'\" t
.\"     Title: lsblk
.\"    Author: [see the "AUTHOR(S)" section]
.\" Generator: Asciidoctor 2.0.23
.\"      Date: 2025-03-29
.\"    Manual: Administracja systemem
.\"    Source: util-linux 2.41
.\"  Language: English
.\"
.TH "LSBLK" "8" "2025-03-29" "util\-linux 2.41" "Administracja systemem"
.ie \n(.g .ds Aq \(aq
.el       .ds Aq '
.ss \n[.ss] 0
.nh
.ad l
.de URL
\fI\\$2\fP <\\$1>\\$3
..
.als MTO URL
.if \n[.g] \{\
.  mso www.tmac
.  am URL
.    ad l
.  .
.  am MTO
.    ad l
.  .
.  LINKSTYLE blue R < >
.\}
.SH "NAZWA"
lsblk \- wypisuje urządzenia blokowe
.SH "SKŁADNIA"
.sp
\fBlsblk\fP [opcje] [\fIurządzenie\fP...]
.SH "OPIS"
.sp
\fBlsblk\fP wypisuje informacje o wszystkich dostępnych lub podanych urządzeniach blokowych. Polecenie \fBlsblk\fP odczytuje system plików \fBsysfs\fP i \fBudev db\fP w celu zebrania informacji. Jeśli baza udev jest niedostępna lub skompilowano \fBlsblk\fP bez obsługi udev, stara się on odczytać etykiety, UUID\-y i typy systemów plików z urządzenia blokowego. W tym przypadku wymagane są uprawnienia roota.
.sp
Domyślnie, polecenie wypisuje informacje o wszystkich urządzeniach (z wyjątkiem dysków RAM). To samo urządzenie może pojawić się ponownie w drzewie, jeśli jest związane z innymi urządzeniami. W przypadku bardziej skomplikowanych sytuacji, zaleca się korzystanie z opcji \fB\-\-merge\fP, aby łączyć grupy urządzeń i opisywać złożone relacje N:M.
.sp
Wyjście w postaci drzewa (lub tablica \fBchildren[]\fP w wyjściu JSON) jest włączane tylko wtedy, gdy w wyjściu obecna jest kolumna NAME albo gdy użyto opcji wiersza polecenia \fB\-\-tree\fP. Zob. też opcje \fB\-\-nodeps\fP i \fB\-\-list\fP, sterujące formatowaniem drzewa.
.sp
Domyślny wynik, jak również domyślny wynik z opcji takich jak \fB\-\-fs\fP i \fB\-\-topology\fP może ulec zmianie. Gdy to tylko możliwe, należy unikać używania domyślnych wyników w swoich skryptach. Proszę zawsze jawnie określać oczekiwane kolumny opcją \fB\-\-output\fP \fIlista\-kolumn\fP oraz \fB\-\-list\fP w środowiskach wymagającego stabilnego wyniku.
.sp
Wszystkie dostępne kolumny wypisze polecenie \fBlsblk \-\-list\-columns\fP.
.sp
Proszę zauważyć, że \fBlsblk\fP może być wykonane w momencie, gdy \fBudev\fP nie ma jeszcze wszystkich informacji o ostatnio dodanych lub zmodyfikowanych urządzeniach. W takim przypadku, zaleca się użycie najpierw \fBudevadm settle\fP, aby dokonać synchronizacji z udev.
.sp
Relacja pomiędzy urządzeniem blokowym a systemem plików nie zawsze jest jak jeden do jednego. System plików może używać więcej urządzeń blokowych lub ten sam system plików może być dostępny w kilku lokalizacjach. Jest to powód, dla którego \fBlsblk\fP udostępnia kolumny MOUNTPOINT i MOUNTPOINTS (odpowiednio: punkt i punkt*y* montowania). Kolumna MOUNTPOINT wyświetla pojedynczy punkt montowania (zwykle ostatnio zamontowany system plików), a kolumna MOUNTPOINTS wyświetla wielowierszową komórkę zawierającą wszystkie punkty montowania związane z urządzeniem.
