MOUNT(8) Administracja systemem MOUNT(8) NAZWA mount - montuje system plikow SKLADNIA mount [-h|-V] mount [-l] [-t typ-syst-pl] mount -a [-fFnrsvw] [-t typ-syst-pl] [-O lista-opcji] mount [-fnrsvw] [-o opcje] urzadzenie|punkt-montowania mount [-fnrsvw] [-t typ-syst-pl] [-o opcje] urzadzenie punkt-montowania mount --bind|--rbind|--move stary-katalog nowy-katalog mount --make-[shared|slave|private|unbindable|rshared|rslave|rprivate|runbindable] punkt-montowania OPIS Wszystkie pliki dostepne w systemie Unix sa zorganizowane w jednym wielkim drzewie, hierarchii plikow, zakorzenionej w /. Pliki te moga byc polozone na wielu urzadzeniach. Polecenie mount umozliwia przylaczenie systemu plikow znajdujacego sie na danym urzadzeniu do wielkiego drzewa plikow. Odwrotnie, polecenie umount(8) powoduje odlaczenie go. System plikow sluzy do kontroli sposobu przechowywania danych na urzadzeniu albo udostepnienia ich w wirtualnej postaci przez siec lub inne uslugi. Standardowa postac polecenia mount to: mount -t typ urzadzenie katalog Nakazuje jadru, by przylaczylo system plikow znaleziony na danym urzadzeniu (ktore jest typu typ) w zadanym katalogu. Opcja -t typ jest opcjonalna. Polecenie mount potrafi zwykle rozpoznac system plikow. Domyslnie, do zamontowania systemu plikow wymagane sa uprawnienia roota. Wiecej informacji znajduje sie ponizej, w rozdziale "Montowanie przez zwyklych uzytkownikow". Poprzednia zawartosc (jesli istniala) i wlasciciel oraz prawa katalogu katalog staja sie niewidzialne na czas przylaczenia (zamontowania) nowego systemu plikow. W tym czasie sciezka katalog odnosi sie do korzenia systemu plikow na podanym urzadzeniu. Jesli podano jedynie urzadzenie lub katalog, na przyklad: mount /katalog to mount szuka punktu montowania (a jesli go nie znajdzie - urzadzenia) w pliku /etc/fstab. Mozna uzyc opcji --target lub --source, aby uniknac niejednoznacznej interpretacji podanego argumentu np.: mount --target /punkt_montowania Ten sam system plikow mozna zamontowac kilka razy, a w niektorych przypadkach (np. sieciowe systemy plikow) moze byc zamontowany wielokrotnie nawet w tym samym punkcie montowania. Polecenie mount nie implementuje zadnych zasad kontrolujacych to zachowanie. Jest to zadanie jadra i zwykle zalezy od danego sterownika systemu plikow. Wyjatkiem jest --all - w tym przypadku wszystkie juz zamontowane systemy plikow zostana zignorowane (wiecej informacji w opisie opcji --all ponizej). Wypisywanie montowan Tryby wypisywania sa utrzymywane tylko dla wstecznej kompatybilnosci. Aby uzyskac spojniejsze i dajace sie konfigurowac wyjscie, prosze korzystac z findmnt(8), w szczegolnosci w swoich skryptach. Prosze zauwazyc, ze znaki kontrolne w nazwach punktow montowania sa zastepowane znakiem "?". Ponizsze polecenie wypisze wszystkie zamontowane systemy plikow (typu typ): mount [-l] [-t typ] Opcja -l ujmuje w zestawieniu rowniez etykiety. Patrz nizej. Wskazywanie urzadzenia i systemu plikow Wiekszosc urzadzen jest wskazywanych przez nazwe pliku (specjalnego urzadzenia blokowego), jak np. /dev/sda1, lecz istnieja inne mozliwosci. Na przyklad w przypadku montowania NFS, urzadzenie moze wygladac tak: knuth.cwi.nl:/katalog. Nazwy urzadzen partycji dysku sa niestabilne i moga ulec zmianie na skutek zmiany konfiguracji sprzetu albo dodaniu lub usunieciu urzadzenia. Z tego wzgledu usilnie zaleca sie uzywanie UUID lub LABEL (etykiet) do identyfikowania systemow plikow i partycji. Obecnie obslugiwane sa nastepujace identyfikatory (znaczniki): LABEL=etykieta Identyfikator systemu plikow czytelny dla czlowieka. Zob. rowniez -L. UUID=uuid Uniwersalny, unikatowy identyfikator systemu plikow. UUID sklada sie zwykle z liczb szesnastkowych oddzielonych minusem. Zob. tez -U. Prosze zauwazyc, ze mount uzywa UUID-ow jako lancuchow tekstowych. UUID-y z wiersza polecen lub fstab(5) nie sa konwertowane do wewnetrznej reprezentacji binarnej. Litery w reprezentacji lancucha UUID powinny byc malymi literami. PARTLABEL=etykieta Identyfikator partycji czytelny dla czlowieka. Identyfikator ten jest niezalezny od systemu plikow i nie zmienia sie po wykonaniu mkfs lub mkswap. Jest obslugiwany np. przez tablice partycji GUID (ang. GUID Partition Table - GPT). PARTUUID=uuid Uniwersalny, unikatowy identyfikator partycji. Identyfikator ten jest niezalezny od systemu plikow i nie zmienia sie po wykonaniu mkfs lub mkswap. Jest obslugiwany np. przez tablice partycji GUID (GPT). ID=id Identyfikator sprzetowego urzadzenia blokowego taki, jak generowany przez udevd. Zwykle opiera sie na WWN (unikalnym identyfikatorze pamieci) i jest nadawany przez producenta sprzetu. Wiecej informacji da wykonanie polecenia ls /dev/disk/by-id; przy czym wymagane jest istnienie tego katalogu oraz dzialajacy udevd. Identyfikator ten nie jest zalecany do ogolnego zastosowania, jako ze nie jest scisle zdefiniowany oraz jest zalezny od udev, regul udev oraz sprzetu. Polecenie lsblk --fs udostepni przeglad systemow plikow, etykiet (LABEL) oraz UUID-ow dla dostepnych urzadzen blokowych. Polecenie blkid -p wypisze szczegoly o systemie plikow na podanym urzadzeniu. Prosze nie zapomniec o tym, ze nie ma gwarancji, iz etykiety i UUID-y sa faktycznie unikalne, szczegolnie jesli kopiuje sie, wspoldzieli lub przenosi urzadzenie. Polecenie lsblk -o +UUID,PARTUUID pozwoli na zweryfikowanie unikalnosci UUID-ow w biezacym systemie. Zalecana metoda jest uzywanie znacznikow (np. UUID=uuid) zamiast dowiazan symbolicznych /dev/disk/by-{label,uuid,id,partuuid,partlabel} udev w pliku /etc/fstab. Znaczniki sa bardziej czytelne, solidne i przenosne. Polecenie mount(8) korzysta wewnetrznie z dowiazan symbolicznych udev, tak wiec ich uzywanie w /etc/fstab nie daje zadnej przewagi nad znacznikami. Aby dowiedziec sie wiecej, prosze zapoznac sie z podrecznikiem libblkid(3). System plikow proc nie jest zwiazany z zadnym urzadzeniem specjalnym i podczas jego montowania, zamiast nazwy urzadzenia, mozna uzyc dowolnego slowa kluczowego, np. proc (zwyczajowy wybor none jest mniej udany: komunikat bledu "none jest juz zamontowany" od umount moze byc mylacy). Pliki /etc/fstab, /etc/mtab i /proc/mounts Plik /etc/fstab (zobacz fstab(5)), moze zawierac wiersze opisujace, gdzie sa zazwyczaj montowane ktore urzadzenia i przy uzyciu jakich opcji. Domyslne polozenie pliku fstab(5) mozna przeslonic opcja wiersza polecen --fstab sciezka (wiecej szczegolow ponizej). Polecenie mount -a [-t typ] [-O lista-opcji] (zwykle podawane w skryptach startowych) powoduje zamontowanie wszystkich systemow plikow wymienionych w fstab (odpowiedniego typu i/lub posiadajace, lub nie, odpowiednie opcje), poza tymi, ktorych wpisy zawieraja slowo kluczowe noauto. Podanie opcji -F spowoduje, ze mount sie rozdzieli na kilka procesow, tak ze systemy plikow beda montowane rownoczesnie. Podczas montowania systemu plikow wymienionego w fstab lub mtab, wystarczy podac w wierszu polecen tylko nazwe urzadzenia lub tylko punkt montowania. Programy mount i umount(8) tradycyjnie opiekowaly sie lista obecnie zamontowanych systemow plikow w pliku /etc/mtab. Obsluga klasycznego pliku /etc/mtab domyslnie jest calkowicie wylaczona przy kompilacji, poniewaz na aktualnych systemach linuksowych lepiej uczynic /etc/mtab dowiazaniem symbolicznym do /proc/mounts. Zwykly plik mtab funkcjonujacy w przestrzeni uzytkownika nie dziala stabilnie z przestrzeniami nazw, kontenerami i innymi zaawansowanymi funkcjami systemu Linux. Jesli obsluga klasycznego pliku mtab jest wlaczona, mozliwe jest korzystanie z niego lub z dowiazania symbolicznego. Jesli nie poda sie argumentow do mount, wypisywana jest lista zamontowanych systemow plikow. Aby przeslonic opcje montowania z /etc/fstab konieczne jest uzycie opcji -o: mount urzadzenie|katalog -o opcje po czym opcje montowania z wiersza polecen zostana dodane do listy opcji z /etc/fstab. To domyslne zachowanie mozna zmienic opcja wiersza polecen --options-mode. Zwyklym zachowaniem jest dzialanie ostatniej opcji, jesli wystepuja sprzeczne. Program mount nie odczytuje pliku /etc/fstab jesli podano urzadzenie (lub LABEL, UUID, ID, PARTUUID lub PARTLABEL) oraz katalog. Na przyklad, aby zamontowac urzadzenie foo w /katalogu: mount /dev/foo /katalog To domyslne zachowanie mozna zmienic opcja wiersza polecen --options-source-force, aby zawsze odczytywac konfiguracje z fstab. W przypadku zwyklych uzytkownikow, mount zawsze odczytuje konfiguracje fstab. Montowanie przez zwyklych uzytkownikow Tradycyjnie, tylko superuzytkownik moze montowac systemy plikow. Jednak jesli fstab w danym wierszu zawiera opcje user, to kazdy moze zamontowac odpowiadajacy temu wpisowi system plikow. Tak wiec, jesli mamy wiersz /dev/cdrom /cd iso9660 ro,user,noauto,unhide to dowolny uzytkownik moze zamontowac system plikow iso9660 umieszczony na wlozonym CD-ROM-ie, poslugujac sie poleceniem mount /cd Prosze zauwazyc, ze mount jest bardzo restrykcyjny w przypadku zwyklych uzytkownikow; wszystkie sciezki podane w wierszu polecen sa weryfikowane, przed przetworzeniem fstab lub wykonaniem programu pomocniczego. Usilnie zaleca sie uzywanie prawidlowego punktu montowania przy podawaniu systemu plikow, w innym przypadku mount moze zwrocic blad. Zlym pomyslem jest na przyklad uzycie zrodla CIFS lub NFS w wierszu polecen. Od util-linux 2.35, mount nie wychodzi, w przypadku gdy uprawnienia uzytkownika sa niezgodnie z wewnetrznymi regulami bezpieczenstwa libmount. Program porzuca wowczas uprawnienia suid i kontynuuje jako zwykly uzytkownik. To zachowanie pozwala na obsluge przypadkow, gdy uprawnienia roota nie sa wymagane (np. systemy plikow w przestrzeni uzytkownika, przestrzen nazw uzytkownika itp). Szczegoly opisuje fstab(5). Tylko uzytkownik, ktory zamontowal system plikow moze ponownie go odmontowac. Jezeli zachodzi potrzeba, by odmontowywac mogl kazdy, w odpowiednim wierszu fstab nalezy zamiast user wpisac users. Opcja owner przypomina opcje user, poza tym, ze dany uzytkownik musi byc wlascicielem odpowiedniego pliku specjalnego. Jest przydatna np. w przypadku /dev/fd, jesli skrypt zgloszeniowy (logowania) czyni danego uzytkownika korzystajacego z konsoli, wlascicielem tego urzadzenia. Opcja group jest podobna, z tym ograniczeniem, ze uzytkownik musi byc czlonkiem grupy pliku specjalnego. Opcja montowania user jest akceptowana, gdy nie okresla zadnej nazwy uzytkownika. Jesli uzyje sie jej w postaci user=ktos, opcja zostanie po cichu zignorowana i bedzie widoczna tylko dla zewnetrznych programow pomocniczych (/sbin/mount.), ze wzgledu na kompatybilnosc z niektorymi sieciowymi systemami plikow. Operacja montowania przez podpiecie (ang. bind mount) Mozliwe jest ponowne zamontowanie czesci systemu plikow w innym miejscu. Sluzy do tego wywolanie: mount --bind stary-katalog nowy-katalog lub za pomoca tego wpisu fstab: /stary-katalog /nowy-katalog none bind Po tym wywolaniu ta sama zawartosc jest dostepna w dwoch miejscach. Wazne jest zrozumienie, ze w wirtualnym systemie plikow jadra (VFS) operacja ta nie tworzy zadnego wezla gorszego sortu, czy specjalnego typu. Jest to jedynie inny sposob na dolaczenie systemu plikow. Informacja o tym, ze system plikow zostal podpiety za pomoca "bind" nie jest nigdzie przechowywana. Stary-katalog i nowy-katalog sa niezalezne od siebie, a stary-katalog moze byc odmontowany. Mozna rowniez zamontowac ponownie pojedynczy plik (na pojedynczym pliku). Jest takze mozliwe uzycie montowania "bind" do utworzenia punktu montowania ze zwyklego katalogu, na przyklad: mount --bind foo foo Wywolanie montowania przez podpiecie dolacza tylko (czesc) pojedynczego systemu plikow, bez mozliwych montowan znajdujacych sie ponizej. Cala hierarchia plikow, uwzgledniajac takie montowania, moze byc dolaczana w drugie miejsce za pomoca: mount --rbind stary-katalog nowy-katalog Prosze zauwazyc, ze opcje montowania systemu plikow zarzadzane przez jadro pozostana takie same, jak te pierwotnego punktu montowania. Opcje montowania w przestrzeni uzytkownika (np. _netdev) nie zostana skopiowane przez mount i trzeba je jawnie podac w wierszu polecenia mount. Od util-linux 2.27 mount pozwala zmieniac opcje montowania przez przekazanie ich razem z --bind np.: mount -o bind,ro foo foo Opcja ta nie jest obslugiwana przez jadro Linux, jest zaimplementowana w przestrzeni uzytkownika przez dodatkowe przemontowanie za pomoca wywolania systemowego mount(2). To rozwiazanie nie jest nierozdzielne (atomowe). Alternatywnym (klasycznym) sposobem utworzenia montowania przez podpiecie, tylko do odczytu, jest operacja przemontowania np.: mount --bind stary-katalog nowy-katalog mount -o remount,bind,ro stary-katalog nowy-katalog Prosze zauwazyc, ze tego typu montowanie utworzy punkt montowania tylko do odczytu (wpis VFS), ale oryginalny superblok systemu plikow wciaz bedzie zapisywalny, tzn. stary-katalog bedzie zapisywalny, a nowy-katalog tylko do odczytu. Mozna rowniez zmienic nastepujace znaczniki wejsciowe wirtualnego systemu plikow: nosuid, nodev, noexec, noatime, nodiratime, relatime i nosymfollow operacja "remount,bind". Inne znaczniki (np. zalezne od systemu plikow) sa po cichu ignorowane. Klasyczne wywolanie systemowe mount(2) nie pozwala zmieniac opcji montowania rekurencyjnie (np. za pomoca -o rbind,ro). Zachowanie rekurencyjne umozliwia nowe wywolanie