).

ESC-U

Jak ESC-u lecz ponadto usuwa zachowany wzorzec wyszukiwania. Jeśli włączona jest kolumna stanu za pomocą opcji -J, usuwa to wszystkie oznaczenia dopasowanych wyszukiwań w kolumnie stanu.

&wzorzec

Wyświetla jedynie wiersze pasujące do wzorca; wiersze niepasujące nie są wyświetlane. Jeśli wzorzec jest pusty (jeśli wpisze się &, a potem od razu ENTER), wszelkie filtrowanie jest wyłączane i wyświetlane są wszystkie wiersze. Gdy filtrowanie jest aktywne, na początku zachęty wyświetlany jest znak et (&), jako przypomnienie, że niektóre wiersze pliku mogą być ukryte. Można podać kilka poleceń &, wówczas wyświetlone będą jedynie wiersze pasujące do wszystkich wzorców.

Pewne znaki mają specjalne znaczenie, jak w poleceniu /:

:e [nazwa_pliku]

Ogląda nowy plik. Jeśli brakuje nazwy pliku, plik "bieżący" (zob. polecenia :n i :p poniżej) z listy plików z wierszu poleceń jest oglądany na nowo. Znak procentu (%) w nazwie pliku zastępowany jest nazwą pliku bieżącego. Znak kratki (#) jest zastępowany nazwą poprzednio oglądanego pliku. Jednak dwa kolejne znaki procentu są po prostu zastępowane pojedynczym znakiem procentu. Pozwala to na wprowadzenie nazwy pliku zawierającej w nazwie znak procentu. Podobnie, dwa kolejne znaki kratki są zastępowane pojedynczym znakiem kratki. Nazwa pliku wstawiana jest do listy plików z wiersza poleceń, tak aby można ją było obejrzeć kolejnymi poleceniami :n i :p. Jeśli nazwa pliku składa się z kilku plików, wszystkie one są wstawiane do listy plików i oglądany jest pierwszy z nich. Jeśli nazwa pliku zawiera jedną lub więcej spacji, cała nazwa musi być ujęta w cudzysłowy (zob. też opcja -").

^X^V lub E

To samo co :e. Uwaga: niektóre systemy używają ^V jako specjalnego znaku dosłowności. W takich systemach użycie ^V może być niemożliwe.

:n

Ogląda następny plik (z listy plików podanej w wierszu poleceń). Jeśli podano liczbę N, wyświetlany jest N-ty następny plik.

:p

Ogląda poprzedni plik (z listy plików podanej w wierszu poleceń). Jeśli podano liczbę N, wyświetlany jest N-ty poprzedni plik.

:x

Ogląda pierwszy plik z listy plików podanej w wierszu poleceń. Jeśli podano liczbę N, wyświetlany jest N-ty plik na liście.

:d

Usuwa bieżący plik z listy plików.

t

Przechodzi do następnego tagu (znacznika), jeśli dla bieżącego wystąpiło więcej niż jedno dopasowanie. Tagi omówiono dokładniej w opisie opcji -t.

T

Przejście do poprzedniego tagu, jeśli dla bieżącego wystąpiło więcej niż jedno dopasowanie.

= lub ^G lub :f

Wypisuje pewne informacje o pliku właśnie oglądanym, w tym jego nazwę oraz numer wiersza i przesunięcie bajtowego dolnego wyświetlanego wiersza. Jeśli to możliwe, wypisywana jest także długość pliku, ilość wierszy w pliku oraz procentowa wielkość pliku ponad ostatnim wyświetlanym wierszem.

-

Plus jedna lub więcej opcji wiersza poleceń (zob. OPCJE poniżej): zmienia ustawienie tej opcji i wypisuje komunikat opisujący nowe ustawienie. Jeśli bezpośrednio po kresce zostanie wprowadzone ^P (CONTROL-P), to ustawienie danej opcji jest zmieniane, ale bez wypisywania komunikatu. Jeśli opcja ma wartość liczbową (jak -b lub -h) lub łańcuchową (jak -P lub -t), wartość można wprowadzić tuż po literze opcji. Jeśli nie wprowadzono nowej wartości, wypisywany jest komunikat o bieżącym ustawieniu i nic nie ulega zmianie.

--

Jak polecenie -, ale przyjmuje jako argument długą nazwę opcji (zob. OPCJE poniżej), a nie pojedynczą literę opcji. Po wpisaniu nazwy opcji konieczne jest wciśnięcie klawisza ENTER lub RETURN. ^P bezpośrednio po drugiej kresce eliminuje wypisywanie komunikatu opisującego nowe ustawienie, tak jak w poleceniu -.

-+

Plus jedna z liter opcji wiersza poleceń; przywraca opcję do ustawienia domyślnego i wypisuje komunikat opisujący nowe ustawienie (polecenie "-+X" dokonuje tego samego co opcja "-+X" w wierszu poleceń). Nie działa to dla opcji mających wartość łańcuchową.

--+

Jak polecenie -+, ale pobiera długą nazwę opcji zamiast pojedynczej litery opcji.

-!

Plus jedna z liter opcji wiersza poleceń; ustawia opcję na wartość przeciwną ustawieniu domyślnego i wypisuje komunikat opisujący nowe ustawienie. Nie działa to dla opcji mających wartość liczbową lub łańcuchową.

--!

Jak polecenie -!, ale pobiera długą nazwę opcji zamiast pojedynczej litery opcji.

_

(podkreślenie) Plus jedna z liter opcji wiersza poleceń; wypisuje komunikat opisujący bieżące ustawienie tej opcji. Nie zmienia ustawienia.

__

(podwojone podkreślenie) Jak polecenie _ (podkreślenie), ale pobiera długą nazwę opcji zamiast pojedynczej litery opcji. Po wpisaniu nazwy opcji trzeba nacisnąć klawisz ENTER lub RETURN.

+polecenie

Powoduje, że podane polecenie jest wykonywane za każdym razem, gdy oglądany jest nowy plik. Na przykład, +G powoduje, że less zaczyna wyświetlanie każdego pliku od końca zamiast od początku.

V

Wypisuje numer bieżącej wersji less.

q lub Q lub :q lub :Q lub ZZ

Kończy działanie less.

Następujące sześć poleceń mogą, ale nie muszą być prawidłowe, zależnie od bieżącej instalacji.

v

Wywołuje edytor do edycji właśnie oglądanego pliku. Edytor pobierany jest pobierany ze zmiennej środowiskowej VISUAL, jeśli ta jest określona, lub EDITOR, jeśli VISUAL nie jest określona, a w każdym razie domyślnie "vi", jeśli ani VISUAL ani EDITOR jest określona. Zob. też omówienie LESSEDIT po sekcji o ZNAKACH ZACHĘTY poniżej.

! polecenie-powłoki

Wywołuje powłokę i wykonuje podane polecenie powłoki. Znak procentu (%) jest zastępowany nazwą bieżącego pliku. Znak kratki (#) jest zastępowany nazwą poprzednio oglądanego pliku. "!!" powtarza ostatnie polecenie powłoki. "!" bez polecenia wywołuje po prostu powłokę. W systemach uniksowych, nazwa powłoki pobierana jest ze zmiennej środowiskowej SHELL, a w każdym razie domyślnie "sh". W systemach MS-DOS i OS/2, powłoką jest zwykły procesor poleceń.

# polecenie-powłoki

Podobne do polecenia "!", lecz polecenie jest rozwijane w ten sam sposób co łańcuch zachęty. Przykładowo, nazwa bieżącego pliku byłaby oznaczona jako "%f".

| <m> polecenie-powłoki

<m> przedstawia dowolną literę-znacznik. Przesyła przez potok sekcję podanego pliku do podanego polecenia powłoki. Sekcja pliku, która ma zostać przesłana to ta znajdująca się między pozycją oznaczoną literą a bieżącym ekranem. Objęty jest cały bieżący ekran, niezależnie od tego, czy oznaczona pozycja znajduje się przed, czy za bieżącym ekranem. <m> może też równać się ^ lub $, oznaczając odpowiednio początek lub koniec pliku. Jeśli <m> równa się . lub znakowi nowego wiersza, przesyłany jest bieżący ekran.

s nazwa_pliku

Zapisuje wejście do pliku. Działa to tylko wtedy, gdy wejście jest potokiem, a nie zwyczajnym plikiem.

^X

Gdy wyświetlany jest komunikat "Waiting for data" (oczekiwanie na dane), na przykład w trakcie polecenia F, wciśnięcie ^X przerwie czekanie przez less i wróci do zachęty. Może to spowodować zinterpretowanie tej sytuacji przez less w ten sposób, że plik kończy się w bieżącym położeniu, co z kolei może zmusić do użycia polecenia R lub F, aby zobaczyć następne dane. Opcją --intr można zmienić domyślny znak ^X. Polecenie to działa jedynie w systemach obsługujących funkcję poll(2). W systemach bez poll(2), można w zamian skorzystać ze znaku przerwania (zwykle ^C).

OPCJE

Opcje wiersza poleceń są opisane poniżej. Większość opcji można zmieniać w trakcie działania less, używając polecenia "-".

Niektóre opcje można podać w jednej z dwu postaci: albo kreski z pojedynczą literą albo dwu kresek z następującą po nich długą nazwą opcji. Długie nazwy opcji można skracać, o ile skrót jest jednoznaczny. Na przykład, --quit-at-eof można skrócić do --quit, ale nie do --qui, ponieważ na --qui zaczynają się zarówno --quit-at-eof, jak i --quiet. Niektóre z długich nazw opcji zapisane są wielkimi literami, jak --QUIT-AT-EOF, odróżniane od --quit-at-eof. Takie nazwy wymagają wielkiej tylko pierwszej litery, reszta może być podana małymi lub wielkimi. Na przykład, --Quit-at-eof jest równoważnikiem --QUIT-AT-EOF.

Opcje pobierane są także ze zmiennej środowiskowej LESS. Na przykład, żeby uniknąć pisania "less -options ..." za każdym wywołaniem less, można napisać w csh:

setenv LESS "-options"

lub, jeśli używa się sh:

LESS="-options"; export LESS

W MS-DOS nie są potrzebne cudzysłowy, ale należy zastąpić wszystkie znaki procentu w łańcuchu opcji podwójnymi znakami procentu.

Zmienna środowiskowa analizowana jest przed wierszem poleceń, tak więc opcje wiersza poleceń unieważniają zmienną LESS. Jeśli jakaś opcja pojawia się w zmiennej LESS, można przywrócić jej wartość domyślną poprzedzając w wierszu poleceń opcję znakami "-+".