.SH "OPCJE"
.sp
\fB\-A\fP, \fB\-\-noempty\fP
.RS 4
Nie wypisuje pustych urządzeń.
.RE
.sp
\fB\-a\fP, \fB\-\-all\fP
.RS 4
Wyłącza wszelkie wbudowane filtry i wypisuje również wszystkie puste urządzenia oraz dyski RAM.
.RE
.sp
\fB\-b\fP, \fB\-\-bytes\fP
.RS 4
Wypisuje rozmiary w bajtach, zamiast w formacie czytelnym dla ludzi.
.sp
Domyślnie jednostką w której pokazywane są rozmiary jest bajt, a przedrostki jednostek są wielokrotnościami 2^10 (1024). Symbole jednostek są pokazywane w skróconej formie, aby poprawić czytelność, poprzez pokazanie jedynie pierwszej litery np. "1 KiB" i "1 MiB" stają się odpowiednio: "1 K" i "1 M", tj. cząstka "iB", będąca częścią nazw jednostek, jest celowo pomijana.
.RE
.sp
\fB\-H\fP, \fB\-\-list\-columns\fP
.RS 4
Wypisuje dostępne kolumny, w połączeniu z \fB\-\-json\fP lub \fB\-\-raw\fP daje wynik w formacie czytelnym maszynowo.
.RE
.sp
\fB\-D\fP, \fB\-\-discard\fP
.RS 4
Wypisuje informacje o funkcjach "discard" (TRIM, UNMAP) przy każdym urządzeniu.
.RE
.sp
\fB\-d\fP, \fB\-\-nodeps\fP
.RS 4
Nie wypisuje urządzeń nadrzędnych ani podrzędnych. Przykładowo \fBlsblk \-\-nodeps /dev/sda\fP wypisze informacje tylko o urządzeniu sda.
.RE
.sp
\fB\-E\fP, \fB\-\-dedup\fP \fIkolumna\fP
.RS 4
\fIKolumna\fP jest kluczem deduplikującym, służącym do usunięcia duplikatów z wynikowego drzewa. Jeśli dla urządzenia nie jest dostępny klucz, lub urządzenie jest partycją, a nadrzędne urządzenie zawierające cały dysk udostępnia ten sam klucz, to urządzenie zawsze zostanie wyświetlone.
.sp
Typowym zastosowaniem jest uniknięcie duplikatów w systemach z urządzeniami dostępnymi w wielu ścieżkach, np. za pomocą opcji \fB\-E WWN\fP.
.RE
.sp
\fB\-e\fP, \fB\-\-exclude\fP \fIlista\fP
.RS 4
Pomija urządzenia podane w \fIliście\fP urządzeń, określone głównymi numerami urządzeń i oddzielone przecinkami. Domyślnie pomijane są dyski RAM (główny numer urządzenia równy 1), jeśli nie podano opcji \fB\-\-all\fP. Filtr ma zastosowanie jedynie do urządzeń najwyższego poziomu. Może być to mylące, w przypadku formatu wynikowego \fB\-\-list\fP, w którym hierarchia urządzeń nie jest oczywista.
.RE
.sp
\fB\-f\fP, \fB\-\-fs\fP
.RS 4
Wypisuje informacje o systemach plików. Jest to odpowiednik \fB\-o NAME,FSTYPE,FSVER,LABEL,UUID,FSAVAIL,FSUSE%,MOUNTPOINTS\fP. Pełne informacje o systemach plików i macierzach RAID są udostępniane przez polecenie \fBblkid\fP(8).