systemowe jadra mount_setattr(2), ktore jest obslugiwane od biblioteki libmount z util-linux v2.39 przez nowy, eksperymentalny argument "recursive" opcji (np. -o rbind,ro=recursive). Wiecej informacji w rozdziale OPCJE MONTOWANIA NIEZALEZNE OD SYSTEMU PLIKOW. Od util-linux 2.31, mount ignoruje flage bind z /etc/fstab podczas operacji remount (jesli podano "-o remount" w wierszu polecenia). Jest to konieczne do uzyskania pelnej kontroli nad opcjami montowania przy przemontowywaniu za pomoca wiersza polecen. W poprzednich wersjach flaga bind byla zawsze stosowana i nie dalo sie zmienic opcji montowania bez interakcji z semantyka bind. To zachowanie mount nie wplywa na sytuacje, gdy "remount,bind" podano w pliku /etc/fstab. Od util-linux 2.39, mount moze korzystac z nowego API montowan jadra, jesli takie jest dostepne. Ten nowy interfejs jadra udostepnia precyzyjniejszy sposob na prace z atrybutami punktow montowan. Przykladowo, operacja -o bind,rw utworzy wezel w trybie do odczytu i zapisu nawet, gdy pierwotny wezel byl tylko do odczytu. Bylo to niewykonalne za pomoca starego, klasycznego wywolania systemowego mount(2), poniewaz flaga tylko do odczytu VFS byla dziedziczona z pierwotnego wezla. Operacja przenoszenia Przenosi nierozdzielne (atomowo) zamontowane drzewo w inne miejsce. Wywolaniem jest: mount --move stary-katalog nowy-katalog Spowoduje to pojawienie sie zawartosci, ktora wczesniej znajdowala sie w starym-katalogu, w nowym-katalogu. Fizyczne polozenie plikow nie zmienia sie. Istotne jest, ze stary-katalog musi byc punktem montowania. Prosze zauwazyc, ze przeniesienie punktu montowania lezacego pod wspoldzielonym punktem montowania jest nieprawidlowe i niewspierane. Prosze uzyc findmnt -o TARGET,PROPAGATION, aby sprawdzic biezace flagi propagacji. Wspoldzielone operacje na poddrzewach Od Linuksa 2.6.15 mozliwe jest oznaczenie montowania i jego podmontowan jako wspoldzielone (shared), prywatne (private), podrzedne (slave) i niepodpinalne (unbindable). Montowania wspoldzielone udostepniaja mozliwosc tworzenia kopii takich montowan tak, ze montowania i odmontowania ktorejkolwiek z kopii dotyczy ich wszystkich. Montowania podrzedne otrzymuja montowania i odmontowywania z montowania nadrzednego, ale nie dziala to w druga strone. Montowania prywatne nie posiadaja powyzszych wlasciwosci. Montowanie niepodpinalne jest montowaniem prywatnym, ktore nie moze zostac sklonowane za pomoca operacji podpiecia (bind). Szczegolowe wyjasnienia mozna znalezc w pliku dokumentacji w Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt w drzewie zrodel jadra; zob. tez mount_namespaces(7). Obslugiwane sa nastepujace operacje: mount --make-shared punkt-montowania mount --make-slave punkt-montowania mount --make-private punkt-montowania mount --make-unbindable punkt-montowania Nastepujace polecenia pozwalaja na rekurencyjna zmiane typu wszystkich montowan pod danym punktem montowania. mount --make-rshared punkt-montowania mount --make-rslave punkt-montowania mount --make-rprivate punkt-montowania mount --make-runbindable punkt-montowania mount nie odczytuje fstab(5) gdy zadana jest operacja --make-*. Wszystkie potrzebne informacje trzeba podac w wierszu polecenia. Prosze zauwazyc, ze jadro Linux nie pozwala zmieniac wielu flag propagacji pojedynczym wywolaniem systemowym mount(2), flag tych nie mozna rowniez laczyc z innymi opcjami i operacjami montowania. Od util-linux 2.23 polecenia mount mozna uzyc do wykonania wielu zmian propagacji (topologii) jednoczesnie, jednym wywolaniem mount(8) oraz laczenia ich rowniez z innymi operacjami montowania. Flagi propagacji korzystaja z dodatkowych wywolan systemowych mount(2), wykonywanych po pomyslnym zakonczeniu wczesniejszych polecen montowania. Prosze zauwazyc, ze w tym wypadku polecenie nie jest nierozdzielne (atomowe). Flagi propagacji mozna podac w fstab(5) jako opcje montowania (private, slave, shared, unbindable, rprivate, rslave, rshared, runbindable). Na przyklad: mount --make-private --make-unbindable /dev/sda1 /foo jest tym samym co: mount /dev/sda1 /foo mount --make-private /foo mount --make-unbindable /foo OPCJE WIERSZA POLECEN Pelny zestaw opcji uzywanych przy wywolywaniu mount jest ustalany przez pobranie opcji dla danego systemu plikow z fstab, a nastepnie zastosowanie wszelkich opcji podanych argumentem -o, a na koniec opcji -r lub -w, o ile istnieja. Polecenie mount nie przekazuje wszystkich opcji wiersza polecen do programow pomocniczych /sbin/mount.przyrostek. Interfejs pomiedzy mount i programami pomocniczymi opisano ponizej, w rozdziale ZEWNETRZNE PROGRAMY POMOCNICZE. Opcje wiersza polecen, dostepne do polecenia mount to: -a, --all Montuje wszystkie systemy plikow (podanych typow) zawarte w fstab (z wylaczeniem wierszy zawierajacych slowo kluczowe noauto). Systemy plikow sa montowane w kolejnosci, w jakiej wystepuja w fstab. Polecenie mount porownuje zrodlo i cel systemu plikow (i korzen systemu plikow w przypadku montowan bind lub systemu plikow btrfs), aby wykryc juz zamontowane. Tablica jadra z juz zamontowanymi systemami plikow jest buforowana podczas mount --all. Oznacza to, ze wszystkie zduplikowane wpisy fstab zostana zamontowane. Prawidlowa funkcjonalnosc zalezy od /proc (wykrywanie juz zamontowanych systemow plikow) oraz /sys (sprawdzanie znacznikow systemow plikow, takich jak UUID= lub LABEL=). Usilnie zaleca sie montowac systemy plikow /proc i /sys przed wykonywaniem mount -a albo utrzymywac /proc i /sys na poczatku pliku fstab. Opcje --all mozna uzyc rowniez do operacji ponownego montowania (przemontowania). W takim przypadku wszystkie filtry (-t i -O) sa stosowane do tablicy juz zamontowanych systemow plikow. Od wersji 2.35, opcji wiersza polecen -o mozna uzyc do modyfikacji parametrow montowania z fstab (zob. tez --options-mode). Prosze zauwazyc, ze zla praktyka jest uzywanie mount -a do sprawdzenia fstab. Zalecane jest korzystanie w zamian z findmnt --verify. -B, --bind Montuje ponownie poddrzewo w innym miejscu (tak, ze jego zawartosc jest dostepna w obu miejscach). Patrz wyzej w podrozdziale Operacja montowania przez podpiecie (ang. bind mount). -c, --no-canonicalize Nie normalizuje zadnych sciezek ani znacznikow przy montowaniu. Polecenie mount automatycznie normalizuje wszystkie sciezki (z wiersza polecen lub fstab). Opcja moze byc uzyta lacznie z -f do sciezek juz znormalizowanych. Opcja jest przeznaczona dla programow pomocniczych wywolujacych mount -i. Zdecydowanie nie zaleca sie korzystania z tej opcji wiersza polecenia przy normalnych operacjach montowania. Zob. tez opcje montowania X-mount.nocanonicalize. Prosze zauwazyc, ze mount nie przekazuje tej opcji do programow pomocniczych /sbin/mount.typ. -F, --fork (Uzyte w polaczeniu z -a). Dla kazdego urzadzenia tworzy nowy proces rownolegly mount. Powoduje to rownolegly przebieg montowania roznych urzadzen lub roznych serwerow NFS. Zaleta jest wieksza szybkosc: takze przekroczenia czasu dla NFS beda wyznaczane rownolegle. Wada jest to, ze kolejnosc montowania jest niezdefiniowana. Nie mozna zatem zastosowac tej opcji do rownoczesnego montowania /usr i /usr/spool. -f, --fake Powoduje, ze zostanie dokonane wszystko, poza wywolaniami systemowymi zwiazanymi z montowaniem. Opcje --fake pierwotnie zaprojektowano w celu zapisania wpisu do pliku /etc/mtab, bez faktycznego montowania. Plik /etc/mtab nie jest juz utrzymywany w przestrzeni uzytkownika, a od wersji 2.39, operacja montowania moze byc zlozonym lancuchem dzialan z zaleznosciami pomiedzy wywolaniami systemowymi. Opcja --fake wymusza na libmount pomijanie: wszystkich przygotowan zrodel montowan, analizy opcji montowan i samego procesu montowania. Roznica pomiedzy wykonaniem typu fake i zwyklym jest znaczna. Jest to powod, dla ktorego w aktualnej implementacji mount(8), opcja --fake ma znikome znaczenie, i jest utrzymywana glownie ze wzgledu na kompatybilnosc wsteczna. -i, --internal-only Nie wywoluje programu pomocniczego /sbin/mount.system-plikow, nawet jesli taki istnieje. -L, --label etykieta Montuje partycje posiadajaca podana etykiete. -l, --show-labels Doklada etykiety do wyjscia wypisywanego przez mount. Zeby opcja ta mogla dzialac, mount musi miec prawo odczytu urzadzania dyskowego (np. suid root). Mozna ustawic taka etykiete dla ext2, ext3 lub ext4 za pomoca narzedzia e2label(8), zas dla XFS - stosujac xfs_admin(8) lub dla reiserfs - uzywajac reiserfstune(8). -M, --move Przenosi poddrzewo w inne miejsce. Zob. powyzej w podrozdziale Operacja przenoszenia. -m, --mkdir[=tryb] Pozwala na utworzenie katalogu docelowego (punktu montowania), jesli taki jeszcze nie istnieje. Rownowazne "-o X-mount.mkdir[=tryb]"; domyslnym trybem jest 0755. Wiecej informacji w opisie X-mount.mkdir ponizej. --map-groups, --map-users wewn:zewn:liczba Dodaje okreslone mapowania uzytkownika/grupy do mapy X-mount.idmap. Opcje te mozna podawac wielokrotnie, aby utworzyc pelne mapowania dla uzytkownikow i grup. Wiecej szczegolow, w opisie X-mount.idmap ponizej. --map-users /proc/PID/ns/user Uzywa podanej przestrzeni nazw uzytkownika dla mapowan uzytkownika i grupy w montowaniu korzystajacym z mapowan identyfikatorow (typu id-mapped). Jest to alias opcji"-o X-mount.idmap=/proc/PID/ns/user" i nie mozna go podac dwukrotnie, ani laczyc z formatem opcji wewn:zewn:liczba opisanym wyzej. Wiecej szczegolow w opisie *X-mount.idmap*ponizej. -n, --no-mtab Montuje bez zapisywania w /etc/mtab. Jest to niezbedne na przyklad gdy /etc znajduje sie na systemie plikow tylko do odczytu. -N, --namespace przestrzen-nazw Przeprowadza operacje montowania w przestrzeni nazw montowan zdefiniowanej w przestrzeni-nazw. Przestrzen-nazw to albo PID procesu dzialajacego w tej przestrzeni nazw albo plik specjalny reprezentujacy te przestrzen. mount przelacza sie na przestrzen nazw gdy odczytuje /etc/fstab, zapisuje /etc/mtab (lub pisze do /run/mount) i wywoluje mount(2), w innych przypadkach dziala w oryginalnej przestrzeni nazw. Oznacza to, ze docelowa przestrzen nazw nie musi zawierac zadnych bibliotek lub innych wymaganych skladnikow do wykonania wywolania mount(2). Wiecej informacji mozna znalezc w podreczniku mount_namespaces(7). -O, --test-opts opcje Ogranicza grupe systemow plikow do ktorej stosowana jest opcja -a. Podobnie jak -t, z tym wyjatkiem, ze -O jest bezuzyteczna bez opcji -a. Na przyklad polecenie mount -a -O no_netdev montuje wszystkie systemy plikow z wyjatkiem posiadajacych podana opcje netdev w polu opcji pliku /etc/fstab. Rozni sie od -t tym, ze kazda opcja jest dopasowywana dokladnie; a podanie no na poczatku jednej opcji, nie neguje pozostalych. Opcje -t i -O lacza swe dzialanie; to jest polecenie mount -a -t ext2 -O _netdev montuje wszystkie systemy plikow ext2 z opcja _netdev, a nie wszystkie systemy ktore sa albo typu ext2, albo maja podana opcja _netdev. -o, --options opcje Uzywa podanych opcji montowania. Argument opcje jest lista rozdzielona przecinkami. Na przyklad: mount LABEL=moj_dysk -o noatime,nodev,nosuid Prosze zauwazyc, ze kolejnosc opcji ma znaczenie, poniewaz w przypadku wystepowania sprzecznych opcji, pod uwage brana jest ostatnia. Opcje z wiersza polecenia przeslaniaja rowniez domyslnie opcje z fstab. Aby dowiedziec sie wiecej, prosze zapoznac sie z rozdzialami OPCJE MONTOWANIA NIEZALEZNE OD SYSTEMU PLIKOW i OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA ROZNYCH SYSTEMOW PLIKOW. --onlyonce Zmusza polecenie mount do sprawdzenia, czy system plikow nie zostal juz zamontowany. Jest to zachowanie domyslne przy opcji --all; w innych przypadkach zalezy od sterownika systemu plikow w jadrze. Niektore systemy plikow moga byc zamontowane wiecej niz jeden raz, w tym samym punkcie montowania (np. tmpfs). --options-mode tryb Kontroluje sposob laczenia opcji z fstab/mtab z opcjami z wiersza polecen. Tryb moze byc jednym z nastepujacych: ignore (ignoruj), append (dolacz za), prepend (dolacz przed) lub replace (zastap). Tryb append oznacza na przyklad, ze opcje fstab sa dolaczane po opcjach z wiersza polecen. Domyslna wartoscia jest prepend -- co oznacza ze opcje wiersza polecen sa przetwarzane po opcjach fstab. Prosze zauwazyc, ze w przypadku konfliktu, wygrywa opcja znajdujaca sie na koncu. --options-source zrodlo Zrodlo opcji domyslnych. Zrodlo to lista, w ktorej mozna uwzglednic: fstab, mtab i disable, rozdzielana przecinkiem. Wpis disable wylacza fstab i mtab i wlacza --options-source-force. Domyslna wartoscia jest: fstab,mtab. --options-source-force Uzywa opcji z fstab/mtab nawet gdy podano zarowno urzadzenie jak i katalog. -R, --rbind Montuje ponownie poddrzewo wraz ze wszystkimi ewentualnymi montowaniami znajdujacymi sie ponizej, w innym miejscu (tak, ze jego zawartosc jest dostepna w obu miejscach). Patrz wyzej w podrozdziale Operacja montowania przez podpiecie (ang. bind mount). -r, --read-only Montuje system plikow w trybie tylko do odczytu. Synonimem jest -o ro. Prosze zauwazyc ze, w zaleznosci od systemu plikow, stanu i zachowania jadra, system moze wciaz zapisywac na urzadzenie. Na przyklad ext3 lub ext4 odtworzy dziennik, jesli system plikow jest zmodyfikowany (dirty). Aby zapobiec takiemu typowi dostepu do zapisu, mozna zamontowac system plikow ext3 lub ext4 z opcja montowania ro,noload lub ustawic urzadzenie blokowe w trybie