'\" t
.\"     Title: mount
.\"    Author: [see the "AUTHOR(S)" section]
.\" Generator: Asciidoctor 2.0.23
.\"      Date: 2025-03-29
.\"    Manual: Administracja systemem
.\"    Source: util-linux 2.41
.\"  Language: English
.\"
.TH "MOUNT" "8" "2025-03-29" "util\-linux 2.41" "Administracja systemem"
.ie \n(.g .ds Aq \(aq
.el       .ds Aq '
.ss \n[.ss] 0
.nh
.ad l
.de URL
\fI\\$2\fP <\\$1>\\$3
..
.als MTO URL
.if \n[.g] \{\
.  mso www.tmac
.  am URL
.    ad l
.  .
.  am MTO
.    ad l
.  .
.  LINKSTYLE blue R < >
.\}
.SH "NAZWA"
mount \- montuje system plików
.SH "SKŁADNIA"
.sp
\fBmount\fP [\fB\-h\fP|\fB\-V\fP]
.sp
\fBmount\fP [\fB\-l\fP] [\fB\-t\fP \fItyp\-syst\-pl\fP]
.sp
\fBmount\fP \fB\-a\fP [\fB\-fFnrsvw\fP] [\fB\-t\fP \fItyp\-syst\-pl\fP] [\fB\-O\fP \fIlista\-opcji\fP]
.sp
\fBmount\fP [\fB\-fnrsvw\fP] [\fB\-o\fP \fIopcje\fP] \fIurządzenie\fP|\fIpunkt\-montowania\fP
.sp
\fBmount\fP [\fB\-fnrsvw\fP] [\fB\-t\fP \fItyp\-syst\-pl\fP] [\fB\-o\fP \fIopcje\fP] \fIurządzenie punkt\-montowania\fP
.sp
\fBmount\fP \fB\-\-bind\fP|\fB\-\-rbind\fP|\fB\-\-move\fP \fIstary\-katalog nowy\-katalog\fP
.sp
\fBmount\fP \fB\-\-make\-\fP[\fBshared\fP|\fBslave\fP|\fBprivate\fP|\fBunbindable\fP|\fBrshared\fP|\fBrslave\fP|\fBrprivate\fP|\fBrunbindable\fP] \fIpunkt\-montowania\fP
.SH "OPIS"
.sp
Wszystkie pliki dostępne w systemie Unix są zorganizowane w jednym wielkim drzewie, hierarchii plików, zakorzenionej w \fI/\fP. Pliki te mogą być położone na wielu urządzeniach. Polecenie \fBmount\fP umożliwia przyłączenie systemu plików znajdującego się na danym urządzeniu do wielkiego drzewa plików. Odwrotnie, polecenie \fBumount\fP(8) powoduje odłączenie go. System plików służy do kontroli sposobu przechowywania danych na urządzeniu albo udostępnienia ich w wirtualnej postaci przez sieć lub inne usługi.
.sp
Standardowa postać polecenia \fBmount\fP to:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount \-t\fP \fItyp urządzenie katalog\fP
.br
.RE
.ll
.sp
Nakazuje jądru, by przyłączyło system plików znaleziony na danym \fIurządzeniu\fP (które jest typu \fItyp\fP) w zadanym \fIkatalogu\fP. Opcja \fB\-t\fP \fItyp\fP jest opcjonalna. Polecenie \fBmount\fP potrafi zwykle rozpoznać system plików. Domyślnie, do zamontowania systemu plików wymagane są uprawnienia roota. Więcej informacji znajduje się poniżej, w rozdziale "Montowanie przez zwykłych użytkowników". Poprzednia zawartość (jeśli istniała) i właściciel oraz prawa katalogu \fIkatalog\fP stają się niewidzialne na czas przyłączenia (zamontowania) nowego systemu plików. W tym czasie ścieżka \fIkatalog\fP odnosi się do korzenia systemu plików na podanym \fIurządzeniu\fP.
.sp
Jeśli podano jedynie urządzenie lub katalog, na przykład:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount\fP \fI/katalog\fP
.br
.RE
.ll
.sp
to \fBmount\fP szuka punktu montowania (a jeśli go nie znajdzie – urządzenia) w pliku \fI/etc/fstab\fP. Można użyć opcji \fB\-\-target\fP lub \fB\-\-source\fP, aby uniknąć niejednoznacznej interpretacji podanego argumentu np.:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount \-\-target\fP \fI/punkt_montowania\fP
.br
.RE
.ll
.sp
Ten sam system plików można zamontować kilka razy, a w niektórych przypadkach (np. sieciowe systemy plików) może być zamontowany wielokrotnie nawet w tym samym punkcie montowania. Polecenie \fBmount\fP nie implementuje żadnych zasad kontrolujących to zachowanie. Jest to zadanie jądra i zwykle zależy od danego sterownika systemu plików. Wyjątkiem jest \fB\-\-all\fP \- w tym przypadku wszystkie już zamontowane systemy plików zostaną zignorowane (więcej informacji w opisie opcji \fB\-\-all\fP poniżej).
.SS "Wypisywanie montowań"
.sp
Tryby wypisywania są utrzymywane tylko dla wstecznej kompatybilności.
.sp
Aby uzyskać spójniejsze i dające się konfigurować wyjście, proszę korzystać z \fBfindmnt\fP(8), \fBw szczególności w swoich skryptach\fP. Proszę zauważyć, że znaki kontrolne w nazwach punktów montowania są zastępowane znakiem "?".
.sp
Poniższe polecenie wypisze wszystkie zamontowane systemy plików (typu \fItyp\fP):
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount\fP [\fB\-l\fP] [\fB\-t\fP \fItyp\fP]
.br
.RE
.ll
.sp
Opcja \fB\-l\fP ujmuje w zestawieniu również etykiety. Patrz niżej.
.SS "Wskazywanie urządzenia i systemu plików"
.sp
Większość urządzeń jest wskazywanych przez nazwę pliku (specjalnego urządzenia blokowego), jak np. \fI/dev/sda1\fP, lecz istnieją inne możliwości. Na przykład w przypadku montowania NFS, \fIurządzenie\fP może wyglądać tak: \fIknuth.cwi.nl:/katalog\fP.
.sp
Nazwy urządzeń partycji dysku są niestabilne i mogą ulec zmianie na skutek zmiany konfiguracji sprzętu albo dodaniu lub usunięciu urządzenia. Z tego względu usilnie zaleca się używanie UUID lub LABEL (etykiet) do identyfikowania systemów plików i partycji. Obecnie obsługiwane są następujące identyfikatory (znaczniki):
.sp
LABEL=\fIetykieta\fP
.RS 4
Identyfikator systemu plików czytelny dla człowieka. Zob. również \fB\-L\fP.
.RE
.sp
UUID=\fIuuid\fP
.RS 4
Uniwersalny, unikatowy identyfikator systemu plików. UUID składa się zwykle z liczb szesnastkowych oddzielonych minusem. Zob. też \fB\-U\fP.
.sp
Proszę zauważyć, że \fBmount\fP używa UUID\-ów jako łańcuchów tekstowych. UUID\-y z wiersza poleceń lub \fBfstab\fP(5) nie są konwertowane do wewnętrznej reprezentacji binarnej. Litery w reprezentacji łańcucha UUID powinny być małymi literami.
.RE
.sp
PARTLABEL=\fIetykieta\fP
.RS 4
Identyfikator partycji czytelny dla człowieka. Identyfikator ten jest niezależny od systemu plików i nie zmienia się po wykonaniu \fBmkfs\fP lub \fBmkswap\fP. Jest obsługiwany np. przez tablicę partycji GUID (ang. GUID Partition Table \- GPT).
.RE
.sp
PARTUUID=\fIuuid\fP
.RS 4
Uniwersalny, unikatowy identyfikator partycji. Identyfikator ten jest niezależny od systemu plików i nie zmienia się po wykonaniu \fBmkfs\fP lub \fBmkswap\fP. Jest obsługiwany np. przez tablicę partycji GUID (GPT).
.RE
.sp
ID=\fIid\fP
.RS 4
Identyfikator sprzętowego urządzenia blokowego taki, jak generowany przez udevd. Zwykle opiera się na WWN (unikalnym identyfikatorze pamięci) i jest nadawany przez producenta sprzętu. Więcej informacji da wykonanie polecenia \fBls /dev/disk/by\-id\fP; przy czym wymagane jest istnienie tego katalogu oraz działający udevd. Identyfikator ten nie jest zalecany do ogólnego zastosowania, jako że nie jest ściśle zdefiniowany oraz jest zależny od udev, reguł udev oraz sprzętu.
.RE
.sp
Polecenie \fBlsblk \-\-fs\fP udostępni przegląd systemów plików, etykiet (LABEL) oraz UUID\-ów dla dostępnych urządzeń blokowych. Polecenie \fBblkid \-p <urządzenie>\fP wypisze szczegóły o systemie plików na podanym urządzeniu.
.sp
Proszę nie zapomnieć o tym, że nie ma gwarancji, iż etykiety i UUID\-y są faktycznie unikalne, szczególnie jeśli kopiuje się, współdzieli lub przenosi urządzenie. Polecenie \fBlsblk \-o +UUID,PARTUUID\fP pozwoli na zweryfikowanie unikalności UUID\-ów w bieżącym systemie.
.sp
Zalecaną metodą jest używanie znaczników (np. \fBUUID\fP=\fIuuid\fP) zamiast dowiązań symbolicznych \fI/dev/disk/by\-{label,uuid,id,partuuid,partlabel}\fP udev w pliku \fI/etc/fstab\fP. Znaczniki są bardziej czytelne, solidne i przenośne. Polecenie \fBmount\fP(8) korzysta wewnętrznie z dowiązań symbolicznych udev, tak więc ich używanie w \fI/etc/fstab\fP nie daje żadnej przewagi nad znacznikami. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z podręcznikiem \fBlibblkid\fP(3).
.sp
System plików \fIproc\fP nie jest związany z żadnym urządzeniem specjalnym i podczas jego montowania, zamiast nazwy urządzenia, można użyć dowolnego słowa kluczowego, np. \fIproc\fP (zwyczajowy wybór \fInone\fP jest mniej udany: komunikat błędu "none jest już zamontowany" od \fBumount\fP może być mylący).
.SS "Pliki /etc/fstab, /etc/mtab i /proc/mounts"
.sp
Plik \fI/etc/fstab\fP (zobacz \fBfstab\fP(5)), może zawierać wiersze opisujące, gdzie są zazwyczaj montowane które urządzenia i przy użyciu jakich opcji. Domyślne położenie pliku \fBfstab\fP(5) można przesłonić opcją wiersza poleceń \fB\-\-fstab\fP \fIścieżka\fP (więcej szczegółów poniżej).
.sp
Polecenie
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount \-a\fP [\fB\-t\fP \fItyp\fP] [\fB\-O\fP \fIlista\-opcji\fP]
.br
.RE
.ll
.sp
(zwykle podawane w skryptach startowych) powoduje zamontowanie wszystkich systemów plików wymienionych w \fIfstab\fP (odpowiedniego typu i/lub posiadające, lub nie, odpowiednie opcje), poza tymi, których wpisy zawierają słowo kluczowe \fBnoauto\fP. Podanie opcji \fB\-F\fP spowoduje, że \fBmount\fP się rozdzieli na kilka procesów, tak że systemy plików będą montowane równocześnie.
.sp
Podczas montowania systemu plików wymienionego w \fIfstab\fP lub \fImtab\fP, wystarczy podać w wierszu poleceń tylko nazwę urządzenia lub tylko punkt montowania.
.sp
Programy \fBmount\fP i \fBumount\fP(8) tradycyjnie opiekowały się listą obecnie zamontowanych systemów plików w pliku \fI/etc/mtab\fP. Obsługa klasycznego pliku \fI/etc/mtab\fP domyślnie jest całkowicie wyłączona przy kompilacji, ponieważ na aktualnych systemach linuksowych lepiej uczynić \fI/etc/mtab\fP dowiązaniem symbolicznym do \fI/proc/mounts\fP. Zwykły plik \fImtab\fP funkcjonujący w przestrzeni użytkownika nie działa stabilnie z przestrzeniami nazw, kontenerami i innymi zaawansowanymi funkcjami systemu Linux. Jeśli obsługa klasycznego pliku \fImtab\fP jest włączona, możliwe jest korzystanie z niego lub z dowiązania symbolicznego.
.sp
Jeśli nie poda się argumentów do \fBmount\fP, wypisywana jest lista zamontowanych systemów plików.
.sp
Aby przesłonić opcje montowania z \fI/etc/fstab\fP konieczne jest użycie opcji \fB\-o\fP:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount\fP \fIurządzenie\fP|\fIkatalog\fP \fB\-o\fP \fIopcje\fP
.br
.RE
.ll
.sp
po czym opcje montowania z wiersza poleceń zostaną dodane do listy opcji z \fI/etc/fstab\fP. To domyślne zachowanie można zmienić opcją wiersza poleceń \fB\-\-options\-mode\fP. Zwykłym zachowaniem jest działanie ostatniej opcji, jeśli występują sprzeczne.
.sp
Program \fBmount\fP nie odczytuje pliku \fI/etc/fstab\fP jeśli podano \fIurządzenie\fP (lub LABEL, UUID, ID, PARTUUID lub PARTLABEL) oraz \fIkatalog\fP. Na przykład, aby zamontować urządzenie \fBfoo\fP w \fB/katalogu\fP:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount /dev/foo /katalog\fP
.br
.RE
.ll
.sp
To domyślne zachowanie można zmienić opcją wiersza poleceń \fB\-\-options\-source\-force\fP, aby zawsze odczytywać konfigurację z \fIfstab\fP. W przypadku zwykłych użytkowników, \fBmount\fP zawsze odczytuje konfigurację \fIfstab\fP.
.SS "Montowanie przez zwykłych użytkowników"
.sp
Tradycyjnie, tylko superużytkownik może montować systemy plików. Jednak jeśli \fIfstab\fP w danym wierszu zawiera opcję \fBuser\fP, to każdy może zamontować odpowiadający temu wpisowi system plików.
.sp
Tak więc, jeśli mamy wiersz
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fB/dev/cdrom /cd iso9660 ro,user,noauto,unhide\fP
.br
.RE
.ll
.sp
to dowolny użytkownik może zamontować system plików iso9660 umieszczony na włożonym CD\-ROM\-ie, posługując się poleceniem
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount /cd\fP
.br
.RE
.ll
.sp
Proszę zauważyć, że \fBmount\fP jest bardzo restrykcyjny w przypadku zwykłych użytkowników; wszystkie ścieżki podane w wierszu poleceń są weryfikowane, przed przetworzeniem \fIfstab\fP lub wykonaniem programu pomocniczego. Usilnie zaleca się używanie prawidłowego punktu montowania przy podawaniu systemu plików, w innym przypadku \fBmount\fP może zwrócić błąd. Złym pomysłem jest na przykład użycie źródła CIFS lub NFS w wierszu poleceń.
.sp
Od util\-linux 2.35, \fBmount\fP nie wychodzi, w przypadku gdy uprawnienia użytkownika są niezgodnie z wewnętrznymi regułami bezpieczeństwa libmount. Program porzuca wówczas uprawnienia suid i kontynuuje jako zwykły użytkownik. To zachowanie pozwala na obsługę przypadków, gdy uprawnienia roota nie są wymagane (np. systemy plików w przestrzeni użytkownika, przestrzeń nazw użytkownika itp).
.sp
Szczegóły opisuje \fBfstab\fP(5). Tylko użytkownik, który zamontował system plików może ponownie go odmontować. Jeżeli zachodzi potrzeba, by odmontowywać mógł każdy, w odpowiednim wierszu \fIfstab\fP należy zamiast \fBuser\fP wpisać \fBusers\fP. Opcja \fBowner\fP przypomina opcję \fBuser\fP, poza tym, że dany użytkownik musi być właścicielem odpowiedniego pliku specjalnego. Jest przydatna np. w przypadku \fI/dev/fd\fP, jeśli skrypt zgłoszeniowy (logowania) czyni danego użytkownika korzystającego z konsoli, właścicielem tego urządzenia. Opcja \fBgroup\fP jest podobna, z tym ograniczeniem, że użytkownik musi być członkiem grupy pliku specjalnego.
.sp
Opcja montowania \fBuser\fP jest akceptowana, gdy nie określa żadnej nazwy użytkownika. Jeśli użyje się jej w postaci \fBuser=ktoś\fP, opcja zostanie po cichu zignorowana i będzie widoczna tylko dla zewnętrznych programów pomocniczych (/sbin/mount.<typ>), ze względu na kompatybilność z niektórymi sieciowymi systemami plików.
.SS "Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount)"
.sp
Możliwe jest ponowne zamontowanie części systemu plików w innym miejscu. Służy do tego wywołanie:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount \-\-bind\fP \fIstary\-katalog nowy\-katalog\fP
.br
.RE
.ll
.sp
lub za pomocą tego wpisu \fIfstab\fP:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fB/\fP\fIstary\-katalog\fP \fB/\fP\fInowy\-katalog\fP \fBnone bind\fP
.br
.RE
.ll
.sp
Po tym wywołaniu ta sama zawartość jest dostępna w dwóch miejscach.
.sp
Ważne jest zrozumienie, że w wirtualnym systemie plików jądra (VFS) operacja ta nie tworzy żadnego węzła gorszego sortu, czy specjalnego typu. Jest to jedynie inny sposób na dołączenie systemu plików. Informacja o tym, że system plików został podpięty za pomocą "bind" nie jest nigdzie przechowywana. \fIStary\-katalog\fP i \fInowy\-katalog\fP są niezależne od siebie, a \fIstary\-katalog\fP może być odmontowany.
.sp
Można również zamontować ponownie pojedynczy plik (na pojedynczym pliku). Jest także możliwe użycie montowania "bind" do utworzenia punktu montowania ze zwykłego katalogu, na przykład:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount \-\-bind foo foo\fP
.br
.RE
.ll
.sp
Wywołanie montowania przez podpięcie dołącza tylko (część) pojedynczego systemu plików, bez możliwych montowań znajdujących się poniżej. Cała hierarchia plików, uwzględniając takie montowania, może być dołączana w drugie miejsce za pomocą:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount \-\-rbind\fP \fIstary\-katalog nowy\-katalog\fP
.br
.RE
.ll
.sp
Proszę zauważyć, że opcje montowania systemu plików zarządzane przez jądro pozostaną takie same, jak te pierwotnego punktu montowania. Opcje montowania w przestrzeni użytkownika (np. _netdev) nie zostaną skopiowane przez \fBmount\fP i trzeba je jawnie podać w wierszu polecenia \fBmount\fP.
.sp
Od util\-linux 2.27 \fBmount\fP pozwala zmieniać opcje montowania przez przekazanie ich razem z \fB\-\-bind\fP np.:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount \-o bind,ro foo foo\fP
.br
.RE
.ll
.sp
Opcja ta nie jest obsługiwana przez jądro Linux, jest zaimplementowana w przestrzeni użytkownika przez dodatkowe przemontowanie za pomocą wywołania systemowego \fBmount\fP(2). To rozwiązanie nie jest nierozdzielne (atomowe).
.sp
Alternatywnym (klasycznym) sposobem utworzenia montowania przez podpięcie, tylko do odczytu, jest operacja przemontowania np.:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount \-\-bind\fP \fIstary\-katalog nowy\-katalog\fP
.sp
\fBmount \-o remount,bind,ro\fP \fIstary\-katalog nowy\-katalog\fP
.br
.RE
.ll
.sp
Proszę zauważyć, że tego typu montowanie utworzy punkt montowania tylko do odczytu (wpis VFS), ale oryginalny superblok systemu plików wciąż będzie zapisywalny, tzn. \fIstary\-katalog\fP będzie zapisywalny, a \fInowy\-katalog\fP tylko do odczytu.