.RE
.sp
\fB\-\-hyperlink\fP[\fB=\fP\fItryb\fP]
.RS 4
Wypisuje ścieżki punktów montowań jako odnośniki na terminalu. \fITryb\fP można ustawić na "always" (zawsze), "never" (nigdy) lub "auto". Opcjonalny argument \fIkiedy\fP można ustawić na "auto", "never" lub "always". Jeśli pominie się argument \fIkiedy\fP, to domyślnie przyjmuje wartość "auto". Ustawienie "auto" oznacza, że odnośniki będą używane tylko wtedy, gdy wyjściem jest terminal.
.RE
.sp
\fB\-I\fP, \fB\-\-include\fP \fIlista\fP
.RS 4
Obejmuje urządzenia podane w \fIliście\fP urządzeń, określone głównymi numerami urządzeń i oddzielone przecinkami. Filtr ma zastosowanie jedynie do urządzeń najwyższego poziomu. Może być to mylące w przypadku formatu wynikowego \fB\-\-list\fP, w którym hierarchia urządzeń nie jest oczywista.
.RE
.sp
\fB\-i\fP, \fB\-\-ascii\fP
.RS 4
Do formatowania drzewa używa znaków ASCII.
.RE
.sp
\fB\-J\fP, \fB\-\-json\fP
.RS 4
Używa formatu wyjściowego JSON. Zdecydowanie zaleca się używanie opcji \fB\-\-output\fP oraz \fB\-tree\fP, jeśli są potrzebne. Proszę zauważyć, że \fBchildren[]\fP jest używane tylko, gdy korzysta się z opcji \fB\-\-tree\fP lub kolumny NAME.
.RE
.sp
\fB\-l\fP, \fB\-\-list\fP
.RS 4
Wypisuje wynik w postaci listy. Brak w nim informacji o powiązaniach pomiędzy urządzeniami, a od wersji 2.34 każde urządzenie jest pokazane tylko raz, o ile nie podano opcji \fB\-\-pairs\fP lub \fB\-\-raw\fP (wyniki nadające się do automatycznego przetwarzania są wstecznie kompatybilne).
.RE
.sp
\fB\-M\fP, \fB\-\-merge\fP
.RS 4
Grupuje urządzenia nadrzędne dla poddrzew, aby uczynić wynik czytelniejszym w przypadku urządzeń RAID i urządzeń o wielu ścieżkach. Wymagany jest wynik w postaci drzewa.
.RE
.sp
\fB\-m\fP, \fB\-\-perms\fP
.RS 4
Wypisuje informacje o posiadaczu, grupie i trybie urządzenia. Jest to odpowiednik \fB\-o NAME,SIZE,OWNER,GROUP,MODE\fP.
.RE
.sp
\fB\-N\fP, \fB\-\-nvme\fP
.RS 4
Wypisuje informacje tylko o urządzeniach NVMe.
.RE
.sp
\fB\-v\fP, \fB\-\-virtio\fP
.RS 4
Wypisuje informacje tylko o urządzeniach virtio.
.RE
.sp
\fB\-n\fP, \fB\-\-noheadings\fP
.RS 4
Nie wypisuje nagłówka.
.RE
.sp
\fB\-o\fP, \fB\-\-output\fP \fIlista\fP
.RS 4
Określa wypisywane kolumny. Listę obsługiwanych kolumn można poznać podając opcję \fB\-\-list\-columns\fP. Kolumny mogą mieć wpływ na wynik w postaci drzewa. Domyślnie drzewo jest używane do kolumny "NAME" (zob. też \fB\-\-tree\fP).
.sp
Domyślną listę kolumn można rozszerzyć, jeśli \fIlistę\fP poda się w formacie \fI+lista\fP (np. \fBlsblk \-o +UUID\fP).
.RE
.sp
\fB\-O\fP, \fB\-\-output\-all\fP
.RS 4
Wypisuje wszystkie dostępne kolumny.
.RE
.sp
\fB\-P\fP, \fB\-\-pairs\fP
.RS 4
Tworzy wynik w formie par klucz="wartość". Wynikowe wiersze są wciąż posortowane wg powiązań między urządzeniami. Wszystkie potencjalnie niebezpieczne wartości znaków są cytowane szesnastkowo (\(rsx<kod>). Zob. też opcję \fB\-\-shell\fP.
