MKE2FS(8) System Manager's Manual MKE2FS(8) NAZWA mke2fs - tworzy linuksowy system plikow ext2/ext3/ext4 SKLADNIA mke2fs [ -c | -l nazwa-pliku ] [ -b rozmiar-bloku ] [ -C rozmiar-klastra ] [ -d katalog-glowny ] [ -D ] [ -g bloki-na-grupe ] [ -G liczba-grup ] [ -i bajty-na-i-wezel ] [ -I rozmiar-i-wezla ] [ -j ] [ -J opcje-dziennika ] [ -N liczba-i-wezlow ] [ -n ] [ -m procent-zarezerwowanych-blokow ] [ -o tworzacy-system-operacyjny ] [ -O [^]wlasciwosc[,...] ] [ -q ] [ -r rewizja-systemu-plikow ] [ -E opcje-rozszerzone ] [ -v ] [ -F ] [ -L etykieta-woluminu ] [ -M katalog-ostatniego-montowania ] [ -S ] [ -t yp-systemu-plikow ] [ -T typ-uzycia ] [ -U UUID ] [ -V ] [ -e zachowanie-w-razie-bledow ] [ -z plik-zapasowy ] urzadzenie [ rozmiar-systemu-plikow ] mke2fs -O journal_dev [ -b rozmiar-bloku ] [ -L etykieta-woluminu ] [ -n ] [ -q ] [ -v ] zewnetrzny-dziennik [ rozmiar-systemu-plikow ] OPIS mke2fs jest uzywany do tworzenia systemow plikow ext2, ext3 lub ext4 zwykle w partycji dyskowej (lub pliku) okreslonym przez urzadzenie. Rozmiar systemu plikow nalezy podac jako rozmiar-systemu-plikow. Jesli nie ma on przyrostka, jest interpretowany jako kilobajty bedace potega dwojki, chyba ze podano opcje -b rozmiar-bloku, gdy rozmiar-systemu-plikow jest interpretowany jako liczba blokow o rozmiarze-bloku. Jesli natomiast podano przyrostki "k", "m", "g", "t" (wielkimi lub malymi literami) to dana liczba jest interpretowana jako podana w bedacych potega dwojki kilobajtach, megabajtach, gigabajtach, terabajtach itd. Jesli nie poda sie rozmiaru-systemu-plikow to mke2fs utworzy system plikow na podstawie rozmiaru urzadzenia. Jesli uruchomi sie mke2fs jako mkfs.XXX (np. mkfs.ext2, mkfs.ext3 lub mkfs.ext4.) zastepuje to opcje -t XXX, tak wiec mkfs.ext3 utworzy system plikow ext3, mkfs.ext4 utworzy system plikow ext4 itd. Domyslne parametry do nowo tworzonych systemow plikow, jesli nie sa przesloniete przez ponizsze opcje, sa kontrolowane przez plik konfiguracyjny /etc/mke2fs.conf. Strona podrecznika mke2fs.conf(5) zawiera wiecej szczegolow na ten temat. OPCJE -b rozmiar-bloku Okresla rozmiar bloku w bajtach. Poprawnymi wartosciami sa potegi dwojki - od 1024 do 65536 (prosze jednak zauwazyc, ze jadro potrafi zamontowac jedynie systemy plikow o rozmiarze bloku mniejszym lub rownym systemowemu rozmiarowi strony - 4k w systemach x86 i do 64k na architekturach ppc64 i aarch64 - w zaleznosci od konfiguracji jadra). Gdy wartosc ta zostanie pominieta, rozmiar-bloku mke2fs jest ustalany na podstawie rozmiaru systemu plikow oraz oczekiwanej jego eksploatacji (zobacz opcje -T). W wiekszosci przypadkow domyslnym rozmiarem bloku jest 4k. Jesli rozmiar-bloku jest poprzedzony minusem ("-"), to mke2fs uzywa heurystyki, aby okreslic poprawny rozmiar bloku z tym ograniczeniem, ze bedzie on wynosil co najmniej rozmiar-bloku bajtow. Jest to przydatne przy sprzecie wymagajacym rozmiaru bloku bedacego wielokrotnoscia 2k. -c Powoduje, ze przed utworzeniem systemu plikow, urzadzenie zostanie sprawdzone w poszukiwaniu uszkodzonych blokow. Gdy opcja ta zostanie podana dwa razy, wykonany bedzie wolniejszy test w trybie odczyt-zapis, zamiast szybkiego testu w trybie tylko-do-odczytu. -C cluster-size Okresla rozmiar klastra w bajtach w przypadku systemow plikow uzywajacych funkcji