.sp
Można również zmienić następujące znaczniki wejściowe wirtualnego systemu plików: nosuid, nodev, noexec, noatime, nodiratime, relatime i nosymfollow operacją "remount,bind". Inne znaczniki (np. zależne od systemu plików) są po cichu ignorowane. Klasyczne wywołanie systemowe \fBmount\fP(2) nie pozwala zmieniać opcji montowania rekurencyjnie (np. za pomocą \fB\-o rbind,ro\fP). Zachowanie rekurencyjne umożliwia nowe wywołanie systemowe jądra \fBmount_setattr\fP(2), które jest obsługiwane od biblioteki libmount z util\-linux v2.39 przez nowy, eksperymentalny argument "recursive" opcji (np. \fB\-o rbind,ro=recursive\fP). Więcej informacji w rozdziale \fBOPCJE MONTOWANIA NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW\fP.
.sp
Od util\-linux 2.31, \fBmount\fP ignoruje flagę \fBbind\fP z \fI/etc/fstab\fP podczas operacji \fBremount\fP (jeśli podano "\-o remount" w wierszu polecenia). Jest to konieczne do uzyskania pełnej kontroli nad opcjami montowania przy przemontowywaniu za pomocą wiersza poleceń. W poprzednich wersjach flaga bind była zawsze stosowana i nie dało się zmienić opcji montowania bez interakcji z semantyką bind. To zachowanie \fBmount\fP nie wpływa na sytuację, gdy "remount,bind" podano w pliku \fI/etc/fstab\fP.
.sp
Od util\-linux 2.39, \fBmount\fP może korzystać z nowego API montowań jądra, jeśli takie jest dostępne. Ten nowy interfejs jądra udostępnia precyzyjniejszy sposób na pracę z atrybutami punktów montowań. Przykładowo, operacja \fB\-o bind,rw\fP utworzy węzeł w trybie do odczytu i zapisu nawet, gdy pierwotny węzeł był tylko do odczytu. Było to niewykonalne za pomocą starego, klasycznego wywołania systemowego mount(2), ponieważ flaga tylko do odczytu VFS była dziedziczona z pierwotnego węzła.
.SS "Operacja przenoszenia"
.sp
Przenosi nierozdzielne (atomowo) \fBzamontowane drzewo\fP w inne miejsce. Wywołaniem jest:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount \-\-move\fP \fIstary\-katalog nowy\-katalog\fP
.br
.RE
.ll
.sp
Spowoduje to pojawienie się zawartości, która wcześniej znajdowała się w \fIstarym\-katalogu\fP, w \fInowym\-katalogu\fP. Fizyczne położenie plików nie zmienia się. Istotne jest, że \fIstary\-katalog\fP musi być punktem montowania.
.sp
Proszę zauważyć, że przeniesienie punktu montowania leżącego pod współdzielonym punktem montowania jest nieprawidłowe i niewspierane. Proszę użyć \fBfindmnt \-o TARGET,PROPAGATION\fP, aby sprawdzić bieżące flagi propagacji.
.SS "Współdzielone operacje na poddrzewach"
.sp
Od Linuksa 2.6.15 możliwe jest oznaczenie montowania i jego podmontowań jako współdzielone (shared), prywatne (private), podrzędne (slave) i niepodpinalne (unbindable). Montowania współdzielone udostępniają możliwość tworzenia kopii takich montowań tak, że montowania i odmontowania którejkolwiek z kopii dotyczy ich wszystkich. Montowania podrzędne otrzymują montowania i odmontowywania z montowania nadrzędnego, ale nie działa to w drugą stronę. Montowania prywatne nie posiadają powyższych właściwości. Montowanie niepodpinalne jest montowaniem prywatnym, które nie może zostać sklonowane za pomocą operacji podpięcia (bind). Szczegółowe wyjaśnienia można znaleźć w pliku dokumentacji w \fIDocumentation/filesystems/sharedsubtree.txt\fP w drzewie źródeł jądra; zob. też \fBmount_namespaces\fP(7).
.sp
Obsługiwane są następujące operacje:
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
mount \-\-make\-shared punkt\-montowania
mount \-\-make\-slave punkt\-montowania
mount \-\-make\-private punkt\-montowania
mount \-\-make\-unbindable punkt\-montowania
.fam
.fi
.if n .RE
.sp
Następujące polecenia pozwalają na rekurencyjną zmianę typu wszystkich montowań pod danym punktem montowania.
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
mount \-\-make\-rshared punkt\-montowania
mount \-\-make\-rslave punkt\-montowania
mount \-\-make\-rprivate punkt\-montowania
mount \-\-make\-runbindable punkt\-montowania
.fam
.fi
.if n .RE
.sp
\fBmount\fP \fBnie odczytuje\fP \fBfstab\fP(5) gdy żądana jest operacja \fB\-\-make\-\fP*. Wszystkie potrzebne informacje trzeba podać w wierszu polecenia.
.sp
Proszę zauważyć, że jądro Linux nie pozwala zmieniać wielu flag propagacji pojedynczym wywołaniem systemowym \fBmount\fP(2), flag tych nie można również łączyć z innymi opcjami i operacjami montowania.
.sp
Od util\-linux 2.23 polecenia \fBmount\fP można użyć do wykonania wielu zmian propagacji (topologii) jednocześnie, jednym wywołaniem \fBmount\fP(8) oraz łączenia ich również z innymi operacjami montowania. Flagi propagacji korzystają z dodatkowych wywołań systemowych \fBmount\fP(2), wykonywanych po pomyślnym zakończeniu wcześniejszych poleceń montowania. Proszę zauważyć, że w tym wypadku polecenie nie jest nierozdzielne (atomowe). Flagi propagacji można podać w \fBfstab\fP(5) jako opcje montowania (\fBprivate\fP, \fBslave\fP, \fBshared\fP, \fBunbindable\fP, \fBrprivate\fP, \fBrslave\fP, \fBrshared\fP, \fBrunbindable\fP).
.sp
Na przykład:
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
mount \-\-make\-private \-\-make\-unbindable /dev/sda1 /foo
.fam
.fi
.if n .RE
.sp
jest tym samym co:
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
mount /dev/sda1 /foo
mount \-\-make\-private /foo
mount \-\-make\-unbindable /foo
.fam
.fi
.if n .RE
.SH "OPCJE WIERSZA POLECEŃ"
.sp
Pełny zestaw opcji używanych przy wywoływaniu \fBmount\fP jest ustalany przez pobranie opcji dla danego systemu plików z \fIfstab\fP, a następnie zastosowanie wszelkich opcji podanych argumentem \fB\-o\fP, a na koniec opcji \fB\-r\fP lub \fB\-w\fP, o ile istnieją.
.sp
Polecenie \fBmount\fP nie przekazuje wszystkich opcji wiersza poleceń do programów pomocniczych \fB/sbin/mount.\fP\fIprzyrostek\fP. Interfejs pomiędzy \fBmount\fP i programami pomocniczymi opisano poniżej, w rozdziale \fBZEWNĘTRZNE PROGRAMY POMOCNICZE\fP.
.sp
Opcje wiersza poleceń, dostępne do polecenia \fBmount\fP to:
.sp
\fB\-a\fP, \fB\-\-all\fP
.RS 4
Montuje wszystkie systemy plików (podanych typów) zawarte w \fIfstab\fP (z wyłączeniem wierszy zawierających słowo kluczowe \fBnoauto\fP). Systemy plików są montowane w kolejności, w jakiej występują w \fIfstab\fP. Polecenie \fBmount\fP porównuje źródło i cel systemu plików (i korzeń systemu plików w przypadku montowań bind lub systemu plików btrfs), aby wykryć już zamontowane. Tablica jądra z już zamontowanymi systemami plików jest buforowana podczas \fBmount \-\-all\fP. Oznacza to, że wszystkie zduplikowane wpisy \fIfstab\fP zostaną zamontowane.
.sp
Prawidłowa funkcjonalność zależy od \fI/proc\fP (wykrywanie już zamontowanych systemów plików) oraz \fI/sys\fP (sprawdzanie znaczników systemów plików, takich jak UUID= lub LABEL=). Usilnie zaleca się montować systemy plików \fI/proc\fP i \fI/sys\fP przed wykonywaniem \fBmount \-a\fP albo utrzymywać /proc i /sys na początku pliku \fIfstab\fP.
.sp
Opcję \fB\-\-all\fP można użyć również do operacji ponownego montowania (przemontowania). W takim przypadku wszystkie filtry (\fB\-t\fP i \fB\-O\fP) są stosowane do tablicy już zamontowanych systemów plików.
.sp
Od wersji 2.35, opcji wiersza poleceń \fB\-o\fP można użyć do modyfikacji parametrów montowania z \fIfstab\fP (zob. też \fB\-\-options\-mode\fP).
.sp
Proszę zauważyć, że złą praktyką jest używanie \fBmount \-a\fP do sprawdzenia \fIfstab\fP. Zalecane jest korzystanie w zamian z \fBfindmnt \-\-verify\fP.
.RE
.sp
\fB\-B\fP, \fB\-\-bind\fP
.RS 4
Montuje ponownie poddrzewo w innym miejscu (tak, że jego zawartość jest dostępna w obu miejscach). Patrz wyżej w podrozdziale \fBOperacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount)\fP.
.RE
.sp
\fB\-c\fP, \fB\-\-no\-canonicalize\fP
.RS 4
Nie normalizuje żadnych ścieżek ani znaczników przy montowaniu. Polecenie \fBmount\fP automatycznie normalizuje wszystkie ścieżki (z wiersza poleceń lub \fIfstab\fP). Opcja może być użyta łącznie z \fB\-f\fP do ścieżek już znormalizowanych. Opcja jest przeznaczona dla programów pomocniczych wywołujących \fBmount \-i\fP. Zdecydowanie nie zaleca się korzystania z tej opcji wiersza polecenia przy normalnych operacjach montowania. Zob. też opcje montowania X\-mount.nocanonicalize.
.sp
Proszę zauważyć, że \fBmount\fP nie przekazuje tej opcji do programów pomocniczych \fB/sbin/mount.\fP\fItyp\fP.
.RE
.sp
\fB\-F\fP, \fB\-\-fork\fP
.RS 4
(Użyte w połączeniu z \fB\-a\fP). Dla każdego urządzenia tworzy nowy proces równoległy \fBmount\fP. Powoduje to równoległy przebieg montowania różnych urządzeń lub różnych serwerów NFS. Zaletą jest większa szybkość: także przekroczenia czasu dla NFS będą wyznaczane równolegle. Wadą jest to, że kolejność montowania jest niezdefiniowana. Nie można zatem zastosować tej opcji do równoczesnego montowania \fI/usr\fP i \fI/usr/spool\fP.
.RE
.sp
\fB\-f, \-\-fake\fP
.RS 4
Powoduje, że zostanie dokonane wszystko, poza wywołaniami systemowymi związanymi z montowaniem. Opcję \fB\-\-fake\fP pierwotnie zaprojektowano w celu zapisania wpisu do pliku \fI/etc/mtab\fP, bez faktycznego montowania.
.sp
Plik \fI/etc/mtab\fP nie jest już utrzymywany w przestrzeni użytkownika, a od wersji 2.39, operacja montowania może być złożonym łańcuchem działań z zależnościami pomiędzy wywołaniami systemowymi. Opcja \fB\-\-fake\fP wymusza na libmount pomijanie: wszystkich przygotowań źródeł montowań, analizy opcji montowań i samego procesu montowania.
.sp
Różnica pomiędzy wykonaniem typu fake i zwykłym jest znaczna. Jest to powód, dla którego w aktualnej implementacji \fBmount\fP(8), opcja \fB\-\-fake\fP ma znikome znaczenie, i jest utrzymywana głównie ze względu na kompatybilność wsteczną.
.RE
.sp
\fB\-i, \-\-internal\-only\fP
.RS 4
Nie wywołuje programu pomocniczego \fB/sbin/mount.\fP\fIsystem\-plików\fP, nawet jeśli taki istnieje.
.RE
.sp
\fB\-L\fP, \fB\-\-label\fP \fIetykieta\fP
.RS 4
Montuje partycję posiadającą podaną \fIetykietę\fP.
.RE
.sp
\fB\-l\fP, \fB\-\-show\-labels\fP
.RS 4
Dokłada etykiety do wyjścia wypisywanego przez mount. Żeby opcja ta mogła działać, \fBmount\fP musi mieć prawo odczytu urządzania dyskowego (np. suid root). Można ustawić taką etykietę dla ext2, ext3 lub ext4 za pomocą narzędzia \fBe2label\fP(8), zaś dla XFS \- stosując \fBxfs_admin\fP(8) lub dla reiserfs \- używając \fBreiserfstune\fP(8).
.RE
.sp
\fB\-M\fP, \fB\-\-move\fP
.RS 4
Przenosi poddrzewo w inne miejsce. Zob. powyżej w podrozdziale \fBOperacja przenoszenia\fP.
.RE
.sp
\fB\-m\fP, \fB\-\-mkdir\fP[\fB=\fP\fItryb\fP]
.RS 4
Pozwala na utworzenie katalogu docelowego (punktu montowania), jeśli taki jeszcze nie istnieje. Równoważne "\-o X\-mount.mkdir[=tryb]"; domyślnym trybem jest 0755. Więcej informacji w opisie \fBX\-mount.mkdir\fP poniżej.
.RE
.sp
\fB\-\-map\-groups\fP, \fB\-\-map\-users\fP \fIwewn\fP:\fIzewn\fP:\fIliczba\fP
.RS 4
Dodaje określone mapowania użytkownika/grupy do mapy \fBX\-mount.idmap\fP. Opcje te można podawać wielokrotnie, aby utworzyć pełne mapowania dla użytkowników i grup. Więcej szczegółów, w opisie \fBX\-mount.idmap\fP poniżej.
.RE
.sp
\fB\-\-map\-users\fP /proc/\fIPID\fP/ns/user
.RS 4
Używa podanej przestrzeni nazw użytkownika dla mapowań użytkownika i grupy w montowaniu korzystającym z mapowań identyfikatorów (typu id\-mapped). Jest to alias opcji"\-o X\-mount.idmap=/proc/\fIPID\fP/ns/user" i nie można go podać dwukrotnie, ani łączyć z formatem opcji \fIwewn\fP:\fIzewn\fP:\fIliczba\fP opisanym wyżej. Więcej szczegółów w opisie *X\-mount.idmap*poniżej.
.RE
.sp
\fB\-n\fP, \fB\-\-no\-mtab\fP
.RS 4
Montuje bez zapisywania w \fI/etc/mtab\fP. Jest to niezbędne na przykład gdy \fI/etc\fP znajduje się na systemie plików tylko do odczytu.
.RE
.sp
\fB\-N\fP, \fB\-\-namespace\fP \fIprzestrzeń\-nazw\fP
.RS 4
Przeprowadza operację montowania w przestrzeni nazw montowań zdefiniowanej w \fIprzestrzeni\-nazw\fP. \fIPrzestrzeń\-nazw\fP to albo PID procesu działającego w tej przestrzeni nazw albo plik specjalny reprezentujący tę przestrzeń.
.sp
\fBmount\fP przełącza się na przestrzeń nazw gdy odczytuje \fI/etc/fstab\fP, zapisuje \fI/etc/mtab\fP (lub pisze do \fI/run/mount\fP) i wywołuje \fBmount\fP(2), w innych przypadkach działa w oryginalnej przestrzeni nazw. Oznacza to, że docelowa przestrzeń nazw nie musi zawierać żadnych bibliotek lub innych wymaganych składników do wykonania wywołania \fBmount\fP(2).
.sp
Więcej informacji można znaleźć w podręczniku \fBmount_namespaces\fP(7).
.RE
.sp
\fB\-O\fP, \fB\-\-test\-opts\fP \fIopcje\fP
.RS 4
Ogranicza grupę systemów plików do której stosowana jest opcja \fB\-a\fP. Podobnie jak \fB\-t\fP, z tym wyjątkiem, że \fB\-O\fP jest bezużyteczna bez opcji \fB\-a\fP. Na przykład polecenie
.sp
\fBmount \-a \-O no_netdev\fP
.sp
montuje wszystkie systemy plików z wyjątkiem posiadających podaną opcję \fInetdev\fP w polu opcji pliku \fI/etc/fstab\fP.
.sp
Różni się od \fB\-t\fP tym, że każda opcja jest dopasowywana dokładnie; a podanie \fBno\fP na początku jednej opcji, nie neguje pozostałych.
.sp
Opcje \fB\-t\fP i \fB\-O\fP łączą swe działanie; to jest polecenie
.sp
\fBmount \-a \-t ext2 \-O _netdev\fP
.sp
montuje wszystkie systemy plików ext2 z opcją _netdev, a nie wszystkie systemy które są albo typu ext2, albo mają podaną opcją _netdev.
.RE
.sp
\fB\-o\fP, \fB\-\-options\fP \fIopcje\fP
.RS 4
Używa podanych opcji montowania. Argument \fIopcje\fP jest listą rozdzieloną przecinkami. Na przykład:
.sp
\fBmount LABEL=moj_dysk \-o noatime,nodev,nosuid\fP
.sp
Proszę zauważyć, że kolejność opcji ma znaczenie, ponieważ w przypadku występowania sprzecznych opcji, pod uwagę brana jest ostatnia. Opcje z wiersza polecenia przesłaniają również domyślnie opcje z fstab.
.sp
Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z rozdziałami \fBOPCJE MONTOWANIA NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW\fP i \fBOPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓŻNYCH SYSTEMÓW PLIKÓW\fP.
.RE
.sp
\fB\-\-onlyonce\fP
.RS 4
Zmusza polecenie \fBmount\fP do sprawdzenia, czy system plików nie został już zamontowany. Jest to zachowanie domyślne przy opcji \fB\-\-all\fP; w innych przypadkach zależy od sterownika systemu plików w jądrze. Niektóre systemy plików mogą być zamontowane więcej niż jeden raz, w tym samym punkcie montowania (np. tmpfs).
.RE
.sp
\fB\-\-options\-mode\fP \fItryb\fP
.RS 4
Kontroluje sposób łączenia opcji z \fIfstab\fP/\fImtab\fP z opcjami z wiersza poleceń. \fITryb\fP może być jednym z następujących: \fBignore\fP (ignoruj), \fBappend\fP (dołącz za), \fBprepend\fP (dołącz przed) lub \fBreplace\fP (zastąp). Tryb \fBappend\fP oznacza na przykład, że opcje \fIfstab\fP są dołączane po opcjach z wiersza poleceń. Domyślną wartością jest \fBprepend\fP \(em co oznacza że opcje wiersza poleceń są przetwarzane po opcjach \fIfstab\fP. Proszę zauważyć, że w przypadku konfliktu, wygrywa opcja znajdująca się na końcu.
.RE
.sp
\fB\-\-options\-source\fP \fIźródło\fP
.RS 4
Źródło opcji domyślnych. \fIŹródło\fP to lista, w której można uwzględnić: \fBfstab\fP, \fBmtab\fP i \fBdisable\fP, rozdzielana przecinkiem. Wpis \fBdisable\fP wyłącza \fBfstab\fP i \fBmtab\fP i włącza \fB\-\-options\-source\-force\fP. Domyślną wartością jest: \fBfstab,mtab\fP.
.RE
.sp
\fB\-\-options\-source\-force\fP
.RS 4
Używa opcji z \fIfstab\fP/\fImtab\fP nawet gdy podano zarówno \fIurządzenie\fP jak i \fIkatalog\fP.
.RE
.sp
\fB\-R\fP, \fB\-\-rbind\fP
.RS 4
Montuje ponownie poddrzewo wraz ze wszystkimi ewentualnymi montowaniami znajdującymi się poniżej, w innym miejscu (tak, że jego zawartość jest dostępna w obu miejscach). Patrz wyżej w podrozdziale \fBOperacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount)\fP.
.RE
.sp
\fB\-r\fP, \fB\-\-read\-only\fP
.RS 4
Montuje system plików w trybie tylko do odczytu. Synonimem jest \fB\-o ro\fP.
.sp
Proszę zauważyć że, w zależności od systemu plików, stanu i zachowania jądra, system może wciąż zapisywać na urządzenie. Na przykład ext3 lub ext4 odtworzy dziennik, jeśli system plików jest zmodyfikowany (dirty). Aby zapobiec takiemu typowi dostępu do zapisu, można zamontować system plików ext3 lub ext4 z opcją montowania \fBro,noload\fP lub ustawić urządzenie blokowe w trybie tylko do odczytu, patrz polecenie \fBblockdev\fP(8).