.RE
.sp
\fB\-p\fP, \fB\-\-paths\fP
.RS 4
Wypisuje pełne ścieżki urządzeń.
.RE
.sp
\-Q*, \fB\-\-filter\fP \fIwyrażenie\fP
.RS 4
Wypisuje jedynie urządzenia, które spełniają warunki podane w wyrażeniu. Filtr jest stosowany przed zebraniem danych do wszystkich kolumn wyjściowych przez lsblk. Z systemu pobierane są jedynie dane, konieczne do leniwego sprawdzenia wyrażenia. Takie podejście może poprawić wydajność w porównaniu do późniejszego filtrowania, które często jest dokonywane narzędziami takimi jak grep(1).
.sp
Funkcja ta jest EKSPERYMENTALNA. Zob. też \fBscols\-filter\fP(5). Oto przykład wyłączający sda i sdb, lecz wypisujący wszystko inne ("!~" jest operatorem wyrażenia regularnego, dopasowującym odwrotność):
.RE
.RS 3
.ll -.6i
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
lsblk \-\-filter \*(AqNAME !~ "sd[ab]"\*(Aq
.fam
.fi
.if n .RE
.br
.RE
.ll
.sp
\fB\-\-highlight\fP \fIwyrażenie\fP
.RS 4
Koloruje wiersze pasujące do wyrażenia. Funkcja ta jest EKSPERYMENTALNA. Zob. też \fBscols\-filter\fP(5).
.RE
.sp
\fB\-\-ct\fP \fInazwa\fP [: \fIparametr\fP [: \fIfunkcja\fP ]]
.RS 4
Definiuje własny licznik. Liczniki są wypisywane po standardowych wynikach. \fINazwa\fP jest własną nazwą licznika, opcjonalny \fIparametr\fP jest nazwą zliczanej kolumny, a opcjonalna \fIfunkcja\fP określa funkcję zliczającą, jedną z obsługiwanych: count, min, max lub sum. Domyślną jest count.
.sp
Jeśli nie poda się \fIparametru\fP, licznik zliczy liczbę wierszy. Funkcja ta jest EKSPERYMENTALNA. Zob. też \fB\-\-ct\-filter\fP.
.sp
Na przykład \fB\-\-ct MójLicznik:SIZE:sum\fP zsumuje wielkości rozmiaru (SIZE) ze wszystkich wierszy; natomiast aby zliczyć liczbę dysków SATA można użyć:
.RE
.RS 3
.ll -.6i
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
lsblk \-\-ct\-filter \*(AqTYPE=="disk" && TRAN=="sata"\*(Aq \-\-ct "Liczba urządzeń SATA"
.fam
.fi
.if n .RE
.br
.RE
.ll
.sp
\fB\-\-ct\-filter\fP \fIwyrażenie\fP
.RS 4
Definiuje ograniczenia dla kolejnego licznika. Funkcja ta jest EKSPERYMENTALNA. Zob. też \fB\-\-ct\fP i \fBscols\-filter\fP(5). Na przykład, aby zsumować rozmiary urządzeń według typu:
.RE
.RS 3
.ll -.6i
.sp
.if n .RS 4
.nf
.fam C
lsblk \-\-ct\-filter \*(AqTYPE=="part"\*(Aq \-\-ct Partycje:SIZE:sum \(rs
      \-\-ct\-filter \*(AqTYPE=="disk"\*(Aq \-\-ct CałeDyski:SIZE:sum
.fam
.fi
.if n .RE
.br
.RE
.ll
.sp
\fB\-r\fP, \fB\-\-raw\fP
.RS 4
Wypisuje wynik w formacie surowym. Wynikowe wiersze są wciąż posortowane wg powiązań między urządzeniami. Wszystkie potencjalnie niebezpieczne znaki są cytowane szesnastkowo (\(rsx<kod>) w kolumnach NAME, KNAME, LABEL, PARTLABEL i MOUNTPOINT.