bigalloc. Poprawnymi wartosciami rozmiaru klastra sa od 2048 do 256M bajtow na klaster. Opcji mozna uzyc tylko gdy wlaczono funkcje bigalloc (wiecej informacji o tej funkcji mozna uzyskac zapoznajac sie z ext4(5)). Domyslnie rozmiar klastra wynosi szesnastokrotnosc wielkosci bloku. -d katalog-glowny Kopiuje zawartosc podanego katalogu do korzenia systemu plikow. -D Uzywa bezposredniego wejscia/wyjscia podczas zapisu na dysk. Zapobiega to zajmowaniu przez mke2fs wielu buforow podrecznych, ktore moga wplynac na inne aplikacje, podczas dzialania na obciazonym serwerze. Opcja ta spowoduje znaczne spowolnienie dzialania mke2fs, wiec jest to pojscie na kompromis. -e zachowanie-w-razie-bledu Zmienia zachowanie jadra, gdy wykryty zostanie blad. We wszystkich przypadkach blad systemu plikow powoduje uruchomienie e2fsck(8) podczas nastepnego restartu w celu sprawdzenia systemu plikow. zachowanie-w-razie-bledu moze przyjmowac nastepujace wartosci: continue Kontynuuje normalna prace. remount-ro Powoduje przejscie systemu plikow w tryb tylko do odczytu. panic Wywoluje panike jadra. -E opcje rozszerzone Ustawia rozszerzone opcje systemu plikow. Opcje rozszerzone sa oddzielone przecinkami i moga zawierac argument podany po znaku rownosci ("="). Opcja -E byla nazwana -R we wczesniejszych wersjach mke2fs i jest wciaz akceptowana w celu zachowania kompatybilnosci wstecznej, lecz jest przestarzala. Obslugiwane sa nastepujace opcje: encoding=nazwa-kodowania Wlacza funkcje casefold w superbloku i ustawia nazwe-kodowania jako uzywane kodowanie. Jesli nie podano nazwy-kodowania, uzyte bedzie kodowanie okreslone w pliku mke2fs.conf(5). encoding_flags=flagi-kodowania Definiuje parametry do operacji kodowania znakow nazw plikow. Jesli flaga nie jest zmieniana przy uzyciu tego parametru, korzysta sie z wartosci domyslnej. Flagi-kodowania powinny byc lista flag do wlaczenia, z przecinkiem jako separatorem. Aby wylaczyc flage, nalezy go dodac do listy z przedrostkiem "no". Obecnie jedyna flaga jaka mozna ustawic, to strict oznaczajaca, ze nieprawidlowe lancuchy znakow powinny byc odrzucane przez system plikow. W domyslnej konfiguracji flaga strict jest wylaczona. mmp_update_interval=interwal Dostosowuje pierwotny interwal aktualizacji MMP do interwal sekund. Podanie wartosci 0 spowoduje uzycia domyslnego interwalu. Podany interwal musi byc mniejszy niz 300 sekund. Wymaga wlaczonej funkcji mmp. stride=rozmiar-czesci Konfiguruje system plikow do macierzy RAID z rozmiarem-czesci (ang. stride size lub chunk size) blokow systemu plikow. Jest to liczba blokow odczytywanych lub zapisywanych na dysk przed przejsciem na nastepny dysk. To ustawienie wplywa glownie na polozenie metadanych systemu plikow, takich jak mapy bitow podczas wykonywania mke2fs, aby zapobiec umieszczeniu ich na jednym dysku, co mogloby negatywnie wplynac na wydajnosc. Moze byc rowniez uzyte przez alokator blokow. stripe_width=szerokosc-paska Konfiguruje system plikow do macierzy for RAID z rozmiarem-paska (ang. stripe width) blokow systemu plikow na pasek. Zazwyczaj jest to rozmiar-czesci * N, gdzie N jest liczba dyskow z danymi w macierzy RAID (np. przy RAID 5, gdzie jest jeden dysk parzystosci, M jest liczba dyskow w macierzy minus jeden). Pozwala to alokatorowi blokow na przeciwdzialanie cyklowi