.RE
.sp
\fB\-s\fP
.RS 4
Toleruje nieodpowiednie opcje montowania, zamiast kończyć pracę niepowodzeniem. Powoduje to ignorowanie opcji montowania, które nie są obsługiwane przez dany system plików. Nie wszystkie systemy plików rozpoznają tę opcję. Obecnie jest ona rozpoznawana jedynie przez program pomocniczy \fBmount.nfs\fP.
.RE
.sp
\fB\-\-source\fP \fIurządzenie\fP
.RS 4
Jeśli podano tylko jeden argument dla polecenia montowania, to może on zostać zinterpretowany jako cel (punkt montowania) lub źródło (urządzenie). Ta opcja pozwala jawnie zdefiniować, że argument jest źródłem montowania.
.RE
.sp
\fB\-\-target\fP \fIkatalog\fP
.RS 4
Jeśli podano tylko jeden argument dla polecenia montowania, to może on zostać zinterpretowany jako cel (punkt montowania) lub źródło (urządzenie). Ta opcja pozwala jawnie zdefiniować, że argument jest celem montowania.
.RE
.sp
\fB\-\-target\-prefix\fP \fIkatalog\fP
.RS 4
Dodaje podany katalog na początku wszystkich celów montowań. Przydatne do honorowania zapisów \fIfstab\fP, lecz z punktami montowania w innym miejscu, np.
.sp
\fBmount \-\-all \-\-target\-prefix /chroot \-o X\-mount.mkdir\fP
.sp
montuje wszystkie systemy plików z \fIfstab\fP do katalogu \fI/chroot\fP, przy czym tworzone są wszystkie brakujące punkty montowań (ze względu na opcję X\-mount.mkdir). Patrz też opcja \fB\-\-fstab\fP, pozwalającą na użycie alternatywnego pliku \fIfstab\fP.
.RE
.sp
\fB\-T\fP, \fB\-\-fstab\fP \fIścieżka\fP
.RS 4
Określa alternatywny plik \fIfstab\fP. Jeśli \fIścieżka\fP jest katalogiem, to pliki w katalogu są sortowane za pomocą \fBstrverscmp\fP(3); pliki zaczynające się od "." lub nieposiadające rozszerzenia \fI.fstab\fP są ignorowane. Można podać tę opcję więcej niż jeden raz. Jest ona właściwie przeznaczona dla skryptów chroot i initramfs, gdy podawana jest dodatkowa konfiguracja, poza standardową konfiguracją systemu.
.sp
Proszę zauważyć, że \fBmount\fP nie przekazuje opcji \fB\-\-fstab\fP programom pomocniczym \fB/sbin/mount.\fP\fItyp\fP, co oznacza, że alternatywne pliki \fIfstab\fP będą dla nich niewidoczne. Nie jest to problemem przy normalnych montowaniach, ale montowania wykonywane przez użytkownika (nie roota) zawsze wymagają \fIfstab\fP w celu weryfikacji jego uprawnień.
.RE
.sp
\fB\-t\fP, \fB\-\-types\fP \fItyp_systemu_plików\fP
.RS 4
Argument opcji \fB\-t\fP określa typ systemu plików. To, jakie typy systemów plików są obecnie obsługiwane, zależy od działającego jądra. Pełną listę można uzyskać sprawdzając pliki \fI/proc/filesystems\fP i \fI/lib/modules/$(uname \-r)/kernel/fs\fP. Najpopularniejsze typy to: ext2, ext3, ext4, xfs, btrfs, vfat, sysfs, proc, nfs i cifs.
.sp
Programy \fBmount\fP i \fBumount\fP(8) obsługują podtypy systemów plików. Podtypy są definiowane przyrostkiem ".podtyp". Przykładowo "fuse.sshfs". Zalecane jest używanie notacji podtypów zamiast dodawać jakieś przedrostki do źródła montowania (np. "sshfs#example.com" jest przestarzałe).
.sp
Bez podania opcji \fB\-t\fP lub gdy podany jest typ \fBauto\fP, \fBmount\fP postara się odgadnąć właściwy typ. \fBmount\fP używa do tego celu biblioteki \fBlibblkid\fP(3); jeśli nie zwróci to niczego, co wygląda znajomo, \fBmount\fP postara się odczytać plik \fI/etc/filesystems\fP lub, jeśli on nie istnieje, \fI/proc/filesystems\fP. Wypróbowane zostaną wszystkie wypisane tam typy, z wyjątkiem tych oznaczonych jako "nodev" (np. \fIdevpts\fP, \fIproc\fP i \fInfs\fP). Jeśli \fI/etc/filesystems\fP kończy się wierszem z pojedynczą *, mount odczyta później plik \fI/proc/filesystems\fP. Podczas tych prób, wszystkie typy systemów plików będą montowane z opcją montowania \fBsilent\fP.
.sp
Typ \fBauto\fP może być przydatny do montowanych przez użytkownika dyskietek. Utworzenie pliku \fI/etc/filesystems\fP przydaje się do zmiany kolejności rozpoznawania (np. do próbowania vfat przed msdos lub ext3 przed ext2) lub w przypadku stosowania modułu jądra autoloader.
.sp
Można podać więcej niż jeden typ, w postaci listy rozdzielonej przecinkami do opcji \fB\-t\fP, jak również jako wpis \fI/etc/fstab\fP. Lista typów systemów plików do opcji \fB\-t\fP może być poprzedzona słowem \fBno\fP aby określić systemy plików, na których żadna akcja nie powinna być wykonywana. Przedrostek \fBno\fP nie działa przy wpisach w \fI/etc/fstab\fP.
.sp
Przedrostek \fBno\fP może być przydatny przy opcji \fB\-a\fP. Na przykład polecenie
.sp
\fBmount \-a \-t nomsdos,smbfs\fP
.sp
montuje wszystkie systemy plików poza tymi, które są typu \fImsdos\fP lub \fIsmbfs\fP.
.sp
Dla większości typów, jedyne, co robi program \fBmount\fP, to po prostu wywołuje wywołanie systemowe \fBmount\fP(2), i nie jest tu wymagana żadna szczegółowa wiedza o danym systemie plików. Jednakże dla kilku typów (jak np. nfs, nfs4, cifs, smbfs, ncpfs) konieczny jest niezaplanowany kod. Systemy plików nfs, nfs4, cifs, smbfs i ncpfs mają osobny program montujący. Żeby umożliwić jednolite traktowanie wszystkich typów, \fBmount\fP wywołany z typem \fItyp\fP uruchamia program \fB/sbin/mount.\fP\fItyp\fP (jeśli takowy istnieje). Ponieważ rozmaite wersje programu \fBsmbmount\fP mają różne konwencje wywołań, być może \fB/sbin/mount.smb\fP będzie musiał być skryptem powłoki, który dobierze właściwe wywołanie.
.RE
.sp
\fB\-U\fP, \fB\-\-uuid\fP \fIuuid\fP
.RS 4
Montuje partycję posiadającą podany \fIuuid\fP.
.RE
.sp
\fB\-v\fP, \fB\-\-verbose\fP
.RS 4
Włącza tryb szczegółowy. Od wersji 2.41, jeśli dostępne jest nowe API montowań jądra, wypisze również komunikaty informacyjne jądra.
.RE
.sp
\fB\-w\fP, \fB\-\-rw\fP, \fB\-\-read\-write\fP
.RS 4
Montuje system plików do odczytu i zapisu. Jest to domyślne ustawienie jądra, a \fBmount\fP domyślnie montuje system plików w trybie tylko do odczytu w przypadku, gdy poprzednie wywołanie systemowe \fBmount\fP(2) z flagą read\-write zawiodło, ponieważ wykonano je na nośniku zabezpieczonym przed zapisem.
.sp
Synonimem jest \fB\-o rw\fP.
.sp
Proszę zauważyć, że podanie \fB\-w\fP w wierszu polecenia wymusza na \fBmount\fP pominięcie próby zamontowania w trybie tylko do odczytu na nośnikach zabezpieczonych przed zapisem lub w przypadku systemów plików już zamontowanych w trybie tylko do odczytu.
.RE
.sp
\fB\-h\fP, \fB\-\-help\fP
.RS 4
Wyświetla ten tekst i wychodzi.
.RE
.sp
\fB\-V\fP, \fB\-\-version\fP
.RS 4
Wyświetla wersję i wychodzi.
.RE
.SH "OPCJE MONTOWANIA NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW"
.sp
Część opcji jest przydatna tylko wówczas, gdy znajdują się w pliku \fI/etc/fstab\fP.
.sp
Część tych opcji może zostać domyślnie włączona lub wyłączona przez jądro systemu. Aby odnaleźć bieżące ustawienia, proszę sprawdzić opcje w \fI/proc/mounts\fP. Proszę zauważyć, że istnieją również domyślne opcje montowania charakterystyczne dla poszczególnych systemów plików (zob. np. wynik \fBtune2fs \-l\fP dla systemów plików ext\fIN\fP).
.SS "Uwagi nt. wirtualnego systemu plików (VFS)"
.sp
Wirtualny system plików (ang. Virtual File System \- VFS) jest warstwą abstrakcji w jądrze, która udostępnia interfejs systemu plików programom w przestrzeni użytkownika. Zapewnia również abstrakcję wewnątrz jądra, pozwalającą na współistnienie różnych implementacji systemu plików. Część z opcji montowania tyczy się tylko tej warstwy.
.sp
Opcje \fBnosuid\fP, \fBnoexec\fP, \fBnodiratime\fP, \fBrelatime\fP, \fBnoatime\fP, \fBstrictatime\fP i \fBnosymfollow\fP są interpretowane tylko przez warstwę wirtualnego systemu plików jądra i są stosowane wobec węzła punktu montowania, a nie do samego systemu plików. Pełny przegląd opcji systemów plików i VFS da polecenie:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
findmnt \-o TARGET,VFS\-OPTIONS,FS\-OPTIONS
.fam
.fi
.if n .RE
.br
.RE
.ll
.sp
Od v2.39 libmount może korzystać z nowego interfejsu montowania jądra, aby ustawiać atrybuty VFS rekurencyjnie. Ze względu na kompatybilność wsteczną, funkcja ta nie jest domyślnie włączona, nawet gdy zażądano operacji rekurencyjnej (takiej jak rbind). Można korzystać z nowego argumentu opcji "recursive" np.:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
mount \-orbind,ro=recursive,noexec=recursive,nosuid /foo /bar
.fam
.fi
.if n .RE
.br
.RE
.ll
.sp
To rekurencyjnie podpina systemy plików z /foo do /bar; czyniąc /bar i wszystkie jego podmontowania dostępnymi tylko do odczytu oraz "noexec", lecz jedynie /bar będzie "nosuid". Opcjonalny argument "recursive" do opcji montowania VFS jest EKSPERYMENTALNY.
.SS "Uwagi nt. ustawienia tylko do odczytu"
.sp
Ustawienie tylko do odczytu (\fBro\fP lub \fBrw\fP) jest interpretowane przez wirtualny system plików i przez system plików, a zależy to od sposobu w jaki podano opcję w wierszu polecenia \fBmount\fP(8). Ze względu na kompatybilność wsteczną, domyślnym zachowanie jest użycie go do obu warstw, podczas standardowych operacji montowania.
.sp
Operacja "\-o bind,remount,ro" jest stosowana tylko wobec punktu montowania VFS, natomiast operacja "\-o remount,ro" jest stosowana wobec VFS oraz superbloku systemu plików. Takie zachowanie pozwala na tworzenie punktów montowania tylko do odczytu, pozwalając przy tym na zapisywanie do systemu plików z innego punktu montowania.
.sp
Od wersji 2.41, libmount ma możliwość używania opcjonalnych argumentów \fIvfs\fP i \fIfs\fP (np. ro=fs) określających do czego stosowane ma być ustawienie tylko do odczytu. Na przykład polecenie:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
mount \-o ro=vfs /dev/sdc1 /A
.br
.RE
.ll
.sp
zamontuje system plików do odczytu i zapisu na poziomie superbloku, lecz węzeł /A będzie ustawiony jako tylko do odczytu. W poprzednich wersjach, to uzyskania tego samego rezultatu konieczne było przeprowadzenie dodatkowej operacji "\-o bind,remount,ro".
.SS "Ogólne opcje montowania"
.sp
Poniższe opcje dotyczą dowolnego montowanego systemu plików (choć nie każdy z systemów plików faktycznie je honoruje, np. opcja \fBsync\fP wpływa tylko na systemy plików ext2, ext3, ext4, fat, vfat, ufs i xfs):
.sp
\fBasync\fP
.RS 4
Wszelkie operacje wejścia/wyjścia dla tego systemu plików powinny być wykonywane asynchronicznie (patrz również opcja \fBsync\fP).
.RE
.sp
\fBatime\fP
.RS 4
Nie używa funkcji \fBnoatime\fP, w związku z czym czas dostępu i\-węzła jest kontrolowany przez wartość domyślną jądra. Patrz również opis opcji montowania \fBrelatime\fP i \fBstrictatime\fP.
.RE
.sp
\fBnoatime\fP
.RS 4
Nie wykonuje aktualizacji czasu dostępu w i\-węźle położonym na tym systemie plików (np. w celu uzyskania szybszego dostępu do bufora wiadomości, co przyspiesza działanie serwerów grup dyskusyjnych). Działa to dla wszystkich typów i\-węzłów (również katalogów), co implikuje \fBnodiratime\fP.
.RE
.sp
\fBauto\fP
.RS 4
System plików może być montowany opcją \fB\-a\fP.
.RE
.sp
\fBnoauto\fP
.RS 4
Dany system plików może być montowany tylko wprost (np. opcja \fB\-a\fP nie spowoduje jego zamontowania).
.RE
.sp
\fBcontext=\fP\fIkontekst\fP, \fBfscontext=\fP\fIkontekst\fP, \fBdefcontext=\fP\fIkontekst\fP i \fBrootcontext=\fP\fIkontekst\fP
.RS 4
Opcja \fBcontext=\fP jest przydatna podczas montowania systemów plików, które nie obsługują atrybutów rozszerzonych, takich jak dyskietki lub dyski twarde sformatowane w VFAT lub systemy które zwykle nie działają pod SELinuksem, takie jak dyski sformatowane w ext3 lub ext4 ze stacji roboczej nie używającej SELinuksa. Można również użyć opcji \fBcontext=\fP na systemach plików, którym się nie ufa, takich jak dyskietki. Pomaga również w kompatybilności z systemami plików obsługującymi xattr na wcześniejszych wersjach jądra 2.4.<x>. Nawet gdy xattr są obsługiwane, można zawsze oszczędzić czas nie etykietując każdego pliku, a przypisując całemu dyskowi jeden kontekst bezpieczeństwa.
.sp
Często używaną opcją w przypadku nośników wymiennych jest \fBcontext="system_u:object_r:removable_t\fP.
.sp
Opcja \fBfscontext=\fP działa ze wszystkimi systemami plików, niezależnie od ich obsługi xattr. Opcja fscontext ustawia nadrzędną etykietę systemu plików na określony kontekst bezpieczeństwa. Etykieta systemu plików jest oddzielona od poszczególnych etykiet plików. Reprezentuje cały system plików w celu określonego typu sprawdzeń uprawnień, takich jak podczas montowania lub tworzenia pliku. Poszczególne etykiety pliku są wciąż pobierane z xattrs z samych plików. Opcja context w rzeczywistości ustawia zsumowany kontekst udostępniany przez fscontext, poza podawaniem samej etykiety poszczególnych plików.
.sp
Można ustawić domyślny kontekst bezpieczeństwa do plików bez etykiety, przy użyciu opcji \fBdefcontext=\fP. Przesłania ona wartość ustawioną przez zasady (politykę) do plików bez etykiety i wymaga systemu plików obsługującego etykietowanie xattr.
.sp
Opcja \fBrootcontext=\fP pozwala na jawne podanie etykiety głównego i\-węzła systemu plików przed tym, zanim ten system plików lub i\-węzeł stanie się widoczny dla przestrzeni użytkownika. Może być to przydatne przy wykorzystaniu bezdyskowego Linuksa. Wartość specjalna \fB@target\fP przypisze aktualny kontekst położenia docelowego punktu montowania.
.sp
Proszę zauważyć, że jądro odrzuca żądania przemontowania, które zawierają opcję context, \fBnawet\fP gdy nie różni się ona od bieżącego kontekstu.
.sp
\fBUwaga: wartość\fP \fIcontext\fP \fBmoże zawierać przecinki\fP, ale musi być wówczas odpowiednio cytowana, ponieważ w przeciwnym wypadku \fBmount\fP zinterpretuje przecinki jako separatory pomiędzy punktami montowań. Proszę nie zapomnieć, że powłoka usunie cytowanie, dlatego \fBkonieczne jest podwójne cytowanie\fP np.:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
mount \-t tmpfs none /mnt \-o \(rs
\*(Aqcontext="system_u:object_r:tmp_t:s0:c127,c456",noexec\*(Aq
.fam
.fi
.if n .RE
.br
.RE
.ll
.RE
.sp
Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z \fBselinux\fP(8).
.sp
\fBdefaults\fP
.RS 4
Używa opcji domyślnych: \fBrw\fP, \fBsuid\fP, \fBdev\fP, \fBexec\fP, \fBauto\fP, \fBnouser\fP i \fBasync\fP.
.sp
Proszę zauważyć, że rzeczywisty zestaw domyślnych opcji montowania zależy od jądra i typu systemu plików. Więcej szczegółów na początku tego rozdziału.
.RE
.sp
\fBdev\fP
.RS 4
Interpretuje specjalne urządzenia blokowe i znakowe na danym systemie plików.
.RE
.sp
\fBnodev\fP
.RS 4
Nie interpretuje specjalnych urządzeń blokowych ani znakowych na systemie plików.
.RE
.sp
\fBdiratime\fP
.RS 4
Aktualizuje czas dostępu katalogu zapisany w i\-węźle w danym systemie plików. Tak jest domyślnie. (Ta opcja jest ignorowana, gdy ustawiono \fBnoatime\fP).
.RE
.sp
\fBnodiratime\fP
.RS 4
Aktualizuje czas dostępu katalogu zapisany w i\-węźle w danym systemie plików (ta opcja jest dorozumiana, gdy ustawiono \fBnoatime\fP).
.RE
.sp
\fBdirsync\fP
.RS 4
Aktualizacja wszystkich katalogów w systemie plików powinna być wykonywana synchronicznie. Wpływa to na następujące wywołania systemowe: \fBcreat\fP(2), \fBlink\fP(2), \fBunlink\fP(2), \fBsymlink\fP(2), \fBmkdir\fP(2), \fBrmdir\fP(2), \fBmknod\fP(2) i \fBrename\fP(2).
.RE
.sp
\fBexec\fP
.RS 4
Zezwala na uruchamianie plików binarnych i innych plików wykonywalnych.
.RE
.sp
\fBnoexec\fP
.RS 4
Nie zezwala na bezpośrednie wywołanie plików binarnych w zamontowanym systemie plików.
.RE
.sp
\fBgroup\fP
.RS 4
Pozwala na zamontowanie tego systemu plików przez zwykłego użytkownika, jeśli jedna z grup tego użytkownika pasuje do grup urządzenia. Opcja ta implikuje opcje \fBnosuid\fP, i \fBnodev\fP (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w wierszu opcji \fBgroup,dev,suid\fP).
.RE
.sp
\fBiversion\fP
.RS 4
Przy każdej modyfikacji i\-węzła zwiększane jest pole i_version.
.RE
.sp
\fBnoiversion\fP
.RS 4
Nie zwiększa pola i\-węzła i_version.
.RE
.sp
\fBmand\fP
.RS 4
Pozwala na blokady obowiązujące (przymusowe) w tym systemie plików. Zob. \fBfcntl\fP(2). Opcja jest przestarzała od Linuksa 5.15.