Niektóre opcje, takie jak -k lub -D wymagają łańcucha, który występuje po literze opcji. Łańcuch takiej opcji jest uważany za zakończony, gdy odnaleziony zostanie znak dolara ($). Na przykład, można ustawić dwie opcje -D w następujący sposób:

LESS="Dn9.1$Ds4.1"

Jeśli podano wcześniej opcję --use-backslash, to można umieścić literalny znak dolara lub odwrotnego ukośnika, poprzedzając je odwrotnym ukośnikiem. Jeśli nie zastosowano opcji --use-backslash, to odwrotne ukośniki nie są traktowane w specjalny sposób i nie da się podać znaku dolara w łańcuchu opcji.

-? lub --help

Opcja ta wyświetla podsumowanie poleceń akceptowanych przez less (to samo co polecenie h). Zależnie od tego, jak używana powłoka interpretuje znak zapytania, może być koniecznym zacytowanie go, jako "-\?".

-a lub --search-skip-screen

Domyślnie, wyszukiwanie w przód rozpoczyna się od góry wyświetlanego ekranu, a wyszukiwanie wstecz rozpoczyna się od dołu wyświetlanego ekranu (za wyjątkiem powtarzanego wyszukiwania, wywoływanego poleceniami n lub N, które rozpoczynają się, odpowiednio, po lub przed wierszem "docelowym"; więcej o wierszu docelowym przy opisie opcji -j). Opcja -a powoduje, że wyszukiwanie w przód rozpocznie się od dołu wyświetlanego ekranu, a wyszukiwanie wstecz rozpocznie się od góry wyświetlanego ekranu, czyli pominięte będą wszelkie wiersze wyświetlone na ekranie.

-A lub --SEARCH-SKIP-SCREEN

Powoduje, że wszelkie wyszukiwania w przód (nie tylko wyszukiwania, które nie są powtarzane) rozpoczynają się po wierszu docelowym, a wszelkie wyszukiwania wstecz rozpoczynają się tuż przed wierszem docelowym. Wyszukiwania w przód pominą zatem część wyświetlanego ekranu (od pierwszego wiersza do wiersza docelowego włącznie). Analogicznie, wyszukiwanie wstecz pominie wyświetlany ekran od ostatniego wiersza do wiersza docelowego włącznie. Było to domyślne zachowanie programu less w wersjach wcześniejszych niż 441.

-bn lub --buffers=n

Podaje, w kilobajtach (1024 bajtów), ilość pamięci na buforowanie, jakiej less użyje dla każdego pliku. Domyślnie dla każdego pliku używany jest bufor 64 KB (chyba że plik jest potokiem - zob. opcja -B). Użycie opcji -b powoduje, że zamiast tego dla każdego pliku zostanie użyty bufor o wielkości n kilobajtów. Jeśli n wynosi -1, to bufory są nieograniczone, to znaczy, do pamięci może być wczytany cały plik.

-B lub --auto-buffers

Domyślnie, kiedy dane są odczytywane z potoku, bufory są alokowane automatycznie, w miarę potrzeby. Jeśli przez potok czytana jest duża ilość danych, może to spowodować zaalokowanie znacznej ilości pamięci. Opcja -B wyłącza ową automatyczną alokację buforów dla potoków, tak że przydzielane jest im tylko 64 KB (lub wielkość bufora podana opcją -b). Uwaga: używanie -B może spowodować nieprawidłowe wyświetlanie, ponieważ w pamięci trzymana jest tylko ostatnio oglądana część danych z potoku; wszelkie poprzednie dane są tracone. Utracone znaki są wyświetlane jako znaki zapytania.

-c lub --clear-screen

Powoduje że pełne odświeżania ekranu są rysowane od górnego wiersza w dół. Domyślnie, pełne odświeżania ekranu są dokonywane poprzez przewijanie z dołu ekranu.

-C lub --CLEAR-SCREEN

Jak -c, dla kompatybilności ze starszymi wersjami less.

-d lub --dumb

Opcja -d wyłącza komunikat o błędzie wyświetlany zwykle jeśli terminal jest niemy, to jest, brakuje w nim ważnych zdolności, takich jak możliwość odświeżania ekranu lub przewijania w tył. Opcja -d nie zmienia w każdym razie zachowania less na niemym terminalu.

-Dxkolor lub --color=xkolor

Zmienia kolor różnych części wyświetlanego tekstu. x jest pojedynczym znakiem wybierającym typ tekstu, którego kolor jest ustawiany:

-e lub --quit-at-eof

Powoduje że less automatycznie kończy pracę, gdy za drugim razem osiągnie koniec pliku. Domyślnie, jedyną metodą wyjścia z less jest polecenie "q".

-E lub --QUIT-AT-EOF

Powoduje, że less automatycznie kończy pracę, gdy tylko osiągnie koniec pliku.

-f lub --force

Wymusza otwieranie plików nieregularnych (plik nieregularny to katalog lub specjalny plik urządzenia). Wyłącza również komunikat ostrzegawczy gdy otwierany jest plik binarny. Domyślnie less odmówi otwarcia pliku nieregularnego. Proszę zauważyć, że niektóre systemy operacyjne nie pozwalają na odczyt katalogów, nawet z opcją -f.

-F lub --quit-if-one-screen

Powoduje, że less automatycznie kończy pracę, jeśli cały plik da się wyświetlić na jednym ekranie.

-g lub --hilite-search

Normalnie less podświetla WSZYSTKIE łańcuchy, które pasują do ostatniego polecenia szukania. Opcja -g zmienia to zachowanie, każąc podświetlać tylko ten konkretny łańcuch, który znaleziono ostatnim poleceniem szukania. Może to spowodować, że less będzie pracował nieco szybciej niż domyślnie.

-G lub --HILITE-SEARCH

Opcja -G wyłącza wszystkie podświetlania łańcuchów znalezionych poleceniami szukania.

-hn lub --max-back-scroll=n

Określa maksymalną liczbę wierszy do przewijania w tył. Jeśli koniecznym jest przewinięcie w tył o więcej niż n wierszy, ekran jest odświeżany w kierunku w przód. Jeśli terminal nie ma możliwości przewijania w dół, zakładane jest -h0).

-i lub --ignore-case

Powoduje, że szukania ignorują wielkość liter; to jest, litery małe i wielkie są uważane za identyczne. Opcja ta jest ignorowana jeśli we wzorcu szukania wystąpią jakiekolwiek wielkie litery; innymi słowy, jeśli wzorzec zawiera wielkie litery, szukanie nastąpi z uwzględnieniem wielkości liter.

-I lub --IGNORE-CASE

Jak -i, ale szukania ignorują wielkość liter nawet jeśli wzór zawiera wielkie litery.

-jn lub --jump-target=n

Określa wiersz na ekranie, w którym umieszczony ma być wiersz "docelowy". Wiersz docelowy to wiersz podany dowolnym poleceniem, w celu wyszukania wzorca, przejścia do wiersza o danym numerze, przejścia do danego procentu pliku lub przejścia do danego tagu. Wiersz ekranu można podać jako numer, najwyższy wiersz ekranu ma numer 1, następny 2 itd. Numery mogą być ujemne, co określa wiersze liczone od dołu ekranu: dolny wiersz ekranu to -1, drugi od dołu -2, itd. Alternatywą jest podanie wiersza ekranu jako ułamka wysokości ekranu, .3 to trzy dziesiąte ekranu w dół od pierwszego wiersza itd. Jeśli wiersz poda się jako ułamek, rzeczywisty numer wiersza jest przeliczany, jeśli rozmiar okna terminala ulegnie zmianie. Jeśli użyto jakiejś postaci z opcji -j, powtórne wyszukiwania w przód (wywołane klawiszem "n" lub "N") rozpoczynają się od wiersza następującego tuż po wierszu docelowym, chyba że zmieniono to opcją -a lub -A. Przykładowo, jeśli użyje się "-j4", to wiersz docelowy jest czwartym wierszem ekranu, zatem wyszukiwania w przód rozpoczynają się od piątego wiersza ekranu. Jednak wyszukiwania inne niż powtórne (wywołane klawiszem "/" lub "?") zawsze rozpoczynają się, odpowiednio, od początku lub końca bieżącego ekranu.

-J lub --status-column

Wyświetla kolumnę stanu na lewym brzegu ekranu. W kolumnie stanu może być wyświetlony jeden z następujących znaków:

-knazwa_pliku lub --lesskey-file=nazwa_pliku

Każe less otworzyć i zinterpretować wskazany plik jako plik binarny lesskey(1). Można podać wielokrotne opcje -k. Jeśli ustawiona jest zmienna środowiskowa LESSKEY lub LESSKEY_SYSTEM, albo jeśli plik lesskey znajduje się w standardowym miejscu (zob. PRZYPISANIA KLAWISZY), jest on także używany jako plik lesskey.

--lesskey-src=nazwa_pliku

Każe less otworzyć i zinterpretować wskazany plik jako plik źródłowy lesskey(1). Jeśli ustawiona jest zmienna środowiskowa LESSKEYIN lub LESSKEYIN_SYSTEM, albo jeśli plik źródłowy lesskey znajduje się w standardowym miejscu (zob. PRZYPISANIA KLAWISZY), jest on także używany jako plik źródłowy lesskey. Przed wersją 582, konieczne było uruchomienie programu lesskey, aby skonwertować plik źródłowy lesskey, na plik binarny lesskey, którego mógłby użyć less. Nowsze wersje less odczytują bezpośrednio plik źródłowy lesskey i ignorują plik binarny, jeśli istnieje plik źródłowy.

-K lub --quit-on-intr

Powoduje, że less natychmiast zakończy działanie (ze statusem 2), po wpisaniu znaku przerwania (zwykle ^C). Standardowo znak przerwania powoduje zatrzymanie przez less bieżącego działania i powrót do znaku zachęty. Proszę zauważyć, że opcja ta czyni niemożliwym powrót do zachęty z polecenia "F".

-L lub --no-lessopen

Ignoruje zmienną środowiskową LESSOPEN (zob. rozdział PREPROCESOR WEJŚCIA poniżej). Opcję tę można ustawić także z less, lecz zadziała wówczas tylko do plików otwieranych później, a nie do bieżącego pliku.

-m lub --long-prompt

Powoduje że less pokazuje rozwinięty znak zachęty (jak more(1)), z procentową pozycją w pliku. Domyślnie, znakiem zachęty less jest dwukropek.

-M lub --LONG-PROMPT

Powoduje, że less wyświetla jeszcze bardziej szczegółową zachętę niż more(1).

-n lub --line-numbers

Wyłącza numery wierszy. Wartość domyślna (używanie numerów wierszy) może spowodować, że less będzie działał w niektórych przypadkach wolniej, zwłaszcza z bardzo dużym plikiem wejściowym. Wyłączenie numerów wierszy opcją -n pozwoli uniknąć tego problemu. Używanie numerów wierszy oznacza: numer wiersza będzie wyświetlany w rozwiniętym znaku zachęty i poleceniu =, a polecenie v przekaże bieżący numer wiersza edytorowi (zob. także omówienie LESSEDIT i ZNAKÓW ZACHĘTY poniżej).