odczytu-modyfikacji-zapisu w pasku RAID, jesli to mozliwe, przy zapisie danych. offset=przesuniecie Tworzy system plikow z przesunieciem od poczatku urzadzenia lub pliku. Moze sie to przydac przy tworzeniu obrazow dyskow dla maszyn wirtualnych. resize=maksymalna-zmiana-online Rezerwuje przestrzen, dzieki ktorej tablica deskryptora grupy blokow moze sie powiekszyc, aby obsluzyc system plikow z maksymalna-zmiana-online blokow. lazy_itable_init[= <0 aby wylaczyc, 1 aby wlaczyc>] Jesli jest wlaczone oraz wlaczona jest funkcja uninit_bg, to tabela i-wezlow nie bedzie w pelni inicjowana przez mke2fs. Przyspiesza to znacznie inicjalizacje systemu plikow, lecz wymaga zakonczenia inicjowania systemu plikow w tle, przez jadro, podczas gdy system plikow jest wczesniej zamontowany. Jesli pominie sie wartosc opcji, jest uzywana domyslnie 1, aby wlaczyc zerowanie leniwej tabeli i-wezlow. lazy_journal_init[= <0 aby wylaczyc, 1 aby wlaczyc>] Jesli jest wlaczone, to i-wezel dziennika nie bedzie w pelni zerowany przez mke2fs. Znacznie przyspiesza to inicjowanie systemu, ale niesie niewielkie ryzyko, jesli system zalamie sie przed pelnym, jednokrotnym nadpisaniem dziennika. Jesli opcja zostanie pominieta, przyjmuje domyslna wartosc 1, wlaczajac leniwe zerowanie i-wezla dziennika. assume_storage_prezeroed[= <0 aby wylaczyc, 1 aby wlaczyc>] Jesli jest wlaczone, mke2fs przyjmuje, ze nosnik zostal wczesniej wyzerowany, pomija zatem zerowanie dziennika i tablic i-wezlow oraz oznacza flagi grupy blokow wskazujac, ze tablica i-wezlow zostala wyzerowana. no_copy_xattrs Zwykle mke2fs skopiuje atrybuty rozszerzone plikow w hierarchii katalogu okreslonej (opcjonalna) opcja -d. Niniejsza opcja wylaczy to zachowanie i pozostawi pliki w nowo utworzonym systemie plikow bez atrybutow rozszerzonych. num_backup_sb=0|1|2 Jesli wlaczona jest funkcja sparse_super2 systemu plikow, to ta opcja kontroluje liczbe zapasowych superblokow utworzonych w systemie plikow. Moze byc ich 0, 1 lub 2. packed_meta_block[= <0 aby wylaczyc, 1 aby wlaczyc>] Umieszcza mapy bitowe alokacji i tabele i-wezlow na poczatku dysku. Do zadzialania opcja ta wymaga wlaczonej funkcji flex_bg systemu plikow, utworzy ona rowniez dziennik na poczatku systemu plikow. Jest przydatna w przypadku urzadzen z pamiecia flash, ktore na poczatku dysku uzywaja pamieci SLC. Maksymalizuje rowniez zasieg ciaglych blokow danych, co jest korzystne w okreslonych wyspecjalizowanych przypadkach uzycia, takich jak obslugiwane Shingled Drives. root_owner[=uid:gid] Okresla numeryczny identyfikator uzytkownika (UID) i grupy (GID) w katalogu glownym. Jesli nie poda sie UID:GID, uzywa identyfikatora uzytkownika i grupy uzytkownika uruchamiajacego mke2fs. W mke2fs 1.42 i wczesniejszych, UID i GID katalogu glownego byly ustawiane domyslnie na UID i GID uzytkownika uruchamiajacego polecenie mke2fs. Opcja root_owner= pozwala na jawne podanie tych wartosci i zapobiega efektom ubocznym dla uzytkownikow, ktorzy nie spodziewaja sie domyslnego zachowania programu mke2fs. test_fs Ustawia flage superbloku systemu plikow, oznaczajaca, ze moze byc on montowany przy uzyciu eksperymentalnego kodu jadra, np. kodu systemu plikow ext4dev. orphan_file_size=rozmiar Ustawia rozmiar pliku sluzacego do sledzenia niepodlinkowanych, lecz wciaz otwartych i-wezlow oraz