tylko do odczytu, patrz polecenie blockdev(8). -s Toleruje nieodpowiednie opcje montowania, zamiast konczyc prace niepowodzeniem. Powoduje to ignorowanie opcji montowania, ktore nie sa obslugiwane przez dany system plikow. Nie wszystkie systemy plikow rozpoznaja te opcje. Obecnie jest ona rozpoznawana jedynie przez program pomocniczy mount.nfs. --source urzadzenie Jesli podano tylko jeden argument dla polecenia montowania, to moze on zostac zinterpretowany jako cel (punkt montowania) lub zrodlo (urzadzenie). Ta opcja pozwala jawnie zdefiniowac, ze argument jest zrodlem montowania. --target katalog Jesli podano tylko jeden argument dla polecenia montowania, to moze on zostac zinterpretowany jako cel (punkt montowania) lub zrodlo (urzadzenie). Ta opcja pozwala jawnie zdefiniowac, ze argument jest celem montowania. --target-prefix katalog Dodaje podany katalog na poczatku wszystkich celow montowan. Przydatne do honorowania zapisow fstab, lecz z punktami montowania w innym miejscu, np. mount --all --target-prefix /chroot -o X-mount.mkdir montuje wszystkie systemy plikow z fstab do katalogu /chroot, przy czym tworzone sa wszystkie brakujace punkty montowan (ze wzgledu na opcje X-mount.mkdir). Patrz tez opcja --fstab, pozwalajaca na uzycie alternatywnego pliku fstab. -T, --fstab sciezka Okresla alternatywny plik fstab. Jesli sciezka jest katalogiem, to pliki w katalogu sa sortowane za pomoca strverscmp(3); pliki zaczynajace sie od "." lub nieposiadajace rozszerzenia .fstab sa ignorowane. Mozna podac te opcje wiecej niz jeden raz. Jest ona wlasciwie przeznaczona dla skryptow chroot i initramfs, gdy podawana jest dodatkowa konfiguracja, poza standardowa konfiguracja systemu. Prosze zauwazyc, ze mount nie przekazuje opcji --fstab programom pomocniczym /sbin/mount.typ, co oznacza, ze alternatywne pliki fstab beda dla nich niewidoczne. Nie jest to problemem przy normalnych montowaniach, ale montowania wykonywane przez uzytkownika (nie roota) zawsze wymagaja fstab w celu weryfikacji jego uprawnien. -t, --types typ_systemu_plikow Argument opcji -t okresla typ systemu plikow. To, jakie typy systemow plikow sa obecnie obslugiwane, zalezy od dzialajacego jadra. Pelna liste mozna uzyskac sprawdzajac pliki /proc/filesystems i /lib/modules/$(uname -r)/kernel/fs. Najpopularniejsze typy to: ext2, ext3, ext4, xfs, btrfs, vfat, sysfs, proc, nfs i cifs. Programy mount i umount(8) obsluguja podtypy systemow plikow. Podtypy sa definiowane przyrostkiem ".podtyp". Przykladowo "fuse.sshfs". Zalecane jest uzywanie notacji podtypow zamiast dodawac jakies przedrostki do zrodla montowania (np. "sshfs#example.com" jest przestarzale). Bez podania opcji -t lub gdy podany jest typ auto, mount postara sie odgadnac wlasciwy typ. mount uzywa do tego celu biblioteki libblkid(3); jesli nie zwroci to niczego, co wyglada znajomo, mount postara sie odczytac plik /etc/filesystems lub, jesli on nie istnieje, /proc/filesystems. Wyprobowane zostana wszystkie wypisane tam typy, z wyjatkiem tych oznaczonych jako "nodev" (np. devpts, proc i nfs). Jesli /etc/filesystems konczy sie wierszem z pojedyncza *, mount odczyta pozniej plik /proc/filesystems. Podczas tych prob, wszystkie typy systemow plikow beda montowane z opcja montowania silent. Typ auto moze byc przydatny do montowanych przez uzytkownika dyskietek. Utworzenie pliku /etc/filesystems przydaje sie do zmiany kolejnosci rozpoznawania (np. do probowania vfat przed msdos lub ext3 przed ext2) lub w przypadku stosowania modulu jadra autoloader. Mozna podac wiecej niz jeden typ, w postaci listy rozdzielonej przecinkami do opcji -t, jak rowniez jako wpis /etc/fstab. Lista typow systemow plikow do opcji -t moze byc poprzedzona slowem no aby okreslic systemy plikow, na ktorych zadna akcja nie powinna byc wykonywana. Przedrostek no nie dziala przy wpisach w /etc/fstab. Przedrostek no moze byc przydatny przy opcji -a. Na przyklad polecenie mount -a -t nomsdos,smbfs montuje wszystkie systemy plikow poza tymi, ktore sa typu msdos lub smbfs. Dla wiekszosci typow, jedyne, co robi program mount, to po prostu wywoluje wywolanie systemowe mount(2), i nie jest tu wymagana zadna szczegolowa wiedza o danym systemie plikow. Jednakze dla kilku typow (jak np. nfs, nfs4, cifs, smbfs, ncpfs) konieczny jest niezaplanowany kod. Systemy plikow nfs, nfs4, cifs, smbfs i ncpfs maja osobny program montujacy. Zeby umozliwic jednolite traktowanie wszystkich typow, mount wywolany z typem typ uruchamia program /sbin/mount.typ (jesli takowy istnieje). Poniewaz rozmaite wersje programu smbmount maja rozne konwencje wywolan, byc moze /sbin/mount.smb bedzie musial byc skryptem powloki, ktory dobierze wlasciwe wywolanie. -U, --uuid uuid Montuje partycje posiadajaca podany uuid. -v, --verbose Wlacza tryb szczegolowy. Od wersji 2.41, jesli dostepne jest nowe API montowan jadra, wypisze rowniez komunikaty informacyjne jadra. -w, --rw, --read-write Montuje system plikow do odczytu i zapisu. Jest to domyslne ustawienie jadra, a mount domyslnie montuje system plikow w trybie tylko do odczytu w przypadku, gdy poprzednie wywolanie systemowe mount(2) z flaga read-write zawiodlo, poniewaz wykonano je na nosniku zabezpieczonym przed zapisem. Synonimem jest -o rw. Prosze zauwazyc, ze podanie -w w wierszu polecenia wymusza na mount pominiecie proby zamontowania w trybie tylko do odczytu na nosnikach zabezpieczonych przed zapisem lub w przypadku systemow plikow juz zamontowanych w trybie tylko do odczytu. -h, --help Wyswietla ten tekst i wychodzi. -V, --version Wyswietla wersje i wychodzi. OPCJE MONTOWANIA NIEZALEZNE OD SYSTEMU PLIKOW Czesc opcji jest przydatna tylko wowczas, gdy znajduja sie w pliku /etc/fstab. Czesc tych opcji moze zostac domyslnie wlaczona lub wylaczona przez jadro systemu. Aby odnalezc biezace ustawienia, prosze sprawdzic opcje w /proc/mounts. Prosze zauwazyc, ze istnieja rowniez domyslne opcje montowania charakterystyczne dla poszczegolnych systemow plikow (zob. np. wynik tune2fs -l dla systemow plikow extN). Uwagi nt. wirtualnego systemu plikow (VFS) Wirtualny system plikow (ang. Virtual File System - VFS) jest warstwa abstrakcji w jadrze, ktora udostepnia interfejs systemu plikow programom w przestrzeni uzytkownika. Zapewnia rowniez abstrakcje wewnatrz jadra, pozwalajaca na wspolistnienie roznych implementacji systemu plikow. Czesc z opcji montowania tyczy sie tylko tej warstwy. Opcje nosuid, noexec, nodiratime, relatime, noatime, strictatime i nosymfollow sa interpretowane tylko przez warstwe wirtualnego systemu plikow jadra i sa stosowane wobec wezla punktu montowania, a nie do samego systemu plikow. Pelny przeglad opcji systemow plikow i VFS da polecenie: findmnt -o TARGET,VFS-OPTIONS,FS-OPTIONS Od v2.39 libmount moze korzystac z nowego interfejsu montowania jadra, aby ustawiac atrybuty VFS rekurencyjnie. Ze wzgledu na kompatybilnosc wsteczna, funkcja ta nie jest domyslnie wlaczona, nawet gdy zazadano operacji rekurencyjnej (takiej jak rbind). Mozna korzystac z nowego argumentu opcji "recursive" np.: mount -orbind,ro=recursive,noexec=recursive,nosuid /foo /bar To rekurencyjnie podpina systemy plikow z /foo do /bar; czyniac /bar i wszystkie jego podmontowania dostepnymi tylko do odczytu oraz "noexec", lecz jedynie /bar bedzie "nosuid". Opcjonalny argument "recursive" do opcji montowania VFS jest EKSPERYMENTALNY. Uwagi nt. ustawienia tylko do odczytu Ustawienie tylko do odczytu (ro lub rw) jest interpretowane przez wirtualny system plikow i przez system plikow, a zalezy to od sposobu w jaki podano opcje w wierszu polecenia mount(8). Ze wzgledu na kompatybilnosc wsteczna, domyslnym zachowanie jest uzycie go do obu warstw, podczas standardowych operacji montowania. Operacja "-o bind,remount,ro" jest stosowana tylko wobec punktu montowania VFS, natomiast operacja "-o remount,ro" jest stosowana wobec VFS oraz superbloku systemu plikow. Takie zachowanie pozwala na tworzenie punktow montowania tylko do odczytu, pozwalajac przy tym na zapisywanie do systemu plikow z innego punktu montowania. Od wersji 2.41, libmount ma mozliwosc uzywania opcjonalnych argumentow vfs i fs (np. ro=fs) okreslajacych do czego stosowane ma byc ustawienie tylko do odczytu. Na przyklad polecenie: mount -o ro=vfs /dev/sdc1 /A zamontuje system plikow do odczytu i zapisu na poziomie superbloku, lecz wezel /A bedzie ustawiony jako tylko do odczytu. W poprzednich wersjach, to uzyskania tego samego rezultatu konieczne bylo przeprowadzenie dodatkowej operacji "-o bind,remount,ro". Ogolne opcje montowania Ponizsze opcje dotycza dowolnego montowanego systemu plikow (choc nie kazdy z systemow plikow faktycznie je honoruje, np. opcja sync wplywa tylko na systemy plikow ext2, ext3, ext4, fat, vfat, ufs i xfs): async Wszelkie operacje wejscia/wyjscia dla tego systemu plikow powinny byc wykonywane asynchronicznie (patrz rowniez opcja sync). atime Nie uzywa funkcji noatime, w zwiazku z czym czas dostepu i-wezla jest kontrolowany przez wartosc domyslna jadra. Patrz rowniez opis opcji montowania relatime i strictatime. noatime Nie wykonuje aktualizacji czasu dostepu w i-wezle polozonym na tym systemie plikow (np. w celu uzyskania szybszego dostepu do bufora wiadomosci, co przyspiesza dzialanie serwerow grup dyskusyjnych). Dziala to dla wszystkich typow i-wezlow (rowniez katalogow), co implikuje nodiratime. auto System plikow moze byc montowany opcja -a. noauto Dany system plikow moze byc montowany tylko wprost (np. opcja -a nie spowoduje jego zamontowania). context=kontekst, fscontext=kontekst, defcontext=kontekst i rootcontext=kontekst Opcja context= jest przydatna podczas montowania systemow plikow, ktore nie obsluguja atrybutow rozszerzonych, takich jak dyskietki lub dyski twarde sformatowane w VFAT lub systemy ktore zwykle nie dzialaja pod SELinuksem, takie jak dyski sformatowane w ext3 lub ext4 ze stacji roboczej nie uzywajacej SELinuksa. Mozna rowniez uzyc opcji context= na systemach plikow, ktorym sie nie ufa, takich jak dyskietki. Pomaga rowniez w kompatybilnosci z systemami plikow obslugujacymi xattr na wczesniejszych wersjach jadra 2.4.. Nawet gdy xattr sa obslugiwane, mozna zawsze oszczedzic czas nie etykietujac kazdego pliku, a przypisujac calemu dyskowi jeden kontekst bezpieczenstwa. Czesto uzywana opcja w przypadku nosnikow wymiennych jest context="system_u:object_r:removable_t. Opcja fscontext= dziala ze wszystkimi systemami plikow, niezaleznie od ich obslugi xattr. Opcja fscontext ustawia nadrzedna etykiete systemu plikow na okreslony kontekst bezpieczenstwa. Etykieta systemu plikow jest oddzielona od poszczegolnych etykiet plikow. Reprezentuje caly system plikow w celu okreslonego typu sprawdzen uprawnien, takich jak podczas montowania lub tworzenia pliku. Poszczegolne etykiety pliku sa wciaz pobierane z xattrs z samych plikow. Opcja context w rzeczywistosci ustawia zsumowany kontekst udostepniany przez fscontext, poza podawaniem samej etykiety poszczegolnych plikow. Mozna ustawic domyslny kontekst bezpieczenstwa do plikow bez etykiety, przy uzyciu opcji defcontext=. Przeslania ona wartosc ustawiona przez zasady (polityke) do plikow bez etykiety i wymaga systemu plikow obslugujacego etykietowanie xattr. Opcja rootcontext= pozwala na jawne podanie etykiety glownego i-wezla systemu plikow przed tym, zanim ten system plikow lub i-wezel stanie sie widoczny dla przestrzeni uzytkownika. Moze byc to przydatne przy wykorzystaniu bezdyskowego Linuksa. Wartosc specjalna @target przypisze aktualny kontekst polozenia docelowego punktu montowania. Prosze zauwazyc, ze jadro odrzuca zadania przemontowania, ktore zawieraja opcje context, nawet gdy nie rozni sie ona od biezacego kontekstu. Uwaga: wartosc context moze zawierac przecinki, ale musi byc wowczas odpowiednio cytowana, poniewaz w przeciwnym wypadku mount zinterpretuje przecinki jako separatory pomiedzy punktami montowan. Prosze nie zapomniec, ze powloka usunie cytowanie, dlatego konieczne jest podwojne cytowanie np.: mount -t tmpfs none /mnt -o \ 'context="system_u:object_r:tmp_t:s0:c127,c456",noexec' Aby dowiedziec sie wiecej, prosze zapoznac sie z selinux(8). defaults Uzywa opcji domyslnych: rw, suid, dev, exec, auto, nouser i async. Prosze zauwazyc, ze rzeczywisty zestaw domyslnych opcji montowania zalezy od jadra i typu systemu plikow. Wiecej szczegolow na poczatku tego rozdzialu. dev Interpretuje specjalne urzadzenia blokowe i znakowe na danym systemie plikow. nodev Nie interpretuje specjalnych urzadzen blokowych ani znakowych na systemie plikow. diratime Aktualizuje czas dostepu katalogu zapisany w i-wezle w danym systemie plikow. Tak jest domyslnie. (Ta opcja jest ignorowana, gdy ustawiono noatime). nodiratime Aktualizuje czas dostepu katalogu zapisany w i-wezle w danym systemie plikow (ta opcja jest dorozumiana, gdy ustawiono noatime). dirsync Aktualizacja wszystkich katalogow w systemie plikow powinna byc wykonywana synchronicznie. Wplywa to na nastepujace wywolania systemowe: creat(2), link(2), unlink(2), symlink(2), mkdir(2), rmdir(2), mknod(2) i rename(2). exec Zezwala na uruchamianie plikow binarnych i innych plikow wykonywalnych. noexec Nie zezwala na bezposrednie wywolanie plikow binarnych w zamontowanym systemie plikow. group Pozwala na zamontowanie tego systemu plikow przez zwyklego