-N lub --LINE-NUMBERS

Powoduje, że na początku każdego wiersza ekranowego wyświetlane są numery wierszy.

-onazwa_pliku lub --log-file=nazwa_pliku

Powoduje, że less podczas przeglądania otrzymanego wejścia kopiuje je do wskazanego pliku. Działa to tylko wtedy gdy plik wejściowy jest potokiem, a nie zwykłym plikiem. Jeśli podany plik już istnieje, less zapyta o potwierdzenie przed nadpisaniem go.

-Onazwa_pliku lub --LOG-FILE=nazwa_pliku

Opcja -O jest podobna do -o, ale nadpisze istniejący plik bez pytania o potwierdzenie.

Jeśli nie podano pliku logu, opcji -o i -O można użyć z wnętrza less do jego określenia. Bez nazwy pliku, będą one po prostu podawać nazwę pliku logu. Polecenie "s" jest równoważne podaniu -o z wnętrza less.

-pwzorzec lub --pattern=wzorzec

Opcja -p w wierszu poleceń jest równoważna podaniu wzorca +/wzorzec; to znaczy, nakazuje less aby rozpoczął od pierwszego wystąpienia wzorzec w pliku.

-Pzachęta lub --prompt=zachęta

Daje metodę przystosowania trzech stylów znaku zachęty do własnych upodobań. Normalnie umieszcza się ją w zmiennej środowiskowej LESS, zamiast wpisywać po każdym poleceniu less. Taka opcja musi być albo ostatnią opcją w zmiennej LESS, albo być zakończona znakiem dolara.
-Ps plus łańcuch zmienia domyślną (krótką) zachętę na ten łańcuch.
-Pm zmienia średnią (-m) zachętę.
-PM zmienia długą (-M) zachętę.
-Ph zmienia zachętę na ekranie pomocy.
-P= zmienia komunikat wypisywany poleceniem =.
-Pw zmienia komunikat wypisywany podczas oczekiwania na dane (w poleceniu "F").

Wszystkie łańcuchy zachęty składają się z sekwencji liter i specjalnych sekwencji ucieczki. Szczegóły opisano w sekcji ZNAKI ZACHĘTY.

-q lub --quiet lub --silent

Powoduje średnio "ciche" działanie: dzwonek terminala nie dzwoni jeśli próbowano przewinąć poza koniec pliku lub przed jego początek - jeśli terminal ma "dzwonek wizualny", jest on używany zamiast zwykłego. Dzwonek zadzwoni przy niektórych innych błędach, jak wpisywanie niewłaściwych znaków. Domyślnym ustawieniem jest dzwonienie we wszystkich takich przypadkach.

-Q lub --QUIET lub --SILENT

Powoduje całkowite "ciche" działanie: nigdy nie używa dzwonka terminala. Jeśli terminal ma "dzwonek wizualny", jest on używany we wszystkich przypadkach, gdy doszłoby do zadzwonienia.

-r lub --raw-control-chars

Powoduje wyświetlanie nieprzetworzonych, "surowych" znaków sterujących. Domyślnie znaki sterujące (złożone z Ctrl) wyświetlane są z użyciem notacji z daszkiem; na przykład, Control-A (ósemkowo 001) wyświetlane jest jako "^A" (z pewnymi wyjątkami opisanymi przy opcji -U). Uwaga: gdy używana jest opcja -r, less nie potrafi zachować faktycznego wyglądu ekranu (ponieważ to zależy od tego, jak ekran reaguje na każdy rodzaj znaku sterującego). Mogą więc wystąpić różne problemy z wyświetlaniem, jak dzielenie długich wierszy w niewłaściwym miejscu.

NIE ZALECA SIĘ KORZYSTANIA Z OPCJI -r.

-R lub --RAW-CONTROL-CHARS

Jak -r, jedynak w postaci "surowej" wyświetlane są jedynie sekwencje ANSI zmieniających kolory oraz sekwencje odnośników OSC 8. W przeciwieństwie do -r, wygląd ekranu jest poprawnie zachowywany, o ile w pliku nie występują inne sekwencje ucieczki niż tu opisane. Sekwencje zmieniające kolory są obsługiwane tylko, gdy kolor zmienia się w pojedynczym wierszu, a nie pomiędzy wierszami. Innymi słowy, początek każdego wiersza przyjmuje się jako zwykły (niekolorowany), niezależnie od sekwencji ucieczki w poprzednich wierszach. Do celów zachowania wyglądu ekranu zakłada się, że żadna z tych sekwencji nie przesuwa kursora.

Odnośniki OSC 8 są sekwencjami w postaci:

ESC ] 8 ; ... \7

Sekwencją kończącą może być albo znak BEL (dzwonka tj. \7) albo dwuznakowa sekwencja "ESC \".

Sekwencje ANSI zmieniające kolory są sekwencjami w postaci:

ESC [ ... m

gdzie "..." to zero lub więcej znaków opisujących kolor. Przypisując zmiennej środowiskowej LESSANSIENDCHARS listę znaków, które mogą kończyć sekwencje ANSI sterujące kolorem, można zmusić less do akceptowania w tej roli znaków innych niż "m". Natomiast przypisując zmiennej środowiskowej LESSANSIMIDCHARS listę znaków, które mogą pojawić się między ESC a m, można zmusić less do akceptowania w tym miejscu innych znaków niż standardowe.

-s lub --squeeze-blank-lines

Powoduje ściśnięcie kolejnych pustych wierszy w pojedynczy pusty wiersz. Użyteczne przy oglądaniu wyjścia programu nroff.

-S lub --chop-long-lines

Powoduje, że wiersze dłuższe niż szerokość ekranu są ucinane, a nie zawijane. To jest, reszta długiego wiersza, którego część nie mieści się w szerokości ekranu nie jest wyświetlana, do momentu wciśnięcia STRZAŁKI_W_PRAWO. Domyślnie długie wiersze są zawijane; to znaczy, reszta wyświetlana jest w następnym wierszu. Zob. też opcję --wordwrap.

-ttag lub --tag=tag

Opcja -t, plus zaraz po niej TAG, będzie edytować plik zawierający ów tag. Ażeby to działało, musi być dostępna informacja o tagach, na przykład, w bieżącym katalogu może znajdować się plik zwany "ctags", zbudowany uprzednio poleceniem ctags(1) lub jakimś równoważnym. Jeśli ustawiono zmienną środowiskową LESSGLOBALTAGS, to jej wartość uważana jest za nazwę polecenia zgodnego z global(1), które zostanie wykonane w celu znalezienia tagu. (Zob. http://www.gnu.org/software/global/global.html). Opcja -t może być podana również z wnętrza less (poleceniem -), jako metoda oglądnięcia nowego pliku. Polecenie ":t" jest równoważne podaniu -t z wnętrza less.

-Tplik_tagów lub --tag-file=plik_tagów

Podaje plik tagów, który należy użyć zamiast "tags".

-u lub --underline-special

Powoduje, że znaki backspace i powroty karetki są traktowane jako znaki drukowalne; to jest, posyłane są one na terminal jeśli pojawią się w wejściu.

-U lub --UNDERLINE-SPECIAL

Powoduje, że znaki backspace, tabulacje, powroty karetki i "znaki formatujące" (wedle definicji Unikodu) są traktowane jako znaki sterujące; to jest, obsługiwane są one jak przy podaniu opcji -r.

Domyślnie, jeśli nie podano ani -u ani -U, znaki backspace występujące obok znaku podkreślenia są traktowane specjalnie; wyświetlany jest podkreślony tekst, z użyciem sprzętowego podkreślania terminala. Także znaki backspace występujące między dwoma identycznymi znakami są traktowane specjalnie: wyświetlany jest tekst nadpisany, z użyciem sprzętowego pogrubienia terminala. Pozostałe wystąpienia backspace są usuwane, razem z poprzedzającym znakiem. Powroty karetki, po których następuje nowy wiersz są usuwane. Inne powroty karetki obsługiwane są jak przy podaniu opcji -r. Znaki formatowania Unikodu, takie jak znacznik kolejności bajtów (Byte Order Mark) są przesyłane na terminal. Tekst, który jest nadpisany lub podkreślony można przeszukiwać, jeśli nie działa ani opcja -u ani opcja -U.

Zob. też opcje --proc-backspace, --proc-tab i --proc-return.

-V lub --version

Wyświetla numer wersji less.

-w lub --hilite-unread

Tymczasowo podświetla pierwszy "nowy" wiersz po ruchu w przód o pełną stronę. Pierwszy "nowy" wiersz to wiersz występujący bezpośrednio po tym, który znajdował się poprzednio na samym dole ekranu. Podświetlany jest także wiersz docelowy po poleceniach g lub p. Przy następnym poleceniu powodującym ruch, podświetlenie jest usuwane. Jeśli działa opcja --status-line, podświetlany jest cały wiersz (na szerokość ekranu). W innych przypadkach, podświetlany jest jedynie tekst w tym wierszu, chyba że działa opcja -J - wówczas podświetlana będzie tylko kolumna stanu.

-W lub --HILITE-UNREAD

Tak jak -w, ale tymczasowo podświetla pierwszy nowy wiersz po każdym poleceniu ruchu o więcej niż jeden wiersz.

-xn,... lub --tabs=n,...

Ustawia pozycje tabulacji. Jeśli podano tylko jedno n, to pozycje tabulacji są ustawiane na wielokrotnościach n. Jeżeli podano więcej wartości, oddzielonych przecinkami, tabulacje ustawiane są na tych pozycjach, a następnie w tym samym odstępie, co ostatnie dwie. Na przykład, "-x9,17" ustawi tabulacje na pozycjach 9, 17, 25, 33, itd. Domyślną wartością n jest 8.

-X lub --no-init

Wyłącza wysyłanie sekwencji inicjalizacji i deinicjalizacji terminala z termcap. Jest to czasami pożądane, jeżeli łańcuch deinicjalizacyjny robi coś niepotrzebnego, jak czyszczenie ekranu.

-yn lub --max-forw-scroll=n

Określa maksymalną liczbę wierszy do przesunięcia w przód. Jeśli koniecznym jest przesunięcie o więcej niż n wierszy, zamiast tego odświeżany jest ekran. Opcji -c lub -C można użyć do odświeżenia ekranu od jego góry, jeśli jest to pożądane. Domyślnie każdy ruch w przód powoduje przewijanie.

-zn lub --window=n lub -n

Zmienia domyślny rozmiar okna przewijania na n wierszy. Domyślnie jeden pełny ekran. Do zmiany rozmiaru okna można też użyć poleceń z oraz w. "z" można opuścić dla kompatybilności z niektórymi wersjami more(1). Jeśli podana liczba n jest ujemna, oznacza to n wierszy mniej niż bieżący rozmiar ekranu. Na przykład, jeśli ekran ma 24 wiersze, -z-4 ustawia okno przewijania na 20 wierszy. Jeśli ekran zostanie rozszerzony do 40 wierszy, okno przewijania automatycznie zmieni się na 36 wierszy.

