SETFONT(8) System Manager's Manual SETFONT(8) NAZWA setfont - laduje czcionke konsolowa ekranu dla EGA/VGA SKLADNIA setfont [-O font+umap.orig] [-o font.orig] [-om cmap.orig] [-ou umap.orig] [- N] [font.new ..." ] [-m cmap] [-u umap] [-C console] [-h H] [-f] [-v] [-V] OPIS Polecenie setfont wczytuje czcionke z pliku font.new i laduje ja do generatora znakow EGA/VGA oraz opcjonalnie wypisuje poprzednia czcionke. Moze rowniez wczytac rozne tablice odwzorowan i wypisac zawartosc poprzednich. Jezeli nie podano zadnych argumentow (lub tylko opcje -N dla jakiejs liczby N), wtedy ladowana jest domyslna czcionka (8xN) (zobacz ponizej). Mozna podac wiele malych czcionek, zawierajacych tablice unikodowe, a setfont polaczy je i wczyta calosc. Typowe uzycie: setfont Wczytuje domyslna czcionke. setfont drdos8x16 Wczytuje podana czcionke (tutaj 448-glifowa [448-glyph] czcionka drdos). setfont cybercafe -u cybercafe Wczytuje podana czcionke, ktory nie ma mapy unikodowej, oraz podana mape. setfont LatArCyrHeb-19 -m 8859-2 Wczytuje podana czcionke (tutaj 512-glifowa czcionka laczaca rozne zestawy znakow) i okresla, ze lokalnym zestawem znakow jest ISO 8859-2. Uwaga: jesli czcionka ma wiecej niz 256 glifow, to tylko 8 z 16 kolorow bedzie mozna uzyc jednoczesnie. Moze to pogorszyc postrzeganie konsoli (utrata intensywnosci albo i nawet niektorych kolorow). FORMATY CZCIONEK Standardowym formatem czcionek w Linuksie jest PSF. Zawiera on naglowek opisujacy wlasnosci czcionki, takie jak rozmiar znaku, po ktorym wystepuje mapa bitowa glifow, po ktorej opcjonalnie wystepowac moze tablica odwzorowan unikodowych, dajaca wartosc unikodowa dla kazdego glifu. Rozpoznawanych jest rowniez wiele innych (przestarzalych) formatow. Gdy plik wejsciowy ma format strony kodowej (prawdopodobnie z rozszerzeniem .cp), zawierajacej trzy czcionki o rozmiarach np. 8x8, 8x14 i 8x16, wtedy jedna z opcji -8 lub -14 lub -16 musi byc podana, by wybrac jeden z nich. Surowe pliki z czcionkami sa plikami binarnymi o rozmiarze 256*N bajtow, zawierajacymi obrazy bitowe kazdego z 256 znakow, po jednym bajcie na kazda skanowana linie i po N bajtow na znak (0 < N <= 32). Wiekszosc czcionek ma szerokosc 8 bitow, lecz z urzadzeniem bufora ramki (fb) uzyte moga byc inne szerokosci. WYSOKOSC CZCIONKI Program setfont nie zawiera wbudowanych informacji na temat trybow graficznych VGA, ale po prostu prosi jadro o wczytanie pewnej mapy bitowej do pamieci znakowej ROM karty graficznej. Jednak od Linuksa 1.3.1 jadro wie wystarczajaco o trybach graficznych EGA/VGA, aby wybrac inna odleglosc linii (line distance). Domyslna wysokoscia znaku bedzie liczba N wyciagnieta z czcionki lub podana jako opcja. Uzytkownik jednak moze podac inna wysokosc H znaku, uzywajac opcji -h. MAPY KONSOLI W drodze od wyjscia programu uzytkownika do wyswietlenia na konsoli zaangazowanych jest kilka odwzorowan. Gdy konsola jest w trybie utf8 (zobacz unicode_start(1)), to wtedy jadro oczekuje, ze wyjscie programu uzytkownika jest kodowane jako UTF-8 (zobacz utf-8(7)) i konwertuje je do Unikodu (ucs2). W przeciwnym razie, 8-bitowe wyjscie programu jest zamieniane na 16-bitowe wartosci unikodowe za pomoca tablicy translacji. Taka tablica nazywana jest unikodowa mapa konsoli (Unicode console map). Sa cztery takie tablice: trzy wbudowane w jadro i czwarta, ktora moze byc ustawiona, dzieki opcji -m programu setfont. Miedzy tymi tablicami wybiera sekwencja sterujaca; po wczytaniu cmap, setfont wyrzuci na wyjsciu sekwencje sterujaca "Esc ( K", co sprawia, ze jest to aktywna translacja. Przykladami argumentow dla opcji -m sa 8859-1, 8859-2, ..., 8859-15, cp437, ..., cp1250. Jadro znajduje prawidlowy glif dla podanej wartosci unikodowej symbolu, ktory ma byc wyswietlony, uzywajac informacji o odwzorowaniu unikodowym czcionki i wyswietla go. Stare czcionki nie zawieraja informacji o odwzorowaniu unikodowym i dlatego istnieja mapy bezposrednio-do-czcionki (direct-to-font