uzytkownika, jesli jedna z grup tego uzytkownika pasuje do grup urzadzenia. Opcja ta implikuje opcje nosuid, i nodev (chyba ze sa przeslaniane przez nastepne opcje, jak w wierszu opcji group,dev,suid). iversion Przy kazdej modyfikacji i-wezla zwiekszane jest pole i_version. noiversion Nie zwieksza pola i-wezla i_version. mand Pozwala na blokady obowiazujace (przymusowe) w tym systemie plikow. Zob. fcntl(2). Opcja jest przestarzala od Linuksa 5.15. nomand Nie pozwala na blokady obowiazujace (przymusowe) w systemie plikow. _netdev System plikow znajduje sie na urzadzeniu wymagajacym polaczenia sieciowego (uzywane aby zapobiec montowania przez system takich systemow plikow, dopoki w systemie nie zostanie wlaczona siec). nofail Nie informuje o bledach urzadzenia, jesli ono nie istnieje. relatime Aktualizuje czas dostepu i-wezla relatywnie do czasu modyfikacji lub zmiany. Czas dostepu jest aktualizowany tylko wowczas, jesli poprzedni czas dostepu byl wczesniejszy lub rowny biezacemu czasowi modyfikacji lub zmiany (podobne do noatime, ale nie psuje aplikacji mutt(1) i innych, ktore potrzebuja informacji o tym, czy plik zostal przeczytany od czasu jego ostatniej modyfikacji). Od Linuksa 2.6.30, jadro uzywa domyslnie zachowania udostepnianego przez te opcje (chyba ze podano noatime), a opcja strictatime jest wymagana, aby uzyskac tradycyjny sposob dzialania. Dodatkowo, od Linuksa 2.6.30, czas ostatniego dostepu pliku jest aktualizowany zawsze, jesli wynosi wiecej niz 1 dzien. norelatime Nie uzywa funkcji relatime. Patrz rowniez opcja montowania strictatime. strictatime Pozwala na jawne zadanie pelnych aktualizacji atime. Umozliwia jadru na domyslne uzywanie relatime lub noatime, ale wciaz pozwala warstwie uzytkownika na przesloniecie tych opcji. Aby dowiedziec sie wiecej o domyslnych, systemowych opcjach montowania nalezy zapoznac sie z /proc/mounts. nostrictatime Uzywa domyslnego zachowania jadra dotyczacego aktualizowania czasow dostepu i-wezlow. lazytime Aktualizuje czasy (atime, mtime, ctime) wylacznie w wersji i-wezla pliku przechowywanej w pamieci. Opcja ta zdecydowanie ogranicza zapisy do tablicy i-wezlow, jesli czynione sa czeste, losowe zapisy do wstepnie zaalokowanych plikow. Znaczniki czasu przechowywane na dysku sa aktualizowane tylko wtedy, gdy: o i-wezel musi byc zaktualizowany w zwiazku ze zmiana niezwiazana ze znacznikami czasu o aplikacja wykorzystuje fsync(2), syncfs(2) lub sync(2) o przywrocony (po usunieciu) i-wezel jest wyrzucany z pamieci o minelo ponad 24 godziny od czasu zapisania i-wezla na dysk. nolazytime Nie uzywa funkcji lazytime. suid Honoruje bity lub przywileje plikow set-user-ID i set-group-ID przy wykonywaniu programow z tego systemu plikow. nosuid Nie honoruje bitow lub przywilejow plikow set-user-ID i set-group-ID przy wykonywaniu programow z tego systemu plikow. Dodatkowo, zmiana domeny SELinux wymaga uprawnienia nosuid_transition, ktore z kolei wymaga rowniez funkcji polityki nnp_nosuid_transition. silent Wlacza flage "cicho". loud Wylacza flage "cicho". owner Pozwala kazdemu zwyklemu uzytkownikowi na zamontowanie i odmontowanie systemu plikow, jesli jest on wlascicielem urzadzenia. Opcja ta implikuje opcje nosuid, i nodev (chyba ze sa przeslaniane przez nastepne opcje, jak w wierszu opcji owner,dev,suid). remount Usiluje ponownie zamontowac (przemontowac) juz zamontowany system plikow. Czesto uzywane do zmiany flag montowania systemu, szczegolnie aby umozliwic zapis na systemach tylko do odczytu. Nie zmienia urzadzenia ani punktu montowania. Operacja przemontowywania razem z flaga bind ma specjalna semantyke. Patrz powyzej w podrozdziale Operacja montowania przez podpiecie (ang. bind mount). Domyslnym zachowaniem jadra wobec flag montowania VFS (nodev,nosuid,noexec,ro) jest zresetowanie wszystkich niepodanych flag przy przemontowaniu. To dlatego mount(8) stara sie utrzymac aktualne ustawienia zgodnie z fstab lub /proc/self/mountinfo. Opisane zachowanie domyslne mozna zmienic opcja --options-mode. Rekurencyjna zmiana flag montowania (obslugiwana od v2.39 w systemach z wywolaniem systemowym mount_setattr(2)) np. mount -o remount,ro=recursive, nie stosuje zachowania "zresetuj nieokreslone", lecz dziala jako prosta operacja dodania/usuniecie, a flagi niepodane nie sa modyfikowane. Funkcja ponownego montowania przestrzega standardowego sposobu, w jaki polecenie mount dziala z opcjami z fstab. Oznacza to, ze polecenie mount nie odczytuje fstab (lub mtab) wylacznie wtedy, jesli podano zarowno urzadzenie jak katalog. mount -o remount,rw /dev/foo /katalog Po tym wywolaniu wszystkie stare opcje montowania sa zastepowane, a arbitralne rzeczy z fstab (lub mtab) sa ignorowane, z wyjatkiem opcji loop=, ktora jest tworzona i zarzadzana wewnetrznie przez polecenie mount. mount -o remount,rw /katalog Po tym wywolaniu mount odczytuje fstab i laczy te opcje z opcjami podanymi w wierszu polecen (-o). Jesli we fstab nie bedzie podanego punktu montowania, to zostana uzyte domyslnie opcje montowania z /proc/self/mountinfo. mount zezwala na uzycie opcji --all do ponownego zamontowania juz zamontowanych systemow plikow, ktore pasuja do podanego filtra (-O i -t). Przykladowo: mount --all -o remount,ro -t vfat przemontuje wszystkie juz zamontowane systemy plikow vfat w tryb tylko do odczytu. Kazdy z systemow plikow jest przemontowywany zgodnie z semantyka mount -o remount,ro /katalog. Oznacza to, ze polecenie mount odczyta fstab lub mtab i polaczy te opcje, z opcjami podanymi w wierszu polecenia. ro[=(recursive|vfs|fs)] Montuje system plikow jako tylko do odczytu. Opcjonalnym argumentem jest eksperymentalna funkcja, obslugiwana jedynie przez API montowania jadra korzystajacego z deskryptorow plikow, ktora jest po cichu ignorowana przez starsze wywolanie systemowe mount(2). Argument recursive wymusza rekurencyjne stosowanie atrybutu VFS. Argumenty vfs i fs okreslaja warstwe, na jakiej ma byc zastosowana flaga tylko do odczytu. Argument fs oznacza superblok systemu plikow (unikalne wystapienie systemu plikow w jadrze), a vfs oznacza wezel montowania. Jesli nie poda sie zadnego atrybutu, ustawienie tylko do odczytu jest stosowane na obu warstwach. Wiecej szczegolow w rozdziale Uwagi nt. ustawienia tylko do odczytu. rw[=(recursive|vfs|fs)] Montuje system plikow w trybie do odczytu i zapisu. sync Wszystkie operacje wejscia/wyjscia systemu plikow powinny byc wykonywane synchroniczne. W przypadku nosnikow z ograniczona liczba cykli zapisu (np. niektorych napedow flash) sync moze spowodowac skrocenie trwalosci nosnika. user Pozwala na zamontowanie tego systemu plikow przez zwyklego uzytkownika. Nazwa montujacego uzytkownika jest zapisywana do pliku mtab (lub prywatnego pliku libmount w /run/mount w systemach bez zwyklego mtab), wiec moze on ponownie odmontowac system plikow. Opcja ta implikuje opcje noexec, nosuid, i nodev (chyba ze sa przeslaniane przez nastepne opcje, jak w wierszu opcji user,exec,dev,suid). nouser Zabrania zwyklemu uzytkownikowi montowania systemu plikow. Tak jest domyslnie, przy czym nie implikuje to zadnych innych opcji. users Pozwala kazdemu uzytkownikowi na zamontowanie i odmontowanie tego systemu plikow, nawet gdy zamontowal go inny, zwykly uzytkownik. Opcja ta implikuje opcje noexec, nosuid, i nodev (chyba ze sa przeslaniane przez nastepne opcje, jak w wierszu opcji user,exec,dev,suid). X-* Wszystkie opcje poprzedzone "X-" sa interpretowane jako komentarze lub opcje aplikacji dzialajacych w przestrzeni uzytkownika. Opcje te nie sa przechowywane w przestrzeni uzytkownika (np. pliku mtab), ani przekazywane do programow pomocniczych mount.typ, ani tez do wywolania systemowego mount(2). Sugerowany format to X-nazwa-aplikacji.opcja. x-* Podobnie jak opcje X-*, lecz sa przechowywane na stale w przestrzeni uzytkownika. Oznacza to, ze opcje te sa dostepne rowniez dla umount(8) lub do innych dzialan. Prosze zauwazyc, ze przechowywanie opcji montowania w przestrzeni uzytkownika jest skomplikowane, poniewaz konieczne jest uzywanie narzadzi korzystajacych z biblioteki libmount; nie ma tez gwarancji, ze te opcje beda zawsze dostepne (np. po operacji przeniesienia montowania lub w przestrzeni nazw, ktora nie jest wspoldzielona). Prosze zauwazyc, ze przed util-linux v2.30 opcje x-* nie byly utrzymywane przez libmount, ani przechowywane w przestrzeni uzytkownika (czyli odpowiadaly aktualnej opcji X-*), jednak ze wzgledu na rosnaca liczbe zastosowan (w initrd, systemd itp.) funkcjonalnosc ta zostala rozszerzona, utrzymujac dzialanie istniejacych konfiguracji fstab bez koniecznosci dokonywania zmian. X-mount.auto-fstypes=lista Okresla liste dozwolonych lub zakazanych systemow plikow do celow automatycznego wykrywania systemow plikow. Lista jest rozdzielona przecinkami lista nazw systemow plikow. Automatyczne wykrywanie systemow plikow jest wyzwalane typem systemu plikow "auto" lub gdy nie poda sie typu systemu plikow. Lista jest przetwarzana wg sposobu rozpoznawania wzorcow typow (wiecej szczegolow w opisie opcji -t). Dozwolone sa tylko podane systemy plikow albo wszystkie podane typy sa zakazane, jesli lista jest poprzedzona przedrostkiem "no". Na przyklad X-mount.auto-fstypes="ext4,btrfs" dozwala jedynie ext4 i btrfs, a X-mount.auto-fstypes="novfat,xfs" akceptuje wszystkie systemy plikow poza vfat i xfs. Prosze zauwazyc, ze jako separator pomiedzy opcjami montowania jest uzywany przecinek, co oznacza, ze wartosci automatycznych systemow plikow musza byc poprawnie cytowane; prosze nie zapomniec, ze powloka usunie cytowanie, dlatego konieczne jest podwojne cytowanie np.: mount -t auto -o'X-mount.auto-fstypes="noext2,ext3"' /dev/sdc1 /mnt/test X-mount.mkdir[=tryb] Pozwala na utworzenie docelowego katalogu (punktu montowania), o ile jeszcze nie istnieje. Opcjonalny argument tryb okresla tryb dostepu systemu plikow dla mkdir(2) w zapisie osemkowym. Domyslnym trybem jest 0755. Funkcja ta jest obslugiwana tylko dla roota lub gdy montowanie jest wykonywane bez uprawnien suid. Opcja ta jest obslugiwana rowniez jako x-mount.mkdir, przy czym ten format jest przestarzaly od wersji 2.30. Zob. tez opcja wiersza polecen --mkdir. X-mount.nocanonicalize[=typ] Pozwala na wylaczenie normalizacji sciezek dla zrodel i celow montowania. Domyslnie, polecenie mount tlumaczy wszystkie sciezki na sciezki absolutne bez dowiazan symbolicznych. To zachowanie moze byc jednak nieprzydatne w pewnych sytuacjach, na przyklad przy podpisaniu montowania przez dowiazanie symboliczne lub przez dowiazanie symboliczne poprzez katalog lub inne dowiazanie symboliczne. Opcjonalnym argumentem typ moze byc "source" - zrodlo lub "target" - cel (punktu montowania). Jesli nie poda sie typu, normalizacja jest wylaczona dla obu typow. Ta opcja montowania nie wplywa na konwersje znacznikow zrodla (np. LABEL= lub UUID=) oraz przetwarzanie fstab. The command-line option --no-canonicalize overrides this mount option and affects all path and tag conversions in all situations, but for backward compatibility, it does not modify open_tree syscall flags and does not allow the bind-mount over a symlink use case. Prosze zauwazyc, ze mount(8) wciaz oczyszcza i normalizuje sciezki zrodla i celu podane w wierszu polecenia przez uzytkownikow innych niz root, niezaleznie od ustawienia X-mount.nocanonicalize. X-mount.noloop Nie tworzy i nie montuje urzadzenia petli (loop), nawet jesli zrodlo montowania jest zwyklym plikiem. X-mount.subdir=*katalog Pozwala zamontowac podkatalog z systemu plikow, zamiast jego katalogu glownego. Obecnie, funkcja ta jest zaimplementowana za pomoca tymczasowego zamontowania glownego katalogu systemu plikow w przestrzeni nazw, ktora nie jest dzielona, a nastepnie podpiecie podkatalogu do ostatecznego punktu montowania i odmontowania katalogu glownego. Montowanie podkatalogu uwidacznia sie dla reszty systemu jako operacja niepodzielna, pomimo tego, ze zostala zaimplementowana wieloma wywolaniami systemowymi mount(2). Prosze zauwazyc, ze funkcja ta nie zadziala w sesjach z niedzielonymi, prywatnymi przestrzeniami nazw montowan (po unshare --mount), w starszych jadrach albo z programem mount(8) nieobslugujacym API jadra dotyczacego montowan przy uzyciu deskryptorow plikow. W takim przypadku nalezy wykonac unshare --mount --propagation shared. Ta funkcja jest EKSPERYMENTALNA. X-mount.owner=nazwa-uzytkownika|UID, X-mount.group=grupa|GID Ustawia wlasnosc punktu-montowania po zamontowaniu. Nazwy sa rozwiazywane w docelowej przestrzeni nazw montowan, zob. -N. X-mount.mode=tryb Ustawia tryb punktu-montowania po zamontowaniu. X-mount.idmap=ident-typu:ident-montowania:ident-pierwotny:zakres-ident [ident-typu:ident-montowania:ident-pierwotny:zakres-ident], X-mount.idmap=plik Opcja ta sluzy do utworzenia montowania korzystajacego z mapowan identyfikatorow (typu idmapped). Montowanie takie pozwala na zmiane wlasnosci wszystkich plikow polozonych w danym montowaniu, zgodnie z mapowaniem identyfikatorow powiazanym z przestrzenia nazw uzytkownika. Zmiana wlasnosci jest nierozerwalnie zwiazana z istnieniem danego montowania i jest w nim zlokalizowana. Odpowiednie mapowania identyfikatorow mozna podac na dwa sposoby: o Uzytkownik moze podac mapowania identyfikatorow bezposrednio. Mapowania identyfikatorow musza byc podane zgodnie ze skladnia: ident-typu:ident-montowania:ident-pierwotny:zakres-ident. Podanie u jako przedrostek ident-typu tworzy mapowanie UID-ow, g tworzy mapowania GID-ow, a pominiecie ident-typu lub podanie b tworzy oba typy mapowan: identyfikatorow uzytkownikow i grup. Parametr ident-montowania okresla poczatkowy numer identyfikatora w nowym montowaniu. Parametr ident-pierwotny okresla poczatkowy numer identyfikatora w systemie plikow. Parametr zakres-ident okresla jak wiele identyfikatorow ma byc zmapowanych. Mozna podac wiele mapowan identyfikatorow. Poszczegolne mapowania nalezy rozdzielic spacja. Prosze zauwazyc, ze w pliku /etc/fstab spacje sa interpretowane jako separatory miedzy polami. Aby temu zapobiec, konieczne jest zastapienie spacji przez \040. Oto przyklad: X-mount.idmap=0:0:1\040500:1000:1. Na przyklad mapowanie identyfikatorow: X-mount.idmap=u:1000:0:1 g:1001:1:2 5000:1000:2 tworzy montowanie typu idmapped gdzie UID 0 jest zmapowany do UID-u 1000, GID 1 jest zmapowany do GID-u 1001, GID 2 jest zmapowany do GID-u 1002, UID i GID 1000 jest zmapowany do 5000, a UID i GID 1001 jest zmapowany do 5001, w okreslanym montowaniu. Gdy mapowanie identyfikatorow jest okreslane bezposrednio, do zadanych mapowan identyfikatorow zostanie zaalokowana nowa przestrzen nazw uzytkownika. Ta nowo utworzona przestrzen nazw uzytkownika zostanie dolaczona do montowania. o Uzytkownik moze podac plik przestrzeni nazw uzytkownika. Przestrzen nazw uzytkownika zostanie nastepnie dolaczona do montowania, a mapowania identyfikatorow przestrzeni nazw uzytkownika stana sie mapowaniami identyfikatorow montowania. Na przyklad X-mount.idmap=/proc/PID/ns/user dolaczy do montowania przestrzen nazw uzytkownika procesu o numerze PID. nosymfollow Nie podaza za dowiazaniami symbolicznymi, przy przetwarzaniu sciezek. Wciaz mozna tworzyc dowiazania symboliczne, a polecenia readlink(1), readlink(2), realpath(1) i realpath(3) beda dzialac poprawnie. OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA ROZNYCH SYSTEMOW PLIKOW Niniejszy rozdzial opisuje opcje charakterystyczne dla niektorych systemow plikow. Tam gdzie to mozliwe, nalezy zapoznac sie z podrecznikiem systemowym dotyczacym danego systemu plikow. Kilka z nich wymieniono w ponizszej tabeli. +-------------------+----------------------+ |System(y) plikow | Podrecznik systemowy | +-------------------+----------------------+ |btrfs | btrfs(5) | +-------------------+----------------------+ |cifs | mount.cifs(8) | +-------------------+----------------------+ |ext2, ext3, ext4 | ext4(5) | +-------------------+----------------------+ |fuse | fuse(8) | +-------------------+----------------------+ |nfs | nfs(5) | +-------------------+----------------------+ |tmpfs | tmpfs(5) | +-------------------+----------------------+ |xfs | xfs(5) | +-------------------+----------------------+ Prosze zauwazyc, ze niektore z powyzszych podrecznikow moga byc dostepne dopiero po zainstalowaniu odpowiednich narzedzi. Nastepujace opcje stosuje sie tylko do okreslonych systemow plikow. Sa uporzadkowane wedlug systemu plikow. Wszystkie wystepuja po fladze -o. To, czy opcje sa obslugiwane, zalezy w pewnej mierze od dzialajacego jadra. Wiecej informacji mozna uzyskac w plikach dotyczacych odpowiedniego systemu plikow, w podkatalogu zrodel jadra Documentation/filesystems. Opcje montowania do adfs uid=wartosc i gid=wartosc Ustawia wlasciciela i grupe plikow w danym systemie plikow (domyslnie: uid=gid=0). ownmask=wartosc i othmask=wartosc Ustawia maske praw dla, odpowiednio, uprawnien "wlasciciela" i uprawnien "innych" ADFS (domyslnie, odpowiednio: 0700 i 0077). Zob. tez /usr/src/linux/Documentation/filesystems/adfs.rst. Opcje montowania do affs uid=wartosc i gid=wartosc Ustawia wlasciciela i grupe korzenia systemu plikow (domyslnie: uid=gid=0, lecz opcje uid lub gid bez podanej wartosci pobieraja UID i GID biezacego procesu). setuid=wartosc i setgid=wartosc Ustawia wlasciciela i grupe wszystkich plikow. mode=wartosc Ustawia prawa wszystkich plikow na wartosc & 0777, nie zwazajac na oryginalne prawa. Dodaje prawa przeszukiwania dla katalogow, ktore maja prawo odczytu. Wartosc jest podawana osemkowo. protect Nie dopuszcza do zmian w bitach ochrony systemu plikow. usemp Ustawia UID i GID korzenia systemu plikow na UID i GID punktu montowania, az do pierwszego sync lub umount, a potem kasuje te opcje. Dziwne... verbose Wypisuje informacje o kazdym pomyslnym montowaniu. prefix=lancuch Przedrostek uzywany przed nazwa woluminu, przy podazaniu za dowiazaniem. volume=lancuch Przedrostek (dlugosci najwyzej 30), uzywany przed "/" przy podazaniu za dowiazaniem symbolicznym. reserved=wartosc (Domyslnie: 2.) Liczba nieuzytkowanych blokow na poczatku urzadzenia. root=wartosc Podaje jawnie lokalizacje bloku korzenia (root block). bs=wartosc Podaje rozmiar bloku. Dozwolone wartosci to 512, 1024, 2048, 4096. grpquota|noquota|quota|usrquota Opcje te sa przyjmowane, lecz sa ignorowane (jednakze narzedzia limitow dyskowych (quota) moga reagowac na takie lancuchy w /etc/fstab). Opcje montowania do debugfs System plikow debugfs jest pseudosystemem, montowanym tradycyjnie w /sys/kernel/debug. Z jadrem w wersji 3.4 debugfs ma nastepujace opcje: uid=n, gid=n Ustawia wlasciciela i grupe wszystkich punktow montowania. mode=wartosc Ustawia tryb punktu montowania. Opcje montowania do devpts devpts jest pseudosystemem plikow, tradycyjnie montowanym w /dev/pts. W celu uzyskania pseudoterminala, proces otwiera /dev/ptmx. Jest mu wowczas udostepniany numer pseudoterminala; podporzadkowany pseudoterminal jest dostepny jako /dev/pts/. uid=wartosc i gid=wartosc Ustawia wlasciciela lub grupe nowo tworzonych PTY wedlug zadanych wartosci. Jesli nie podano zadnych, to zostana nadane UID i GID procesu tworzacego. Na przyklad, jesli mamy grupe tty o GID=5, to gid=5 spowoduje, ze nowo tworzone PTY beda nalezec do grupy tty. mode=wartosc Nadaje trybowi nowo tworzonych PTY zadana wartosc. Domyslnie jest to 0600. Wartosc mode=620 i gid=5 powoduje, ze dla nowo utworzonych PTY bedzie domyslnie "mesg y". newinstance Tworzy prywatna instancje systemu plikow devpts tak, ze wskazniki pty zaalokowane w tej nowej kopii sa niezalezne od wskaznikow utworzonych w innych instancjach devpts. Wszystkie montowania devpts bez opcji newinstance wspoldziela ten sam zestaw wskaznikow pty (tj. tryb legacy). Kazde zamontowanie devpts z opcja newinstance tworzy prywatny zestaw wskaznikow pty. Opcja jest uzywana glownie do obslugi kontenerow w jadrze Linux. Zaimplementowano ja w wersjach jadrach Linux od 2.6.29. Co wiecej, ta opcja jest poprawna jedynie, jesli w konfiguracji jadra wlaczono CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES. Aby uzyc tej opcji w sposob efektywny, /dev/ptmx musi byc dowiazaniem symbolicznym do pts/ptmx. Prosze zapoznac sie z plikiem Documentation/filesystems/devpts.txt w drzewie zrodel jadra Linux, aby dowiedziec sie wiecej. ptmxmode=wartosc Ustawia tryb nowego wezla urzadzenia ptmx w systemie plikow devpts. Z obsluga wielu instancji devpts (patrz powyzej: opcja newinstance), kazda kopia posiada prywatny wezel ptmx w katalogu glownym systemu plikow devpts (z reguly dev/pts/ptmx). W celu uzyskania kompatybilnosci ze starszymi wersjami jadra, domyslnym trybem nowego wezla ptmx jest 0000. ptmxmode=wartosc okresla bardziej przydatny tryb dla nowego wezla ptmx i jest wysoce zalecany, gdy podana jest opcja newinstance. Opcja zostala zaimplementowana jedynie w wersjach jadra Linux poczynajac od 2.6.29. Co wiecej, opcja ta jest poprawna jedynie, jesli w konfiguracji jadra wlaczono CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES. Opcje montowania do fat (Uwaga: fat nie jest odrebnym rodzajem systemu plikow, ale wspolna czescia systemow plikow msdos, umsdos i vfat). blocksize={512|1024|2048} Ustawia rozmiar bloku (domyslnie 512). Opcja jest przestarzala. uid=wartosc i gid=wartosc Ustawia wlasciciela i grupe wszystkich plikow (domyslnie: UID i GID biezacego procesu). umask=wartosc Ustawia umask (maske bitowa praw, ktore nie wystepuja). Domyslnie uzywany jest umask biezacego procesu. Wartosc podawana jest osemkowo. dmask=wartosc Ustawia umask stosowany wylacznie do katalogow. Domyslnie uzywany jest umask biezacego procesu. Wartosc podawana jest osemkowo. fmask=wartosc Ustawia umask stosowany wylacznie do zwyklych plikow. Domyslnie uzywany jest umask biezacego procesu. Wartosc podawana jest osemkowo. allow_utime=wartosc Opcja kontroluje sprawdzanie uprawnien mtime/atime. 20 Jesli biezacy proces jest w grupie identyfikatora grupy pliku, mozna zmienic pieczatke czasowa. 2 Inni uzytkownicy moga zmieniac pieczatke czasowa. Wartosc domyslna jest ustawiana z opcji "dmask" (jesli katalog jest zapisywalny, to dozwolone jest rowniez utime(2) tj. ~dmask & 022) Zwykle utime(2) sprawdza czy biezacy proces jest wlascicielem pliku lub czy posiada przywilej CAP_FOWNER. Jednak systemy plikow FAT nie posiadaja na dysku UID ani GID, wiec zwykle sprawdzenie jest zbyt malo elastyczne. Opcja jest remedium na te sytuacje. check=wartosc Mozna wybrac trzy stopnie scislosci: r[elaxed] Akceptowane i rownowazne sobie sa zarowno wielkie, jak i male litery. Czesci dlugich nazw sa obcinane (np. bardzodluganazwa.foobar staje sie bardzodl.foo), poczatkowe i wtracone spacje sa akceptowane jako kazda czesc nazwy (nazwy i rozszerzenia). n[ormal] Podobnie jak "relaxed", lecz wiele znakow specjalnych (jak *, ?, <, spacje, itp.) jest odrzucanych. Tak jest domyslnie. s[trict] Jak "normal", lecz nazwy ktore zawieraja dlugie czesci i znaki specjalne, ktore czasem sa uzywane pod Linuksem, lecz nie sa akceptowane przez MS-DOS (+, = itp.) sa odrzucane. codepage=wartosc Ustawia strone kodowa do konwersji znakow krotkiej nazwy w systemach plikow FAT i VFAT. Domyslnie stosowana jest strona kodowa 437. conv=tryb Przestarzala opcja, moze zwrocic blad lub zostac zignorowana. cvf_format=modul Wymusza na sterowniku stosowanie modulu CVF (Compressed Volume File) cvfmodul_ zamiast automatycznego wykrywania. Jezeli jadro obsluguje kmod, to opcja cvf_format=xxx__ steruje takze ladowaniem na zadanie modulu CVF. Ta opcja jest przestarzala. cvf_option=opcja Opcja przekazywana do modulu CVF. Ta opcja jest przestarzala. debug Wlacza flage debug. Wypisana zostanie wersja i lista parametrow systemu plikow (te dane wypisywane sa tez, jesli parametry wygladaja na niespojne). discard Jesli ustawione, powoduje wydawanie polecen discard/TRIM na urzadzeniu blokowym, gdy bloki sa zwalniane. Jest to przydatne w przypadku urzadzen SSD i alokowania elastycznego/"rzadkiego" w jednostkach LUN. dos1xfloppy Jesli ustawione, uzywa domyslnej, zapasowej konfiguracji BIOS Parameter Block, w zaleznosci od rozmiaru powiazanego urzadzenia. Te statyczne parametry przyjmuja domyslne wartosci DOS-a 1.x dla dyskietek i obrazow dyskietek 160 kiB, 180 kiB, 320 kiB i 360 kiB. errors={panic|continue|remount-ro} Okresla zachowanie FAT przy bledach krytycznych: panika, kontynuacja bez zadnej akcji, lub przemontowanie w tryb tylko do odczytu (tak jest domyslnie). fat={12|16|32} Okresla fat 12-, 16- lub 32-bitowy. To przeslania procedure automatycznego wykrywania typu FAT. Uzywac ostroznie! iocharset=wartosc Zestaw znakow uzywany do konwersji miedzy znakami 8-bitowymi a 16-bitowymi znakami Unikodu. Domyslnym jest iso8859-1. Dlugie nazwy plikow sa przechowywane na dysku w formacie Unicode. nfs={stale_rw|nostale_ro} Te opcje nalezy wlaczyc przy eksporcie systemu plikow FAT przez NFS. stale_rw: Opcja ta zarzadza indeksem (buforem) i-wezlow katalogow uzywanych przez kod zwiazany z nfs do usprawnienia wyszukiwan. Operacje pelnoplikowe (odczyt/zapis) przez NFS sa obslugiwane, ale przy usuwaniu bufora na serwerze NFS moze to powodowac falszywe bledy ESTALE. nostale_ro: Ta opcja bazuje na numerze i-wezla i uchwycie pliku w polozeniu pliku na dysku we wpisie katalogu FAT. Zapewnia to, ze nie zostanie zwrocone ESTALE po usunieciu pliku z bufora i-wezla. Jednak skutkuje to rowniez tym, ze operacja takie jak zmiana nazwy, utworzenie i usuniecie (unlink) moze spowodowac, ze uchwyty plikow wskazujace na jakis plik zaczna wskazywac na inny, powodujac potencjalnie uszkodzenie danych. Z tego powodu, opcja ta montuje jednoczesnie system plikow jako tylko do odczytu. Aby zachowac kompatybilnosc wsteczna, akceptowana jest rowniez opcja -o nfs, ktora daje stale_rw. tz=UTC Opcja wylacza konwersje pieczatek czasowych pomiedzy czasem lokalnym (uzywanym przez Windows na FAT) i UTC (uzywanym wewnetrznie przez Linuksa). Jest to przydatne szczegolnie podczas montowania urzadzen (np. aparatow cyfrowych), ktore sa ustawione na UTC, aby uniknac pulapki zwiazanej z czasem lokalnym. time_offset=minuty Ustawia przesuniecie do przeliczania pieczatek czasowych pomiedzy czasem lokalnym z FAT na UTC, tj. liczba minut zostanie odjeta od kazdej pieczatki czasowej, aby przeliczyc ja do czasu UTC uzywanego wewnetrznie przez Linuksa. Jest to przydatne, gdy strefa czasowa ustawiana przez jadro za pomoca settimeofday(2) nie pokrywa sie ze strefa czasowa systemu plikow. Prosze zauwazyc, ze ta opcja wciaz nie da prawidlowych pieczatek czasowych w przypadkach korzystania z czasu letniego - w innym ustawieniu czasu letniego wystapi godzina roznicy. quiet Wlacza flage quiet (cicho). Proby chown