-"cc lub --quotes=cc

Zmienia znak cytujący w nazwach plików. Może to być konieczne przy nazywaniu pliku zawierającego zarówno znaki spacji jak i cudzysłowy. Jeśli następuje po niej pojedynczy znak, zmienia ona znak cytujący na tenże znak. Nazwa pliku zawierająca spacje powinna odtąd być otoczona tym znakiem, a nie cudzysłowami. Jeśli następują po niej dwa znaki, zmienia ona znak otwierający cytowanie na znak pierwszy, a zamykający na drugi. Nazwa pliku zawierająca spacje powinna odtąd być poprzedzona znakiem otwierającym i zakończona znakiem zamykającym. Proszę zauważyć, że nawet jeśli zmieniono znaki cytujące, opcja ta pozostaje jako -" (myślnik plus cudzysłów).

-~ lub --tilde

Normalnie wiersze poza końcem pliku wyświetlane są jako zawierające pojedyncze znaki tyldy (~). Ta opcja powoduje, że będą wyświetlane jako puste wiersze.

-# lub --shift

Określa domyślną liczbę pozycji do przewinięcia w poziomie za pomocą poleceń STRZAŁKA_W_PRAWO i STRZAŁKA_W_LEWO. Jeśli poda się wartość zero, ustawia domyślną liczbę pozycji na połowę szerokości ekranu. Alternatywą jest podanie tej liczby jako ułamka szerokości ekranu, zaczynając od kropki dziesiętnej: .5 to pół szerokości ekranu, .3 to trzy dziesiąte szerokości ekranu itd. Jeśli liczbę poda się jako ułamek, rzeczywista liczba pozycji do przewinięcia jest przeliczana, jeśli rozmiar okna terminala ulegnie zmianie.

--exit-follow-on-close

Przy używaniu polecenia "F" na potoku, less automatycznie przestanie oczekiwać na więcej danych, gdy strona wejściowa potoku zostanie zamknięta.

--file-size

Gdy poda się opcję --file-size, less określi rozmiar pliku bezzwłocznie po jego otwarciu. Polecenie "=" wyświetli wówczas liczbę wierszy pliku. Zazwyczaj nie jest to dokonywane, ponieważ może być powolne, gdy plik wejściowy nie jest przeszukiwalny (np. jest potokiem) i jest duży.

--follow-name

Zazwyczaj, gdy nazwa pliku wejściowego zostanie zmieniona podczas wykonywania polecenia F, less będzie kontynuował wyświetlanie zawartości pierwotnego pliku, niezależnie od faktu zmiany jego nazwy. Jeśli użyje się --follow-name, podczas wykonywania polecenia F, less będzie co jakiś czas próbował ponownie otworzyć dany plik używając jego nazwy. Jeśli operacja ta powiedzie się, a plik jest innym plikiem niż pierwotny (co oznacza, że utworzono nowy plik o tej samej nazwie co pierwotny plik (teraz ze zmienioną nazwą)), less wyświetli zawartość nowego pliku.

--header=N[,M]

Określa liczbę wierszy i kolumn nagłówka wyświetlanych na ekranie. Wartość może mieć postać "N,M" gdzie N i M są liczbami całkowitymi, co ustawi liczbę wierszy nagłówka na N, a liczbę kolumn nagłówka na M; albo może być pojedynczą liczbą "N" ustawiającą liczbę kolumn nagłówka na N, a liczbę kolumn nagłówka na zero; albo może wynosić ",M", co ustawia liczbę kolumn nagłówka na M, a liczbę wierszy nagłówka na 0. Gdy N jest niezerowe, pierwszych N wierszy ekranu jest zastępowanych pierwszymi N wierszami pliku, niezależnie od oglądanej części pliku. Gdy M jest niezerowe, znaki wyświetlane na początku każdego wiersza są zastępowane przez M pierwszych znaków wiersza, nawet gdy reszta wiersza jest przewinięta w poziomie. Jeśli N lub M wynosi zero, less przestanie wyświetlać, odpowiednio, wiersze lub kolumny nagłówka (proszę zauważyć, że może być konieczna zmiana ustawienia opcji -j, aby upewnić się, że wiersz docelowy nie jest przesłonięty przez wiersz(e) nagłówka).

--incsearch

Kolejne polecenia wyszukiwania będą "przyrostowe" ("incremental") tj. less będzie przechodził do następnego wiersza zawierającego wzorzec wyszukiwania po każdym wpisywanym znaku wzorca.

--intr=z

Używa znaku z zamiast ^X do przerwania odczytu, gdy wyświetlany jest komunikat "Waiting for data". z musi być znakiem ASCII; to jest mieć wartość pomiędzy 1 a 127 włącznie. Do przekazania znaku sterującego można posłużyć się daszkiem (^)), po którym należy podać pojedynczy znak.

--line-num-width=n

Ustawia minimalną szerokość pola numeru wiersza, stosowanego gdy działa opcja -N, na n znaków. Wartość domyślna to 7.

--modelines=n

--mouse

Włącza wprowadzanie myszą: przewijanie kółkiem myszy w dół przemieszcza się w przód pliku, przewijanie w górę przemieszcza się wstecz pliku, kliknięcie ustawia znacznik "#" na wiersz, na który kliknięto. Liczbę przewijanych wierszy za pomocą kółka myszy można ustawić opcją --wheel-lines. Wejście myszy działa tylko na terminalach obsługujących zgłaszanie myszy X11 i w wersji less na Windowsa.

--MOUSE

Jak --mouse, lecz kierunek przewijania za pomocą kółka myszy jest odwrócony.

--no-keypad

Wyłącza wysyłanie sekwencji inicjalizacji i deinicjalizacji bloku klawiszy numerycznych terminala. Jest to czasami pożądane, jeżeli łańcuchy inicjujące/deinicjujące powodują zachowanie się klawiatury numerycznej w niepożądany sposób.

--no-histdups

Jeśli na liście historii istnieje już łańcuch identyczny jak wprowadzany łańcuch wyszukiwania lub nazwa pliku, istniejąca kopia jest usuwana z listy historii przed dodaniem nowej. W ten sposób podany łańcuch pojawi się na liście historii jedynie jeden raz. Bez tej opcji łańcuch może pojawiać się wielokrotnie.

--no-number-headers

Wierszom nagłówka (zdefiniowanym za pomocą opcji --header) nie przypisuje się numerów wierszy. Wiersz o numerze 1 otrzyma pierwszy wiersz występujący po wierszach nagłówka.

--no-search-headers

Wyszukiwania nie obejmują wierszy i kolumn nagłówka.

--no-vbell

Wyłącza wizualny dzwonek terminala.

--proc-backspace

Jeśli jest ustawiona, znaki backspace są obsługiwane, jak gdyby nie ustawiono opcji -u, ani -U. Oznacza to, że znak backspace przyległy do znaku podkreślenia spowoduje wyświetlenie tekstu jako podkreślonego, a znak backspace pomiędzy dwoma identycznymi znakami spowoduje wyświetlenie tekstu jako pogrubionego. Opcja ta przesłania opcje -u i -U, co pozwala na kontrolę wyświetlania znaków backspace niezależnie od tabulatorów i powrotów karetki. Jeśli opcja nie jest ustawiona, wyświetlanie znaków backspace kontrolują opcje -u i -U.

--PROC-BACKSPACE

Jeśli jest ustawiona, znaki backspace są obsługiwane, jak gdyby ustawiono opcję -U tj. są traktowane jako znaki sterujące.

--proc-return

Jeśli jest ustawiona, znaki powrotu karetki są obsługiwane, jak gdyby nie ustawiono opcji -u, ani -U. Oznacza to, że powrót karetki występujący bezpośrednio przed znakiem nowego wiersza jest usuwany. Opcja ta przesłania opcje -u i -U, co pozwala na kontrolę wyświetlania powrotów karetki niezależnie od znaków backspace i tabulatorów. Jeśli opcja nie jest ustawiona, wyświetlanie powrotów karetki kontrolują opcje -u i -U.

--PROC-RETURN

Jeśli jest ustawiona, znaki powrotu karetki są obsługiwane, jak gdyby ustawiono opcję -U tj. są traktowane jako znaki sterujące.

--proc-tab

Jeśli jest ustawiona, tabulatory są obsługiwane, jak gdyby nie ustawiono opcji -U. Oznacza to, że tabulatory są przekształcane na spacje. Opcja ta przesłania opcję -U, co pozwala na kontrolę wyświetlania tabulatorów niezależnie od znaków backspace i powrotów karetki. Jeśli opcja nie jest ustawiona, wyświetlanie tabulatorów kontroluje opcja -U.

--PROC-TAB

Jeśli jest ustawiona, tabulatory są obsługiwane, jak gdyby ustawiono opcję -U tj. są traktowane jako znaki sterujące.

--redraw-on-quit

Przy kończeniu pracy, po wysłaniu łańcucha deinicjalizacji terminala, odświeża całkowicie ostatni ekran. Na terminalach, w których łańcuch deinicjalizacji powoduje przełączenie terminala z alternatywnego ekranu, powoduje to pozostawienie widocznego ostatniego widoku bieżącego pliku, po zakończeniu pracy less.

--rscroll=z

Opcja ta zmienia znak używany do oznaczania przyciętych wierszy. Może zaczynać się dwuznakowym wskaźnikiem atrybutu, takim jak przy LESSBINFMT. Jeśli nie ma wskaźnika atrybutu, używane jest standardowe wyjście. Jeśli ustawi się go na "-", przycinane wiersze nie są oznaczane.

--save-marks

Zapisuje oznaczenia w pliku historii, dzięki czemu są one zachowywane pomiędzy różnymi wywołaniami less.

--search-options=...

Ustawia domyślne modyfikatory wyszukiwania. Wartość jest łańcuchem jednego lub więcej ze znaków: E, F, K, N, R lub W. Ustawienie ich ma taki sam wpływ, jak wprowadzenie danego znaku sterującego na początku każdego wzorca wyszukiwania. Przykładowo, ustawienie --search-options=W jest równoważne wprowadzaniu ^W na początku każdego każdego wzorca. Wartość może zawierać również cyfrę od 1 do 5, co ma taki sam wpływ, jak wprowadzenie ^S z tą cyfrą na początku każdego wzorca wyszukiwania. Wartość "-" wyłącza wszystkie domyślne modyfikatory.

--show-preproc-errors

Jeśli preprocesor utworzy dane, a następnie wyjdzie z niezerowym kodem zakończenia, less wyświetli ostrzeżenie.