i-wezlow ktore wlasnie sa przycinane. Wiekszy plik zwieksza skalowalnosc, najlepiej jest zarezerwowac kilka blokow na procesor. discard Probuje wykonac operacje discard na blokach w czasie tworzenia systemu (jest to przydatne na SSD albo tzw. rzadkich dyskach lub dyskach dynamicznie alokowanych). Gdy urzadzenie informuje ze operacja discard rowniez zeruje dane (kazde kolejne odczytanie po tej operacji, a przed zapisem, zwraca zero), to wszystkie jeszcze niewyzerowane tabele i-wezlow sa oznaczane jako wyzerowane. Znacznie przyspiesza to inicjowanie systemu. Tak jest domyslnie. nodiscard Nie probuje wykonac operacji discard na blokach w czasie tworzenia systemu plikow. quotatype Okresla, ktore typy udzialow dyskowych (usrquota, grpquota, prjquota - tj. uzytkownika, grupy, projektu) powinny byc wlaczone w tworzonym systemie plikow. Argumentem tej opcji rozszerzonej powinna byc lista, uzywajaca dwukropka jako separatora. Opcja dziala wylacznie jesli ustawiono wlasciwosc quota. Domyslnie inicjowanymi typami udzialow, jesli nie poda sie tej opcji, sa udzialy uzytkownika i grupy. Jesli wlaczono wlasciwosc projektu, zainicjowane beda rowniez udzialy projektu. -F Wymusza na mke2fs utworzenie systemu plikow, nawet jesli podane urzadzenie nie jest partycja na specjalnym urzadzeniu blokowym lub inne parametry nie maja sensu. Aby wymusic na mke2fs utworzenie systemu plikow, nawet jesli wyglada na to, ze system plikow jest w uzyciu lub jest zamontowany (jest to niezwykle niebezpieczne), to opcja musi zostac podana dwukrotnie. g bloki-na-grupe Okresla liczbe blokow w grupie blokow. Ogolnie rzecz biorac, nie ma powodu, aby uzytkownik musial kiedykolwiek ustawiac ten parametr, poniewaz wartosc domyslna jest optymalna dla systemu plikow (administratorzy, ktorzy tworza systemy plikow na macierzach RAID, powinny uzywac parametru RAID stride jako czesc opcji -E, zamiast zmieniac liczba blokow na grupe). Opcja jest przeznaczona dla deweloperow, ktorzy uzywaja jej w sytuacjach testowych. Jesli wlaczona jest funkcja bigalloc, to opcja -g okresla liczbe klastrow w grupie blokow. -G liczba-grup Okresla liczbe grup blokow, ktora bedzie spakowana razem, tworzac wieksza, wirtualna grupe blokow (lub "flex_bg group") w systemie plikow ext4. Usprawnia to lokowanie metadanych i wydajnosc metadanych przy duzym obciazeniu. Liczba grup musi byc potega dwojki i moze byc podana jedynie gdy wlaczona jest funkcja systemu plikow flex_bg. -i bajty-na-i-wezel Okresla wspolczynnik bajty/i-wezel. mke2fs tworzy i-wezel co kazde bajty-na-i-wezel bajtow dysku. Im wiekszy wspolczynnik bajty-na-i-wezel, tym wiecej i-wezlow. Generalnie, wartosc ta nie powinna byc mniejsza od rozmiaru bloku w systemie plikow, gdyz wtedy byloby utworzonych zbyt duzo i-wezlow. Ostrzezenie: wartosc ta nie moze byc juz zmieniona po utworzeniu systemu plikow, wiec nalezy ostroznie dobrac wartosc tego parametru. Prosze zauwazyc, ze zmiana rozmiaru systemu plikow zmienia liczbe i-wezlow ktora wplywa na ten wspolczynnik. -I rozmiar-i-wezla Okresla rozmiar kazdego i-wezla w bajtach. Wartosc rozmiaru-i-wezla musi byc potega dwojki, wieksza lub rowna 128. Wiekszy rozmiar rozmiaru-i-wezla powoduje zwiekszenie powierzchni zajmowanej przez tabele i-wezlow i zredukowanie uzytecznej powierzchni systemu plikow, a moze rowniez