lub chmod nie zwracaja bledow, chociaz sie nie udaja. Uzywac ostroznie! rodir FAT ma atrybut ATTR_RO (tylko do odczytu). W systemie Windows atrybut ten w przypadku katalogu zostanie zignorowany i jest uzywany tylko przez aplikacje, w dodatku jako flaga (np. jest ustawiany dla folderow skonfigurowanych przez uzytkownika). Jesli atrybut ATTR_RO ma sluzyc jako flaga "tylko do odczytu" nawet dla katalogow, prosze ustawic te opcje. showexec Jesli ustawiona, bit wykonywalnosci pliku jest dozwolony tylko, jesli czesc rozszerzenia nazwy jest jedna z .EXE, .COM lub .BAT. Domyslnie nie jest ustawiona. sys_immutable Jesli ustawiona, atrybut ATTR_SYS w FAT jest obslugiwany jak flaga IMMUTABLE w Linuksie. Domyslnie nie jest ustawiona. flush Jesli ustawiona, system plikow bedzie staral sie oproznic bufory na dysk wczesniej niz zwykle. Domyslnie nie jest ustawiona. usefree Uzywa wartosci "wolnych klastrow" ("free clusters"), przechowywanej w FSINFO. Bedzie wykorzystana do pozyskania liczby wolnych klastrow bez skanowania dysku. Nie jest jednak uzywana domyslnie, poniewaz ostatnie wersje Windows niekiedy nie aktualizuja jej poprawnie. W przypadku przekonania, ze wartosc owych "wolnych klastrow" w FSINFO jest poprawna, uzywajac tej opcji mozna zapobiec skanowaniu dysku. dots, nodots, dotsOK=[yes|no] Rozne bezmyslne proby wymuszenia konwencji Uniksa lub DOS-a na systemie plikow FAT. Opcje montowania do hfs creator=cccc, type=cccc Ustawia wartosci creator/type pokazywane przez MacOS-owy Finder, uzywane do tworzenia nowych plikow. Domyslne wartosci: "????". uid=n, gid=n Ustawia wlasciciela i grupe wszystkich plikow (domyslnie: UID i GID biezacego procesu). dir_umask=n, file_umask=n, umask=n Ustawia umask, uzywany do wszystkich katalogow, wszystkich zwyklych plikow lub wszystkich plikow i katalogow. Domyslnie jest to umask biezacego procesu. session=n Ustawia sesje CD-ROM-u do zamontowania. Domyslnie, decyzja jest pozostawiana sterownikowi CD-ROM-u. Opcja nie powiedzie sie, jesli urzadzeniem bedzie cos innego niz CD-ROM. part=n Wybiera numer partycji n z urzadzenia. Ma sens tylko w przypadku CD-ROM-ow. Domyslnie, tablica partycji nie jest w ogole przetwarzana. quiet Nie informuje o nieprawidlowych opcjach montowania. Opcje montowania do hpfs uid=wartosc i gid=wartosc Ustawia wlasciciela i grupe wszystkich plikow (domyslnie: UID i GID biezacego procesu). umask=wartosc Ustawia umask (maske bitowa praw, ktore nie wystepuja). Domyslnie uzywany jest umask biezacego procesu. Wartosc podawana jest osemkowo. case={lower|asis} Konwertuje wszystkie nazwy plikow na male litery lub pozostawia bez zmian (domyslnie: case=lower). conv=tryb Przestarzala opcja, moze zwrocic blad lub zostac zignorowana. nocheck Nie przerywa montowania gdy zawioda pewne kontrole spojnosci. Opcje montowania do iso9660 ISO 9660 jest standardem opisujacym strukture systemu plikow na CD-ROM-ach (system ten jest rowniez wykorzystywany na niektorych plytach DVD; patrz rowniez system plikow udf). Normalne nazwy plikow iso9660 pojawiaja sie w formacie 8.3 (tzn. wystepuja DOS-owe ograniczenia dlugosci nazw plikow), a w dodatku wszystkie znaki pisane sa wielkimi literami. Poza tym nie ma pola wlasciciela, ochrony, liczby dowiazan, zastrzezen dla urzadzen znakowych/blokowych, itd. Rozszerzeniem iso9660 jest Rock Ridge, ktory udostepnia wszystkie te uniksopodobne wlasciwosci. Najprosciej mowiac, dla kazdego wpisu katalogowego istnieja w nim rozszerzenia, ktore uzupelniaja wszystkie informacje. Gdy uzywane jest Rock Ridge, system plikow jest nieodroznialny od normalnego uniksowego systemu plikow (poza tym, ze jest tylko do odczytu, oczywiscie). norock Wylacza korzystanie z rozszerzen Rock Ridge, nawet jesli sa dostepne. Zob. map. nojoliet Wylacza korzystanie z rozszerzen Joliet firmy Microsoft, nawet jesli sa dostepne. Zob. map. check={r[elaxed]|s[trict]} Z check=relaxed, nazwa pliku przed dokonywaniem podgladu jest najpierw przeksztalcana na male litery. Prawdopodobnie ma to znaczenie tylko razem z norock i map=normal (domyslnie: check=strict). uid=wartosc i gid=wartosc Nadaje wszystkim plikom systemu plikow wskazany identyfikator uzytkownika i grupy, byc moze przeslaniajac informacje znalezione w rozszerzeniach Rock Ridge (domyslnie: uid=0,gid=0). map={n[ormal]|o[ff]|a[corn]} Dla woluminow typu innego niz Rock Ridge, normalna translacja nazwy odwzorowuje wielkie litery ASCII na male, porzuca konczace ";1" i zamienia ";" na ".". Z map=off nie jest dokonywana konwersja nazw. Zob. norock. (Domyslnie: map=normal). map=acorn jest podobne do map=normal, ale stosuje takze rozszerzenia Acorn, jesli wystepuja. mode=wartosc Dla woluminow typu innego niz Rock Ridge, nadaje wszystkim plikom wskazane prawa (domyslnie: prawa do odczytu i wykonania dla wszystkich). Wartosci w trybie osemkowym wymagaja 0 na poczatku. unhide Pokazuje rowniez pliki ukryte i powiazane (jesli zwykle pliki i pliki powiazane lub ukryte maja te same nazwy plikow, moze to uczynic zwykle pliki niedostepnymi). block={512|1024|2048} Ustawia rozmiar bloku na wskazana wartosc (domyslnie: block=1024). conv=tryb Przestarzala opcja, moze zwrocic blad lub zostac zignorowana. cruft Jesli starszy bajt dlugosci pliku zawiera inne smieci, warto ustawic te opcje montowania, aby byl ignorowany. Powoduje to, ze maksymalny rozmiar pliku nie moze byc wiekszy niz 16 MB. session=x Wybiera numer sesji na CD wielosesyjnych. sbsector=xxx Sesja zaczyna sie od sektora xxx. Ponizsze opcje sa takie same jak do vfat i podawanie ich ma sens tylko przy uzywaniu plyt zakodowanych przy uzyciu rozszerzen Joliet firmy Microsoft. iocharset=wartosc Zestaw znakow uzywany do konwersji z 16-bitowych znakow Unikodu na CD do 8-bitowych znakow. Domyslnie jest to iso8859-1. utf8 Konwertuje 16-bitowe znaki Unikodu na CD do UTF-8. Opcje montowania do jfs iocharset=nazwa Zestaw znakow, uzywany do konwersji z Unikodu do ASCII. Domyslnie konwersja nie jest przeprowadzana. Prosze uzyc iocharset=utf8 w celu tlumaczen UTF-8. Opcja wymaga ustawienia CONFIG_NLS_UTF8 w pliku jadra .config. resize=wartosc Zmienia wielkosc woluminu do wartosci blokow. JFS obsluguje jedynie powiekszanie woluminu, nie zmniejszanie go. Opcja jest prawidlowa tylko podczas ponownego montowania, gdy wolumin jest zamontowany do odczytu i zapisu. Slowo kluczowe resize bez wartosci, powiekszy wolumin do pelnego rozmiaru partycji. nointegrity Nie zapisuje do dziennika. Glownym zastosowaniem tej opcji jest mozliwosc uzyskania wyzszej wydajnosci przy przywracaniu woluminu z kopii zapasowej. Integralnosc woluminu nie jest gwarantowana, jesli system zostanie nieprawidlowo zamkniety. integrity Domyslne. Zapisuje zmiany metadanych do dziennika. Mozna uzyc tej opcji do ponownego zamontowania woluminu, gdy wczesniej uzyto opcji nointegrity, w celu przywrocenia normalnego zachowania. errors={continue|remount-ro|panic} Definiuje zachowanie przy napotkaniu bledu (albo ignoruje bledy, zaznaczajac tylko system plikow jako bledny i kontynuujac, albo ponownie montuje system plikow na tylko do odczytu, albo panikuje i zatrzymuje system). noquota|quota|usrquota|grpquota Opcje te sa przyjmowane, lecz ignorowane. Opcje montowania do msdos Zobacz opcje do fat. Jesli system plikow msdos wykryje niespojnosc, zglasza blad i ustawia system plikow na tylko do odczytu. System plikow moze byc znowu dostepny do zapisu przez ponowne zamontowanie. Opcje montowania do ncpfs Tak jak przy nfs, implementacja ncpfs oczekuje binarnego argumentu (struct ncp_mount_data) wywolania systemowego mount(2). Argument ten jest konstruowany przez ncpmount(8), a biezaca wersja mount (2.12) nic nie wie o ncpfs. Opcje montowania do ntfs iocharset=nazwa Zestaw znakow stosowany przy zwracaniu nazw plikow. W przeciwienstwie do VFAT, NTFS eliminuje nazwy zawierajace znaki nie dajace sie przeksztalcic. Przestarzale. nls=nazwa Nowa nazwa dla opcji zwanej wczesniej iocharset. utf8 Do konwersji nazw plikow stosuje UTF-8. uni_xlate={0|1|2} Dla 0 (lub "no" albo "false") nie uzywa specjalnych kodowan nieznanych znakow Unikodu. Dla 1 (lub "yes" albo "true") lub 2 uzywa 4-bajtowych sekwencji specjalnych w stylu vfat zaczynajacych sie od ":". Liczba 2 oznacza kodowanie little-endian, a 1 - kodowanie big-endian, z odwroconymi bajtami. posix=[0|1] Jesli jest wlaczone (posix=1), to system plikow rozroznia wielkie i male litery. Nazwy zastepcze 8.3 sa przedstawiane jako dowiazania twarde, a nie pomijane. Ta opcja jest przestarzala. uid=wartosc, gid=wartosc oraz umask=wartosc Ustawia prawa plikow dla danego systemu. Wartosc umask powinna byc podana osemkowo. Domyslnie wlascicielem plikow jest root i nikt inny nie moze ich odczytywac. Opcje montowania do overlay Od Linuksa 3.18 pseudosystem plikow overlay implementuje laczone montowanie dla innych systemow plikow. Overlay laczy dwa systemy plikow - gorny i dolny. Gdy jakas nazwa istnieje w obu systemach plikow, widoczny jest obiekt z gornego, a obiekt z dolnego jest albo ukryty, albo, w przypadku katalogow, laczony z gornym obiektem. Dolnym systemem plikow moze byc dowolny, obslugiwany przez Linuksa system plikow. Nie musi byc on zapisywalny. Dolny system plikow moze byc nawet kolejnym systemem typu overlay. Gorny system plikow zwykle jest zapisywalny i jesli tak jest, musi obslugiwac tworzenie rozszerzonych atrybutow trusted.* oraz zapewniac prawidlowe d_type w odpowiedziach readdir; z tego powodu NFS jest nieodpowiedni. Overlay tylko o odczytu utworzony z dwoch systemow plikow bedacych tylko do odczytu moze korzystac z dowolnego typu systemu plikow. Opcje lowerdir i upperdir sa laczone do zlaczonego katalogu za pomoca: mount -t overlay overlay \ -olowerdir=/dolny,upperdir=/gorny,workdir=/katal-rob /polaczone lowerdir=katalog Dowolny system plikow, nie musi byc zapisywalny. upperdir=katalog Katalog gorny jest zwykle polozony na zapisywalnym systemie plikow. workdir=katalog Katalog roboczy musi byc pustym katalogiem na tym samym systemie plikow, co katalog gorny. userxattr Uzywa przestrzeni nazw xattr "user.overlay." zamiast "trusted.overlay.". Przydatne przy montowaniu overlayfs jako uzytkownik nieuprzywilejowany. redirect_dir={on|off|follow|nofollow} Jesli wlaczono funkcje redirect_dir, to katalog zostanie skopiowany (ale bez zawartosci). Nastepnie rozszerzony atrybut "{trusted|user}.overlay.redirect" jest ustawiany na sciezke pierwotnej lokalizacji z korzenia overlay. Na koncu, katalog jest przenoszony do nowej lokalizacji. on Przekierowania sa wlaczone. off Przekierowania nie sa tworzone, a sa honorowane tylko jesli wlaczono funkcje "redirect_always_follow" w konfiguracji jadra/modulu. follow Przekierowania nie sa tworzone, ale sa honorowane. nofollow Przekierowania nie sa tworzone, ani honorowane (rownowazne "redirect_dir=off" jesli nie wlaczono funkcji "redirect_always_follow"). index={on|off} Indeks i-wezlow. Jesli wylaczono te funkcje, a skopiowany zostanie plik z wieloma dowiazaniami zwyklymi (twardymi), to takie ustawienie "zepsuje" dowiazania. Zmiany nie beda uwzgledniane dla innych nazw odnoszacych sie do tego samego i-wezla. uuid={on|off} Moze sluzyc do zastapienia UUID-u przedmiotowego (ang. underlying) systemu plikow w uchwycie pliku przez null, efektywnie wylaczajac sprawdzanie UUID-u. Moze byc to przydatne w sytuacji, gdy przedmiotowy dysk jest kopiowany i UUID tej kopii zmieni sie. Ma to zastosowanie tylko w przypadku, gdy dolne/gorne/robocze katalogi sa w tym samym systemie plikow, w innych przypadkach awaryjnie zostanie zastosowane zwykle zachowanie. nfs_export={on|off} Gdy przedmiotowe (ang. underlying) systemy plikow obsluguja eksportowanie NFS i funkcja "nfs_export" jest wlaczona, to system plikow overlay moze byc eksportowany do NFS. Gdy funkcja "nfs_export" jest aktywna, copy_up na dolnym obiekcie spowoduje, ze wpis indeksu jest tworzony w katalogu indeksu. Nazwa wpisu indeksu jest szesnastkowym przedstawieniem, skopiowanego w gore, uchwytu pierwotnego pliku. W przypadku obiektu innego niz katalog, wpis indeksu jest dowiazaniem zwyklym do gornego i-wezla. W przypadku obiektu bedacego katalogiem, wpis indeksu ma atrybut rozszerzony ustawiony na "{trusted|user}.overlay.upper", z zakodowanym uchwytem pliku i-wezla gornego katalogu. Przy kodowaniu uchwytu pliku z obiektu systemu plikow overlay, stosowane sa nastepujace reguly: o Dla obiektu niebedacego gornym obiektem, kodowany jest dolny uchwyt pliku z dolnego i-wezla o Dla obiektu indeksowanego, kodowany jest uchwyt dolnego pliku z polozenia copy_up o Dla obiektu czysto gornego, oraz dla nieindeksowanego obiektu gornego, kodowany jest uchwyt gornego pliku z gornego i-wezla. Zakodowany uchwyt pliku overlay obejmuje: o Naglowek, w tym informacje o typie sciezki (np. dolna/gorna) o UUID przedmiotowego systemu plikow o Kodowanie przedmiotowego systemu plikow dla przedmiotowego i-wezla Ten format kodowania jest identyczny z formatem kodowania uchwytu pliku, ktory jest przechowywany w atrybucie rozszerzonym "{trusted|user}.overlay.origin". Przy kodowaniu uchwytu pliku overlay, dokonywane sa nastepujace kroki: o Odnalezienie przedmiotowej warstwy za pomoca UUID-u i informacji o typie sciezki. o Dekodowanie uchwytu pliku przedmiotowego systemu plikow do przedmiotowego dentry. o Dla dolnego uchwytu pliku, odszukanie uchwytu w katalogu