.RE
.sp
\fBnomand\fP
.RS 4
Nie pozwala na blokady obowiązujące (przymusowe) w systemie plików.
.RE
.sp
\fB_netdev\fP
.RS 4
System plików znajduje się na urządzeniu wymagającym połączenia sieciowego (używane aby zapobiec montowania przez system takich systemów plików, dopóki w systemie nie zostanie włączona sieć).
.RE
.sp
\fBnofail\fP
.RS 4
Nie informuje o błędach urządzenia, jeśli ono nie istnieje.
.RE
.sp
\fBrelatime\fP
.RS 4
Aktualizuje czas dostępu i\-węzła relatywnie do czasu modyfikacji lub zmiany. Czas dostępu jest aktualizowany tylko wówczas, jeśli poprzedni czas dostępu był wcześniejszy lub równy bieżącemu czasowi modyfikacji lub zmiany (podobne do \fBnoatime\fP, ale nie psuje aplikacji \fBmutt\fP(1) i innych, które potrzebują informacji o tym, czy plik został przeczytany od czasu jego ostatniej modyfikacji).
.sp
Od Linuksa 2.6.30, jądro używa domyślnie zachowania udostępnianego przez tę opcję (chyba że podano \fBnoatime\fP), a opcja \fBstrictatime\fP jest wymagana, aby uzyskać tradycyjny sposób działania. Dodatkowo, od Linuksa 2.6.30, czas ostatniego dostępu pliku jest aktualizowany zawsze, jeśli wynosi więcej niż 1 dzień.
.RE
.sp
\fBnorelatime\fP
.RS 4
Nie używa funkcji \fBrelatime\fP. Patrz również opcja montowania \fBstrictatime\fP.
.RE
.sp
\fBstrictatime\fP
.RS 4
Pozwala na jawne żądanie pełnych aktualizacji atime. Umożliwia jądru na domyślne używanie \fBrelatime\fP lub \fBnoatime\fP, ale wciąż pozwala warstwie użytkownika na przesłonięcie tych opcji. Aby dowiedzieć się więcej o domyślnych, systemowych opcjach montowania należy zapoznać się z \fI/proc/mounts\fP.
.RE
.sp
\fBnostrictatime\fP
.RS 4
Używa domyślnego zachowania jądra dotyczącego aktualizowania czasów dostępu i\-węzłów.
.RE
.sp
\fBlazytime\fP
.RS 4
Aktualizuje czasy (atime, mtime, ctime) wyłącznie w wersji i\-węzła pliku przechowywanej w pamięci.
.sp
Opcja ta zdecydowanie ogranicza zapisy do tablicy i\-węzłów, jeśli czynione są częste, losowe zapisy do wstępnie zaalokowanych plików.
.sp
Znaczniki czasu przechowywane na dysku są aktualizowane tylko wtedy, gdy:
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
i\-węzeł musi być zaktualizowany w związku ze zmianą niezwiązaną ze znacznikami czasu
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
aplikacja wykorzystuje \fBfsync\fP(2), \fBsyncfs\fP(2) lub \fBsync\fP(2)
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
przywrócony (po usunięciu) i\-węzeł jest wyrzucany z pamięci
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
minęło ponad 24 godziny od czasu zapisania i\-węzła na dysk.
.RE
.RE
.sp
\fBnolazytime\fP
.RS 4
Nie używa funkcji lazytime.
.RE
.sp
\fBsuid\fP
.RS 4
Honoruje bity lub przywileje plików set\-user\-ID i set\-group\-ID przy wykonywaniu programów z tego systemu plików.
.RE
.sp
\fBnosuid\fP
.RS 4
Nie honoruje bitów lub przywilejów plików set\-user\-ID i set\-group\-ID przy wykonywaniu programów z tego systemu plików. Dodatkowo, zmiana domeny SELinux wymaga uprawnienia \fInosuid_transition\fP, które z kolei wymaga również funkcji polityki \fInnp_nosuid_transition\fP.
.RE
.sp
\fBsilent\fP
.RS 4
Włącza flagę "cicho".
.RE
.sp
\fBloud\fP
.RS 4
Wyłącza flagę "cicho".
.RE
.sp
\fBowner\fP
.RS 4
Pozwala każdemu zwykłemu użytkownikowi na zamontowanie i odmontowanie systemu plików, jeśli jest on właścicielem urządzenia. Opcja ta implikuje opcje \fBnosuid\fP, i \fBnodev\fP (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w wierszu opcji \fBowner,dev,suid\fP).
.RE
.sp
\fBremount\fP
.RS 4
Usiłuje ponownie zamontować (przemontować) już zamontowany system plików. Często używane do zmiany flag montowania systemu, szczególnie aby umożliwić zapis na systemach tylko do odczytu. Nie zmienia urządzenia ani punktu montowania.
.sp
Operacja przemontowywania razem z flagą \fBbind\fP ma specjalną semantykę. Patrz powyżej w podrozdziale \fBOperacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount)\fP.
.sp
Domyślnym zachowaniem jądra wobec flag montowania VFS (nodev,nosuid,noexec,ro) jest zresetowanie wszystkich niepodanych flag przy przemontowaniu. To dlatego \fBmount\fP(8) stara się utrzymać aktualne ustawienia zgodnie z \fIfstab\fP lub \fI/proc/self/mountinfo\fP. Opisane zachowanie domyślne można zmienić opcją \fB\-\-options\-mode\fP. Rekurencyjna zmiana flag montowania (obsługiwana od v2.39 w systemach z wywołaniem systemowym \fBmount_setattr\fP(2)) np. \fBmount \-o remount,ro=recursive\fP, nie stosuje zachowania "zresetuj nieokreślone", lecz działa jako prosta operacja dodania/usunięcie, a flagi niepodane nie są modyfikowane.
.sp
Funkcja ponownego montowania przestrzega standardowego sposobu, w jaki polecenie \fBmount\fP działa z opcjami z \fIfstab\fP. Oznacza to, że polecenie \fBmount\fP nie odczytuje \fIfstab\fP (lub \fImtab\fP) wyłącznie wtedy, jeśli podano zarówno \fIurządzenie\fP jak \fIkatalog\fP.
.sp
\fBmount \-o remount,rw /dev/foo /katalog\fP
.sp
Po tym wywołaniu wszystkie stare opcje montowania są zastępowane, a arbitralne rzeczy z \fIfstab\fP (lub \fImtab\fP) są ignorowane, z wyjątkiem opcji \fBloop=\fP, która jest tworzona i zarządzana wewnętrznie przez polecenie \fBmount\fP.
.sp
\fBmount \-o remount,rw /katalog\fP
.sp
Po tym wywołaniu mount odczytuje \fIfstab\fP i łączy te opcje z opcjami podanymi w wierszu poleceń (\fB\-o\fP). Jeśli we \fIfstab\fP nie będzie podanego punktu montowania, to zostaną użyte domyślnie opcje montowania z \fI/proc/self/mountinfo\fP.
.sp
\fBmount\fP zezwala na użycie opcji \fB\-\-all\fP do ponownego zamontowania już zamontowanych systemów plików, które pasują do podanego filtra (\fB\-O\fP i \fB\-t\fP). Przykładowo:
.sp
\fBmount \-\-all \-o remount,ro \-t vfat\fP
.sp
przemontuje wszystkie już zamontowane systemy plików vfat w tryb tylko do odczytu. Każdy z systemów plików jest przemontowywany zgodnie z semantyką \fBmount \-o remount,ro /katalog\fP. Oznacza to, że polecenie \fBmount\fP odczyta \fIfstab\fP lub \fImtab\fP i połączy te opcje, z opcjami podanymi w wierszu polecenia.
.RE
.sp
\fBro\fP[\fB=\fP(\fBrecursive\fP|\fBvfs\fP|\fBfs\fP)]
.RS 4
Montuje system plików jako tylko do odczytu. Opcjonalnym argumentem jest eksperymentalna funkcja, obsługiwana jedynie przez API montowania jądra korzystającego z deskryptorów plików, która jest po cichu ignorowana przez starsze wywołanie systemowe \fBmount\fP(2).
.sp
Argument \fBrecursive\fP wymusza rekurencyjne stosowanie atrybutu VFS.
.sp
Argumenty \fBvfs\fP i \fBfs\fP określają warstwę, na jakiej ma być zastosowana flaga tylko do odczytu. Argument \fBfs\fP oznacza superblok systemu plików (unikalne wystąpienie systemu plików w jądrze), a \fBvfs\fP oznacza węzeł montowania. Jeśli nie poda się żadnego atrybutu, ustawienie tylko do odczytu jest stosowane na obu warstwach.
.sp
Więcej szczegółów w rozdziale \fBUwagi nt. ustawienia tylko do odczytu\fP.
.RE
.sp
\fBrw\fP[\fB=\fP(\fBrecursive\fP|\fBvfs\fP|\fBfs\fP)]
.RS 4
Montuje system plików w trybie do odczytu i zapisu.
.RE
.sp
\fBsync\fP
.RS 4
Wszystkie operacje wejścia/wyjścia systemu plików powinny być wykonywane synchroniczne. W przypadku nośników z ograniczoną liczbą cykli zapisu (np. niektórych napędów flash) \fBsync\fP może spowodować skrócenie trwałości nośnika.
.RE
.sp
\fBuser\fP
.RS 4
Pozwala na zamontowanie tego systemu plików przez zwykłego użytkownika. Nazwa montującego użytkownika jest zapisywana do pliku \fImtab\fP (lub prywatnego pliku libmount w \fI/run/mount\fP w systemach bez zwykłego \fImtab\fP), więc może on ponownie odmontować system plików. Opcja ta implikuje opcje \fBnoexec\fP, \fBnosuid\fP, i \fBnodev\fP (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w wierszu opcji \fBuser,exec,dev,suid\fP).
.RE
.sp
\fBnouser\fP
.RS 4
Zabrania zwykłemu użytkownikowi montowania systemu plików. Tak jest domyślnie, przy czym nie implikuje to żadnych innych opcji.
.RE
.sp
\fBusers\fP
.RS 4
Pozwala każdemu użytkownikowi na zamontowanie i odmontowanie tego systemu plików, nawet gdy zamontował go inny, zwykły użytkownik. Opcja ta implikuje opcje \fBnoexec\fP, \fBnosuid\fP, i \fBnodev\fP (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w wierszu opcji \fBuser,exec,dev,suid\fP).
.RE
.sp
\fBX\-\fP*
.RS 4
Wszystkie opcje poprzedzone "X\-" są interpretowane jako komentarze lub opcje aplikacji działających w przestrzeni użytkownika. Opcje te nie są przechowywane w przestrzeni użytkownika (np. pliku \fImtab\fP), ani przekazywane do programów pomocniczych mount.\fItyp\fP, ani też do wywołania systemowego \fBmount\fP(2). Sugerowany format to \fBX\-\fP\fInazwa\-aplikacji\fP.\fIopcja\fP.
.RE
.sp
\fBx\-\fP*
.RS 4
Podobnie jak opcje \fBX\-\fP*, lecz są przechowywane na stałe w przestrzeni użytkownika. Oznacza to, że opcje te są dostępne również dla \fBumount\fP(8) lub do innych działań. Proszę zauważyć, że przechowywanie opcji montowania w przestrzeni użytkownika jest skomplikowane, ponieważ konieczne jest używanie narządzi korzystających z biblioteki libmount; nie ma też gwarancji, że te opcje będą zawsze dostępne (np. po operacji przeniesienia montowania lub w przestrzeni nazw, która nie jest współdzielona).
.sp
Proszę zauważyć, że przed util\-linux v2.30 opcje x\-* nie były utrzymywane przez libmount, ani przechowywane w przestrzeni użytkownika (czyli odpowiadały aktualnej opcji X\-*), jednak ze względu na rosnącą liczbę zastosowań (w initrd, systemd itp.) funkcjonalność ta została rozszerzona, utrzymując działanie istniejących konfiguracji \fIfstab\fP bez konieczności dokonywania zmian.
.RE
.sp
\fBX\-mount.auto\-fstypes\fP=\fIlista\fP
.RS 4
Określa listę dozwolonych lub zakazanych systemów plików do celów automatycznego wykrywania systemów plików.
.sp
\fILista\fP jest rozdzieloną przecinkami listą nazw systemów plików. Automatyczne wykrywanie systemów plików jest wyzwalane typem systemu plików "auto" lub gdy nie poda się typu systemu plików.
.sp
\fILista\fP jest przetwarzana wg sposobu rozpoznawania wzorców typów (więcej szczegółów w opisie opcji \fB\-t\fP). Dozwolone są tylko podane systemy plików albo wszystkie podane typy są zakazane, jeśli lista jest poprzedzona przedrostkiem "no".
.sp
Na przykład X\-mount.auto\-fstypes="ext4,btrfs" dozwala jedynie ext4 i btrfs, a X\-mount.auto\-fstypes="novfat,xfs" akceptuje wszystkie systemy plików poza vfat i xfs.
.sp
Proszę zauważyć, że jako separator pomiędzy opcjami montowania jest używany przecinek, co oznacza, że wartości automatycznych systemów plików muszą być poprawnie cytowane; proszę nie zapomnieć, że powłoka usunie cytowanie, dlatego konieczne jest podwójne cytowanie np.:
.RE
.RS 3
.ll -.6i
.sp
mount \-t auto \-o\(cqX\-mount.auto\-fstypes="noext2,ext3"\*(Aq /dev/sdc1 /mnt/test
.br
.RE
.ll
.sp
\fBX\-mount.mkdir\fP[\fB=\fP\fItryb\fP]
.RS 4
Pozwala na utworzenie docelowego katalogu (punktu montowania), o ile jeszcze nie istnieje. Opcjonalny argument \fItryb\fP określa tryb dostępu systemu plików dla \fBmkdir\fP(2) w zapisie ósemkowym. Domyślnym trybem jest 0755. Funkcja ta jest obsługiwana tylko dla roota lub gdy montowanie jest wykonywane bez uprawnień suid. Opcja ta jest obsługiwana również jako \fBx\-mount.mkdir\fP, przy czym ten format jest przestarzały od wersji 2.30. Zob. też opcja wiersza poleceń \fB\-\-mkdir\fP.
.RE
.sp
\fBX\-mount.nocanonicalize\fP[\fB=\fP\fItyp\fP]
.RS 4
Pozwala na wyłączenie normalizacji ścieżek dla źródeł i celów montowania. Domyślnie, polecenie \f(CRmount\fP tłumaczy wszystkie ścieżki na ścieżki absolutne bez dowiązań symbolicznych. To zachowanie może być jednak nieprzydatne w pewnych sytuacjach, na przykład przy podpisaniu montowania przez dowiązanie symboliczne lub przez dowiązanie symboliczne poprzez katalog lub inne dowiązanie symboliczne. Opcjonalnym argumentem \fItyp\fP może być "source" \- źródło lub "target" \- cel (punktu montowania). Jeśli nie poda się \fItypu\fP, normalizacja jest wyłączona dla obu typów. Ta opcja montowania nie wpływa na konwersję znaczników źródła (np. LABEL= lub UUID=) oraz przetwarzanie fstab.
.sp
The command\-line option \fB\-\-no\-canonicalize\fP overrides this mount option and affects all path and tag conversions in all situations, but for backward compatibility, it does not modify open_tree syscall flags and does not allow the bind\-mount over a symlink use case.
.sp
Proszę zauważyć, że \fBmount\fP(8) wciąż oczyszcza i normalizuje ścieżki źródła i celu podane w wierszu polecenia przez użytkowników innych niż root, niezależnie od ustawienia X\-mount.nocanonicalize.
.RE
.sp
\fBX\-mount.noloop\fP
.RS 4
Nie tworzy i nie montuje urządzenia pętli (loop), nawet jeśli źródło montowania jest zwykłym plikiem.
.RE
.sp
X\-mount.subdir=*\fIkatalog\fP
.RS 4
Pozwala zamontować podkatalog z systemu plików, zamiast jego katalogu głównego. Obecnie, funkcja ta jest zaimplementowana za pomocą tymczasowego zamontowania głównego katalogu systemu plików w przestrzeni nazw, która nie jest dzielona, a następnie podpięcie podkatalogu do ostatecznego punktu montowania i odmontowania katalogu głównego. Montowanie podkatalogu uwidacznia się dla reszty systemu jako operacja niepodzielna, pomimo tego, że została zaimplementowana wieloma wywołaniami systemowymi \fBmount\fP(2).
.sp
Proszę zauważyć, że funkcja ta nie zadziała w sesjach z niedzielonymi, prywatnymi przestrzeniami nazw montowań (po \fBunshare \-\-mount\fP), w starszych jądrach albo z programem \fBmount\fP(8) nieobsługującym API jądra dotyczącego montowań przy użyciu deskryptorów plików. W takim przypadku należy wykonać \fBunshare \-\-mount \-\-propagation shared\fP.
.sp
Ta funkcja jest EKSPERYMENTALNA.
.RE
.sp
\fBX\-mount.owner\fP=\fInazwa\-użytkownika\fP|\fIUID\fP, \fBX\-mount.group\fP=\fIgrupa\fP|\fIGID\fP
.RS 4
Ustawia własność \fIpunktu\-montowania\fP po zamontowaniu. Nazwy są rozwiązywane w docelowej przestrzeni nazw montowań, zob. \fB\-N\fP.
.RE
.sp
\fBX\-mount.mode\fP=\fItryb\fP
.RS 4
Ustawia tryb \fIpunktu\-montowania\fP po zamontowaniu.
.RE
.sp
\fBX\-mount.idmap\fP=\fIident\-typu\fP:\fIident\-montowania\fP:\fIident\-pierwotny\fP:\fIzakres\-ident\fP [\fIident\-typu\fP:\fIident\-montowania\fP:\fIident\-pierwotny\fP:\fIzakres\-ident\fP], \fBX\-mount.idmap\fP=\fIplik\fP
.RS 4
Opcja ta służy do utworzenia montowania korzystającego z mapowań identyfikatorów (typu idmapped). Montowanie takie pozwala na zmianę własności wszystkich plików położonych w danym montowaniu, zgodnie z mapowaniem identyfikatorów powiązanym z przestrzenią nazw użytkownika. Zmiana własności jest nierozerwalnie związana z istnieniem danego montowania i jest w nim zlokalizowana. Odpowiednie mapowania identyfikatorów można podać na dwa sposoby:
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
Użytkownik może podać mapowania identyfikatorów bezpośrednio.
.sp
Mapowania identyfikatorów muszą być podane zgodnie ze składnią: \fIident\-typu\fP:\fIident\-montowania\fP:\fIident\-pierwotny\fP:\fIzakres\-ident\fP. Podanie \fBu\fP jako przedrostek \fIident\-typu\fP tworzy mapowanie UID\-ów, \fBg\fP tworzy mapowania GID\-ów, a pominięcie \fIident\-typu\fP lub podanie \fBb\fP tworzy oba typy mapowań: identyfikatorów użytkowników i grup. Parametr \fIident\-montowania\fP określa początkowy numer identyfikatora w nowym montowaniu. Parametr \fIident\-pierwotny\fP określa początkowy numer identyfikatora w systemie plików. Parametr \fIzakres\-ident\fP określa jak wiele identyfikatorów ma być zmapowanych. Można podać wiele mapowań identyfikatorów.
.sp
Poszczególne mapowania należy rozdzielić spacją. Proszę zauważyć, że w pliku \fI/etc/fstab\fP spacje są interpretowane jako separatory między polami. Aby temu zapobiec, konieczne jest zastąpienie spacji przez \(rs040. Oto przykład: X\-mount.idmap=0:0:1\(rs040500:1000:1.
.sp
Na przykład mapowanie identyfikatorów: \fBX\-mount.idmap=u:1000:0:1 g:1001:1:2 5000:1000:2\fP tworzy montowanie typu idmapped gdzie UID 0 jest zmapowany do UID\-u 1000, GID 1 jest zmapowany do GID\-u 1001, GID 2 jest zmapowany do GID\-u 1002, UID i GID 1000 jest zmapowany do 5000, a UID i GID 1001 jest zmapowany do 5001, w określanym montowaniu.