--status-col-width=n

Ustawia szerokość kolumny stanu, gdy działa opcja -J. Domyślnie są to 2 znaki.

--status-line

Jeśli wiersz jest oznaczony, podświetlany jest cały wiersz (a nie tylko kolumna stanu). Podświetla również całe wiersze, których podświetlenie wynika z użycia opcji -w. Jeśli używana jest opcja --use-color, to wiersze nie są podświetlane, tylko kolorowane.

--use-backslash

Opcja zmienia interpretację opcji występujących za nią. Za opcją --use-backslash, wszelkie znaki odwrotnego ukośnika w łańcuchu opcji są usuwane, a następny znak jest traktowany literalnie. Pozwala to na umieszczenie znaku dolara w łańcuchach opcji.

--use-color

Włącza kolorowanie tekstu w wielu miejscach. Do zmiany kolorów służy opcja -D. Kolorowanie tekstu działa wyłącznie, jeśli terminal obsługuje sekwencje ucieczki kolorowania ANSI (zgodnie z definicją w ECMA-48 SGR; zob.
https://www.ecma-international.org/publications-and-standards/standards/ecma-48).

--wheel-lines=n

Ustawia liczbę wierszy przewijanych za pomocą kółka myszy, gdy działa opcja --mouse lub --MOUSE. Domyślnie jest to 1 wiersz.

--wordwrap

Gdy nie korzysta się z opcji -S, każdy wiersz będzie zawijany na spacji albo tabulacji, gdy to tylko możliwe, dzięki czemu słowa nie będą dzielone pomiędzy dwa wiersze. Domyślnym zachowaniem jest zupełny brak zawijania.

--

Argument wiersza poleceń "--" oznacza koniec argumentów opcji. Wszelkie argumenty następujące po nim są interpretowane jako nazwa pliku. Może być to przydatne przy oglądaniu pliku którego nazwa zaczyna się od "-" lub "+".

+

Jeśli opcja wierszu poleceń zaczyna się od +, reszta opcji uważana jest za początkowe polecenie less. Na przykład, +G mówi less, aby zaczął od końca pliku zamiast od początku, a +/xyz mówi mu, aby zaczął od pierwszego wystąpienia "xyz" w pliku. W przypadku szczególnym, +<liczba> działa jak +<liczba>g, to jest, rozpoczyna wyświetlanie od określonego numeru wiersza (zob. jednak zastrzeżenie przy poleceniu g powyżej). Jeśli opcja zaczyna się od ++, początkowe polecenie odnosi się do każdego oglądanego pliku, nie tylko pierwszego. Polecenia + opisywanej powyżej można też użyć do ustawienia (lub zmiany) polecenia początkowego dla każdego pliku.

WIERSZ EDYCJI

Gdy wprowadzany jest wiersz poleceń u dołu ekranu (na przykład nazwa pliku dla polecenia :e, albo wzór dla polecenia szukającego), do manipulowania nią można użyć pewnych klawiszy. Większość poleceń ma formę alternatywną w [nawiasach kwadratowych], której można użyć jeśli jakiś klawisz nie istnieje na danej klawiaturze (proszę zauważyć, że postaci zaczynające się od ESC mogą nie działać w niektórych systemach MS-DOS i Windows, ponieważ ESC jest znakiem kasowania wiersza). Każdy z tych specjalnych klawiszy można wprowadzić dosłownie poprzedzając go znakiem dosłowności, ^V lub ^A. Sam odwrotny ukośnik można też wprowadzić dosłownie, wprowadzając dwa odwrotne ukośniki.

STRZAŁKA_W_LEWO [ ESC-h ]

Przesuwa kursor jedno miejsce w lewo.

STRZAŁKA_W_PRAWO [ ESC-l ]

Przesuwa kursor jedno miejsce w prawo.

^STRZAŁKA_W_LEWO [ ESC-b lub ESC-STRZAŁKA_W_LEWO ]

(To znaczy, CONTROL i STRZAŁKA_W_LEWO równocześnie). Przesuwa kursor o jedno słowo w lewo.

^STRZAŁKA_W_PRAWO [ ESC-w lub ESC-STRZAŁKA_W_LEWO ]

(To znaczy, CONTROL i STRZAŁKA_W_LEWO równocześnie). Przesuwa kursor o jedno słowo w prawo.

HOME [ ESC-0 ]

Przesuwa kursor na początek wiersza.

END [ ESC-$ ]

Przesuwa kursor na koniec wiersza.

BACKSPACE

Usuwa znak na lewo od kursora lub anuluje polecenie jeśli wiersz poleceń jest pusty.

DELETE lub [ ESC-x ]

Usuwa znak pod kursorem.

^BACKSPACE [ ESC-BACKSPACE ]

(To znaczy, CONTROL i BACKSPACE równocześnie). Usuwa jedno słowo na lewo od kursora.

^DELETE [ ESC-X lub ESC-DELETE ]

(To znaczy, CONTROL i DELETE równocześnie). Usuwa słowo pod kursorem.

STRZAŁKA_W_GÓRĘ [ ESC-k ]

Pobiera poprzedni wiersz z poleceniem. Jeśli wpisze się jakiś tekst, a następnie wciśnie STRZAŁKĘ_W_GÓRĘ, pobrane będzie poprzednie polecenie zaczynające się od tego tekstu.

STRZAŁKA_W_DÓŁ [ ESC-j ]

Pobiera następny wiersz z poleceniem. Jeśli wpisze się jakiś tekst, a następnie wciśnie STRZAŁKĘ_W_DÓŁ, pobrane będzie następne polecenie zaczynające się od tego tekstu.

TAB (znak tabulacji)

Uzupełnia częściową nazwę pliku, znajdującą się na lewo od kursora. Jeśli pasuje ona do więcej niż jednej nazwy pliku, do wiersza poleceń wprowadzane jest pierwsze dopasowanie. Powtórne TABulatory przełączają cyklicznie pozostałe nazwy plików. Jeśli dokończona nazwa pliku jest katalogiem, dołączany jest do niej "/" (w systemach MS-DOS dołączany jest "\"). Do określenia innego znaku, który należy dołączyć do nazwy katalogu, może być użyta zmienna środowiskowa LESSSEPARATOR.

BACKTAB [ ESC-TAB ]

Tak jak TAB, ale przełącza pasujące nazwy plików w odwrotnym porządku.

^L

Uzupełnia częściową nazwę pliku na lewo od kursora. Jeśli pasuje ona do więcej niż jednej nazwy pliku, do wiersza poleceń wprowadzane są wszystkie dopasowania (jeśli się mieszczą).

^U (Unix i OS/2) lub ESC (MS-DOS)

Usuwa cały wiersz polecenia lub anuluje polecenie jeśli wiersz poleceń jest pusty. Jeśli zmieniono znak line-kill w Uniksie na coś innego niż ^U, zamiast ^U będzie używany tenże znak.

^G

Usuwa cały wiersz z poleceniem i wraca do głównej zachęty.

PRZYPISANIA KLAWISZY

Można zdefiniować swoje polecenia programu less, tworząc plik źródłowy lesskey. Plik ten określa zestaw klawiszy poleceń oraz akcję powiązaną z każdym klawiszem. Można również zmienić klawisze wiersza edycji (zob. WIERSZ EDYCJI) i ustawić zmienne środowiskowe używane przez less. Więcej szczegółów na temat formatu pliku lesskey(1) znajduje się w jego podręczniku systemowym.

Jeśli ustawiona jest zmienna środowiskowa LESSKEYIN, less używa jej [wartości] jako nazwy pliku źródłowego lesskey. W przeciwnym razie, less szuka pliku źródłowego lesskey w standardowym miejscu. W systemach uniksowych less szuka pliku lesskey zwanego "$XDG_CONFIG_HOME/lesskey" lub "$HOME/.config/lesskey". W systemach MS-DOS i Windows less szuka pliku lesskey zwanego "$HOME/_lesskey", a jeśli go tam nie znalazł, pliku lesskey zwanego "_lesskey" w każdym katalogu określonym przez zmienną środowiskową PATH. W systemach OS/2 less szuka pliku lesskey zwanego "$HOME/lesskey.ini", a jeśli go tam nie znalazł, pliku lesskey zwanego "lesskey.ini" w każdym katalogu określonym przez zmienną środowiskową INIT, a jeśli i tam go nie znalazł, szuka pliku lesskey zwanego "lesskey.ini" w każdym katalogu określonym przez zmienną środowiskową PATH.

Przypisania klawiszy można także umieścić w ogólnosystemowym pliku źródłowym lesskey. Jeśli dany klawisz zdefiniowano zarówno w pliku systemowym, jak i w lokalnym, to priorytet mają przypisania lokalne. Jeśli ustawiono zmienną środowiskową LESSKEYIN_SYSTEM, less używa jej jako nazwy systemowego pliku z przypisaniami klawiszy. W przeciwnym razie szuka go w standardowym miejscu: w systemach uniksowych jest to plik /usr/local/etc/syslesskey (jednak jeśli less skompilowano z katalogiem przeznaczonym na konfigurację systemu innym niż niż /usr/local/etc, to w nim właśnie znajdzie się plik sysless). W systemach MS-DOS i Windows, ogólnosystemowym plikiem lesskey jest c:\_syslesskey. W systemach OS/2, ogólnosystemowym plikiem lesskey jest c:\syslesskey.ini.

Poprzednie wersje less (przed v582) korzystały z plików lesskey w formacie binarnym, utworzonych przez program lesskey. Obecnie nie ma konieczności używania programu lesskey.

PREPROCESOR WEJŚCIA

Dla less można zdefiniować "preprocesor wejścia". Zanim less otwiera jakiś plik, daje najpierw zdefiniowanemu preprocesorowi wejścia szansę zmodyfikowania sposobu w jaki wyświetlana jest zawartość pliku. Preprocesor wejścia to po prostu wykonywalny program (lub skrypt powłoki), który zapisuje zawartość pliku do innego pliku, zwanego plikiem zastępującym. Następnie wyświetlana jest zawartość pliku zastępującego, zamiast pliku oryginalnego. Użytkownikowi będzie się jednak wydawać, że otwarty został oryginalny plik; to znaczy, less wyświetli oryginalną nazwę pliku jako nazwę bieżącego pliku.

Preprocesor wejścia otrzymuje jeden argument wiersza poleceń, oryginalną nazwę pliku wprowadzoną przez użytkownika. Powinien on stworzyć plik zastępujący, a kiedy zakończy pracę, wypisać nazwę pliku zastępującego na swoje standardowe wejście. Jeśli preprocesor wejścia nie wypisze nazwy pliku zastępującego, less używa pliku oryginalnego, jak zwykle. Preprocesor wejścia nie jest wywoływany przy oglądaniu standardowego wejścia. Aby przygotować jakiś preprocesor, proszę ustawić zmienną środowiskową LESSOPEN na wiersz poleceń, który wywoła ten preprocesor. Ten wiersz poleceń powinien zawierać jedno wystąpienie łańcucha "%s", który zostanie zastąpiony nazwą pliku podczas wywołania polecenia preprocesora.

