preadv() i pwritev()

Wywołanie systemowe preadv() łączy w sobie funkcjonalności dostarczane przez readv() i przez pread(2). Wykonuje to samo zadanie, co readv(), ale dodaje czwarty argument, offset, określający miejsce w pliku, w którym zostanie przeprowadzona operacja wejściowa.

Wywołanie systemowe pwritev() łączy w sobie funkcjonalności dostarczane przez writev() i przez pwrite(2). Wykonuje to samo zadanie, co writev, ale dodaje czwarty argument, offset, określający miejsce w pliku, w którym zostanie przeprowadzona operacja wyjściowa.

Opisywane wywołania systemowe nie zmieniają pozycji przesunięcia w pliku. Pliki wskazywane przez fd muszą pozwalać na swobodny dostęp (przeszukiwanie).

preadv2() i pwritev2()

Te wywołania systemowe są podobne do wywołań preadv() i pwritev(), lecz dodają piąty argument flags, modyfikujący zachowanie w zależności od wywołania.

W przeciwieństwie do preadv() i pwritev(), jeśli argument offset wynosi -1, to używane i aktualizowane jest przesunięcie bieżącego pliku.

Argument flags zawiera sumę bitową (OR) z jednego lub więcej z następujących znaczników:

RWF_DSYNC (od Linuksa 4.7)

Udostępnia ekwiwalent znacznika O_DSYNC open(2), tyle że do zapisu. Znacznik ten ma znaczenie jedynie dla pwritev2(), a jego efekty stosują się tylko w zakresie danych zapisanych przez wywołanie systemowe.

RWF_HIPRI (od Linuksa 4.6)

Odczyt/zapis o wysokim priorytecie. Pozwala blokowym systemom plików na odpytywanie urządzenia, co zapewnia niższe opóźnienia, lecz może wymagać dodatkowych zasobów (obecnie ta funkcja nadaje się do użycia wyłącznie, jeśli deskryptor pliku otwarto ze znacznikiem O_DIRECT).

RWF_SYNC (od Linuksa 4.7)

Udostępnia ekwiwalent znacznika O_SYNC open(2), tyle że do zapisu. Znacznik ten ma znaczenie jedynie dla pwritev2(), a jego efekty stosują się tylko w zakresie danych zapisanych przez wywołanie systemowe.

RWF_NOWAIT (od Linuksa 4.14)

Nie oczekuje na dane, które nie są natychmiast dostępne. Jeśli poda się ten znacznik, to wywołanie systemowe preadv2() powróci natychmiast, jeśli miałoby musieć odczytywać dane z nośnika nieulotnego lub czekać na blokadę. Jeśli jakieś dane zostały pomyślnie odczytane, zwróci liczbę odczytanych bajtów. Jeśli nie odczytano żadnych danych, zwróci -1 i ustawi errno na EAGAIN (lecz zobacz USTERKI). Obecnie, znacznik ten ma znaczenie jedynie dla preadv2().

RWF_APPEND (od Linuksa 4.16)

Udostępnia ekwiwalent znacznika O_APPEND open(2), tyle że do zapisu. Znacznik ten ma znaczenie jedynie dla pwritev2(), a jego efekty stosują się tylko w zakresie danych zapisanych przez wywołanie systemowe. Argument offset nie wpływa na operację zapisu; dane są zawsze dopisywane do końca pliku. Jednakże, jeśli argument offset wynosi -1, bieżące przesunięcie pliku jest uaktualniane.

RWF_NOAPPEND (since Linux 6.9)

Do not honor the O_APPEND open(2) flag. This flag is meaningful only for pwritev2(). Historically, Linux honored O_APPEND flag if set and ignored the offset argument, which is a bug. For pwritev2(), the offset argument is honored as expected if RWF_NOAPPEND flag is set, the same as if O_APPEND flag were not set.

RWF_ATOMIC (since Linux 6.11)

Requires that writes to regular files in block-based filesystems be issued with torn-write protection. Torn-write protection means that for a power or any other hardware failure, all or none of the data from the write will be stored, but never a mix of old and new data. This flag is meaningful only for pwritev2(), and its effect applies only to the data range written by the system call. The total write length must be power-of-2 and must be sized in the range [stx_atomic_write_unit_min, stx_atomic_write_unit_max]. The write must be at a naturally-aligned offset within the file with respect to the total write length. For example, a write of length 32KiB at a file offset of 32KiB is permitted, however a write of length 32KiB at a file offset of 48KiB is not permitted. The upper limit of iovcnt for pwritev2() is given by the value in stx_atomic_write_segments_max. Torn-write protection only works with O_DIRECT flag, i.e. buffered writes are not supported. To guarantee consistency from the write between a file's in-core state with the storage device, O_SYNC or O_DSYNC must be specified for open(2). The same synchronized I/O guarantees as described in open(2) are provided when these flags or their equivalent flags and system calls are used (e.g., if RWF_SYNC is specified for pwritev2()).

Różnice biblioteki C/jądra

Surowe wywołania systemowe preadv() i pwritev() mają sygnatury wywołań różniące się subtelnie od odpowiadających im w funkcji opakowującej biblioteki GNU C pokazanych w SKŁADNI. Ostatni argument offset, jest rozpakowany przez funkcję opakowującą na dwa argumenty wywołania systemowego:

unsigned long pos_l, unsigned long pos

Argumenty te zawierają 32 bitowy offset w kolejności odpowiednio, od najmniej i od najbardziej znaczącego bitu.

Historyczne różnice biblioteki C/jądra

Aby rozwiązać sytuację, gdy IOV_MAX było tak niskie we wczesnych wersjach Linuksa, funkcje opakowujące readv() i writev() wykonywały pewne dodatkowe działania po wykryciu, że odpowiednie wywołanie systemowe zakończyło się błędem z powodu przekroczenia limitu. W takim wypadku funkcja readv() biblioteki glibc przydzielała tymczasowy bufor, wystarczająco duży, by pomieścić wszystkie elementy określone przez iov, przekazywała ten bufor wywołaniu systemowemu read(2), kopiowała dane z bufora tymczasowego do lokalizacji określonych przez iov, a następnie zwalniała pamięć bufora. Funkcja glibc dla writev() wykonywała analogiczne zadanie, używając bufora tymczasowego i wywołania funkcji write(2).

Potrzeba tych dodatkowych działań funkcji opakowujących glibc przestała istnieć od Linuksa 2.2. Jednak glibc wciąż udostępniał to zachowanie do glibc 2.10. Poczynając od wersji glibc 2.9, funkcje opakowujące wykonywały to działanie tylko jeśli biblioteka wykryła, że system działa pod kontrolą jądra Linux starszego niż Linux 2.6.18 (wybór tej wersji jądra nie ma głębszej przyczyny). Od glibc 2.10 (wymagającej co najmniej Linuksa 2.6.32) funkcje opakowujące glibc bezpośrednio przywołują wywołania systemowe.