.sp
Gdy mapowanie identyfikatorów jest określane bezpośrednio, do żądanych mapowań identyfikatorów zostanie zaalokowana nowa przestrzeń nazw użytkownika. Ta nowo utworzona przestrzeń nazw użytkownika zostanie dołączona do montowania.
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
Użytkownik może podać plik przestrzeni nazw użytkownika.
.sp
Przestrzeń nazw użytkownika zostanie następnie dołączona do montowania, a mapowania identyfikatorów przestrzeni nazw użytkownika staną się mapowaniami identyfikatorów montowania.
.sp
Na przykład \fBX\-mount.idmap=/proc/PID/ns/user\fP dołączy do montowania przestrzeń nazw użytkownika procesu o numerze PID.
.RE
.RE
.sp
\fBnosymfollow\fP
.RS 4
Nie podąża za dowiązaniami symbolicznymi, przy przetwarzaniu ścieżek. Wciąż można tworzyć dowiązania symboliczne, a polecenia \fBreadlink\fP(1), \fBreadlink\fP(2), \fBrealpath\fP(1) i \fBrealpath\fP(3) będą działać poprawnie.
.RE
.SH "OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓŻNYCH SYSTEMÓW PLIKÓW"
.sp
Niniejszy rozdział opisuje opcje charakterystyczne dla niektórych systemów plików. Tam gdzie to możliwe, należy zapoznać się z podręcznikiem systemowym dotyczącym danego systemu plików. Kilka z nich wymieniono w poniższej tabeli.
.TS
allbox tab(:);
ltB ltB.
T{
.sp
\fBSystem(y) plików\fP
T}:T{
.sp
\fBPodręcznik systemowy\fP
T}
.T&
lt lt.
T{
.sp
btrfs
T}:T{
.sp
\fBbtrfs\fP(5)
T}
T{
.sp
cifs
T}:T{
.sp
\fBmount.cifs\fP(8)
T}
T{
.sp
ext2, ext3, ext4
T}:T{
.sp
\fBext4\fP(5)
T}
T{
.sp
fuse
T}:T{
.sp
\fBfuse\fP(8)
T}
T{
.sp
nfs
T}:T{
.sp
\fBnfs\fP(5)
T}
T{
.sp
tmpfs
T}:T{
.sp
\fBtmpfs\fP(5)
T}
T{
.sp
xfs
T}:T{
.sp
\fBxfs\fP(5)
T}
.TE
.sp
.sp
Proszę zauważyć, że niektóre z powyższych podręczników mogą być dostępne dopiero po zainstalowaniu odpowiednich narzędzi.
.sp
Następujące opcje stosuje się tylko do określonych systemów plików. Są uporządkowane według systemu plików. Wszystkie występują po fladze \fB\-o\fP.
.sp
To, czy opcje są obsługiwane, zależy w pewnej mierze od działającego jądra. Więcej informacji można uzyskać w plikach dotyczących odpowiedniego systemu plików, w podkatalogu źródeł jądra \fIDocumentation/filesystems\fP.
.SS "Opcje montowania do adfs"
.sp
\fBuid=\fP\fIwartość\fP i \fBgid=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia właściciela i grupę plików w danym systemie plików (domyślnie: uid=gid=0).
.RE
.sp
\fBownmask=\fP\fIwartość\fP i \fBothmask=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia maskę praw dla, odpowiednio, uprawnień "właściciela" i uprawnień "innych" ADFS (domyślnie, odpowiednio: 0700 i 0077). Zob. też \fI/usr/src/linux/Documentation/filesystems/adfs.rst\fP.
.RE
.SS "Opcje montowania do affs"
.sp
\fBuid=\fP\fIwartość\fP i \fBgid=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia właściciela i grupę korzenia systemu plików (domyślnie: uid=gid=0, lecz opcje \fBuid\fP lub \fBgid\fP bez podanej wartości pobierają UID i GID bieżącego procesu).
.RE
.sp
\fBsetuid=\fP\fIwartość\fP i \fBsetgid=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików.
.RE
.sp
\fBmode=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia prawa wszystkich plików na \fIwartość\fP & 0777, nie zważając na oryginalne prawa. Dodaje prawa przeszukiwania dla katalogów, które mają prawo odczytu. Wartość jest podawana ósemkowo.
.RE
.sp
\fBprotect\fP
.RS 4
Nie dopuszcza do zmian w bitach ochrony systemu plików.
.RE
.sp
\fBusemp\fP
.RS 4
Ustawia UID i GID korzenia systemu plików na UID i GID punktu montowania, aż do pierwszego sync lub umount, a potem kasuje tę opcję. Dziwne...
.RE
.sp
\fBverbose\fP
.RS 4
Wypisuje informację o każdym pomyślnym montowaniu.
.RE
.sp
\fBprefix=\fP\fIłańcuch\fP
.RS 4
Przedrostek używany przed nazwą woluminu, przy podążaniu za dowiązaniem.
.RE
.sp
\fBvolume=\fP\fIłańcuch\fP
.RS 4
Przedrostek (długości najwyżej 30), używany przed "/" przy podążaniu za dowiązaniem symbolicznym.
.RE
.sp
\fBreserved=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
(Domyślnie: 2.) Liczba nieużytkowanych bloków na początku urządzenia.
.RE
.sp
\fBroot=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Podaje jawnie lokalizację bloku korzenia (root block).
.RE
.sp
\fBbs=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Podaje rozmiar bloku. Dozwolone wartości to 512, 1024, 2048, 4096.
.RE
.sp
\fBgrpquota\fP|\fBnoquota\fP|\fBquota\fP|\fBusrquota\fP
.RS 4
Opcje te są przyjmowane, lecz są ignorowane (jednakże narzędzia limitów dyskowych (quota) mogą reagować na takie łańcuchy w \fI/etc/fstab\fP).
.RE
.SS "Opcje montowania do debugfs"
.sp
System plików debugfs jest pseudosystemem, montowanym tradycyjnie w \fI/sys/kernel/debug\fP. Z jądrem w wersji 3.4 debugfs ma następujące opcje:
.sp
\fBuid=\fP\fIn\fP\fB, gid=\fP\fIn\fP
.RS 4
Ustawia właściciela i grupę wszystkich punktów montowania.
.RE
.sp
\fBmode=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia tryb punktu montowania.
.RE
.SS "Opcje montowania do devpts"
.sp
devpts jest pseudosystemem plików, tradycyjnie montowanym w \fI/dev/pts\fP. W celu uzyskania pseudoterminala, proces otwiera \fI/dev/ptmx\fP. Jest mu wówczas udostępniany numer pseudoterminala; podporządkowany pseudoterminal jest dostępny jako \fI/dev/pts/\fP<numer>.
.sp
\fBuid=\fP\fIwartość\fP i \fBgid=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia właściciela lub grupę nowo tworzonych PTY według zadanych wartości. Jeśli nie podano żadnych, to zostaną nadane UID i GID procesu tworzącego. Na przykład, jeśli mamy grupę tty o GID=5, to \fBgid=5\fP spowoduje, że nowo tworzone PTY będą należeć do grupy tty.
.RE
.sp
\fBmode=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Nadaje trybowi nowo tworzonych PTY zadaną wartość. Domyślnie jest to 0600. Wartość \fBmode=620\fP i \fBgid=5\fP powoduje, że dla nowo utworzonych PTY będzie domyślnie "mesg y".
.RE
.sp
\fBnewinstance\fP
.RS 4
Tworzy prywatną instancję systemu plików devpts tak, że wskaźniki pty zaalokowane w tej nowej kopii są niezależne od wskaźników utworzonych w innych instancjach devpts.
.sp
Wszystkie montowania devpts bez opcji \fBnewinstance\fP współdzielą ten sam zestaw wskaźników pty (tj. tryb legacy). Każde zamontowanie devpts z opcją \fBnewinstance\fP tworzy prywatny zestaw wskaźników pty.
.sp
Opcja jest używana głównie do obsługi kontenerów w jądrze Linux. Zaimplementowano ją w wersjach jądrach Linux od 2.6.29. Co więcej, ta opcja jest poprawna jedynie, jeśli w konfiguracji jądra włączono \fBCONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES\fP.
.sp
Aby użyć tej opcji w sposób efektywny, \fI/dev/ptmx\fP musi być dowiązaniem symbolicznym do \fIpts/ptmx\fP. Proszę zapoznać się z plikiem \fIDocumentation/filesystems/devpts.txt\fP w drzewie źródeł jądra Linux, aby dowiedzieć się więcej.
.RE
.sp
\fBptmxmode=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia tryb nowego węzła urządzenia \fIptmx\fP w systemie plików devpts.
.sp
Z obsługą wielu instancji devpts (patrz powyżej: opcja \fBnewinstance\fP), każda kopia posiada prywatny węzeł \fIptmx\fP w katalogu głównym systemu plików devpts (z reguły \fIdev/pts/ptmx\fP).
.sp
W celu uzyskania kompatybilności ze starszymi wersjami jądra, domyślnym trybem nowego węzła \fIptmx\fP jest 0000. \fBptmxmode=\fP\fIwartość\fP określa bardziej przydatny tryb dla nowego węzła \fIptmx\fP i jest wysoce zalecany, gdy podana jest opcja \fBnewinstance\fP.
.sp
Opcja została zaimplementowana jedynie w wersjach jądra Linux poczynając od 2.6.29. Co więcej, opcja ta jest poprawna jedynie, jeśli w konfiguracji jądra włączono \fBCONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES\fP.
.RE
.SS "Opcje montowania do fat"
.sp
(Uwaga: \fIfat\fP nie jest odrębnym rodzajem systemu plików, ale wspólną częścią systemów plików \fImsdos\fP, \fIumsdos\fP i \fIvfat\fP).
.sp
\fBblocksize=\fP{\fB512\fP|\fB1024\fP|\fB2048\fP}
.RS 4
Ustawia rozmiar bloku (domyślnie 512). Opcja jest przestarzała.
.RE
.sp
\fBuid=\fP\fIwartość\fP i \fBgid=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego procesu).
.RE
.sp
\fBumask=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia umask (maskę bitową praw, które \fBnie\fP występują). Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.
.RE
.sp
\fBdmask=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia umask stosowany wyłącznie do katalogów. Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.
.RE
.sp
\fBfmask=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia umask stosowany wyłącznie do zwykłych plików. Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.
.RE
.sp
\fBallow_utime=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Opcja kontroluje sprawdzanie uprawnień mtime/atime.
.sp
\fB20\fP
.RS 4
Jeśli bieżący proces jest w grupie identyfikatora grupy pliku, można zmienić pieczątkę czasową.
.RE
.sp
\fB2\fP
.RS 4
Inni użytkownicy mogą zmieniać pieczątkę czasową.
.RE
.RE
.sp
Wartość domyślna jest ustawiana z opcji "dmask" (jeśli katalog jest zapisywalny, to dozwolone jest również \fButime\fP(2) tj. ~dmask & 022)
.sp
Zwykle \fButime(2)\fP sprawdza czy bieżący proces jest właścicielem pliku lub czy posiada przywilej \fBCAP_FOWNER\fP. Jednak systemy plików FAT nie posiadają na dysku UID ani GID, więc zwykłe sprawdzenie jest zbyt mało elastyczne. Opcja jest remedium na tę sytuację.
.sp
\fBcheck=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Można wybrać trzy stopnie ścisłości:
.sp
\fBr\fP[\fBelaxed\fP]
.RS 4
Akceptowane i równoważne sobie są zarówno wielkie, jak i małe litery. Części długich nazw są obcinane (np. \fIbardzodluganazwa.foobar\fP staje się \fIbardzodl.foo\fP), początkowe i wtrącone spacje są akceptowane jako każda część nazwy (nazwy i rozszerzenia).
.RE
.sp
\fBn\fP[\fBormal\fP]
.RS 4
Podobnie jak "relaxed", lecz wiele znaków specjalnych (jak *, ?, <, spacje, itp.) jest odrzucanych. Tak jest domyślnie.
.RE
.sp
\fBs\fP[\fBtrict\fP]
.RS 4
Jak "normal", lecz nazwy które zawierają długie części i znaki specjalne, które czasem są używane pod Linuksem, lecz nie są akceptowane przez MS\-DOS (+, = itp.) są odrzucane.
.RE
.RE
.sp
\fBcodepage=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia stronę kodową do konwersji znaków krótkiej nazwy w systemach plików FAT i VFAT. Domyślnie stosowana jest strona kodowa 437.
.RE
.sp
\fBconv=\fP\fItryb\fP
.RS 4
Przestarzała opcja, może zwrócić błąd lub zostać zignorowana.
.RE
.sp
\fBcvf_format=\fP\fImoduł\fP
.RS 4
Wymusza na sterowniku stosowanie modułu CVF (Compressed Volume File) cvf\fImoduł_ zamiast automatycznego wykrywania. Jeżeli jądro obsługuje \fBkmod\fP, to opcja \fBcvf_format=\fP\fPxxx__ steruje także ładowaniem na żądanie modułu CVF. Ta opcja jest przestarzała.
.RE
.sp
\fBcvf_option=\fP\fIopcja\fP
.RS 4
Opcja przekazywana do modułu CVF. Ta opcja jest przestarzała.
.RE
.sp
\fBdebug\fP
.RS 4
Włącza flagę \fIdebug\fP. Wypisana zostanie wersja i lista parametrów systemu plików (te dane wypisywane są też, jeśli parametry wyglądają na niespójne).
.RE
.sp
\fBdiscard\fP
.RS 4
Jeśli ustawione, powoduje wydawanie poleceń discard/TRIM na urządzeniu blokowym, gdy bloki są zwalniane. Jest to przydatne w przypadku urządzeń SSD i alokowania elastycznego/"rzadkiego" w jednostkach LUN.
.RE
.sp
\fBdos1xfloppy\fP
.RS 4
Jeśli ustawione, używa domyślnej, zapasowej konfiguracji BIOS Parameter Block, w zależności od rozmiaru powiązanego urządzenia. Te statyczne parametry przyjmują domyślne wartości DOS\-a 1.x dla dyskietek i obrazów dyskietek 160 kiB, 180 kiB, 320 kiB i 360 kiB.
.RE
.sp
\fBerrors=\fP{\fBpanic\fP|\fBcontinue\fP|\fBremount\-ro\fP}
.RS 4
Określa zachowanie FAT przy błędach krytycznych: panika, kontynuacja bez żadnej akcji, lub przemontowanie w tryb tylko do odczytu (tak jest domyślnie).
.RE
.sp
\fBfat=\fP{\fB12\fP|\fB16\fP|\fB32\fP}
.RS 4
Określa fat 12\-, 16\- lub 32\-bitowy. To przesłania procedurę automatycznego wykrywania typu FAT. Używać ostrożnie!
.RE
.sp
\fBiocharset=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Zestaw znaków używany do konwersji między znakami 8\-bitowymi a 16\-bitowymi znakami Unikodu. Domyślnym jest iso8859\-1. Długie nazwy plików są przechowywane na dysku w formacie Unicode.
.RE
.sp
\fBnfs=\fP{\fBstale_rw\fP|\fBnostale_ro\fP}
.RS 4
Tę opcję należy włączyć przy eksporcie systemu plików FAT przez NFS.
.sp
\fBstale_rw\fP: Opcja ta zarządza indeksem (buforem) i\-węzłów katalogów używanych przez kod związany z nfs do usprawnienia wyszukiwań. Operacje pełnoplikowe (odczyt/zapis) przez NFS są obsługiwane, ale przy usuwaniu bufora na serwerze NFS może to powodować fałszywe błędy \fBESTALE\fP.
.sp
\fBnostale_ro\fP: Ta opcja bazuje na numerze i\-węzła i uchwycie pliku w położeniu pliku na dysku we wpisie katalogu FAT. Zapewnia to, że nie zostanie zwrócone \fBESTALE\fP po usunięciu pliku z bufora i\-węzła. Jednak skutkuje to również tym, że operacja takie jak zmiana nazwy, utworzenie i usunięcie (unlink) może spowodować, że uchwyty plików wskazujące na jakiś plik zaczną wskazywać na inny, powodując potencjalnie uszkodzenie danych. Z tego powodu, opcja ta montuje jednocześnie system plików jako tylko do odczytu.
.sp
Aby zachować kompatybilność wsteczną, akceptowana jest również opcja \fB\-o nfs\fP, która daje \fBstale_rw\fP.
.RE
.sp
\fBtz=UTC\fP
.RS 4
Opcja wyłącza konwersję pieczątek czasowych pomiędzy czasem lokalnym (używanym przez Windows na FAT) i UTC (używanym wewnętrznie przez Linuksa). Jest to przydatne szczególnie podczas montowania urządzeń (np. aparatów cyfrowych), które są ustawione na UTC, aby uniknąć pułapki związanej z czasem lokalnym.
.RE
.sp
\fBtime_offset=\fP\fIminuty\fP
.RS 4
Ustawia przesunięcie do przeliczania pieczątek czasowych pomiędzy czasem lokalnym z FAT na UTC, tj. liczba \fIminut\fP zostanie odjęta od każdej pieczątki czasowej, aby przeliczyć ją do czasu UTC używanego wewnętrznie przez Linuksa. Jest to przydatne, gdy strefa czasowa ustawiana przez jądro za pomocą \fBsettimeofday\fP(2) nie pokrywa się ze strefą czasową systemu plików. Proszę zauważyć, że ta opcja wciąż nie da prawidłowych pieczątek czasowych w przypadkach korzystania z czasu letniego – w innym ustawieniu czasu letniego wystąpi godzina różnicy.
.RE
.sp
\fBquiet\fP
.RS 4
Włącza flagę \fIquiet\fP (cicho). Próby chown lub chmod nie zwracają błędów, chociaż się nie udają. Używać ostrożnie!
.RE
.sp
\fBrodir\fP
.RS 4
FAT ma atrybut \fBATTR_RO\fP (tylko do odczytu). W systemie Windows atrybut ten w przypadku katalogu zostanie zignorowany i jest używany tylko przez aplikacje, w dodatku jako flaga (np. jest ustawiany dla folderów skonfigurowanych przez użytkownika).
.sp
Jeśli atrybut \fBATTR_RO\fP ma służyć jako flaga "tylko do odczytu" nawet dla katalogów, proszę ustawić tę opcję.
.RE
.sp
\fBshowexec\fP
.RS 4
Jeśli ustawiona, bit wykonywalności pliku jest dozwolony tylko, jeśli część rozszerzenia nazwy jest jedną z .EXE, .COM lub .BAT. Domyślnie nie jest ustawiona.
.RE
.sp
\fBsys_immutable\fP
.RS 4
Jeśli ustawiona, atrybut \fBATTR_SYS\fP w FAT jest obsługiwany jak flaga \fBIMMUTABLE\fP w Linuksie. Domyślnie nie jest ustawiona.
.RE
.sp
\fBflush\fP
.RS 4
Jeśli ustawiona, system plików będzie starał się opróżnić bufory na dysk wcześniej niż zwykle. Domyślnie nie jest ustawiona.
.RE
.sp
\fBusefree\fP
.RS 4
Używa wartości "wolnych klastrów" ("free clusters"), przechowywanej w \fBFSINFO\fP. Będzie wykorzystana do pozyskania liczby wolnych klastrów bez skanowania dysku. Nie jest jednak używana domyślnie, ponieważ ostatnie wersje Windows niekiedy nie aktualizują jej poprawnie. W przypadku przekonania, że wartość owych "wolnych klastrów" w \fBFSINFO\fP jest poprawna, używając tej opcji można zapobiec skanowaniu dysku.
.RE
.sp
\fBdots\fP, \fBnodots\fP, \fBdotsOK=\fP[\fByes\fP|\fBno\fP]
.RS 4
Różne bezmyślne próby wymuszenia konwencji Uniksa lub DOS\-a na systemie plików FAT.
.RE
.SS "Opcje montowania do hfs"
.sp
\fBcreator=\fP\fIcccc\fP\fB, type=\fP\fIcccc\fP
.RS 4
Ustawia wartości creator/type pokazywane przez MacOS\-owy Finder, używane do tworzenia nowych plików. Domyślne wartości: "????".