Gdy less zamyka plik otworzony tym sposobem, wywoła inny program, zwany postprocesorem wejścia, który może dokonać wszelkich pożądanych działań czyszczących (jak usuwanie pliku zastępującego stworzonego przez LESSOPEN). Aby przygotować jakiś preprocesor, należy ustawić zmienną środowiskową LESSCLOSE na wiersz poleceń, która wywoła dany postprocesor. Ten wiersz poleceń może zawierać dwa wystąpienia łańcucha "%s"; pierwsze zostanie zastąpione oryginalną nazwą pliku, a drugie nazwą pliku zastępującego wypisanego przez LESSOPEN.

Na przykład, w wielu systemach uniksowych, poniższe dwa skrypty pozwolą przechowywać pliki w formie skompresowanej, ale nadal umożliwią oglądanie ich bezpośrednio przy pomocy less:

lessopen.sh:
#! /bin/sh
case "$1" in
*.Z) TEMPFILE=$(mktemp)
uncompress -c $1 >$TEMPFILE 2>/dev/null
if [ -s $TEMPFILE ]; then
echo $TEMPFILE
else
rm -f $TEMPFILE
fi
;;
esac

lessclose.sh:
#! /bin/sh
rm $2

Aby użyć tych skryptów, należy umieścić oba tam, skąd mogą być wykonywane i ustawić LESSOPEN="lessopen.sh %s", oraz LESSCLOSE="lessclose.sh %s %s". Można napisać bardziej złożone skrypty LESSOPEN i LESSCLOSE, akceptujące inne typy plików skompresowanych itd.

Możliwe jest także przygotowanie preprocesora wejścia posyłającego dane bezpośrednio potokiem do less, zamiast wstawiania danych do pliku zastępującego. Unika się w ten sposób potrzeby zdekompresowania całego pliku zanim zacznie się go oglądać. Preprocesor wejścia działający w ten sposób zwany jest potokiem wejściowym. Potok wejściowy, zamiast wypisywać nazwę pliku wyjściowego na standardowe wyjście, wypisuje całą zawartość pliku zastępującego na standardowe wyjście. Jeśli potok nie wypisze żadnych znaków na standardowe wyjście, plik zastępujący nie istnieje i less użyje pliku oryginalnego, jak zwykle. Aby użyć potoku wejściowego, należy zmienić pierwszy znak w zmiennej środowiskowej LESSOPEN na kreskę pionową (|), aby zaznaczyć, że preprocesor wejściowy jest potokiem. Podobnie jak w przypadku niepotokowych preprocesorów wejścia. Łańcuch polecenia musi zawierać jedno wystąpienie %s, które jest zastępowane nazwą wejściowego pliku.

Na przykład, w wielu systemach uniksowych, poniższy skrypt zadziała tak jak poprzednie skrypty przykładowe:

lesspipe.sh:
#! /bin/sh
case "$1" in
*.Z) uncompress -c $1 2>/dev/null
;;
*) exit 1
;;
esac
exit $?

Aby użyć tego skryptu, należy go umieścić go tam, skąd może być wykonywany i ustawić LESSOPEN="|lesspipe.sh %s".

Proszę zauważyć, że preprocesor nie może utworzyć pustego pliku, ponieważ jest to interpretowane jako brak zastępnika i używany jest plik oryginalny. Aby tego uniknąć, jeśli LESSOPEN zaczyna się od dwóch pionowych kresek, zachowanie gdy wyjście jest puste, zależy od statusu zakończenia. Jeśli wyjście jest puste i status zakończenia jest równy zero, to puste wyjście jest uważane za tekst zastępczy. Jeśli wyjście jest puste, a status zakończenia jest niezerowy, to używany jest oryginalny plik. Ze względu na kompatybilność z poprzednimi wersjami less, jeśli LESSOPEN zaczyna się jedynie od jednej pionowej kreski, status zakończenia preprocesora jest ignorowany.

Gdy używa się potoku wejściowego, można użyć również postprocesora LESSCLOSE, ale zwykle nie jest on potrzebny, ponieważ nie ma pliku zastępującego który należałoby posprzątać. W tym przypadku nazwą pliku zastępującego przekazywaną do postprocesora LESSCLOSE jest "-".

Ze względu na kompatybilność z poprzednimi wersjami less, potok lub preprocesor wejścia nie jest używany, jeśli less przegląda standardowe wejście. Jednak jeśli pierwszym znakiem LESSOPEN jest kreska (-), preprocesor wejścia jest używany do standardowego wejścia i innych plików. W takim przypadku kreska nie jest uważana za część polecenia preprocesora. Jeśli przeglądane jest standardowe wejście, preprocesor wejścia otrzyma nazwę pliku składającą się z pojedynczej kreski. Analogicznie, jeśli pierwsze dwa znaki LESSOPEN to kreska pionowa i kreska (|-) lub dwie kreski pionowe i kreska (||-), potok wejściowy jest używany do standardowego wejścia i innych plików. Ponownie, kreska nie jest w takim przypadku uważana za część polecenia potoku wejściowego.

NARODOWE ZESTAWY ZNAKÓW

W pliku wejściowym istnieją trzy rodzaje znaków:

znaki normalne

mogą być wyświetlane bezpośrednio na ekranie.

znaki sterujące

nie powinny być wyświetlane bezpośrednio, ale można się ich spodziewać w zwykłych plikach tekstowych (jak backspace i tabulacje).

znaki binarne

nie powinny być wyświetlane bezpośrednio i nie spodziewamy się ich w plikach tekstowych.

"Zestaw znaków" to po prostu opis tego, jakie znaki mają być uważane za normalne, sterujące i binarne. Do wybrania zestawu znaków można użyć zmiennej środowiskowej LESSCHARSET. Możliwymi wartościami LESSCHARSET są:

ascii

BS, TAB, NL, CR i znak wysuwu do nowej strony są znakami sterującymi, wszystkie znaki o wartościach pomiędzy 32 a 126 są normalnymi znakami, a wszystkie pozostałe - binarnymi.

iso8859

Wybiera zestaw znaków ISO 8859. Jest to to samo, co ASCII, z wyjątkiem tego, że znaki między 160 i 255 są traktowane jako normalne.

latin1

To samo, co iso8859.

latin9

To samo, co iso8859.

dos

Wybiera zestaw znaków odpowiedni dla MS-DOS-u.

ebcdic

Wybiera zestaw znaków EBCDIC.

IBM-1047

Wybiera zestaw znaków EBCDIC stosowany przez OS/390 Unix Services. W EBCDIC jest to zestaw analogiczny do latin1. Podobny efekt można uzyskać ustawiając w środowisku albo LESSCHARSET=IBM-1047 albo LC_CTYPE=en_US.

koi8-r

Wybiera rosyjski zestaw znaków.

next

Wybiera zestaw znaków odpowiedni dla komputerów NeXT.

utf-8

Wybiera kodowanie UTF-8 zestawu znaków ISO 10646. UTF-8 jest wyjątkowe, ponieważ obsługuje znaki wielobajtowe w pliku wejściowym. Jest to jedyny zestaw znaków obsługujący znaki wielobajtowe.

windows

Wybiera zestaw znaków odpowiedni dla Microsoft Windows (cp 1251).

W wypadkach szczególnych może zajść potrzeba przystosowania less do używania zestawu znaków innego niż te, które można wskazać przy pomocy LESSCHARSET. Wówczas do zdefiniowania zestawu znaków należy użyć zmiennej środowiskowej LESSCHARDEF. Powinna być ona ustawiona na łańcuch, którego każdy znak określa jeden znak w zestawie znaków. Znak "." używany jest dla znaków normalnych, "c" dla sterujących i "b" dla binarnych. Można użyć liczby dziesiętnej oznaczającej powtórzenie. Na przykład, "bccc4b." oznaczałoby, że znak [o kodzie] 0 jest binarny, 1, 2 i 3 są sterujące, 4, 5, 6 i 7 są binarne, a 8 jest normalny. Wszystkie znaki po ostatnim są przyjmowane za takie same jak ostatni, znaki więc pomiędzy 9 a 255 byłby tu normalne (jest to przykład, niekonieczne odpowiadający jakiemuś rzeczywistemu zestawowi znaków).

Tabela poniższa pokazuje wartość LESSCHARDEF równoważną każdej z możliwych wartości LESSCHARSET:

Jeśli ani LESSCHARSET ani LESSCHARDEF nie są ustawione, ale w zmiennych środowiskowych LC_ALL, LC_TYPE lub LANG znaleziono jeden z łańcuchów "UTF-8", "UTF8", "utf-8" lub "utf8", to domyślnym zestawem znaków jest utf-8.

Jeśli tego łańcucha nie znaleziono, ale wykorzystywany system obsługuje interfejs setlocale, less użyje setlocale do określenia zestawu znaków. setlocale kontrolowane jest ustawieniem zmiennych środowiskowych LANG lub LC_CTYPE.

Na koniec, jeśli interfejs setlocale również nie jest dostępny, to domyślnym zestawem znaków jest latin1.

Znaki binarne i sterujące wyświetlane są w odwróconych kolorach. Każdy taki znak wyświetlany jest w notacji z daszkiem, jeśli to możliwe (np. ^A dla Control-A). Notacja z daszkiem używana jest tylko jeśli odwrócenie trzeciego bitu od końca daje normalny znak drukowalny. W przeciwnym razie znak jest wyświetlany jako cyfra szesnastkowa w nawiasach ostrych. Format ten można zmienić ustawiając zmienną środowiskową LESSBINFMT. LESSBINFMT może zaczynać się od "*" i jednego znaku wybierającego atrybut wyświetlania: "*k" to miganie, "*d" - pogrubienie, "*u" - podkreślenie, "*s" - odwrócone kolory, "*n" - normalny. Jeśli LESSBINFMT nie zaczyna się od "*", przyjmowany jest atrybut normalny. Reszta LESSBINFMT to łańcuch, który może zawierać jedną sekwencję ucieczki w stylu printf (% plus x, X, o, d itd.). Na przykład, jeśli LESSBINFMT ma wartość "*u[%x]", znaki binarne wyświetlane są jako podkreślone liczby szesnastkowe otoczone nawiasami kwadratowymi. Wartością domyślną, jeśli nie określono LESSBINFMT, jest "*s<%02X>". Ostrzeżenie: wynik rozwinięcia znaków za pomocą LESSBINFMT musi mieć mniej niż 31 znaków.