indeksu za pomoca nazwy. o Jesli w indeksie zostanie odnalezione wymazanie, zwrocone bedzie ESTALE. W ten sposob reprezentowany jest obiekt overlay, ktory zostal usuniety po tym, jak jego uchwyt pliku zostal zakodowany. o W przypadku innym niz katalogi, utworzenie odlaczonego dentry overlay z zakodowanego przedmiotowego dentry, typu sciezki i i-wezla indeksu, jesli go odnaleziono. o W przypadku katalogow, uzycie polaczonego, zdekodowanego przedmiotowego dentry, typu sciezki i indeksu, do wyszukania polaczonego dentry overlay. Zdekodowanie uchwytu pliku innego niz katalog moze zwrocic odlaczony dentry. copy_up takiego odlaczonego dentry utworzy gorny wpis indeksu, bez gornego aliasu. Jesli system plikow overlay ma wiele nizszych warstw, katalog srodkowej warstwy moze miec "przekierowanie" do nizszego katalogu. Poniewaz "przekierowania" srodkowej warstwy nie sa indeksowane, uchwyt dolnego pliku, ktory zostal zdekodowany z pierwotnego katalogu "przekierowania", nie moze posluzyc do odnalezienia katalogu srodkowej lub gornej warstwy. Podobnie, uchwyt dolnego pliku, ktory zostal zdekodowany z potomka pierwotnego katalogu "przekierowania" nie moze posluzyc do odtworzenia polaczonej sciezki overlay. Aby uniknac wystapienia przypadkow katalogow, ktorych nie da sie odkodowac z uchwytu dolnego pliku, te katalogi sa kopiowane w gore przy kodowaniu i sa kodowane jako uchwyt gornego pliku. W systemie plikow overlay, ktory nie ma gornej warstwy to nie zadziala; eksporty NFS w takiej konfiguracji wymagaja wylaczenia podazania za przekierowaniami (np. "redirect_dir=nofollow"). System plikow overlay nie obsluguje laczenia uchwytow plikow niebedacych katalogami, zatem eksport z konfiguracji exportfs subtree_check spowoduje bledy przy odszukiwaniu plikow poprzez NFS. Gdy funkcja eksportu NFS jest wlaczona, wszystkie wpisu indeksow katalogow sa weryfikowane w trakcie montowania, aby zapewnic, ze gorne uchwyty plikow nie sa nieaktualne. W niektorych przypadkach, ta weryfikacja moze stanowic znaczny narzut. Uwaga: opcje montowania index=off,nfs_export=on sa niekompatybilne z montowaniami do odczytu i zapisu, zatem wywolaja blad. xino={on|off|auto} Wlasciwosc "xino" laczy unikalny identyfikator obiektu z rzeczywistego obiektu st_ino i przedmiotowego (ang. underlying) indeksu fsid. Wlasciwosc "xino" korzysta z wysokich bitow numeru i-wezla dla fsid, poniewaz przedmiotowe systemy plikow rzadko korzystaja z wysokich bitow numerow i-wezlow. W przypadku, gdy podrzedny numer i-wezla przepelni (nadpisze) wysokie bity xino, system plikow overlay awaryjnie nie uzyje dla danego i-wezla zachowania xino. Wiecej informacji o wplywie tej opcji znajduje sie pod adresem: metacopy={on|off} Gdy wlaczona jest wlasciwosc kopiowania wylacznie metadanych w gore, overlayfs skopiuje w gore wylacznie metadane (a nie caly plik), gdy dokonano operacji ograniczajacej sie do zmiany metadanych, takiej jak chown/chmod. Pelny plik zostanie skopiowany w gore pozniej, gdy plik zostanie otworzony do operacji ZAPISU. Innymi slowy, jest to opozniona operacja kopiowania danych, gdzie dane sa kopiowane w gore tylko wtedy, gdy faktycznie zachodzi potrzeba modyfikacji danych. volatile Montowania ulotne nie daja gwarancji przetrwania zalamania. Zaleca sie, aby montowania ulotne byly uzywane tylko wtedy, gdy dane zapisywane do overlay moga byc latwo odtworzone. Zaleta montowania z opcja "volatile" jest to, ze pomija sie wywolania synchronizacji gornego systemu plikow we wszelkiej postaci. Aby uniknac falszywego poczucia bezpieczenstwa, zachowanie syncfs (i fsync) wobec montowan ulotnych jest nieco inne, niz wobec pozostalych VFS. Jesli w gornym systemie plikow zajdzie jakis blad zapisu zwrotnego, po utworzeniu montowania ulotnego, wszelkie funkcje synchronizacji zwroca blad. Po osiagnieciu takiego stanu, system plikow nie zostanie odzyskany, lecz wszystkie nastepne wywolania sync zwroca blad, nawet jesli w gornym katalogu nie mial miejsca nowy blad, od ostatniego wywolania synchronizujacego. Jesli overlay jest zamontowany z opcja "volatile", tworzony jest katalog "$workdir/work/incompat/volatile". Przy nastepnym montowaniu, overlay sprawdza czy katalog ten istnieje, i jesli tak jest - odmowi zamontowania. Jest to istotne wskazanie sytuacji, w ktorej uzytkownik powinien odrzucic katalogi gorny i roboczy i utworzyc nowy. W bardzo niewielu przypadkach, gdy uzytkownik wie, ze system sie nie zalamal, a zawartosc gornego katalogu jest nienaruszona, mozna usunac katalog "volatile". Opcje montowania do reiserfs Reiserfs jest systemem plikow z dziennikiem. conv Nakazuje wersji 3.6 oprogramowania reiserfs, aby zamontowala wersje 3.5 systemu plikow, uzywajac formatu 3.6 dla nowo utworzonych plikow. Ten system plikow nie bedzie juz zgodny z wersja 3.5 narzedzi reiserfs. hash={rupasov|tea|r5|detect} Wybiera funkcje mieszajaca (haszujaca) do znajdowania plikow w katalogach. rupasov Funkcja haszujaca autorstwa Yury'ego Yu. Rupasova. Jest szybka i zachowuje lokalizacje, mapujac nazwy plikow bliskie w porzadku leksykograficznym na bliskie sobie wartosci funkcji. Z powodu wysokiego prawdopodobienstwa kolizji w haszowaniu, ta opcja nie powinna byc uzywana. tea Funkcja Davisa-Meyera zaimplementowana przez Jeremy'ego Fitzhardinge'a. Uzywa mieszania permutujacego bity w nazwie pliku. Wykazuje duza losowosc wynikow i teoretycznie male prawdopodobienstwo kolizji. Moze byc uzywana, jezeli funkcja r5 powoduje bledy EHASHCOLLISION. r5 Zmodyfikowana wersja funkcji rupasov. Uzywana domyslnie i jest najlepszym wyborem, jezeli system plikow nie zawiera duzych katalogow i niezwyklych nazw plikow. detect Powoduje, ze mount wykryje, ktora funkcja mieszajaca jest uzywana, sprawdzajac wlasnie montowany system plikow, i zapisze te informacje w superbloku systemu reiserfs. Ta opcja jest uzyteczna przy pierwszym montowaniu systemu plikow o starym formacie. hashed_relocation Stroi mechanizm przydzielania blokow. Moze powodowac w pewnych okolicznosciach poprawienie wydajnosci systemu. no_unhashed_relocation Stroi mechanizm przydzielania blokow. Moze powodowac w pewnych okolicznosciach poprawienie wydajnosci systemu. noborder Wylacza algorytm przydzielania granicznego wymyslony przez Yury'ego Yu. Rupasova. Moze powodowac w pewnych okolicznosciach poprawienie wydajnosci systemu. nolog Wylacza dziennik. Moze w pewnych sytuacjach spowodowac nieznaczne podniesienie wydajnosci systemu kosztem utracenia szybkiego odzyskiwania danych po krachu systemu. Nawet jesli ta opcja jest wlaczona, reiserfs wciaz przeprowadza wszystkie operacje zwiazane z dziennikiem, ale go nie zapisuje. Prace przy implementacji opcji nolog wciaz trwaja. notail Domyslnie reiserfs przechowuje male pliki i "koncowki plikow" bezposrednio w swoim drzewie. Jest to zachowanie mylace dla niektorych narzedzi uzytkowych takich jak lilo(8). Ta opcja wylacza pakowanie plikow do drzewa. replayonly Powtarza transakcje zapisane w dzienniku, ale nie montuje systemu plikow. Glownie uzywane przez reiserfsck. resize=liczba Opcja przemontowania, ktora pozwala na rozszerzenie partycji reiserfs. Z ta opcja reiserfs przyjmuje, ze na urzadzeniu jest liczba blokow. Opcja jest uzywana z urzadzeniami zarzadzanymi przez menedzera logicznych woluminow (LVM). Istnieje specjalne narzedzie resizer, ktore mozna pobrac z . user_xattr Wlacza rozszerzone atrybuty uzytkownika (Extended User Attributes). Zob. strona podrecznika attr(1). acl Wlacza listy kontroli dostepu (Access Control Lists) POSIX. Zob. strona podrecznika acl(5). barrier=none / barrier=flush Wylacza/wlacza wykorzystanie barier zapisu w kodzie dziennikowania. barrier=none wylacza, a barrier=flush wlacza (domyslnie). Opcja wymaga stosu wejscia/wyjscia zdolnego obsluzyc bariery; jesli reiserfs otrzyma blad przy zapisie barier wylaczy bariery ponownie, wypisujac ostrzezenie. Bariery zapisu wymuszaja poprawna kolejnosc wpisow dziennika na dysku, czyniac ulotne bufory zapisu dysku bezpieczne w uzyciu, z pewnym obnizeniem wydajnosci. Jesli dyski maja w jakis sposob zabezpieczone zasilanie, to wylaczenie barier moze w bezpieczny sposob poprawic wydajnosc. Opcje montowania do ubifs UBIFS jest systemem plikow flash, ktorzy dziala na woluminach UBI. Prosze zauwazyc, ze atime nie jest obslugiwane i jest zawsze wylaczone. Nazwa urzadzenia moze zostac podana jako ubiX_Y numer urzadzenia UBI X, numer woluminu Y ubiY numer urzadzenia UBI 0, numer woluminu Y ubiX:NAZWA numer urzadzenia UBI X, wolumin o nazwie NAZWA ubi:NAZWA numer urzadzenia UBI 0, wolumin o nazwie NAZWA Zamiast : mozna uzyc separatora !. Dostepne sa nastepujace opcje montowania: bulk_read Wlacza bulk-read. Odczyt z wyprzedzeniem VFS jest wylaczany, poniewaz spowalnia system plikow. Bulk-Read jest wewnetrzna optymalizacja. Czesc pamieci flash moze czytac szybciej, jesli dane sa odczytywane za jednym razem, zamiast przy uzyciu kilku zadan odczytu. Na przyklad OneNAND moze wykonac "read-while-load" gdy czyta wiecej niz jedna strone NAND. no_bulk_read Nie wykonuje bulk-read. Tak jest domyslne. chk_data_crc Sprawdza sumy kontrolne CRC-32 danych. Tak jest domyslnie. no_chk_data_crc. Nie sprawdza sum kontrolnych CRC-32 danych. Z ta opcja system plikow nie sprawdza sum kontrolnych CRC-32 danych, lecz sprawdza je wobec wewnetrznych informacji indeksowania. Opcja wplywa jedynie na odczyt, nie na zapis. Sumy CRC-32 sa obliczane zawsze podczas zapisu danych. compr={none|lzo|zlib} Wybiera domyslny tryb kompresji uzywany podczas zapisywania nowych plikow. Nadal da sie odczytac skompresowane pliki, jesli montowanie bedzie wykonane z opcja none. Opcje montowania do udf UDF jest uniwersalnym formatem dysku ("Universal Disk Format") zdefiniowanym przez Optical Storage Technology Association (OSTA) i jest uzywany czesto na DVD-ROM-ach, nierzadko w postaci hybrydowego systemu plikow UDF/ISO-9660. Jest on jednak w pelni uzyteczny jako samodzielny system plikow na plytach, pendrivach i innych urzadzeniach blokowych. Zob. tez iso9660. uid= Czyni wszystkie pliki w systemie plikow wlasnoscia danego uzytkownika. uid=forget mozna podac niezaleznie od (a czesto razem z) uid=; wowczas w UDF nie sa przechowywane identyfikatory uzytkownika. Zapisywany identyfikator uzytkownika stanowi w rzeczywistosci przepelnienie 32 bitow wynoszace -1, zgodnie z definicja standardu UDF. Wartosc podana jest albo jako bedacy prawidlowa nazwa uzytkownika, albo odpowiadajacy identyfikator uzytkownika zapisany liczba dziesietna, albo specjalny lancuch "forget". gid= Czyni wszystkie pliki w systemie plikow wlasnoscia danej grupy. gid=forget mozna podac niezaleznie od (a czesto razem z) gid=; wowczas w UDF nie sa przechowywane identyfikatory grupy. Zapisywany identyfikator grupy stanowi w rzeczywistosci przepelnienie 32 bitow wynoszace -1, zgodnie z definicja standardu UDF. Wartosc podana jest albo jako bedaca prawidlowa nazwa grupy, albo odpowiadajacy identyfikator grupy zapisany liczba dziesietna, albo specjalny lancuch "forget". umask= Uzywa podanych uprawnien jako odwrotnej maski wobec wszystkich odczytywanych i-wezlow systemu plikow. Wartosc podawana jest osemkowo. mode= Jesli ustawiony jest mode=, prawa wszystkich odczytywanych z systemu plikow i-wezlow, niebedacych katalogami, sa ustawiane na podany tryb. Wartosc podawana jest osemkowo. dmode= Jesli ustawiony jest dmode=, prawa wszystkich odczytywanych z systemu plikow i-wezlow, bedacych katalogami, sa ustawiane na podany tryb. Wartosc podawana jest osemkowo. bs= Ustawia rozmiar bloku, Domyslna wartoscia przed wersja 2.6.30 jadra bylo 2048. Od 2.6.30 i przed 4.11, byl to logiczny rozmiar bloku urzadzenia lub awaryjnie 2048. Od 4.11 jest to logiczny rozmiar bloku, a awaryjnie dowolny prawidlowy rozmiar bloku, bedacy wartoscia pomiedzy logicznym rozmiarem bloku urzadzenia a 4096. Wiecej szczegolow opisano w podreczniku mkudffs(8) 2.0+, w rozdzialach COMPATIBILITY (KOMPATYBILNOSC) i BLOCK SIZE (ROZMIAR BLOKU). unhide Pokazuje pliki, ktore inaczej bylyby ukryte. undelete Pokazuje usuniete pliki w listach. adinicb Osadza dane w i-wezle (domyslnie). noadinicb Nie osadza danych w i-wezle. shortad Uzywa krotkich opisow adresow UDF. longad Uzywa dlugich opisow adresow UDF (domyslnie). nostrict Wylacza ustawianie scislej zgodnosci. iocharset= Ustawia zestaw znakow NLS. Wymaga to jadra skompilowanego z opcja CONFIG_UDF_NLS. utf8 Ustawia zestaw znakow UTF-8. Opcje montowania sluzace do debugowania i odzyskiwania novrs Ignoruje Volume Recognition Sequence (sekwencje sluzaca do rozpoznania woluminu) i probuje i tak dokonac montowania. session= Ustawia numer sesji dla nosnika optycznego, zapisanego jako wielosesyjny (domyslnie=ostatnia sesja) anchor= Przeslania polozenie standardowego zakotwiczenia (anchor; domyslnie: 256). lastblock= Ustawia ostatni blok systemu plikow. Nieuzywane, historyczne opcje montowania, ktore moga sie pojawiac i nalezy je usuwac uid=ignore Ignorowane, nalezy korzystac z uid=. gid=ignore Ignorowane, nalezy korzystac z gid=. volume= Niezaimplementowane i ignorowane. partition= Niezaimplementowane i ignorowane. fileset= Niezaimplementowane i ignorowane. rootdir= Niezaimplementowane i ignorowane. Opcje montowania do ufs ufstype=wartosc UFS jest systemem plikow szeroko wykorzystywanym w roznych systemach operacyjnych. Problem stanowia roznice pomiedzy implementacjami. Cechy niektorych z nich sa nieudokumentowane, tak wiec trudno rozpoznac automatycznie typ ufs. Z tego powodu uzytkownik musi okreslic typ ufs za pomoca opcji montowania. Mozliwe wartosci to: old Stary format ufs, jest to typ domyslny, tylko do odczytu (prosze nie zapomniec podac opcji -r). 