negatywnie wplynac na wydajnosc. Nie da sie zmienic tej wartosci po utworzeniu systemu plikow. Systemy plikow z i-wezlami o rozmiarze 128 bajtow nie obsluguja znacznikow czasu pozniejszych niz 19 stycznia 2038. I-wezly o rozmiarze 256 bajtow lub wiekszym obsluguja rozszerzone znaczniki czasu, identyfikatory projektow oraz mozliwosc przechowywania pewnych dodatkowych atrybutow w tabeli i-wezlow, ktore wplywaja na zwiekszona wydajnosc. Domyslny rozmiar i-wezla zalezy od pliku mke2fs.conf(5). W pliku mke2fs.conf rozpowadzanym razem z e2fsprogs domyslny rozmiar i-wezla wynosi z reguly 256 bajtow z wyjatkiem malych systemow plikow, w ktorych wartosc ta ma 128 bajtow. -j Powoduje utworzenie system plikow z ksiegowaniem ext3. Gdy nie podano opcji -J, przy tworzeniu dziennika zostana uzyte domyslne parametry oraz dobrany bedzie wlasciwy rozmiar tego dziennika (na podstawie wielkosci systemu plikow) przechowywanego we wnetrzu systemu plikow. Prosze zauwazyc, ze trzeba korzystac z jadra posiadajacego wsparcie dla ext3, aby moc uzywac dziennika. -J opcje-dziennika Tworzy dziennik ext3 uzywajac opcji podanych z linii polecen. Opcje te sa oddzielone przecinkami i moga posiadac argument, podawany po znaku rownosci ('='). Obslugiwane sa nastepujace opcje: size=rozmiar-dziennika Tworzy wewnetrzny dziennik (np. przechowywany wewnatrz systemu plikow) o rozmiarze rozmiar-dziennika megabajtow. Rozmiar dziennika musi wynosic co najmniej 1024 bloki systemu plikow (np. 1MB przy korzystaniu z blokow 1k, 4MB przy blokach 4k, itd.) i nie moze byc wiekszy niz 10 240 000 blokow systemu plikow lub polowe calkowitego rozmiaru systemu plikow (mniejsza z tych dwoch wartosci). fast_commit_size=rozmiar-szybkiego-zatwierdzania Tworzy dodatkowy obszar szybkiego zatwierdzania dziennika o rozmiarze rozmiar-szybkiego-zatwierdzania w kilobajtach. Opcja jest prawidlowa wylacznie jesli wlaczono funkcje fast_commit w danym systemie plikow. Jesli nie podano tej opcji, a funkcja fast_commit jest wlaczona, domyslnym rozmiarem tego obszaru bedzie journal-size / 64 megabajtow. Calkowity rozmiar dziennika z ustawiona funkcja fast_commit wynosi journal-size + ( fast-commit-size * 1024) megabajtow. Calkowity rozmiar dziennika nie moze byc wiekszy niz 10.240.000 blokow systemu plikow lub polowy calkowitego rozmiaru systemu plikow (mniejsza z tych wartosci). location=polozenie-dziennika Okresla polozenie dziennika. Argument polozenie dziennika mozna podac jako numer bloku lub, jesli liczba ma przyrostek okreslajacy jednostke ("M", "G" itp.), liczbe interpretowana jako przesuniecie od poczatku systemu plikow. device=zewnetrzny-dziennik Przylacza dziennik system plikow do urzadzenia blokowego znajdujacego sie na zewnetrzny-dziennik. Zewnetrzny dziennik musi byc utworzony za pomoca polecenia mke2fs -O journal_dev zewnetrzny-dziennik Prosze zauwazyc, ze zewnetrzny-dziennik musi zostac utworzony z ta sama wielkoscia bloku jak nowy system plikow. Dodatkowo, o ile obsluga dolaczania wielu systemow plikow do pojedynczego dziennika zewnetrznego jest obecna, jadro Linux i e2fsck(8) nie obsluguje na razie dzielonych dziennikow zewnetrznych. Zamiast podawac nazwe urzadzenia bezposrednio, zewnetrzny-dziennik moze byc okreslony przez LABEL=etykieta lub UUID=UUID, aby znalezc zewnetrzny dziennik na