.RE
.sp
\fBuid=\fP\fIn\fP\fB, gid=\fP\fIn\fP
.RS 4
Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego procesu).
.RE
.sp
\fBdir_umask=\fP\fIn\fP\fB, file_umask=\fP\fIn\fP\fB, umask=\fP\fIn\fP
.RS 4
Ustawia umask, używany do wszystkich katalogów, wszystkich zwykłych plików lub wszystkich plików i katalogów. Domyślnie jest to umask bieżącego procesu.
.RE
.sp
\fBsession=\fP\fIn\fP
.RS 4
Ustawia sesję CD\-ROM\-u do zamontowania. Domyślnie, decyzja jest pozostawiana sterownikowi CD\-ROM\-u. Opcja nie powiedzie się, jeśli urządzeniem będzie coś innego niż CD\-ROM.
.RE
.sp
\fBpart=\fP\fIn\fP
.RS 4
Wybiera numer partycji n z urządzenia. Ma sens tylko w przypadku CD\-ROM\-ów. Domyślnie, tablica partycji nie jest w ogóle przetwarzana.
.RE
.sp
\fBquiet\fP
.RS 4
Nie informuje o nieprawidłowych opcjach montowania.
.RE
.SS "Opcje montowania do hpfs"
.sp
\fBuid=\fP\fIwartość\fP i \fBgid=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego procesu).
.RE
.sp
\fBumask=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia umask (maskę bitową praw, które \fBnie\fP występują). Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.
.RE
.sp
\fBcase=\fP{\fBlower\fP|\fBasis\fP}
.RS 4
Konwertuje wszystkie nazwy plików na małe litery lub pozostawia bez zmian (domyślnie: \fBcase=lower\fP).
.RE
.sp
\fBconv=\fP\fItryb\fP
.RS 4
Przestarzała opcja, może zwrócić błąd lub zostać zignorowana.
.RE
.sp
\fBnocheck\fP
.RS 4
Nie przerywa montowania gdy zawiodą pewne kontrole spójności.
.RE
.SS "Opcje montowania do iso9660"
.sp
ISO 9660 jest standardem opisującym strukturę systemu plików na CD\-ROM\-ach (system ten jest również wykorzystywany na niektórych płytach DVD; patrz również system plików \fIudf\fP).
.sp
Normalne nazwy plików \fIiso9660\fP pojawiają się w formacie 8.3 (tzn. występują DOS\-owe ograniczenia długości nazw plików), a w dodatku wszystkie znaki pisane są wielkimi literami. Poza tym nie ma pola właściciela, ochrony, liczby dowiązań, zastrzeżeń dla urządzeń znakowych/blokowych, itd.
.sp
Rozszerzeniem iso9660 jest Rock Ridge, który udostępnia wszystkie te uniksopodobne właściwości. Najprościej mówiąc, dla każdego wpisu katalogowego istnieją w nim rozszerzenia, które uzupełniają wszystkie informacje. Gdy używane jest Rock Ridge, system plików jest nieodróżnialny od normalnego uniksowego systemu plików (poza tym, że jest tylko do odczytu, oczywiście).
.sp
\fBnorock\fP
.RS 4
Wyłącza korzystanie z rozszerzeń Rock Ridge, nawet jeśli są dostępne. Zob. \fBmap\fP.
.RE
.sp
\fBnojoliet\fP
.RS 4
Wyłącza korzystanie z rozszerzeń Joliet firmy Microsoft, nawet jeśli są dostępne. Zob. \fBmap\fP.
.RE
.sp
\fBcheck=\fP{\fBr\fP[\fBelaxed\fP]|\fBs\fP[\fBtrict\fP]}
.RS 4
Z \fBcheck=relaxed\fP, nazwa pliku przed dokonywaniem podglądu jest najpierw przekształcana na małe litery. Prawdopodobnie ma to znaczenie tylko razem z \fBnorock\fP i \fBmap=normal\fP (domyślnie: \fBcheck=strict\fP).
.RE
.sp
\fBuid=\fP\fIwartość\fP i \fBgid=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Nadaje wszystkim plikom systemu plików wskazany identyfikator użytkownika i grupy, być może przesłaniając informacje znalezione w rozszerzeniach Rock Ridge (domyślnie: \fBuid=0,gid=0\fP).
.RE
.sp
\fBmap=\fP{\fBn\fP[\fBormal\fP]|\fBo\fP[\fBff\fP]|\fBa\fP[\fBcorn\fP]}
.RS 4
Dla woluminów typu innego niż Rock Ridge, normalna translacja nazwy odwzorowuje wielkie litery ASCII na małe, porzuca kończące ";1" i zamienia ";" na ".". Z \fBmap=off\fP nie jest dokonywana konwersja nazw. Zob. \fBnorock\fP. (Domyślnie: \fBmap=normal\fP). \fBmap=acorn\fP jest podobne do \fBmap=normal\fP, ale stosuje także rozszerzenia Acorn, jeśli występują.
.RE
.sp
\fBmode=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Dla woluminów typu innego niż Rock Ridge, nadaje wszystkim plikom wskazane prawa (domyślnie: prawa do odczytu i wykonania dla wszystkich). Wartości w trybie ósemkowym wymagają 0 na początku.
.RE
.sp
\fBunhide\fP
.RS 4
Pokazuje również pliki ukryte i powiązane (jeśli zwykłe pliki i pliki powiązane lub ukryte mają te same nazwy plików, może to uczynić zwykłe pliki niedostępnymi).
.RE
.sp
\fBblock=\fP{\fB512\fP|\fB1024\fP|\fB2048\fP}
.RS 4
Ustawia rozmiar bloku na wskazaną wartość (domyślnie: \fBblock=1024\fP).
.RE
.sp
\fBconv=\fP\fItryb\fP
.RS 4
Przestarzała opcja, może zwrócić błąd lub zostać zignorowana.
.RE
.sp
\fBcruft\fP
.RS 4
Jeśli starszy bajt długości pliku zawiera inne śmieci, warto ustawić tę opcję montowania, aby był ignorowany. Powoduje to, że maksymalny rozmiar pliku nie może być większy niż 16 MB.
.RE
.sp
\fBsession=\fP\fIx\fP
.RS 4
Wybiera numer sesji na CD wielosesyjnych.
.RE
.sp
\fBsbsector=\fP\fIxxx\fP
.RS 4
Sesja zaczyna się od sektora xxx.
.RE
.sp
Poniższe opcje są takie same jak do vfat i podawanie ich ma sens tylko przy używaniu płyt zakodowanych przy użyciu rozszerzeń Joliet firmy Microsoft.
.sp
\fBiocharset=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Zestaw znaków używany do konwersji z 16\-bitowych znaków Unikodu na CD do 8\-bitowych znaków. Domyślnie jest to iso8859\-1.
.RE
.sp
\fButf8\fP
.RS 4
Konwertuje 16\-bitowe znaki Unikodu na CD do UTF\-8.
.RE
.SS "Opcje montowania do jfs"
.sp
\fBiocharset=\fP\fInazwa\fP
.RS 4
Zestaw znaków, używany do konwersji z Unikodu do ASCII. Domyślnie konwersja nie jest przeprowadzana. Proszę użyć \fBiocharset=utf8\fP w celu tłumaczeń UTF\-8. Opcja wymaga ustawienia \fBCONFIG_NLS_UTF8\fP w pliku jądra \fI.config\fP.
.RE
.sp
\fBresize=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Zmienia wielkość woluminu do \fIwartości\fP bloków. JFS obsługuje jedynie powiększanie woluminu, nie zmniejszanie go. Opcja jest prawidłowa tylko podczas ponownego montowania, gdy wolumin jest zamontowany do odczytu i zapisu. Słowo kluczowe \fBresize\fP bez wartości, powiększy wolumin do pełnego rozmiaru partycji.
.RE
.sp
\fBnointegrity\fP
.RS 4
Nie zapisuje do dziennika. Głównym zastosowaniem tej opcji jest możliwość uzyskania wyższej wydajności przy przywracaniu woluminu z kopii zapasowej. Integralność woluminu nie jest gwarantowana, jeśli system zostanie nieprawidłowo zamknięty.
.RE
.sp
\fBintegrity\fP
.RS 4
Domyślne. Zapisuje zmiany metadanych do dziennika. Można użyć tej opcji do ponownego zamontowania woluminu, gdy wcześniej użyto opcji \fBnointegrity\fP, w celu przywrócenia normalnego zachowania.
.RE
.sp
\fBerrors=\fP{\fBcontinue\fP|\fBremount\-ro\fP|\fBpanic\fP}
.RS 4
Definiuje zachowanie przy napotkaniu błędu (albo ignoruje błędy, zaznaczając tylko system plików jako błędny i kontynuując, albo ponownie montuje system plików na tylko do odczytu, albo panikuje i zatrzymuje system).
.RE
.sp
\fBnoquota\fP|\fBquota\fP|\fBusrquota\fP|\fBgrpquota\fP
.RS 4
Opcje te są przyjmowane, lecz ignorowane.
.RE
.SS "Opcje montowania do msdos"
.sp
Zobacz opcje do fat. Jeśli system plików \fImsdos\fP wykryje niespójność, zgłasza błąd i ustawia system plików na tylko do odczytu. System plików może być znowu dostępny do zapisu przez ponowne zamontowanie.
.SS "Opcje montowania do ncpfs"
.sp
Tak jak przy \fInfs\fP, implementacja \fIncpfs\fP oczekuje binarnego argumentu (\fIstruct ncp_mount_data\fP) wywołania systemowego \fBmount\fP(2). Argument ten jest konstruowany przez \fBncpmount\fP(8), a bieżąca wersja \fBmount\fP (2.12) nic nie wie o ncpfs.
.SS "Opcje montowania do ntfs"
.sp
\fBiocharset=\fP\fInazwa\fP
.RS 4
Zestaw znaków stosowany przy zwracaniu nazw plików. W przeciwieństwie do VFAT, NTFS eliminuje nazwy zawierające znaki nie dające się przekształcić. Przestarzałe.
.RE
.sp
\fBnls=\fP\fInazwa\fP
.RS 4
Nowa nazwa dla opcji zwanej wcześniej \fIiocharset\fP.
.RE
.sp
\fButf8\fP
.RS 4
Do konwersji nazw plików stosuje UTF\-8.
.RE
.sp
\fBuni_xlate=\fP{\fB0\fP|\fB1\fP|\fB2\fP}
.RS 4
Dla 0 (lub "no" albo "false") nie używa specjalnych kodowań nieznanych znaków Unikodu. Dla 1 (lub "yes" albo "true") lub 2 używa 4\-bajtowych sekwencji specjalnych w stylu vfat zaczynających się od ":". Liczba 2 oznacza kodowanie little\-endian, a 1 \- kodowanie big\-endian, z odwróconymi bajtami.
.RE
.sp
\fBposix=[0|1]\fP
.RS 4
Jeśli jest włączone (posix=1), to system plików rozróżnia wielkie i małe litery. Nazwy zastępcze 8.3 są przedstawiane jako dowiązania twarde, a nie pomijane. Ta opcja jest przestarzała.
.RE
.sp
\fBuid=\fP\fIwartość\fP, \fBgid=\fP\fIwartość\fP oraz \fBumask=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustawia prawa plików dla danego systemu. Wartość umask powinna być podana ósemkowo. Domyślnie właścicielem plików jest root i nikt inny nie może ich odczytywać.
.RE
.SS "Opcje montowania do overlay"
.sp
Od Linuksa 3.18 pseudosystem plików overlay implementuje łączone montowanie dla innych systemów plików.
.sp
Overlay łączy dwa systemy plików – \fBgórny\fP i \fBdolny\fP. Gdy jakaś nazwa istnieje w obu systemach plików, widoczny jest obiekt z górnego, a obiekt z dolnego jest albo ukryty, albo, w przypadku katalogów, łączony z górnym obiektem.
.sp
Dolnym systemem plików może być dowolny, obsługiwany przez Linuksa system plików. Nie musi być on zapisywalny. Dolny system plików może być nawet kolejnym systemem typu overlay. Górny system plików zwykle jest zapisywalny i jeśli tak jest, musi obsługiwać tworzenie rozszerzonych atrybutów trusted.* oraz zapewniać prawidłowe d_type w odpowiedziach readdir; z tego powodu NFS jest nieodpowiedni.
.sp
Overlay tylko o odczytu utworzony z dwóch systemów plików będących tylko do odczytu może korzystać z dowolnego typu systemu plików. Opcje \fBlowerdir\fP i \fBupperdir\fP są łączone do złączonego katalogu za pomocą:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
mount \-t overlay\&  overlay\&  \(rs
  \-olowerdir=/dolny,upperdir=/górny,workdir=/katal\-rob\&  /połączone
.fam
.fi
.if n .RE
.br
.RE
.ll
.sp
\fBlowerdir=\fP\fIkatalog\fP
.RS 4
Dowolny system plików, nie musi być zapisywalny.
.RE
.sp
\fBupperdir=\fP\fIkatalog\fP
.RS 4
Katalog górny jest zwykle położony na zapisywalnym systemie plików.
.RE
.sp
\fBworkdir=\fP\fIkatalog\fP
.RS 4
Katalog roboczy musi być pustym katalogiem na tym samym systemie plików, co katalog górny.
.RE
.sp
\fBuserxattr\fP
.RS 4
Używa przestrzeni nazw xattr "\fBuser.overlay.\fP" zamiast "\fBtrusted.overlay.\fP". Przydatne przy montowaniu overlayfs jako użytkownik nieuprzywilejowany.
.RE
.sp
\fBredirect_dir=\fP{\fBon\fP|\fBoff\fP|\fBfollow\fP|\fBnofollow\fP}
.RS 4
Jeśli włączono funkcję \fIredirect_dir\fP, to katalog zostanie skopiowany (ale bez zawartości). Następnie rozszerzony atrybut "{\fBtrusted\fP|\fBuser\fP}.overlay.redirect" jest ustawiany na ścieżkę pierwotnej lokalizacji z korzenia overlay. Na końcu, katalog jest przenoszony do nowej lokalizacji.
.sp
\fBon\fP
.RS 4
Przekierowania są włączone.
.RE
.sp
\fBoff\fP
.RS 4
Przekierowania nie są tworzone, a są honorowane tylko jeśli włączono funkcję "redirect_always_follow" w konfiguracji jądra/modułu.
.RE
.sp
\fBfollow\fP
.RS 4
Przekierowania nie są tworzone, ale są honorowane.
.RE
.sp
\fBnofollow\fP
.RS 4
Przekierowania nie są tworzone, ani honorowane (równoważne "redirect_dir=off" jeśli nie włączono funkcji "redirect_always_follow").
.RE
.RE
.sp
\fBindex=\fP{\fBon\fP|\fBoff\fP}
.RS 4
Indeks i\-węzłów. Jeśli wyłączono tę funkcję, a skopiowany zostanie plik z wieloma dowiązaniami zwykłymi (twardymi), to takie ustawienie "zepsuje" dowiązania. Zmiany nie będą uwzględniane dla innych nazw odnoszących się do tego samego i\-węzła.
.RE
.sp
\fBuuid=\fP{\fBon\fP|\fBoff\fP}
.RS 4
Może służyć do zastąpienia UUID\-u przedmiotowego (ang. underlying) systemu plików w uchwycie pliku przez null, efektywnie wyłączając sprawdzanie UUID\-u. Może być to przydatne w sytuacji, gdy przedmiotowy dysk jest kopiowany i UUID tej kopii zmieni się. Ma to zastosowanie tylko w przypadku, gdy dolne/górne/robocze katalogi są w tym samym systemie plików, w innych przypadkach awaryjnie zostanie zastosowane zwykłe zachowanie.
.RE
.sp
\fBnfs_export=\fP{\fBon\fP|\fBoff\fP}
.RS 4
Gdy przedmiotowe (ang. underlying) systemy plików obsługują eksportowanie NFS i funkcja "nfs_export" jest włączona, to system plików overlay może być eksportowany do NFS.
.sp
Gdy funkcja "nfs_export" jest aktywna, copy_up na dolnym obiekcie spowoduje, że wpis indeksu jest tworzony w katalogu indeksu. Nazwa wpisu indeksu jest szesnastkowym przedstawieniem, skopiowanego w górę, uchwytu pierwotnego pliku. W przypadku obiektu innego niż katalog, wpis indeksu jest dowiązaniem zwykłym do górnego i\-węzła. W przypadku obiektu będącego katalogiem, wpis indeksu ma atrybut rozszerzony ustawiony na "{\fBtrusted\fP|\fBuser\fP}.overlay.upper", z zakodowanym uchwytem pliku i\-węzła górnego katalogu.
.sp
Przy kodowaniu uchwytu pliku z obiektu systemu plików overlay, stosowane są następujące reguły:
.RS 4
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
Dla obiektu niebędącego górnym obiektem, kodowany jest dolny uchwyt pliku z dolnego i\-węzła
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
Dla obiektu indeksowanego, kodowany jest uchwyt dolnego pliku z położenia copy_up
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
Dla obiektu czysto górnego, oraz dla nieindeksowanego obiektu górnego, kodowany jest uchwyt górnego pliku z górnego i\-węzła.
.RE
.RE
.sp
Zakodowany uchwyt pliku overlay obejmuje:
.RS 4
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
Nagłówek, w tym informacje o typie ścieżki (np. dolna/górna)
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
UUID przedmiotowego systemu plików
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
Kodowanie przedmiotowego systemu plików dla przedmiotowego i\-węzła
.RE
.RE
.sp
Ten format kodowania jest identyczny z formatem kodowania uchwytu pliku, który jest przechowywany w atrybucie rozszerzonym "{\fBtrusted\fP|\fBuser\fP}.overlay.origin". Przy kodowaniu uchwytu pliku overlay, dokonywane są następujące kroki:
.RS 4
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
Odnalezienie przedmiotowej warstwy za pomocą UUID\-u i informacji o typie ścieżki.
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
Dekodowanie uchwytu pliku przedmiotowego systemu plików do przedmiotowego dentry.
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
Dla dolnego uchwytu pliku, odszukanie uchwytu w katalogu indeksu za pomocą nazwy.
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
Jeśli w indeksie zostanie odnalezione wymazanie, zwrócone będzie \fBESTALE\fP. W ten sposób reprezentowany jest obiekt overlay, który został usunięty po tym, jak jego uchwyt pliku został zakodowany.
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
W przypadku innym niż katalogi, utworzenie odłączonego dentry overlay z zakodowanego przedmiotowego dentry, typu ścieżki i i\-węzła indeksu, jeśli go odnaleziono.
.RE
.sp
.RS 4
.ie n \{\
\h'-04'\(bu\h'+03'\c
.\}
.el \{\
.  sp -1
.  IP \(bu 2.3
.\}
W przypadku katalogów, użycie połączonego, zdekodowanego przedmiotowego dentry, typu ścieżki i indeksu, do wyszukania połączonego dentry overlay.
.RE
.RE
.sp
Zdekodowanie uchwytu pliku innego niż katalog może zwrócić odłączony dentry. copy_up takiego odłączonego dentry utworzy górny wpis indeksu, bez górnego aliasu.
.sp
Jeśli system plików overlay ma wiele niższych warstw, katalog środkowej warstwy może mieć "przekierowanie" do niższego katalogu. Ponieważ "przekierowania" środkowej warstwy nie są indeksowane, uchwyt dolnego pliku, który został zdekodowany z pierwotnego katalogu "przekierowania", nie może posłużyć do odnalezienia katalogu środkowej lub górnej warstwy. Podobnie, uchwyt dolnego pliku, który został zdekodowany z potomka pierwotnego katalogu "przekierowania" nie może posłużyć do odtworzenia połączonej ścieżki overlay. Aby uniknąć wystąpienia przypadków katalogów, których nie da się odkodować z uchwytu dolnego pliku, te katalogi są kopiowane w górę przy kodowaniu i są kodowane jako uchwyt górnego pliku. W systemie plików overlay, który nie ma górnej warstwy to nie zadziała; eksporty NFS w takiej konfiguracji wymagają wyłączenia podążania za przekierowaniami (np. "\fIredirect_dir=nofollow\fP").