44bsd Dla systemow plikow utworzonych przez system typu BSD (NetBSD, FreeBSD, OpenBSD). ufs2 Uzywane w FreeBSD 5.x obslugiwanego jako do odczytu i zapisu. 5xbsd Synonim do ufs2. sun Do systemow plikow utworzonych przez SunOS lub Solaris na komputerze Sparc. sunx86 Do systemow plikow utworzonych przez Solaris na x86. hp Do systemow plikow utworzonych przez HP-UX, tylko do odczytu. nextstep Do systemow plikow utworzonych przez NeXTStep (na stacji roboczej NeXT) (obecnie tylko do odczytu). nextstep-cd Do CD-ROM-ow NextStep (block_size == 2048), tylko do odczytu. openstep Do systemow plikow utworzonych przez OpenStep (obecnie tylko do odczytu). Ten sam typ systemow plikow jest rowniez uzywany przez macOS. onerror=wartosc Ustala zachowanie w przypadku bledu: panic Jesli napotkano blad, powoduje panike jadra. [lock|umount|repair] Te opcje montowania obecnie niczego nie robia: po napotkaniu bledu wypisuja tylko komunikat na konsoli. Opcje montowania do umsdos Zobacz opcje do msdos. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez umsdos. Opcje montowania do vfat Przede wszystkim, rozpoznawane sa wszystkie opcje do fat. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez vfat. Ponadto istnieja uni_xlate Tlumaczy nieobslugiwane znaki Unikodu na specjalne sekwencje unikowe. To umozliwia wykonywanie kopii zapasowych i odtwarzanie plikow o nazwach utworzonych ze znakami Unikodu. Bez tej opcji, w wypadku braku mozliwosci konwersji uzywane jest "?". Znakiem unikowym jest ":", poniewaz na systemie vfat jest w innych wypadkach nieprawidlowy. Sekwencja specjalna, ktora bylaby uzyta dla znaku u, gdzie u jest znakiem Unikodu to: ":", (u & 0x3f), ((u>>6) & 0x3f), (u>>12). posix Pozwala, by dwa pliki mialy nazwy rozniace sie tylko wielkoscia liter. Ta opcja jest przestarzala. nonumtail Zanim zacznie probowac nazwa~nr.roz najpierw probuje zrobic krotka nazwe bez numeru kolejnego. utf8 UTF8 jest systemem plikow bezpiecznego 8-bitowego kodowania Unikodu, ktory jest wykorzystywany przez konsole. Ta opcja mozna go wlaczyc dla danego systemu plikow lub wylaczyc za pomoca utf8=0, utf8=no lub utf8=false. Jesli zostanie ustawione uni_xlate, UTF8 jest wylaczane. shortname=tryb Definiuje zachowanie w przypadku tworzenia i wyswietlania nazw plikow mieszczacych sie w schemacie 8.3 znakow. Jesli istnieje dluga nazwa pliku, bedzie zawsze preferowanym sposobem wyswietlania. Istnieja cztery tryby: lower Wymusza na krotkiej nazwie wyswietlanie jej za pomoca malych liter; przechowuje dluga nazwe, gdy nie wszystkie litery krotkiej nazwy sa wielkie. win95 Wymusza na krotkiej nazwie wyswietlanie jej za pomoca wielkich liter; przechowuje dluga nazwe, gdy nie wszystkie litery krotkiej nazwy sa wielkie. winnt Wyswietla krotka nazwe bez zmian; przechowuje dluga nazwe, gdy nie wszystkie litery krotkiej nazwy sa wielkie lub nie wszystkie sa male. mixed Wyswietla krotka nazwe bez zmian; przechowuje dluga nazwe, gdy nie wszystkie litery krotkiej nazwy sa wielkie. Ten tryb jest domyslny od Linuksa 2.6.32. Opcje montowania do usbfs devuid=uid i devgid=gid i devmode=tryb Ustawia wlasciciela i grupe i tryb plikow w plikach urzadzen systemu plikow usbfs (domyslnie: uid=gid=0, mode=0644). Tryb jest podany osemkowo. busuid=uid i busgid=gid i busmode=tryb Ustawia wlasciciela i grupe i tryb plikow w katalogach szyny (bus) systemu plikow usbfs (domyslnie: uid=gid=0, mode=0555). Tryb podany jest osemkowo. listuid=uid i listgid=gid i listmode=tryb Ustawia wlasciciela i grupe i tryb pliku devices (domyslnie: uid=gid=0, mode=0444). Tryb jest podany osemkowo. OBSLUGA DM-VERITY Cel verity device-mappera udostepnia przezroczyste sprawdzanie integralnosci urzadzen blokowych, za pomoca API kryptograficznego jadra (crypto) w trybie tylko do odczytu. Polecenie mount moze otworzyc urzadzenie dm-verity i dokonac weryfikacji integralnosci przed zamontowaniem systemu plikow urzadzenia. Wymaga libcryptsetup w libmount (opcjonalnie za pomoca dlopen(3)). Jesli libcryptsetup obsluguje wyodrebnianie glownego skrotu na juz zamontowanym urzadzeniu, istniejace urzadzenia zostana automatycznie uzyte ponownie, jesli zostana dopasowane. Opcje montowania dm-verity: verity.hashdevice=sciezka Sciezka do urzadzenia drzewa skrotow zwiazanego ze zrodlowym woluminem, przekazywana dm-verity. verity.roothash=szesn Zapisany szesnastkowo skrot glownego verity.hashdevice. Wzajemnie wyklucza sie z verity.roothashfile. verity.roothashfile=sciezka Sciezka do pliku zawierajacego zapisany szesnastkowo skrot glownego verity.hashdevice. Wzajemnie wyklucza sie z verity.roothash. verity.hashoffset=przesuniecie Jesli urzadzenie drzewa skrotow jest osadzone w woluminie zrodlowym, do uzyskania dostepu przez dm-verity do drzewa uzywane jest przesuniecie (domyslnie: 0). verity.fecdevice=sciezka Sciezka do urzadzenia Forward Error Correction (FEC), zwiazanego z woluminem zrodlowym, przekazywana dm-verity. Opcjonalne. Wymaga jadra zbudowanego z CONFIG_DM_VERITY_FEC. verity.fecoffset=przesuniecie Jesli urzadzenie FEC jest osadzone w woluminie zrodlowym, do uzyskania dostepu przez dm-verity do przestrzeni FEC uzywane jest przesuniecie (domyslnie: 0). Opcjonalne. verity.fecroots=wartosc Bajty parzystosci dla FEC (domyslnie: 2). Opcjonalne. verity.roothashsig=sciezka Sciezka do podpisu szesnastkowego lancucha glownego skrotu. Wymaga crypt_activate_by_signed_key() z cryptsetup oraz jadra zbudowanego z CONFIG_DM_VERITY_VERIFY_ROOTHASH_SIG. W przypadku ponownego uzycia urzadzenia, podpisy musza byc uzywane albo przez wszystkie montowania, albo przez zadne z nich. Opcjonalne. verity.oncorruption=ignore|restart|panic Okresla zachowanie jadra przy wykryciu uszkodzenia: zignorowanie, ponowne uruchomienie lub panika jadra. Domyslnie zawiedzie jedynie operacja wejscia/wyjscia. Wymaga Linuksa 4.1 lub nowszego oraz libcrypsetup 2.3.4 lub nowszej. Opcjonalne. Obslugiwane od util-linux v2.35. Przykladowo polecenia: mksquashfs /etc /tmp/etc.raw veritysetup format /tmp/etc.raw /tmp/etc.verity --root-hash-file=/tmp/etc.roothash openssl smime -sign -in /tmp/etc.roothash -nocerts -inkey private.key \ -signer private.crt -noattr -binary -outform der -out /tmp/etc.roothash.p7s mount -o verity.hashdevice=/tmp/etc.verity,verity.roothashfile=/tmp/etc.roothash,\ verity.roothashsig=/tmp/etc.roothash.p7s /tmp/etc.raw /mnt utworza obraz squashfs z katalogu /etc, urzadzenie skrotu verity i zamontuja zweryfikowany obraz systemu plikow w /mnt. Jadro zweryfikuje, czy glowny skrot jest podpisany kluczem ze zbioru kluczy jadra, jesli uzywany jest roothashsig. OBSLUGA URZADZENIA PETLI (LOOP) Kolejnym mozliwym typem jest montowanie poprzez urzadzenie loop. Na przyklad, polecenie mount /tmp/disk.img /mnt -t vfat -o loop=/dev/loop3 ustawi urzadzenie loop /dev/loop3 tak, aby odpowiadal plikowi /tmp/disk.img, a nastepnie zamontuje to urzadzenie w /mnt. Jesli nie podano jawnie urzadzenia petli (tylko opcje "-o loop"), to mount sprobuje znalezc jakies nieuzywane urzadzenie petli i go uzyc, na przyklad mount /tmp/disk.img /mnt -o loop Polecenie mount automatycznie tworzy urzadzenie loop ze zwyklego pliku, jesli nie podano systemu plikow lub system plikow jest znany libblkid, na przyklad: mount /tmp/disk.img /mnt mount -t ext4 /tmp/disk.img /mnt Ten typ montowan zna trzy opcje, loop, offset i sizelimit, ktore sa tak naprawde opcjami do losetup(8) (opcje te moga byc uzywane oprocz opcji specyficznych dla danego systemu plikow). Od Linuksa 2.6.25 obslugiwane jest samozniszczenie urzadzen loop, co oznacza, ze kazde urzadzenie loop przydzielone przez mount zostanie zwolnione przez umount niezaleznie od /etc/mtab. Mozna rowniez zwolnic urzadzenie petli recznie, przy uzyciu losetup -d lub umount -d. Od util-linux v2.29, mount uzywa ponownie urzadzenia petli, zamiast inicjowac nowe, jesli ten sam powiazany plik, jest juz uzywany dla jakiegos urzadzenia petli, z tym samym przesunieciem (offset) i limitem rozmiaru (sizelimit). Jest to konieczne, aby uniknac uszkodzenia systemu plikow. STATUS ZAKONCZENIA mount posiada nastepujace wartosci statusu zakonczenia (bity moga byc zlozone uzywajac alternatywy - OR): 0 sukces 1 nieprawidlowe wywolanie lub uprawnienia 2 blad systemu (brak pamieci, niemoznosc wykonania fork, nie ma wiecej urzadzen loop) 4 wewnetrzny blad mount 8 przerwanie przez uzytkownika 16 problemy podczas zapisu lub blokowania /etc/mtab 32 niepowodzenie montowania 64 czesc montowan powiodla sie Polecenie mount -a zwraca 0 (wszystkie sie powiodly), 32 (wszystkie sie nie powiodly) lub 64 (czesc sie powiodla, a czesc nie). 126 Nie udalo sie wykonac zewnetrznego programu pomocniczego /sbin/mount. (od util-linux v2.41) ZEWNETRZNE PROGRAMY POMOCNICZE Skladnia zewnetrznych programow pomocniczych mount jest nastepujaca: /sbin/mount.przyrostek spec katalog [-sfnv] [-N przestrzen-nazw] [-o opcje] [-t typ.podtyp] gdzie przyrostek jest typem systemu plikow, a opcje -sfnvoN maja to samo znaczenie, co standardowe opcje mount. Opcja -t jest uzywana do systemow plikow z obsluga podtypow (np. /sbin/mount.fuse -t fuse.sshfs). Polecenie mount nie przekazuje opcji montowania unbindable, runbindable, private, rprivate, slave, rslave, shared, rshared, auto, noauto, comment, x-*, loop, offset, ani sizelimit do programow pomocniczych mount.. Wszystkie inne opcje sa uzywane w postaci listy (rozdzielonej przecinkami) przekazanej jako argument do opcji -o. Wartosc statusu zakonczenia programu pomocniczego jest zwracana jako status zakonczenia mount(8). Wartosc 126 jest ustawiona, jesli odnaleziono program pomocniczy, lecz execl() zawiodlo. SRODOWISKO LIBMOUNT_FORCE_MOUNT2={always|never|auto} wymusza uzycie klasycznego wywolania systemowego mount(2) (wymaga obslugi nowego API montowan korzystajacego z deskryptorow plikow). Domyslnie: auto; w takim przypadku libmount probuje zachowac sie madrzej i korzysta z klasycznego mount(2) tylko w przypadku znanych problemow. Jesli nowe API montowan jest niedostepne, libmount wciaz moze korzystac z tradycyjnego mount(2), choc LIBMOUNT_FORCE_MOUNT2 jest ustawione na never. LIBMOUNT_FSTAB= przeslania domyslne polozenie pliku fstab (ignorowane dla suid) LIBMOUNT_DEBUG=all wlacza komunikaty debugowania biblioteki libmount LIBBLKID_DEBUG=all wlacza wyjscie debugowania libblkid LOOPDEV_DEBUG=all wlacza wyjscie debugowania konfiguracji urzadzenia loop PLIKI Zob. tez rozdzial "Pliki /etc/fstab, /etc/mtab i /proc/mounts" powyzej /etc/fstab tabela systemow plikow /run/mount uruchomieniowy, prywatny katalog libmount /etc/mtab tabela zamontowanych systemow plikow lub dowiazanie symboliczne do /proc/mounts /etc/mtab~ blik blokady (nieuzywany w systemach z dowiazaniem symbolicznym mtab) /etc/mtab.tmp plik tymczasowy (nieuzywany w systemach z dowiazaniem symbolicznym mtab) /etc/filesystems lista systemow plikow do wyprobowania HISTORIA Polecenie mount pojawilo sie w wersji 5 AT&T UNIX. USTERKI Jest mozliwe, ze uszkodzony system plikow spowoduje zalamanie systemu. Niektore linuksowe systemy plikow nie obsluguja -o sync i -o dirsync (systemy ext2, ext3, ext4, fat i vfat obsluguja synchroniczne odswiezania (updates) (a la BSD), gdy zostana zamontowane z opcja sync). Opcja -o remount moze nie byc w stanie zmienic parametrow montowania (np. wszystkie parametry ext2fs, poza sb, daja sie zmieniac przy ponownym montowaniu, lecz nie mozna zmienic gid czy umask dla fatfs). Zdarza sie, ze pliki /etc/mtab i /proc/mounts nie odpowiadaja sobie, na systemach ze zwyklym plikiem mtab. Pierwszy plik opiera sie wylacznie na opcjach polecen mount, a zawartosc drugiego zalezy rowniez od jadra i innych ustawien (np. na zdalnym serwerze NFS - w szczegolnych przypadkach, polecenie mount moze dawac niepewne informacje o punkcie montowania NFS; plik /proc/mounts zawiera z reguly pewniejsze informacje). Jest to kolejny powod do zastapienia pliku mtab dowiazaniem symbolicznym do pliku /proc/mounts. W w systemie plikow NFS, sprawdzanie plikow, do ktorych odniesieniami sa deskryptory plikow (tj. rodziny funkcji fcntl i ioctl) moze powodowac niespojny rezultat, z powodu braku sprawdzania spojnosci w jadrze, nawet gdy uzywana jest opcja montowania noac. Opcja loop uzywana razem z opcjami offset lub sizelimit moze nie powiesc sie, gdy uzywa sie starszych jader, a polecenie mount nie moze potwierdzic, ze rozmiar urzadzenia blokowego zostal skonfigurowany zgodnie z zadaniem. Mozna to obejsc wywolujac recznie polecenie losetup(8) przed wywolaniem polecenia mount juz ze skonfigurowanym urzadzeniem blokowym. AUTORZY Karel Zak ZOBACZ TAKZE mount(2), umount(2), filesystems(5), fstab(5), nfs(5), xfs(5), mount_namespaces(7), xattr(7), e2label(8), findmnt(8), losetup(8), lsblk(8), mke2fs(8), mountd(8), nfsd(8), swapon(8), tune2fs(8), umount(8), xfs_admin(8) ZGLASZANIE BLEDOW Problemy nalezy zglaszac w systemie sledzenia bledow . DOSTEPNOSC Polecenie mount jest czescia pakietu util-linux, ktory mozna pobrac ze strony Archiwum jadra Linux . util-linux 2.41 2025-03-29 MOUNT(8)