.RE
.sp
\fB\-S\fP, \fB\-\-scsi\fP
.RS 4
Wypisuje informacje jedynie o urządzeniach SCSI. Wszystkie partycje, urządzenia podrzędne i kieszenie na urządzenia są ignorowane.
.RE
.sp
\fB\-s\fP, \fB\-\-inverse\fP
.RS 4
Wypisuje zależności w odwróconej kolejności. Jeśli zażądano formatu \fB\-\-list\fP, to wiersze są wciąż posortowane wg powiązań między urządzeniami.
.RE
.sp
\fB\-T\fP, \fB\-\-tree\fP[\fB=\fP\fIkolumna\fP]
.RS 4
Wymusza format w postaci drzewa. Jeśli podano \fIkolumnę\fP, to drzewo jest wyświetlone w danej kolumnie. Domyślnie jest to kolumna NAME.
.RE
.sp
\fB\-t\fP, \fB\-\-topology\fP
.RS 4
Wypisuje informacje o topologii urządzenia blokowego. Jest to odpowiednik
.sp
\fB\-o NAME,ALIGNMENT,MIN\-IO,OPT\-IO,PHY\-SEC,LOG\-SEC,ROTA,SCHED,RQ\-SIZE,RA,WSAME\fP.
.RE
.sp
\fB\-w\fP, \fB\-\-width\fP \fIliczba\fP
.RS 4
Określa szerokość wyjścia jako liczbę znaków. Domyślnie jest to liczba kolumn terminala, a jeśli polecenie nie jest wykonywane w terminalu, to szerokość nie jest domyślnie limitowana. Opcja wymusza również przyjęcie przez \fBlsblk\fP, że znaki kontrolne terminala i niebezpieczne znaki nie są dozwolone. Zakładanym zastosowaniem tej opcji jest np. użycie \fBlsblk\fP przez polecenie \fBwatch\fP(1).
.RE
.sp
\fB\-x\fP, \fB\-\-sort\fP \fIkolumna\fP
.RS 4
Sortuje wynik według \fIkolumny\fP. Opcja ta włącza domyślnie format wyjściowy \fB\-\-list\fP. Można również połączyć ją z opcją \fB\-\-tree\fP, aby wymusić format w postaci drzewa; wówczas jego gałęzie są posortowane według \fIkolumny\fP.
.RE
.sp
\fB\-y\fP, \fB\-\-shell\fP
.RS 4
Nazwy kolumn można zmodyfikować, aby zawierały jedynie znaki dozwolone do identyfikatorów zmiennych powłoki, np. MIN_IO i FSUSE_PCT, zamiast MIN\-IO i FSUSE%. Przydaje się to np. z opcją \fB\-\-pairs\fP. Proszę zauważyć, że funkcja ta była automatycznie włączona z opcją \fB\-\-pairs\fP w wersji 2.37, lecz ze względu na problemy z kompatybilnością, teraz konieczne jest zażądanie takiego zachowania opcją \fB\-\-shell\fP.
.RE
.sp
\fB\-z\fP, \fB\-\-zoned\fP
.RS 4
Wypisuje informacje związane ze strefą dla każdego urządzenia.
.RE
.sp
\fB\-\-sysroot\fP \fIkatalog\fP
.RS 4
Pozyskuje dane dla systemu Linux innego niż ten, z którego uruchomiono \fBlsblk\fP. Podany katalog jest korzeniem systemu Linux, który ma być sprawdzony. Rzeczywiste węzły urządzenia w katalogu docelowym można zastąpić plikami tekstowymi z atrybutami udev.