podstawie etykiety woluminu lub UUID przechowywanego w superbloku ext2 na poczatku dziennika. Do wypisania etykiety i UUID urzadzenia z dziennikiem mozna posluzyc sie dumpe2fs(8). Zobacz takze opis opcji -L programu tune2fs(8). Dla danego systemu plikow mozna podac tylko jedna z opcji size lub device. -l plik Powoduje odczytanie listy uszkodzonych blokow z nazwy-pliku. Prosze zauwazyc, ze numery blokow na liscie zepsutych blokow musza byc wygenerowane przy uzyciu takiego samego rozmiaru blokow jaki uzyty byl w mke2fs. W rezultacie opcja -c do mke2fs jest prostsza i mniej podatna na bledy metoda sprawdzenia dysku pod katem zepsutych blokow przed formatowaniem go, gdyz mke2fs automatycznie podaje odpowiednie parametry do programu badblocks. -L nowa-etykieta-woluminu Ustawia etykiete woluminu systemu plikow na nowa-etykiete-woluminu. Maksymalna dlugosc etykiety woluminu to 16 bajtow. -m procent-zarezerwowanych-blokow Okresla procent blokow systemu plikow, zarezerwowanych dla superuzytkownika. Zapobiega to fragmentacji i pozwala demonom dzialajacych z uprawnieniami roota, takim jak syslogd(8), na poprawne kontynuowanie dzialania po tym, gdy procesy nieuprzywilejowane nie beda juz mogly zapisywac do systemu plikow. Domyslna wartosc to 5%. -M ostatnio-montowany-katalog Ustawia katalog ostatniego montowania systemu plikow. Opcja ta moze byc uzyteczna ze wzgledu na aplikacje, dla ktorych katalog ostatniego montowania wskazuje, gdzie nalezy zamontowac dany system plikow. -n Powoduje, ze mke2fs nie tworzy systemu plikow, lecz wyswietla co zrobilby, gdyby mial go utworzyc. Mozna wykorzystac te opcje do okreslenia polozenia zapasowych superblokow danego systemu plikow tak dlugo, jak parametry mke2fs, ktore byly podane podczas pierwotnego tworzenia systemu plikow, sa ponownie uzyte (oczywiscie z dodana opcja -n). -N liczba-i-wezlow Zmienia domyslnie wyliczona liczbe i-wezlow, ktore powinny byc zarezerwowane dla systemu plikow (a ktora bazuje na liczbie blokow i wspolczynniku bajty-na-i-wezel). To pozwala uzytkownikowi podac bezposrednio liczbe zadanych i-wezlow. -o tworzacy-system-plikow Sluzy do recznej zmiany domyslnej wartosci pola "creator operating system" (tworzacy system operacyjny) systemu plikow. Normalnie pole to jest ustawiane na nazwe systemu operacyjnego, do ktorego skompilowano plik wykonywalny mke2fs. -O [^]funkcja[,...] Tworzy system plikow z podanymi wlasciwosciami (opcjami systemu plikow), przeslaniajac domyslne opcje systemu plikow. Wlasciwosci, ktore sa wlaczane domyslnie, sa podane w relacji base_features, albo w sekcji [defaults] pliku /etc/mke2fs.conf , albo w podsekcji [fs_types] w przypadku typow uzycia, zgodnie z opcja -T, zmodyfikowane pozniej przez relacje features z podsekcji [fs_types] w przypadku systemu plikow i typow uzycia. Strona podrecznika mke2fs.conf(5) zawiera wiecej szczegolow. Konfiguracja charakterystyczna dla danego system plikow mieszczaca sie w sekcji [fs_types] przesloni domyslne opcje globalne z sekcji [defaults]. Wlasciwosc systemu plikow bedzie edytowana pozniej albo przez zestaw wlasciwosci podanych przez te opcje lub, jesli nie uzyto tej opcji, przez relacje default_features do tworzonych typow systemow plikow, lub w sekcji [defaults] pliku konfiguracyjnego. Zestaw wlasciwosci systemu plikow sklada sie z