.sp
System plików overlay nie obsługuje łączenia uchwytów plików niebędących katalogami, zatem eksport z konfiguracji exportfs \fIsubtree_check\fP spowoduje błędy przy odszukiwaniu plików poprzez NFS.
.sp
Gdy funkcja eksportu NFS jest włączona, wszystkie wpisu indeksów katalogów są weryfikowane w trakcie montowania, aby zapewnić, że górne uchwyty plików nie są nieaktualne. W niektórych przypadkach, ta weryfikacja może stanowić znaczny narzut.
.sp
Uwaga: opcje montowania \fIindex=off,nfs_export=on\fP są niekompatybilne z montowaniami do odczytu i zapisu, zatem wywołają błąd.
.RE
.sp
\fBxino=\fP{\fBon\fP|\fBoff\fP|\fBauto\fP}
.RS 4
Właściwość "xino" łączy unikalny identyfikator obiektu z rzeczywistego obiektu st_ino i przedmiotowego (ang. underlying) indeksu fsid. Właściwość "xino" korzysta z wysokich bitów numeru i\-węzła dla fsid, ponieważ przedmiotowe systemy plików rzadko korzystają z wysokich bitów numerów i\-węzłów. W przypadku, gdy podrzędny numer i\-węzła przepełni (nadpisze) wysokie bity xino, system plików overlay awaryjnie nie użyje dla danego i\-węzła zachowania xino.
.sp
Więcej informacji o wpływie tej opcji znajduje się pod adresem: \c
.URL "https://docs.kernel.org/filesystems/overlayfs.html" "" ""
.RE
.sp
\fBmetacopy=\fP{\fBon\fP|\fBoff\fP}
.RS 4
Gdy włączona jest właściwość kopiowania wyłącznie metadanych w górę, overlayfs skopiuje w górę wyłącznie metadane (a nie cały plik), gdy dokonano operacji ograniczającej się do zmiany metadanych, takiej jak chown/chmod. Pełny plik zostanie skopiowany w górę później, gdy plik zostanie otworzony do operacji ZAPISU.
.sp
Innymi słowy, jest to opóźniona operacja kopiowania danych, gdzie dane są kopiowane w górę tylko wtedy, gdy faktycznie zachodzi potrzeba modyfikacji danych.
.RE
.sp
\fBvolatile\fP
.RS 4
Montowania ulotne nie dają gwarancji przetrwania załamania. Zaleca się, aby montowania ulotne były używane tylko wtedy, gdy dane zapisywane do overlay mogą być łatwo odtworzone.
.sp
Zaletą montowania z opcją "volatile" jest to, że pomija się wywołania synchronizacji górnego systemu plików we wszelkiej postaci.
.sp
Aby uniknąć fałszywego poczucia bezpieczeństwa, zachowanie syncfs (i fsync) wobec montowań ulotnych jest nieco inne, niż wobec pozostałych VFS. Jeśli w górnym systemie plików zajdzie jakiś błąd zapisu zwrotnego, po utworzeniu montowania ulotnego, wszelkie funkcje synchronizacji zwrócą błąd. Po osiągnięciu takiego stanu, system plików nie zostanie odzyskany, lecz wszystkie następne wywołania sync zwrócą błąd, nawet jeśli w górnym katalogu nie miał miejsca nowy błąd, od ostatniego wywołania synchronizującego.
.sp
Jeśli overlay jest zamontowany z opcją "volatile", tworzony jest katalog "$workdir/work/incompat/volatile". Przy następnym montowaniu, overlay sprawdza czy katalog ten istnieje, i jeśli tak jest \- odmówi zamontowania. Jest to istotne wskazanie sytuacji, w której użytkownik powinien odrzucić katalogi górny i roboczy i utworzyć nowy. W bardzo niewielu przypadkach, gdy użytkownik wie, że system się nie załamał, a zawartość górnego katalogu jest nienaruszona, można usunąć katalog "volatile".
.RE
.SS "Opcje montowania do reiserfs"
.sp
Reiserfs jest systemem plików z dziennikiem.
.sp
\fBconv\fP
.RS 4
Nakazuje wersji 3.6 oprogramowania reiserfs, aby zamontowała wersję 3.5 systemu plików, używając formatu 3.6 dla nowo utworzonych plików. Ten system plików nie będzie już zgodny z wersją 3.5 narzędzi reiserfs.
.RE
.sp
\fBhash=\fP{\fBrupasov\fP|\fBtea\fP|\fBr5\fP|\fBdetect\fP}
.RS 4
Wybiera funkcję mieszającą (haszującą) do znajdowania plików w katalogach.
.sp
\fBrupasov\fP
.RS 4
Funkcja haszująca autorstwa Yury\(cqego Yu. Rupasova. Jest szybka i zachowuje lokalizację, mapując nazwy plików bliskie w porządku leksykograficznym na bliskie sobie wartości funkcji. Z powodu wysokiego prawdopodobieństwa kolizji w haszowaniu, ta opcja nie powinna być używana.
.RE
.sp
\fBtea\fP
.RS 4
Funkcja Davisa\-Meyera zaimplementowana przez Jeremy\(cqego Fitzhardinge\(cqa. Używa mieszania permutującego bity w nazwie pliku. Wykazuje dużą losowość wyników i teoretycznie małe prawdopodobieństwo kolizji. Może być używana, jeżeli funkcja r5 powoduje błędy \fBEHASHCOLLISION\fP.
.RE
.sp
\fBr5\fP
.RS 4
Zmodyfikowana wersja funkcji rupasov. Używana domyślnie i jest najlepszym wyborem, jeżeli system plików nie zawiera dużych katalogów i niezwykłych nazw plików.
.RE
.sp
\fBdetect\fP
.RS 4
Powoduje, że \fBmount\fP wykryje, która funkcja mieszająca jest używana, sprawdzając właśnie montowany system plików, i zapisze tę informację w superbloku systemu reiserfs. Ta opcja jest użyteczna przy pierwszym montowaniu systemu plików o starym formacie.
.RE
.RE
.sp
\fBhashed_relocation\fP
.RS 4
Stroi mechanizm przydzielania bloków. Może powodować w pewnych okolicznościach poprawienie wydajności systemu.
.RE
.sp
\fBno_unhashed_relocation\fP
.RS 4
Stroi mechanizm przydzielania bloków. Może powodować w pewnych okolicznościach poprawienie wydajności systemu.
.RE
.sp
\fBnoborder\fP
.RS 4
Wyłącza algorytm przydzielania granicznego wymyślony przez Yury\(cqego Yu. Rupasova. Może powodować w pewnych okolicznościach poprawienie wydajności systemu.
.RE
.sp
\fBnolog\fP
.RS 4
Wyłącza dziennik. Może w pewnych sytuacjach spowodować nieznaczne podniesienie wydajności systemu kosztem utracenia szybkiego odzyskiwania danych po krachu systemu. Nawet jeśli ta opcja jest włączona, reiserfs wciąż przeprowadza wszystkie operacje związane z dziennikiem, ale go nie zapisuje. Prace przy implementacji opcji \fInolog\fP wciąż trwają.
.RE
.sp
\fBnotail\fP
.RS 4
Domyślnie reiserfs przechowuje małe pliki i "końcówki plików" bezpośrednio w swoim drzewie. Jest to zachowanie mylące dla niektórych narzędzi użytkowych takich jak \fBlilo\fP(8). Ta opcja wyłącza pakowanie plików do drzewa.
.RE
.sp
\fBreplayonly\fP
.RS 4
Powtarza transakcje zapisane w dzienniku, ale nie montuje systemu plików. Głównie używane przez \fIreiserfsck\fP.
.RE
.sp
\fBresize=\fP\fIliczba\fP
.RS 4
Opcja przemontowania, która pozwala na rozszerzenie partycji reiserfs. Z tą opcją reiserfs przyjmuje, że na urządzeniu jest \fIliczba\fP bloków. Opcja jest używana z urządzeniami zarządzanymi przez menedżera logicznych woluminów (LVM). Istnieje specjalne narzędzie \fIresizer\fP, które można pobrać z \fI\c
.URL "ftp://ftp.namesys.com/pub/reiserfsprogs" "" "\fP."
.RE
.sp
\fBuser_xattr\fP
.RS 4
Włącza rozszerzone atrybuty użytkownika (Extended User Attributes). Zob. strona podręcznika \fBattr\fP(1).
.RE
.sp
\fBacl\fP
.RS 4
Włącza listy kontroli dostępu (Access Control Lists) POSIX. Zob. strona podręcznika \fBacl\fP(5).
.RE
.sp
\fBbarrier=none\fP / \fBbarrier=flush\fP
.RS 4
Wyłącza/włącza wykorzystanie barier zapisu w kodzie dziennikowania. \fBbarrier=none\fP wyłącza, a \fBbarrier=flush\fP włącza (domyślnie). Opcja wymaga stosu wejścia/wyjścia zdolnego obsłużyć bariery; jeśli reiserfs otrzyma błąd przy zapisie barier wyłączy bariery ponownie, wypisując ostrzeżenie. Bariery zapisu wymuszają poprawną kolejność wpisów dziennika na dysku, czyniąc ulotne bufory zapisu dysku bezpieczne w użyciu, z pewnym obniżeniem wydajności. Jeśli dyski mają w jakiś sposób zabezpieczone zasilanie, to wyłączenie barier może w bezpieczny sposób poprawić wydajność.
.RE
.SS "Opcje montowania do ubifs"
.sp
UBIFS jest systemem plików flash, którzy działa na woluminach UBI. Proszę zauważyć, że \fBatime\fP nie jest obsługiwane i jest zawsze wyłączone.
.sp
Nazwa urządzenia może zostać podana jako
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBubiX_Y\fP
.RS 4
numer urządzenia UBI \fBX\fP, numer woluminu \fBY\fP
.RE
.sp
\fBubiY\fP
.RS 4
numer urządzenia UBI \fB0\fP, numer woluminu \fBY\fP
.RE
.sp
\fBubiX:NAZWA\fP
.RS 4
numer urządzenia UBI \fBX\fP, wolumin o nazwie \fBNAZWA\fP
.RE
.sp
\fBubi:NAZWA\fP
.RS 4
numer urządzenia UBI \fB0\fP, wolumin o nazwie \fBNAZWA\fP
.RE
.br
.RE
.ll
.sp
Zamiast \fB:\fP można użyć separatora \fB!\fP.
.sp
Dostępne są następujące opcje montowania:
.sp
\fBbulk_read\fP
.RS 4
Włącza bulk\-read. Odczyt z wyprzedzeniem VFS jest wyłączany, ponieważ spowalnia system plików. Bulk\-Read jest wewnętrzną optymalizacją. Część pamięci flash może czytać szybciej, jeśli dane są odczytywane za jednym razem, zamiast przy użyciu kilku żądań odczytu. Na przykład OneNAND może wykonać "read\-while\-load" gdy czyta więcej niż jedną stronę NAND.
.RE
.sp
\fBno_bulk_read\fP
.RS 4
Nie wykonuje bulk\-read. Tak jest domyślne.
.RE
.sp
\fBchk_data_crc\fP
.RS 4
Sprawdza sumy kontrolne CRC\-32 danych. Tak jest domyślnie.
.RE
.sp
\fBno_chk_data_crc\fP.
.RS 4
Nie sprawdza sum kontrolnych CRC\-32 danych. Z tą opcją system plików nie sprawdza sum kontrolnych CRC\-32 danych, lecz sprawdza je wobec wewnętrznych informacji indeksowania. Opcja wpływa jedynie na odczyt, nie na zapis. Sumy CRC\-32 są obliczane zawsze podczas zapisu danych.
.RE
.sp
\fBcompr=\fP{\fBnone\fP|\fBlzo\fP|\fBzlib\fP}
.RS 4
Wybiera domyślny tryb kompresji używany podczas zapisywania nowych plików. Nadal da się odczytać skompresowane pliki, jeśli montowanie będzie wykonane z opcją \fBnone\fP.
.RE
.SS "Opcje montowania do udf"
.sp
UDF jest uniwersalnym formatem dysku ("Universal Disk Format") zdefiniowanym przez Optical Storage Technology Association (OSTA) i jest używany często na DVD\-ROM\-ach, nierzadko w postaci hybrydowego systemu plików UDF/ISO\-9660. Jest on jednak w pełni użyteczny jako samodzielny system plików na płytach, pendrivach i innych urządzeniach blokowych. Zob. też \fIiso9660\fP.
.sp
\fBuid=\fP
.RS 4
Czyni wszystkie pliki w systemie plików własnością danego użytkownika. uid=forget można podać niezależnie od (a często razem z) uid=<użytkownik>; wówczas w UDF nie są przechowywane identyfikatory użytkownika. Zapisywany identyfikator użytkownika stanowi w rzeczywistości przepełnienie 32 bitów wynoszące \-1, zgodnie z definicją standardu UDF. Wartość podana jest albo jako <użytkownik> będący prawidłową nazwą użytkownika, albo odpowiadający identyfikator użytkownika zapisany liczbą dziesiętną, albo specjalny łańcuch "forget".
.RE
.sp
\fBgid=\fP
.RS 4
Czyni wszystkie pliki w systemie plików własnością danej grupy. gid=forget można podać niezależnie od (a często razem z) gid=<grupa>; wówczas w UDF nie są przechowywane identyfikatory grupy. Zapisywany identyfikator grupy stanowi w rzeczywistości przepełnienie 32 bitów wynoszące \-1, zgodnie z definicją standardu UDF. Wartość podana jest albo jako <grupa> będąca prawidłową nazwą grupy, albo odpowiadający identyfikator grupy zapisany liczbą dziesiętną, albo specjalny łańcuch "forget".
.RE
.sp
\fBumask=\fP
.RS 4
Używa podanych uprawnień jako odwrotnej maski wobec wszystkich odczytywanych i\-węzłów systemu plików. Wartość podawana jest ósemkowo.
.RE
.sp
\fBmode=\fP
.RS 4
Jeśli ustawiony jest \fBmode=\fP, prawa wszystkich odczytywanych z systemu plików i\-węzłów, niebędących katalogami, są ustawiane na podany tryb. Wartość podawana jest ósemkowo.
.RE
.sp
\fBdmode=\fP
.RS 4
Jeśli ustawiony jest \fBdmode=\fP, prawa wszystkich odczytywanych z systemu plików i\-węzłów, będących katalogami, są ustawiane na podany tryb. Wartość podawana jest ósemkowo.
.RE
.sp
\fBbs=\fP
.RS 4
Ustawia rozmiar bloku, Domyślną wartością przed wersją 2.6.30 jądra było 2048. Od 2.6.30 i przed 4.11, był to logiczny rozmiar bloku urządzenia lub awaryjnie 2048. Od 4.11 jest to logiczny rozmiar bloku, a awaryjnie dowolny prawidłowy rozmiar bloku, będący wartością pomiędzy logicznym rozmiarem bloku urządzenia a 4096.
.sp
Więcej szczegółów opisano w podręczniku \fBmkudffs\fP(8) 2.0+, w rozdziałach \fBCOMPATIBILITY\fP (\fBKOMPATYBILNOŚĆ\fP) i \fBBLOCK SIZE\fP (\fBROZMIAR BLOKU\fP).
.RE
.sp
\fBunhide\fP
.RS 4
Pokazuje pliki, które inaczej byłyby ukryte.
.RE
.sp
\fBundelete\fP
.RS 4
Pokazuje usunięte pliki w listach.
.RE
.sp
\fBadinicb\fP
.RS 4
Osadza dane w i\-węźle (domyślnie).
.RE
.sp
\fBnoadinicb\fP
.RS 4
Nie osadza danych w i\-węźle.
.RE
.sp
\fBshortad\fP
.RS 4
Używa krótkich opisów adresów UDF.
.RE
.sp
\fBlongad\fP
.RS 4
Używa długich opisów adresów UDF (domyślnie).
.RE
.sp
\fBnostrict\fP
.RS 4
Wyłącza ustawianie ścisłej zgodności.
.RE
.sp
\fBiocharset=\fP
.RS 4
Ustawia zestaw znaków NLS. Wymaga to jądra skompilowanego z opcją \fBCONFIG_UDF_NLS\fP.
.RE
.sp
\fButf8\fP
.RS 4
Ustawia zestaw znaków UTF\-8.
.RE
.SS "Opcje montowania służące do debugowania i odzyskiwania"
.sp
\fBnovrs\fP
.RS 4
Ignoruje Volume Recognition Sequence (sekwencję służącą do rozpoznania woluminu) i próbuje i tak dokonać montowania.
.RE
.sp
\fBsession=\fP
.RS 4
Ustawia numer sesji dla nośnika optycznego, zapisanego jako wielosesyjny (domyślnie=ostatnia sesja)
.RE
.sp
\fBanchor=\fP
.RS 4
Przesłania położenie standardowego zakotwiczenia (anchor; domyślnie: 256).
.RE
.sp
\fBlastblock=\fP
.RS 4
Ustawia ostatni blok systemu plików.
.RE
.SS "Nieużywane, historyczne opcje montowania, które mogą się pojawiać i należy je usuwać"
.sp
\fBuid=ignore\fP
.RS 4
Ignorowane, należy korzystać z uid=<użytkownik>.
.RE
.sp
\fBgid=ignore\fP
.RS 4
Ignorowane, należy korzystać z gid=<grupa>.
.RE
.sp
\fBvolume=\fP
.RS 4
Niezaimplementowane i ignorowane.
.RE
.sp
\fBpartition=\fP
.RS 4
Niezaimplementowane i ignorowane.
.RE
.sp
\fBfileset=\fP
.RS 4
Niezaimplementowane i ignorowane.
.RE
.sp
\fBrootdir=\fP
.RS 4
Niezaimplementowane i ignorowane.
.RE
.SS "Opcje montowania do ufs"
.sp
\fBufstype=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
UFS jest systemem plików szeroko wykorzystywanym w różnych systemach operacyjnych. Problem stanowią różnice pomiędzy implementacjami. Cechy niektórych z nich są nieudokumentowane, tak więc trudno rozpoznać automatycznie typ ufs. Z tego powodu użytkownik musi określić typ ufs za pomocą opcji montowania. Możliwe wartości to:
.sp
\fBold\fP
.RS 4
Stary format ufs, jest to typ domyślny, tylko do odczytu (proszę nie zapomnieć podać opcji \fB\-r\fP).
.RE
.sp
\fB44bsd\fP
.RS 4
Dla systemów plików utworzonych przez system typu BSD (NetBSD, FreeBSD, OpenBSD).
.RE
.sp
\fBufs2\fP
.RS 4
Używane w FreeBSD 5.x obsługiwanego jako do odczytu i zapisu.
.RE
.sp
\fB5xbsd\fP
.RS 4
Synonim do ufs2.
.RE
.sp
\fBsun\fP
.RS 4
Do systemów plików utworzonych przez SunOS lub Solaris na komputerze Sparc.
.RE
.sp
\fBsunx86\fP
.RS 4
Do systemów plików utworzonych przez Solaris na x86.
.RE
.sp
\fBhp\fP
.RS 4
Do systemów plików utworzonych przez HP\-UX, tylko do odczytu.
.RE
.sp
\fBnextstep\fP
.RS 4
Do systemów plików utworzonych przez NeXTStep (na stacji roboczej NeXT) (obecnie tylko do odczytu).
.RE
.sp
\fBnextstep\-cd\fP
.RS 4
Do CD\-ROM\-ów NextStep (block_size == 2048), tylko do odczytu.
.RE
.sp
\fBopenstep\fP
.RS 4
Do systemów plików utworzonych przez OpenStep (obecnie tylko do odczytu). Ten sam typ systemów plików jest również używany przez macOS.
.RE
.RE
.sp
\fBonerror=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Ustala zachowanie w przypadku błędu:
.sp
\fBpanic\fP
.RS 4
Jeśli napotkano błąd, powoduje panikę jądra.
.RE
.sp
[\fBlock\fP|\fBumount\fP|\fBrepair\fP]
.RS 4
Te opcje montowania obecnie niczego nie robią: po napotkaniu błędu wypisują tylko komunikat na konsoli.