Jeśli zestawem znaków jest utf-8, zmienna środowiskowa LESSUTFBINFMT działa podobnie do LESSBINFMT, lecz stosuje się do punktów kodowych Unikodu, które zostały prawidłowo odczytane, lecz są nieodpowiednie do wyświetlania (np. są nieprzypisanymi punktami kodowymi). Jej domyślna wartość to "<U+%04lX>". Proszę zauważyć, że LESSUTFBINFMT i LESSBINFMT współdzielą ustawienie atrybutu wyświetlania ("*x"), zatem podanie takowego wpłynie na obie; LESSUTFBINFMT jest odczytywane po LESSBINFMT, dlatego jej ustawienie, jeśli wystąpi, będzie miało priorytet. Problematyczne liczby ósemkowe w pliku UTF-8 (pochodzące z obciętych sekwencji ósemkowych; tworzące pełne, lecz nie będące najkrótszymi postaciami, sekwencje; nieprawidłowe sekwencje ósemkowe; samotne końcowe ósemki) są wyświetlane indywidualnie za pomocą LESSBINFMT, aby umożliwić diagnostykę nieprawidłowej postaci pliku UTF-8.

Jeśli zestawem znaków jest utf-8, w rzadkich przypadkach przydatne może być przesłonięcie definicji Unikodowej typu określonych znaków. Na przykład znaki z obszaru prywatnego (Private Use Area) są zwykle traktowane jako znaki sterujące, jednak jeśli korzysta się ze specjalnego fontu ze znakami drukowalnymi w tym zakresie, można chcieć przekazać less, aby traktował takie znaki jako drukowalne. Można to uczynić ustawiając zmienną środowiskową LESSUTFCHARDEF na listę rozdzielonych przecinkami definicji typów znaków. Każda definicja typu znaku składa się z jednego, szesnastkowego punktu kodowego albo dwóch punktów kodowych rozdzielonych kreską, po której występuje dwukropek i typ znaku. Każdy szesnastkowy punkt kodowy może być opcjonalnie poprzedzony przez "U" lub "U+". Jeśli poda się dwa punkty kodowe, typ jest ustawiany dla wszystkich znaków znajdujących się pomiędzy tymi wartościami, włącznie z nimi samymi. Jeśli występuje wiele wartości punktów kodowych rozdzielonych przecinkiem, muszą występować one w rosnącej kolejności numerycznej. Znak typu może być jednym z:

Przykładowo, ustawienie LESSUTFCHARDEF na

E000-F8FF:p,F0000-FFFFD:p,100000-10FFFD:p

ZNAKI ZACHĘTY

Opcja -P pozwala dostosować znaki zachęty do własnych upodobań. Łańcuch podany opcji -P zastępuje określony łańcuch zachęty. Pewne znaki w tym łańcuchu są interpretowane w sposób szczególny. Mechanizm znaków zachęty jest raczej skomplikowany, ażeby zapewniać elastyczność, ale zwykły użytkownik nie musi rozumieć szczegółów konstruowania własnych łańcuchów zachęty.

Znak procentu plus dowolny pojedynczy znak rozwijany jest zależnie od tego, czym jest ten następny znak (poniższe odniesienia do rozmiaru pliku wejściowego odnoszą się do rozmiaru po obróbce przez preprocesor, jeśli korzysta się z preprocesora wejścia).

%bX

Zastępowany przez przesunięcie bajtowe w bieżącym pliku wejściowym. Po b następuje pojedynczy znak (pokazany jako X powyżej), który określa wiersz, którego przesunięcia bajtowego należy użyć. Jeśli znakiem tym jest "t", używane jest przesunięcie bajtowe wiersza wyświetlanego na górze ekranu, "m" oznacza wiersz środkowy, "b" oznacza wiersz dolny, "B" oznacza wiersz tuż przed dolnym, a "j" oznacza wiersz "docelowy", jak to określa opcja -j.

%B

Zastępowany przez rozmiar bieżącego pliku wejściowego.

%c

Zastępowany przez numer kolumny tekstu widniejącego w pierwszej kolumnie ekranu.

%dX

Zastępowany przez numer strony dla wskazanego wiersza pliku wejściowego. Wiersz, który ma zostać użyty, określa X, tak jak w opcji %b.

%D

Zastępowany przez liczbę stron w pliku wejściowym, lub, co jest równoważne, przez numer strony ostatniego wiersza pliku.

%E

Zastępowany przez nazwę edytora (ze zmiennej środowiskowej VISUAL, lub EDITOR jeśli VISUAL nie jest zdefiniowana). Zob. omówienie elementu LESSEDIT poniżej.

%f

Zastępowany przez nazwę bieżącego pliku wejściowego.

%F

Zastępowany przez ostatnią składową nazwy bieżącego pliku wejściowego.

%g

Zastępowany przez nazwę bieżącego pliku wejściowego, w postaci chronionej przed powłoką. Jest to przydatne, gdy rozwinięty łańcuch będzie użyty w poleceniu powłoki np. w LESSEDIT.

%i

Zastępowany przez indeks bieżącego pliku w liście plików wejściowych.

%lX

Zastępowany przez numer wiersza w pliku wejściowym. Wiersz, którego należy użyć określany jest przez X, jak w opcji %b.

%L

Zastępowany przez numer wiersza ostatniego wiersza w pliku wejściowym.

%m

Zastępowany przez całkowitą liczbę plików wejściowych.

%pX

Zastępowany przez pozycję procentową w bieżącym pliku wejściowym, według przesunięć w bajtach. Wiersz, którego należy użyć określany jest przez X, jak w opcji %b.

%PX

Zastępowany przez pozycję procentową w bieżącym pliku wejściowym, według liczby wierszy.

%s

To samo co %B.

%t

Powoduje, że wszystkie spacje występujące na końcu są usuwane. Zwykle używane na końcu łańcucha, ale może się pojawić gdziekolwiek.

%T

Zwykle rozwijany do słowa "file" (plik). Jednak przy przeglądaniu plików poprzez listę tagów za pomocą opcji -t, jest rozwijany do słowa "tag".

%x

Zastępowany nazwą następnego pliku wejściowego w liście.

Jeśli jakikolwiek z elementów jest nieznany (na przykład rozmiar pliku, jeśli wejściem jest potok), zamiast niego wypisywany jest znak zapytania.

Format łańcucha zachęty można zmieniać zależnie od pewnych warunków. Pytajnik plus pojedynczy znak zachowuje się jak "IF"; zależnie od tego znaku rozpatrywany jest warunek. Jeśli warunek jest prawdziwy, wszystkie znaki następujące po znaku zapytania i znaku warunku, aż do kropki, są umieszczane w zachęcie. Jeśli warunek jest fałszywy, znaki te nie są tam umieszczane. Dwukropka występującego między znakiem zapytania i kropką można użyć do zaznaczenia "ELSE"; wszystkie znaki pomiędzy dwukropkiem i kropką są włączane do łańcucha wtedy i tylko wtedy, gdy warunek IF jest fałszywy. Znakami warunku (następującymi po znaku zapytania) mogą być:

?a

Prawda jeśli już włączono do zachęty jakieś znaki.

?bX

Prawda jeśli znane jest przesunięcie bajtowe określonego wiersza.

?B

Prawda jeśli znany jest rozmiar bieżącego pliku wejściowego.

?c

Prawda jeśli tekst jest przesunięty w poziomie (%c jest niezerowe).

?dX

Prawda jeśli znany jest numer strony dla podanego wiersza.

?e

Prawda jeśli osiągnięto koniec pliku.

?f

Prawda jeśli istnieje nazwa pliku wejściowego (tzn. wejście nie jest potokiem).

?lX

Prawda jeśli znany numer określonego wiersza.

?L

Prawda jeśli znany jest numer ostatniego wiersza pliku.

?m

Prawda jeśli jest więcej niż jeden plik wejściowy.

?n

Prawda jeśli jest to pierwsza zachęta w nowym pliku wejściowym.

?pX

Prawda jeśli znana jest, liczona według przesunięć bajtowych, pozycja procentowa w pliku określonego wiersza.

?PX

Prawda jeśli znana jest, liczona według liczby wierszy, pozycja procentowa w pliku określonego wiersza.

?s

To samo co "?B".

?x

Prawda jeśli istnieje następny plik wejściowy (to jest, bieżący plik nie jest ostatnim).

Wszystkie znaki inne niż znaki specjalne (znak zapytania, dwukropek, kropka i odwrotny ukośnik) stają się bez zmian częścią zachęty. Wszystkie znaki specjalne można umieścić w zachęcie dosłownie, poprzedzając je odwrotnym ukośnikiem.

Kilka przykładów:

?f%f:Standardowe wejście.

Ta zachęta wypisuje nazwę pliku, jeśli jest znana, w przeciwnym razie łańcuch "Standardowe wejście".

?f%f .?ltWiersz %lt:?pt%pt\%:?btBajt %bt:-...

Ta zachęta wypisze nazwę pliku, jeśli jest znana. Po nazwie pliku następuje numer wiersza, jeśli znany, w przeciwnym razie pozycja procentowa, jeśli znana, w przeciwnym razie przesunięcie bajtowe, jeśli znane. W przeciwnym razie wypisywany jest myślnik. Proszę zauważyć, że każdy znak zapytania ma odpowiadającą mu kropkę, i że % po %pt jest wstawiony dosłownie poprzez poprzedzenie go odwrotnym ukośnikiem.

?n?f%f .?m(%T %i of %m) ..?e(END) ?x- Next\: %x..%t";

To wypisuje nazwę pliku, jeśli jest to pierwsza zachęta w pliku, plus komunikat "file N of N", jeśli istnieje więcej niż jeden plik wejściowy. Następnie, jeśli jesteśmy na końcu pliku, wypisywany jest łańcuch "(END)" plus nazwa następnego pliku, jeśli istnieje. Na końcu obcinane są wszelkie końcowe spacje. Jest to zachęta domyślna. Dla odniesienia, poniżej podano wartości domyślne pozostałych dwóch zachęt (odpowiednio -m i -M). Każda podzielona jest tu na dwa wiersze, ale tylko dla czytelności.

?n?f%f .?m(%T %i of %m) ..?e(END) ?x- Next\: %x.:
	?pB%pB\%:byte %bB?s/%s...%t

?f%f .?n?m(%T %i of %m) ..?ltlines %lt-%lb?L/%L. :
	byte %bB?s/%s. .?e(END) ?x- Next\: %x.:?pB%pB\%..%t

?f%f .?m(%T %i of %m) .?ltlines %lt-%lb?L/%L. .
	byte %bB?s/%s. ?e(END) :?pB%pB\%..%t

Rozwijanie zachęt jest używane również do innego celu: jeśli zdefiniowano zmienną środowiskową LESSEDIT, używana jest ona jako polecenie do wykonania w momencie wywołania polecenia v. Łańcuch w LESSEDIT rozwijany jest tak samo jak łańcuch zachęty. Domyślna wartość LESSEDIT to:

%E ?lm+%lm. %g

BEZPIECZEŃSTWO

Gdy zmienna środowiskowa LESSSECURE jest ustawiona na 1, less pracuje w trybie "bezpiecznym". Oznacza to, że następujące możliwości są wyłączone:

less może także zostać skompilowany na stałe w trybie "bezpiecznym".