maps) (wczytywane takze dzieki opcji -m), ktore daja zgodnosc (correspondence) pomiedzy bajtami uzytkownika, a pozycjami czcionek. Najbardziej powszechna zgodnoscia jest ta podana w pliku trivial (gdzie wartosci bajtow uzytkownika sa uzywane bezposrednio jako pozycje czcionek). Czasami preferowane sa inne zgodnosci, gdyz sprzet PC video oczekuje, ze znaki rysowane beda na pewnych pozycjach czcionek. Gdy podany zostanie argument -m none wczytanie i aktywacja tablicy odwzorowan zostana powstrzymane. Poprzednia mapa konsoli moze byc zachowana dzieki opcji -om plik. Te opcje sprawiaja, ze mapscrn(8) jest przestarzaly. (Jednak moze byc uzyteczny przy czytaniu tego podrecznika). UNIKODOWE MAPY CZCIONEK Zgodnosc miedzy glifami w czcionce a wartosciami unikodowymi jest opisana przez unikodowa tablice odwzorowan. W wielu plikach z czcionkami zawarte sa unikodowe tablice odwzorowan, ktore moga byc wskazane przez opcje -u. Program setfont wczyta taka unikodowa tablice odwzorowan, chyba ze podana zostala opcja -ou none. Poprzednia unikodowa tablica odwzorowan bedzie zachowana jako czesc zapisanego pliku z czcionka, gdy uzyta bedzie opcja -O. Tablica ta moze byc takze zapisana w oddzielnym pliku dzieki opcji -ou plik. Te opcje sprawiaja, ze loadunimap(8) jest przestarzaly. Unikodowa tablica odwzorowan powinna przydzielic kilka glifow do 'brakujacego znaku' (missing character) o wartosci U+fffd. W przeciwnym razie brakujace znaki nie sa tlumaczone, dajac pogmatwane rezultaty. Zazwyczaj nie jest potrzebna tablica odwzorowan, a unikodowa tablica odwzorowan jest juz zawarta w foncie (czasami wskazyje na to rozszerzenie .psfu), wiec wiekszosc uzytkownikow nie musi sie martwic dokladnym znaczeniem i funkcjonalnoscia tych tablic. Kazdy moze dodac unikodowa tablice odwzorowan do czcionki psf uzywajac psfaddtable(1). OPCJE -h H Zmien wysokosc czcionki. -d Doubles the size of the font, by replicating all of its pixels vertically and horizontally. This is suitable for high pixel density (e.g. "4k") displays on which the standard fonts are too small to be easily legible. Due to kernel limitations, this is suitable only for 16x16 or smaller fonts. -m plik Wczytuje mape konsoli lub unikodowa mape konsoli z pliku. -o plik Zapisuje poprzednia czcionke do pliku. -0 plik Zapisuje poprzednia czcionke i mape unikodowa do pliku. -om plik Zapisuje mape konsoli do pliku. -ou plik Zapisuje poprzednia mape unikodowa do pliku. -u plik Wczytuje tablice unikodowa opisujaca czcionke z pliku. -C console Ustawia czcionke dla wskazanej konsoli. (Moze wymagac uprawnien administratora). -f Force-load unicode map: Setfont`issues the system call to load the unicode map even if the specified map is empty. This may be useful in unusual cases. -v Wiecej szczegolow. -V Wyswietla informacje o wersji i konczy dzialanie. UWAGA Sprzet video PC pozwala na uzycie bitu "intensywnosci" albo w celu oznaczenia jasnosci, albo aby pozwolic na 512 (zamiast 256) glifow w czcionce. Tak wiec, jesli czcionka ma wiecej niz 256 glifow, to konsola bedzie zredukowana do 8 (zamiast 16) kolorow. PLIKI /usr/share/kbd/consolefonts The default font directory. /usr/share/kbd/unimaps The default directory for Unicode maps. /usr/share/kbd/consoletrans The default directory for screen mappings. The default font is a file default (or default8xN if the -N option was given for some number N) perhaps with suitable extension (like .psf). ZOBACZ TAKZE psfaddtable(1), unicode_start(1), loadunimap(8), utf-8(7), mapscrn(8) TLUMACZENIE Autorami polskiego tlumaczenia niniejszej strony podrecznika sa: Przemek Borys , Grzegorz Golawski i Robert Luberda Niniejsze tlumaczenie jest wolna dokumentacja. Blizsze informacje o warunkach licencji mozna uzyskac zapoznajac sie z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje sie ZADNEJ ODPOWIEDZIALNOSCI. Bledy w tlumaczeniu strony podrecznika prosimy zglaszac na adres listy dyskusyjnej . kbd 11 lutego 2001 SETFONT(8)