.RE
.sp
\fB\-\-properties\-by\fP \fIlista\fP
.RS 4
Opcja określa metody używane przez \fBlsblk\fP do zebrania informacji o systemach plików i tablicach partycji. Listą jest listą nazw metod, rozdzielonych przecinkiem. Domyślne ustawienie to "file,udev,blkid". Obsługiwane są następujące metody:
.sp
\fBudev\fP
.RS 4
Odczytuje dane z bazy danych udev. Jeśli się to nie powiedzie, przechodzi do następnej metody.
.RE
.sp
\fBblkid\fP
.RS 4
Odczytuje dane bezpośrednio z urządzenia za pomocą libblkid. Jeśli się to nie powiedzie, przechodzi do następnej metody.
.RE
.sp
\fBfile\fP
.RS 4
Odczytuje dane z pliku. Metoda ta jest wykorzystywana tylko, jeśli podano opcję \-\-sysroot. Metoda ta zawsze zatrzymuje dalsze odpytywanie.
.RE
.sp
\fBnone\fP
.RS 4
Wcale nie odpytuje. Metoda ta zawsze zatrzymuje dalsze odpytywanie.
.RE
.RE
.sp
\fB\-h\fP, \fB\-\-help\fP
.RS 4
Wyświetla ten tekst i wychodzi.
.RE
.sp
\fB\-V\fP, \fB\-\-version\fP
.RS 4
Wyświetla wersję i wychodzi.
.RE
.SH "STATUS ZAKOŃCZENIA"
.sp
0
.RS 4
sukces
.RE
.sp
1
.RS 4
niepowodzenie
.RE
.sp
32
.RS 4
nie znaleziono żadnych podanych urządzeń
.RE
.sp
64
.RS 4
znaleziono jedynie część podanych urządzeń
.RE
.SH "ŚRODOWISKO"
.sp
\fBLSBLK_DEBUG\fP=all
.RS 4
włącza wyjście debugowania \fBlsblk\fP.
.RE
.sp
\fBLIBBLKID_DEBUG\fP=all
.RS 4
włącza wyjście debugowania \fBlibblkid\fP.
.RE
.sp
\fBLIBMOUNT_DEBUG\fP=all
.RS 4
włącza wyjście debugowania \fBlibmount\fP.
.RE
.sp
\fBLIBSMARTCOLS_DEBUG\fP=all
.RS 4
włącza wyjście debugowania \fBlibsmartcols\fP.
.RE
.sp
\fBLIBSMARTCOLS_DEBUG_PADDING\fP=on
.RS 4
używa widocznych znaków wypełnienia.
.RE
.SH "UWAGI"
.sp
W przypadku partycji, część informacji (np. atrybuty kolejki), jest dziedziczona z urządzenia nadrzędnego.
.sp
Polecenie \fBlsblk\fP musi być w stanie odszukać każde urządzenie blokowe przez nr\-główny:nr\-poboczny (major:minor), co jest dokonywane za pomocą \fI/sys/dev/block\fP. Ten katalog urządzeń blokowych sysfs pojawił się w wersji jądra 2.6.27 (październik 2008). Jeśli z tak odpowiednio nowym jądrem występują problemy, proszę sprawdzić, czy jądro zbudowano z włączoną opcją \fBCONFIG_SYSFS\fP.
.SH "AUTORZY"
.sp
.MTO "gmazyland\(atgmail.com" "Milan Broz" ","
.MTO "kzak\(atredhat.com" "Karel Zak" ""
.SH "ZOBACZ TAKŻE"
.sp
\fBblkid\fP(8), \fBfindmnt\fP(8) \fBls\fP(1), \fBscols\-filter\fP(5)
.SH "ZGŁASZANIE BŁĘDÓW"
.sp
Problemy należy zgłaszać w \c
.URL "https://github.com/util\-linux/util\-linux/issues" "systemie śledzenia błędów" "."
.SH "DOSTĘPNOŚĆ"
.sp
Polecenie \fBlsblk\fP jest częścią pakietu util\-linux, który można pobrać ze strony \c
.URL "https://www.kernel.org/pub/linux/utils/util\-linux/" "Archiwum jądra Linux" "."