KOMPATYBILNOŚĆ Z MORE

Jeśli zmienna środowiskowa LESS_IS_MORE jest ustawiona na 1 lub gdy program jest wywołany z dowiązania nazwanego "more", less zachowuje się (niemal) w zgodności z opisem polecenia more(1) z normy POSIX. W tym trybie, odmienne zachowanie programu less przejawia się w następujących okolicznościach:

Opcja -e działa inaczej. Gdy opcja -e nie jest ustawiona, less zachowuje się tak, jak gdyby ustawiona była opcja -e. Gdy opcja -e jest ustawiona, less zachowuje się tak, jak gdyby ustawiona była opcja -E.

Opcja -m działa inaczej. Gdy opcja -m nie jest ustawiona, używana jest średnia zachęta i jest ona poprzedzona łańcuchem "--More--". Gdy opcja -m jest ustawiona, używana jest krótka zachęta.

Opcja -n działa jak opcja -z. Zwykłe zachowanie opcji -n jest w tym trybie niedostępne.

Parametr opcji -p jest traktowany jak polecenie less, a nie wzorzec wyszukiwania.

Zmienna środowiskowa LESS jest ignorowana, a w jej miejscu stosowana jest zmienna środowiskowa MORE.

ZMIENNE ŚRODOWISKOWE

Zmienne środowiskowe mogą być określone albo w środowisku systemu, jak zwykle, albo w pliku lesskey(1). Jeśli zmienne środowiskowe zdefiniowano w więcej niż jednym miejscu, to zmienne zdefiniowane w lokalnym pliku lesskey mają priorytet nad zmiennymi ze środowiska systemu, które z kolei ma priorytet nad zmiennymi zdefiniowanymi w zdefiniowanymi w systemowym pliku lesskey.

COLUMNS

Ustawia liczbę kolumn na ekranie. Ma priorytet na liczbą kolumn określoną przez zmienną TERM (jednak jeśli korzysta się z systemu okien obsługującego TIOCGWINSZ lub WIOCGETD, to pojęcie rozmiaru ekranu określone przez ten system jest nadrzędne w stosunku do zmiennych środowiskowych LINES i COLUMNS).

EDITOR

Nazwa edytora (używanego dla polecenia v).

HOME

Nazwa katalogu domowego użytkownika (używana do znalezienia pliku lesskey w systemach uniksowych i OS/2).

HOMEDRIVE, HOMEPATH

Złożenie zmiennych środowiskowych HOMEDRIVE i HOMEPATH tworzy nazwę katalogu domowego użytkownika, jeśli nie zdefiniowano zmiennej HOME (tylko w wersji dla Windows).

INIT

Nazwa katalogu inicjalizacji użytkownika (używana do znalezienia pliku lesskey w systemach OS/2).

LANG

Język określający zestaw znaków.

LC_CTYPE

Język określający zestaw znaków.

LESS

Opcje które są przekazywane less automatycznie.

LESSANSIENDCHARS

Znaki, które mogą kończyć sekwencje ANSI sterujące kolorem (domyślnie "m").

LESSANSIMIDCHARS

Znaki, które mogą pojawić się miedzy znakiem ESC, a znakiem końcowym w sekwencji ANSI sterującej kolorem (domyślnie "0123456789:;[?!"'#%()*+ 

LESSBINFMT

Format wyświetlania znaków niedrukowalnych i niesterujących.

LESSCHARDEF

Określa zestaw znaków.

LESSCHARSET

Wybiera predefiniowany zestaw znaków.

LESSCLOSE

Wiersz poleceń wywołujący (opcjonalny) postprocesor wejścia.

LESSECHO

Nazwa programu lessecho (domyślnie "lessecho"). Program lessecho używany jest do rozwijania metaznaków, takich jak * czy ?, w nazwach plików w systemach uniksowych.

LESSEDIT

Prototypowy łańcuch dla edytora (używany dla polecenia v). Zob. omówienie w sekcji ZNAKI ZACHĘTY.

LESSGLOBALTAGS

Nazwa polecenia wykorzystywanego przez opcję -t do znalezienia tagów globalnych. Normalnie powinno to być ustawione na "global", jeśli system ma polecenie global(1). Jeśli nie jest ustawione, tagi globalne nie są używane.

LESSHISTFILE

Nazwa pliku historii, używanego do pamiętania poleceń wyszukiwania i poleceń powłoki, pomiędzy wywołaniami less. Jeśli jest ustawiony na "-" lub "/dev/null", plik historii nie jest używany. Wartość domyślna zależy od systemu operacyjnego, lecz wynosi zwykle:

LESSHISTSIZE

Maksymalna liczba poleceń zachowywanych w pliku historii. Domyślnie: 100.

LESSKEYIN

Nazwa domyślnego pliku źródłowego lesskey.

LESSKEY

Nazwa domyślnego pliku binarnego lesskey (nieużywane, jeśli istnieje "$LESSKEYIN").

LESSKEYIN_SYSTEM

Nazwa domyślnego systemowego pliku źródłowego lesskey.

LESSKEY_SYSTEM

Nazwa domyślnego systemowego pliku binarnego lesskey (nieużywane, jeśli istnieje "$LESSKEYIN_SYSTEM").

LESSMETACHARS

Lista znaków uważanych za metaznaki przez powłokę.

LESSMETAESCAPE

Przedrostek, który less doda przed każdym metaznakiem w poleceniach wysyłanych do powłoki. Jeśli LESSMETAESCAPE jest łańcuchem pustym, polecenia zawierające metaznaki nie będą przekazywane powłoce.

LESSOPEN

Wiersz poleceń wywołujący (opcjonalny) preprocesor wejścia.

LESSSECURE

Uruchamia less w trybie "bezpiecznym". Zob. omówienie w sekcji BEZPIECZEŃSTWO.

LESSSEPARATOR

Łańcuch do dołączenia do nazwy katalogu przy uzupełnianiu nazwy pliku.

LESSUTFBINFMT

Format wyświetlania niedrukowalnych punktów kodowych Unikodu.

LESSUTFCHARDEF

Przesłania typ podanych znaków Unikodu.

LESS_COLUMNS

Ustawia liczbę kolumn na ekranie. W przeciwieństwie do zmiennej COLUMNS, ma pierwszeństwo nad systemowym wyobrażeniem o rozmiarze ekranu, tak więc może posłużyć do zajęcia przez less szerokości mniejszej niż pełna szerokość ekranu. Jeśli jest ustawiona na liczbę ujemną, ustawia liczbę kolumn na o tyle mniejszą od faktycznej szerokości ekranu.

LESS_LINES

Ustawia liczbę wierszy na ekranie. W przeciwieństwie do zmiennej LINES, ma pierwszeństwo nad systemowym wyobrażeniem o rozmiarze ekranu, tak więc może posłużyć do zajęcia przez less wysokości mniejszej niż pełna wysokość ekranu. Jeśli jest ustawiona na liczbę ujemną, ustawia liczbę wierszy na o tyle mniejszą od faktycznej wysokości ekranu. Gdy jest ustawiona, less odświeża cały ekran przy każdym poleceniu ruchu, tak więc przewijanie może być wolniejsze.

LESS_DATA_DELAY

Czas (w milisekundach), po jakim, po odczycie danych z wejścia, wyświetlony zostanie komunikat "Waiting for data" (oczekiwanie na dane). Domyślnie: 4000 (4 sekundy).

LESS_IS_MORE

Emuluje polecenie more(1).

LESS_TERMCAP_xx

Gdzie "xx" są dwoma dowolnymi znakami; przesłania definicję możliwości terminala termcap dla zadanego "xx"

LINES

Ustawia liczbę wierszy na ekranie. Ma priorytet nad liczbą wierszy określoną przez zmienną TERM (jednak jeśli korzysta się z systemu okien obsługującego TIOCGWINSZ lub WIOCGETD, to pojęcie rozmiaru ekranu określone przez ten system jest nadrzędne w stosunku do zmiennych środowiskowych LINES i COLUMNS).

MORE

Opcje które są przekazywane less automatycznie, gdy program działa w trybie kompatybilności z more.

PATH

Ścieżka szukania użytkownika (używana do znalezienia pliku lesskey w systemach MS-DOS i OS/2).

SHELL

Powłoka używana przy wykonywaniu polecenia ! oraz do rozwijania nazw plików.

TERM

Typ terminala na którym uruchamiany jest less.

VISUAL

Nazwa edytora (używanego dla polecenia v).

XDG_CONFIG_HOME

Możliwe położenie pliku lesskey; zob. rozdział PRZYPISANIA KLAWISZY.

XDG_DATA_HOME

Możliwe położenie pliku historii; zob. opis zmiennej środowiskowej LESSHISTFILE.

XDG_STATE_HOME

Możliwe położenie pliku historii; zob. opis zmiennej środowiskowej LESSHISTFILE.

ZOBACZ TAKŻE

lesskey(1), lessecho(1)

PRAWA AUTORSKIE

Copyright (C) 1984-2023 Mark Nudelman

less jest częścią projektu GNU i stanowi wolne oprogramowanie. Można go rozprowadzać dalej i/lub modyfikować na warunkach albo (1) Powszechnej Licencji Publicznej GNU, wydanej przez Fundację Wolnego Oprogramowania, albo (2) Licencji Less. Szczegóły dotyczące rozprowadzania znajdują się w pliku README pakietu dystrybucyjnego less. Wraz z less powinieneś otrzymać egzemplarz Powszechnej Licencji Publicznej GNU (GNU General Public License) - zobacz plik COPYING. Jeśli nie - napisz do Free Software Foundation, 59 Temple Place, Suite 330, Boston, MA 02111-1307, USA. Powinieneś także otrzymać kopię Licencji Less - zobacz plik LICENSE.

less rozpowszechniany jest z nadzieją, iż będzie użyteczny - jednak BEZ JAKIEJKOLWIEK GWARANCJI, nawet domyślnej gwarancji PRZYDATNOŚCI HANDLOWEJ albo PRZYDATNOŚCI DO OKREŚLONYCH ZASTOSOWAŃ. W celu uzyskania bliższych informacji sięgnij do Powszechnej Licencji Publicznej GNU.

AUTOR

Mark Nudelman
Błędy prosimy zgłaszać pod adresem https://github.com/gwsw/less/issues
Więcej informacji można znaleźć na witrynie macierzystej programu less:
https://greenwoodsoftware.com/less

TŁUMACZENIE

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Gwidon S. Naskrent <naskrent@hoth.amu.edu.pl>, Wojtek Kotwica <wkotwica@post.pl> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.