.RE
.RE
.SS "Opcje montowania do umsdos"
.sp
Zobacz opcje do msdos. Opcja \fBdotsOK\fP jest jawnie ubijana przez \fIumsdos\fP.
.SS "Opcje montowania do vfat"
.sp
Przede wszystkim, rozpoznawane są wszystkie opcje do \fIfat\fP. Opcja \fBdotsOK\fP jest jawnie ubijana przez \fIvfat\fP. Ponadto istnieją
.sp
\fBuni_xlate\fP
.RS 4
Tłumaczy nieobsługiwane znaki Unikodu na specjalne sekwencje unikowe. To umożliwia wykonywanie kopii zapasowych i odtwarzanie plików o nazwach utworzonych ze znakami Unikodu. Bez tej opcji, w wypadku braku możliwości konwersji używane jest "?". Znakiem unikowym jest ":", ponieważ na systemie vfat jest w innych wypadkach nieprawidłowy. Sekwencja specjalna, która byłaby użyta dla znaku u, gdzie u jest znakiem Unikodu to: ":", (u & 0x3f), ((u>>6) & 0x3f), (u>>12).
.RE
.sp
\fBposix\fP
.RS 4
Pozwala, by dwa pliki miały nazwy różniące się tylko wielkością liter. Ta opcja jest przestarzała.
.RE
.sp
\fBnonumtail\fP
.RS 4
Zanim zacznie próbować \fInazwa~nr.roz\fP najpierw próbuje zrobić krótką nazwę bez numeru kolejnego.
.RE
.sp
\fButf8\fP
.RS 4
UTF8 jest systemem plików bezpiecznego 8\-bitowego kodowania Unikodu, który jest wykorzystywany przez konsolę. Tą opcją można go włączyć dla danego systemu plików lub wyłączyć za pomocą utf8=0, utf8=no lub utf8=false. Jeśli zostanie ustawione \fIuni_xlate\fP, UTF8 jest wyłączane.
.RE
.sp
\fBshortname=\fP\fItryb\fP
.RS 4
Definiuje zachowanie w przypadku tworzenia i wyświetlania nazw plików mieszczących się w schemacie 8.3 znaków. Jeśli istnieje długa nazwa pliku, będzie zawsze preferowanym sposobem wyświetlania. Istnieją cztery \fItryby\fP:
.sp
\fBlower\fP
.RS 4
Wymusza na krótkiej nazwie wyświetlanie jej za pomocą małych liter; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie.
.RE
.sp
\fBwin95\fP
.RS 4
Wymusza na krótkiej nazwie wyświetlanie jej za pomocą wielkich liter; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie.
.RE
.sp
\fBwinnt\fP
.RS 4
Wyświetla krótką nazwę bez zmian; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie lub nie wszystkie są małe.
.RE
.sp
\fBmixed\fP
.RS 4
Wyświetla krótką nazwę bez zmian; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie. Ten tryb jest domyślny od Linuksa 2.6.32.
.RE
.RE
.SS "Opcje montowania do usbfs"
.sp
\fBdevuid=\fP\fIuid\fP i \fBdevgid=\fP\fIgid\fP i \fBdevmode=\fP\fItryb\fP
.RS 4
Ustawia właściciela i grupę i tryb plików w plikach urządzeń systemu plików usbfs (domyślnie: uid=gid=0, mode=0644). Tryb jest podany ósemkowo.
.RE
.sp
\fBbusuid=\fP\fIuid\fP i \fBbusgid=\fP\fIgid\fP i \fBbusmode=\fP\fItryb\fP
.RS 4
Ustawia właściciela i grupę i tryb plików w katalogach szyny (bus) systemu plików usbfs (domyślnie: uid=gid=0, mode=0555). Tryb podany jest ósemkowo.
.RE
.sp
\fBlistuid=\fP\fIuid\fP i \fBlistgid=\fP\fIgid\fP i \fBlistmode=\fP\fItryb\fP
.RS 4
Ustawia właściciela i grupę i tryb pliku \fIdevices\fP (domyślnie: uid=gid=0, mode=0444). Tryb jest podany ósemkowo.
.RE
.SH "OBSŁUGA DM\-VERITY"
.sp
Cel verity device\-mappera udostępnia przezroczyste sprawdzanie integralności urządzeń blokowych, za pomocą API kryptograficznego jądra (crypto) w trybie tylko do odczytu. Polecenie \fBmount\fP może otworzyć urządzenie dm\-verity i dokonać weryfikacji integralności przed zamontowaniem systemu plików urządzenia. Wymaga libcryptsetup w libmount (opcjonalnie za pomocą \fBdlopen\fP(3)). Jeśli libcryptsetup obsługuje wyodrębnianie głównego skrótu na już zamontowanym urządzeniu, istniejące urządzenia zostaną automatycznie użyte ponownie, jeśli zostaną dopasowane. Opcje montowania dm\-verity:
.sp
\fBverity.hashdevice=\fP\fIścieżka\fP
.RS 4
Ścieżka do urządzenia drzewa skrótów związanego ze źródłowym woluminem, przekazywana dm\-verity.
.RE
.sp
\fBverity.roothash=\fP\fIszesn\fP
.RS 4
Zapisany szesnastkowo skrót głównego \fIverity.hashdevice\fP. Wzajemnie wyklucza się z \fIverity.roothashfile.\fP
.RE
.sp
\fBverity.roothashfile=\fP\fIścieżka\fP
.RS 4
Ścieżka do pliku zawierającego zapisany szesnastkowo skrót głównego \fIverity.hashdevice.\fP Wzajemnie wyklucza się z \fIverity.roothash.\fP
.RE
.sp
\fBverity.hashoffset=\fP\fIprzesunięcie\fP
.RS 4
Jeśli urządzenie drzewa skrótów jest osadzone w woluminie źródłowym, do uzyskania dostępu przez dm\-verity do drzewa używane jest \fIprzesunięcie\fP (domyślnie: 0).
.RE
.sp
\fBverity.fecdevice=\fP\fIścieżka\fP
.RS 4
Ścieżka do urządzenia Forward Error Correction (FEC), związanego z woluminem źródłowym, przekazywana dm\-verity. Opcjonalne. Wymaga jądra zbudowanego z \fBCONFIG_DM_VERITY_FEC\fP.
.RE
.sp
\fBverity.fecoffset=\fP\fIprzesunięcie\fP
.RS 4
Jeśli urządzenie FEC jest osadzone w woluminie źródłowym, do uzyskania dostępu przez dm\-verity do przestrzeni FEC używane jest \fIprzesunięcie\fP (domyślnie: 0). Opcjonalne.
.RE
.sp
\fBverity.fecroots=\fP\fIwartość\fP
.RS 4
Bajty parzystości dla FEC (domyślnie: 2). Opcjonalne.
.RE
.sp
\fBverity.roothashsig=\fP\fIścieżka\fP
.RS 4
Ścieżka do podpisu szesnastkowego łańcucha głównego skrótu. Wymaga crypt_activate_by_signed_key() z cryptsetup oraz jądra zbudowanego z \fBCONFIG_DM_VERITY_VERIFY_ROOTHASH_SIG\fP. W przypadku ponownego użycia urządzenia, podpisy muszą być używane albo przez wszystkie montowania, albo przez żadne z nich. Opcjonalne.
.RE
.sp
\fBverity.oncorruption=\fP\fIignore\fP|\fIrestart\fP|\fIpanic\fP
.RS 4
Określa zachowanie jądra przy wykryciu uszkodzenia: zignorowanie, ponowne uruchomienie lub panika jądra. Domyślnie zawiedzie jedynie operacja wejścia/wyjścia. Wymaga Linuksa 4.1 lub nowszego oraz libcrypsetup 2.3.4 lub nowszej. Opcjonalne.
.RE
.sp
Obsługiwane od util\-linux v2.35.
.sp
Przykładowo polecenia:
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
mksquashfs /etc /tmp/etc.raw
veritysetup format /tmp/etc.raw /tmp/etc.verity \-\-root\-hash\-file=/tmp/etc.roothash
openssl smime \-sign \-in /tmp/etc.roothash \-nocerts \-inkey private.key \(rs
\-signer private.crt \-noattr \-binary \-outform der \-out /tmp/etc.roothash.p7s
mount \-o verity.hashdevice=/tmp/etc.verity,verity.roothashfile=/tmp/etc.roothash,\(rs
verity.roothashsig=/tmp/etc.roothash.p7s /tmp/etc.raw /mnt
.fam
.fi
.if n .RE
.sp
utworzą obraz squashfs z katalogu \fI/etc\fP, urządzenie skrótu verity i zamontują zweryfikowany obraz systemu plików w \fI/mnt\fP. Jądro zweryfikuje, czy główny skrót jest podpisany kluczem ze zbioru kluczy jądra, jeśli używany jest roothashsig.
.SH "OBSŁUGA URZĄDZENIA PĘTLI (LOOP)"
.sp
Kolejnym możliwym typem jest montowanie poprzez urządzenie loop. Na przykład, polecenie
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount /tmp/disk.img /mnt \-t vfat \-o loop=/dev/loop3\fP
.br
.RE
.ll
.sp
ustawi urządzenie loop \fI/dev/loop3\fP tak, aby odpowiadał plikowi \fI/tmp/disk.img\fP, a następnie zamontuje to urządzenie w \fI/mnt\fP.
.sp
Jeśli nie podano jawnie urządzenia pętli (tylko opcję "\fB\-o loop\fP"), to \fBmount\fP spróbuje znaleźć jakieś nieużywane urządzenie pętli i go użyć, na przykład
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount /tmp/disk.img /mnt \-o loop\fP
.br
.RE
.ll
.sp
Polecenie \fBmount\fP \fBautomatycznie\fP tworzy urządzenie loop ze zwykłego pliku, jeśli nie podano systemu plików lub system plików jest znany libblkid, na przykład:
.RS 3
.ll -.6i
.sp
\fBmount /tmp/disk.img /mnt\fP
.sp
\fBmount \-t ext4 /tmp/disk.img /mnt\fP
.br
.RE
.ll
.sp
Ten typ montowań zna trzy opcje, \fBloop\fP, \fBoffset\fP i \fBsizelimit\fP, które są tak naprawdę opcjami do \fBlosetup\fP(8) (opcje te mogą być używane oprócz opcji specyficznych dla danego systemu plików).
.sp
Od Linuksa 2.6.25 obsługiwane jest samozniszczenie urządzeń loop, co oznacza, że każde urządzenie loop przydzielone przez \fBmount\fP zostanie zwolnione przez \fBumount\fP niezależnie od \fI/etc/mtab\fP.
.sp
Można również zwolnić urządzenie pętli ręcznie, przy użyciu \fBlosetup \-d\fP lub \fBumount \-d\fP.
.sp
Od util\-linux v2.29, \fBmount\fP używa ponownie urządzenia pętli, zamiast inicjować nowe, jeśli ten sam powiązany plik, jest już używany dla jakiegoś urządzenia pętli, z tym samym przesunięciem (offset) i limitem rozmiaru (sizelimit). Jest to konieczne, aby uniknąć uszkodzenia systemu plików.
.SH "STATUS ZAKOŃCZENIA"
.sp
\fBmount\fP posiada następujące wartości statusu zakończenia (bity mogą być złożone używając alternatywy \- OR):
.sp
\fB0\fP
.RS 4
sukces
.RE
.sp
\fB1\fP
.RS 4
nieprawidłowe wywołanie lub uprawnienia
.RE
.sp
\fB2\fP
.RS 4
błąd systemu (brak pamięci, niemożność wykonania fork, nie ma więcej urządzeń loop)
.RE
.sp
\fB4\fP
.RS 4
wewnętrzny błąd \fBmount\fP
.RE
.sp
\fB8\fP
.RS 4
przerwanie przez użytkownika
.RE
.sp
\fB16\fP
.RS 4
problemy podczas zapisu lub blokowania \fI/etc/mtab\fP
.RE
.sp
\fB32\fP
.RS 4
niepowodzenie montowania
.RE
.sp
\fB64\fP
.RS 4
cześć montowań powiodła się
.sp
Polecenie \fBmount \-a\fP zwraca 0 (wszystkie się powiodły), 32 (wszystkie się nie powiodły) lub 64 (część się powiodła, a część nie).
.RE
.sp
\fB126\fP
.RS 4
Nie udało się wykonać zewnętrznego programu pomocniczego /sbin/mount.<typ> (od util\-linux v2.41)
.RE
.SH "ZEWNĘTRZNE PROGRAMY POMOCNICZE"
.sp
Składnia zewnętrznych programów pomocniczych mount jest następująca:
.sp
\fB/sbin/mount.\fP\fIprzyrostek\fP \fIspec katalog\fP [\fB\-sfnv\fP] [\fB\-N\fP \fIprzestrzeń\-nazw\fP] [\fB\-o\fP \fIopcje\fP] [\fB\-t\fP \fItyp\fP\fB.\fP\fIpodtyp\fP]
.sp
gdzie \fIprzyrostek\fP jest typem systemu plików, a opcje \fB\-sfnvoN\fP mają to samo znaczenie, co standardowe opcje mount. Opcja \fB\-t\fP jest używana do systemów plików z obsługą podtypów (np. \fB/sbin/mount.fuse \-t fuse.sshfs\fP).
.sp
Polecenie \fBmount\fP nie przekazuje opcji montowania \fBunbindable\fP, \fBrunbindable\fP, \fBprivate\fP, \fBrprivate\fP, \fBslave\fP, \fBrslave\fP, \fBshared\fP, \fBrshared\fP, \fBauto\fP, \fBnoauto\fP, \fBcomment\fP, \fBx\-\fP*, \fBloop\fP, \fBoffset\fP, ani \fBsizelimit\fP do programów pomocniczych mount.<przyrostek>. Wszystkie inne opcje są używane w postaci listy (rozdzielonej przecinkami) przekazanej jako argument do opcji \fB\-o\fP.
.sp
Wartość statusu zakończenia programu pomocniczego jest zwracana jako status zakończenia \fBmount\fP(8). Wartość 126 jest ustawiona, jeśli odnaleziono program pomocniczy, lecz execl() zawiodło.
.SH "ŚRODOWISKO"
.sp
\fBLIBMOUNT_FORCE_MOUNT2\fP={always|never|auto}
.RS 4
wymusza użycie klasycznego wywołania systemowego \fBmount\fP(2) (wymaga obsługi nowego API montowań korzystającego z deskryptorów plików). Domyślnie: \fBauto\fP; w takim przypadku libmount próbuje zachować się mądrzej i korzysta z klasycznego \fBmount\fP(2) tylko w przypadku znanych problemów. Jeśli nowe API montowań jest niedostępne, libmount wciąż może korzystać z tradycyjnego \fBmount\fP(2), choć LIBMOUNT_FORCE_MOUNT2 jest ustawione na \fBnever\fP.
.RE
.sp
\fBLIBMOUNT_FSTAB\fP=<ścieżka>
.RS 4
przesłania domyślne położenie pliku \fIfstab\fP (ignorowane dla suid)
.RE
.sp
\fBLIBMOUNT_DEBUG\fP=all
.RS 4
włącza komunikaty debugowania biblioteki libmount
.RE
.sp
\fBLIBBLKID_DEBUG\fP=all
.RS 4
włącza wyjście debugowania libblkid
.RE
.sp
\fBLOOPDEV_DEBUG\fP=all
.RS 4
włącza wyjście debugowania konfiguracji urządzenia loop
.RE
.SH "PLIKI"
.sp
Zob. też rozdział "\fBPliki /etc/fstab, /etc/mtab i /proc/mounts\fP" powyżej
.sp
\fI/etc/fstab\fP
.RS 4
tabela systemów plików
.RE
.sp
\fI/run/mount\fP
.RS 4
uruchomieniowy, prywatny katalog libmount
.RE
.sp
\fI/etc/mtab\fP
.RS 4
tabela zamontowanych systemów plików lub dowiązanie symboliczne do \fI/proc/mounts\fP
.RE
.sp
\fI/etc/mtab~\fP
.RS 4
blik blokady (nieużywany w systemach z dowiązaniem symbolicznym \fImtab\fP)
.RE
.sp
\fI/etc/mtab.tmp\fP
.RS 4
plik tymczasowy (nieużywany w systemach z dowiązaniem symbolicznym \fImtab\fP)
.RE
.sp
\fI/etc/filesystems\fP
.RS 4
lista systemów plików do wypróbowania
.RE
.SH "HISTORIA"
.sp
Polecenie \fBmount\fP pojawiło się w wersji 5 AT&T UNIX.
.SH "USTERKI"
.sp
Jest możliwe, że uszkodzony system plików spowoduje załamanie systemu.
.sp
Niektóre linuksowe systemy plików nie obsługują \fB\-o sync\fP i \fB\-o dirsync\fP (systemy ext2, ext3, ext4, fat i vfat \fIobsługują\fP synchroniczne odświeżania (updates) (a la BSD), gdy zostaną zamontowane z opcją \fBsync\fP).
.sp
Opcja \fB\-o remount\fP może nie być w stanie zmienić parametrów montowania (np. wszystkie parametry \fIext2fs\fP, poza \fBsb\fP, dają się zmieniać przy ponownym montowaniu, lecz nie można zmienić \fBgid\fP czy \fBumask\fP dla \fIfatfs\fP).
.sp
Zdarza się, że pliki \fI/etc/mtab\fP i \fI/proc/mounts\fP nie odpowiadają sobie, na systemach ze zwykłym plikiem \fImtab\fP. Pierwszy plik opiera się wyłącznie na opcjach poleceń \fBmount\fP, a zawartość drugiego zależy również od jądra i innych ustawień (np. na zdalnym serwerze NFS – w szczególnych przypadkach, polecenie \fBmount\fP może dawać niepewne informacje o punkcie montowania NFS; plik \fI/proc/mounts\fP zawiera z reguły pewniejsze informacje). Jest to kolejny powód do zastąpienia pliku \fImtab\fP dowiązaniem symbolicznym do pliku \fI/proc/mounts\fP.
.sp
W w systemie plików NFS, sprawdzanie plików, do których odniesieniami są deskryptory plików (tj. rodziny funkcji \fBfcntl\fP i \fBioctl\fP) może powodować niespójny rezultat, z powodu braku sprawdzania spójności w jądrze, nawet gdy używana jest opcja montowania \fBnoac\fP.
.sp
Opcja \fBloop\fP używana razem z opcjami \fBoffset\fP lub \fBsizelimit\fP może nie powieść się, gdy używa się starszych jąder, a polecenie \fBmount\fP nie może potwierdzić, że rozmiar urządzenia blokowego został skonfigurowany zgodnie z żądaniem. Można to obejść wywołując ręcznie polecenie \fBlosetup\fP(8) przed wywołaniem polecenia \fBmount\fP już ze skonfigurowanym urządzeniem blokowym.
.SH "AUTORZY"
.sp
.MTO "kzak\(atredhat.com" "Karel Zak" ""
.SH "ZOBACZ TAKŻE"
.sp
\fBmount\fP(2), \fBumount\fP(2), \fBfilesystems\fP(5), \fBfstab\fP(5), \fBnfs\fP(5), \fBxfs\fP(5), \fBmount_namespaces\fP(7), \fBxattr\fP(7), \fBe2label\fP(8), \fBfindmnt\fP(8), \fBlosetup\fP(8), \fBlsblk\fP(8), \fBmke2fs\fP(8), \fBmountd\fP(8), \fBnfsd\fP(8), \fBswapon\fP(8), \fBtune2fs\fP(8), \fBumount\fP(8), \fBxfs_admin\fP(8)
.SH "ZGŁASZANIE BŁĘDÓW"
.sp
Problemy należy zgłaszać w \c
.URL "https://github.com/util\-linux/util\-linux/issues" "systemie śledzenia błędów" "."
.SH "DOSTĘPNOŚĆ"
.sp
Polecenie \fBmount\fP jest częścią pakietu util\-linux, który można pobrać ze strony \c
.URL "https://www.kernel.org/pub/linux/utils/util\-linux/" "Archiwum jądra Linux" "."