listy wlasciwosci, oddzielonych przecinkami, ktore maja byc wlaczone. Aby wylaczyc ktoras funkcje, nalezy poprzedzic nazwe wlasciwosci znakiem karetki ("^"). Funkcje z zaleznosciami nie beda poprawnie usuwane. Pseudo-wlasciwosc "none" wylaczy wszystkie wlasciwosci systemu plikow. Wiecej informacji o funkcjach ktore mozna ustawic znajduje sie w podreczniku ext4(5). -q Ciche wywolanie. Przydatne gdy mke2fs jest uruchamiany ze skryptu. -r rewizja Ustawia rewizje (wersje) systemu plikow dla nowego systemu plikow. Prosze zauwazyc, ze jadra 1.2 wspieraja jedynie systemy plikow o rewizji 0. Domyslnie tworzone sa systemy plikow o rewizji 1. -S Zapisuje jedynie superblok i deskryptory grupy. Moze sie to przydac jedynie w ekstremalnych przypadkach, takich jak malo prawdopodobna sytuacja, gdy uszkodzony zostanie caly superblok i kopie zapasowe superblokow. Jest to ostateczna metoda odzyskania dla zaawansowanych uzytkownikow. Powoduje ona, ze mke2fs ponownie inicjuje superblok i deskryptory grup, lecz nie dotyka tablicy i-wezlow, bloku, ani map bitowych i-wezlow. Natychmiast po uzyciu tej opcji nalezy uruchomic program e2fsck, a i tak nie jest pewne, czy ze uda sie odzyskac jakiekolwiek dane. Z powodu wielu mozliwych opcji mke2fs, ktore wplywaja na uklad dysku, konieczne jest podanie dokladnie tych samych opcji formatu, takich jak rozmiar bloku, typ systemu plikow, flagi wlasciwosci i inne mozliwe do zmiany opcje, bowiem uzycie innych kombinacji doprowadzi do dalszej degradacji systemu plikow. W niektorych przypadkach, takich jak zmiana rozmiaru systemu plikow lub wlaczenie wlasciwosci juz po formatowaniu, nie da sie poprawnie nadpisac wszystkich superblokow, zatem przynajmniej czesc systemu plikow zostanie uszkodzona. Najbezpieczniej jest wyprobowac te opcje na pelnej kopii systemu plikow, co umozliwi wyprobowanie innych opcji, gdy ta nie zadziala. -T typ-systemu-plikow Okresla typ systemu plikow (np. ext2, ext3, ext4 itp.) do utworzenia. Jesli nie poda sie tej opcji, mke2fs wybierze domyslny na podstawie polecenia, ktore go uruchomilo (np. mkfs.ext2, mkfs.ext3 itd.) lub na podstawie domyslnego systemu plikow, zdefiniowanego plikiem /etc/mke2fs.conf. Opcja kontroluje, ktory system plikow jest uzywany jako domyslny, na podstawie wpisu konfiguracyjnego fstypes w /etc/mke2fs.conf. Jesli opcja -O jest uzyta do jawnego dodania lub usuniecia opcji systemu plikow, ktore powinny byc ustawiane w nowo tworzonych systemach plikow, to wynikowy system plikow moze nie byc obslugiwany przez zadany typ-systemu-plikow. (np. "mke2fs -t ext3 -O extent /dev/sdXX" utworzy system plikow, ktory nie jest obslugiwany przez implementacje ext3 w jadrze Linux, a "mke2fs -t ext3 -O ^has_journal /dev/hdXX" utworzy system plikow nieposiadajacy dziennika i, w zwiazku z tym, nieobslugiwany przez kod systemu plikow ext3 w jadrze Linux). -T typ-uzycia[,...] Okresla, w jaki sposob dany system plikow bedzie wykorzystywany. Dzieki temu mke2fs moze wybrac optymalne parametry dla systemu plikow. Obslugiwane typy uzycia sa zdefiniowane w pliku konfiguracyjnym /etc/mke2fs.conf. Uzytkownik moze podac jeden lub wiecej typow uzycia, za pomoca listy, oddzielajac poszczegolne pozycje przecinkiem. Jesli nie poda sie tej opcji, to mke2fs wybierze pojedynczy, domyslny typ uzycia, bazujac na rozmiarze tworzonego systemu plikow. Jesli rozmiar systemu plikow jest mniejszy niz 3 megabajty, to mke2fs uzyje typu floppy (dyskietka) systemu plikow. Jesli rozmiar bedzie sie wiekszy lub rowny 3 megabajty, lecz mniejszy niz 512 megabajtow, to mke2fs utworzy system plikow typu small (maly). Jesli rozmiar systemu plikow bedzie wiekszy lub rowny 4 terabajty, ale mniejszy niz 16 terabajtow, uzytym typem bedzie big (duzy). W przypadku systemu plikow o wielkosci ponad 16 terabajtow, uzyty zostanie typ huge (ogromny). W pozostalych przypadkach, mke2fs(8) uzyje domyslnego typu systemu plikow: default. -U UUID Ustawia uniwersalny, unikatowy identyfikator (universally unique identifier - UUID) systemu plikow na UUID. UUID sklada sie z serii cyfr w systemie szesnastkowym oddzielonych myslnikami, jak np.: "c1b9d5a2-f162-11cf-9ece-0020afc76f16". Parametr UUID moze przyjmowac tez nastepujace wartosci: clear usuwa UUID systemu plikow random generuje nowy, przypadkowy UUID time generuje nowy UUID, oparty na czasie -v Wypisuje szczegolowe informacje. -V Wypisuje numer wersji mke2fs i wychodzi. -z plik-zapasowy Przed nadpisaniem bloku w systemie plikow, zapisuje jego stara zawartosc do pliku zapasowego. Pozniej mozna uzyc programu eundo(8) do przywrocenia starej zawartosci systemu plikow z pliku zapasowego, jesli cos pojdzie nie tak. Jesli jako plik-zapasowy poda sie pusty lancuch, przyjmie on wartosc domyslna: mke2fs-urzadzenie.e2undo w katalogu okreslonym zmienna srodowiskowa E2FSPROGS_UNDO_DIR albo dyrektywa undo_dir w pliku konfiguracyjnym. OSTRZEZENIE: Plik zapasowy nie pomoze w przypadku utraty zasilania lub zawieszenia systemu. SRODOWISKO MKE2FS_SYNC Jesli jest ustawiona na niezerowa wartosc calkowita, to jej wartosc jest uzywana do okreslenia czestosci wywolywania sync(2) podczas inicjowania tabeli i-wezlow. MKE2FS_CONFIG Okresla polozenie pliku konfiguracyjnego (patrz mke2fs.conf(5)). MKE2FS_FIRST_META_BG Jesli jest ustawiona na niezerowa wartosc calkowita, to jej wartosc jest uzywana do okreslenia pierwszej grupy metablokow. Przeznaczona jest glownie do debugowania. MKE2FS_DEVICE_SECTSIZE Jesli jest ustawiona na niezerowa wartosc calkowita, to jej wartosc jest uzywana do okreslenia logicznego rozmiaru sektora urzadzenia. MKE2FS_DEVICE_PHYS_SECTSIZE Jesli jest ustawiona na niezerowa wartosc calkowita, to jej wartosc jest uzywana do okreslenia fizycznego rozmiaru sektora urzadzenia. MKE2FS_SKIP_CHECK_MSG Jesli jest ustawiona, nie sa pokazywane wiadomosci automatycznego sprawdzania systemu plikow, spowodowane liczba montowan lub interwalem sprawdzania. AUTOR Ta wersja mke2fs zostala napisana przez Theodora Ts'o . DOSTEPNOSC mke2fs jest czescia pakietu e2fsprogs i jest dostepne na stronie http://e2fsprogs.sourceforge.net. ZOBACZ TAKZE mke2fs.conf(5), badblocks(8), dumpe2fs(8), e2fsck(8), tune2fs(8), ext4(5) TLUMACZENIE Autorami polskiego tlumaczenia niniejszej strony podrecznika sa: Przemek Borys , Grzegorz Golawski i Michal Kulach Niniejsze tlumaczenie jest wolna dokumentacja. Blizsze informacje o warunkach licencji mozna uzyskac zapoznajac sie z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje sie ZADNEJ ODPOWIEDZIALNOSCI. Bledy w tlumaczeniu strony podrecznika prosimy zglaszac na adres listy dyskusyjnej . E2fsprogs wersja 1.47.0 luty 2023 MKE2FS(8)